บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1494

บทที่ 1494 คลื่นใต้น้ำ

……………………………………………………………………..

บทที่ 1494 คลื่นใต้น้ำ

เฉินซีก็แตกตื่นทันทีก่อนจะยื่นมือออกไปคว้านางมาอยู่ในอ้อมแขน ก่อนจะตบหลังเพื่อปลอบประโลม “มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ อย่าเพิ่งร้อง บอกข้ามา”

นี่เป็นครั้งแรกที่เฉินซีเป็นฝ่ายกอดอาซิ่วก่อน แม้จะรับรู้ถึงสัดส่วนที่อ่อนนุ่มกับกลิ่นหอมเจือจางก็ไม่มีความรู้สึกถวิลหาแต่อย่างใด มันมีเพียงความรู้สึกขอโทษและปวดใจเท่านั้น

อาซิ่วชอบยิ้ม ในความทรงจำของเขา นางมักเผยรอยยิ้มสดใสทุกครั้งที่ปรากฏตัวราวกับไม่มีสิ่งใดสามารถทำให้เสียใจได้ แต่ตอนนี้ อาซิ่วกลับหลั่งน้ำตา เฉินซีจึงเข้าใจในทันทีว่าทุกวันนี้อาซิ่วก็แบกรับแรงกดดันมาตลอด

พอมองย้อนกลับไป นับตั้งแต่กลับสำนักก็ไม่เคยให้การดูแลอาซิ่วเป็นอย่างดีเลย เขามัวแต่วิ่งวุ่นการบ่มเพาะจนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกขอโทษอยู่ภายใน ตนสัมผัสได้ว่าตัวเองปล่อยปละละเลยอาซิ่วไปมากแค่ไหน

ร่างของอาซิ่วพลันแข็งทื่อเมื่อถูกเฉินซีสวมกอด ก่อนในหัวจะเต็มไปด้วยความสับสน ถึงกระนั้นก็รู้สึกสบายใจอย่างน่าประหลาด

ไหล่กว้าง เสียงหัวใจเต้นแรงและกลิ่นอันคุ้นเคยทำให้รู้สึกมีความสุข นางอดไม่ได้ที่จะเอนศีรษะไปซบไหล่ของเฉินซีพลางหรี่ตาซึ่งโค้งประหนึ่งดวงจันทร์บนท้องนภา

ผ่านไปสักพัก นางจึงพึมพำ “ข้าคิดว่านิสัยของเจ้าจะเปลี่ยนไปหลังจากกลายเป็นเจ้าสำนักเสียอีก กลายเป็นว่าเจ้ายังคงเป็นเฉินซีที่ข้าคุ้นเคยเป็นอย่างดี”

ชายหนุ่มตกตะลึงขณะมีความรู้สึกที่ยากจะอธิบายอยู่ภายใน ซึ่งคล้ายกับความสงสารและความทุกข์ใจ เขาลูบศีรษะเล็กของอาซิ่วก่อนจะยิ้มแล้วเอ่ยคำ “ไม่ว่าข้าจะเปลี่ยนไปอย่างไรก็จะไม่มีวันลืมเจ้าเด็ดขาด”

มุมปากของอาซิ่วยกยิ้มประหนึ่งลูกสัตว์เลี้ยงแสนเชื่อง นางหัวเราะแผ่วเบาอยู่พักใหญ่ก่อนจะผลักอีกฝ่ายออก แล้วสูดหายใจเข้า จากนั้นจึงมองตาของเฉินซีพร้อมเอ่ยคำ “ขอบคุณ”

สองคำนี้นับว่าประหลาด

เฉินซีประหลาดใจเล็กน้อย เขาพลันชำเลืองมองอาซิ่วอย่างเกรี้ยวกราดระคนข่มขู่ “ถ้าภายภาคหน้าเจ้าพูดสองคำนี้อีก ข้าจะไปหาเรื่องตระกูลเซวียนหยวนแน่!”

อาซิ่วระเบิดเสียงหัวเราะออกมาราวกับดอกไม้แรกแย้มหลังฝน มันทั้งสดใสและละเอียดอ่อน

จากนั้น เฉินซีก็หัวเราะเช่นกัน

…

อาซิ่วมาที่นี่ในครั้งนี้ก็เพราะตระกูลเซวียนหยวน บัดนี้นิกายอำนาจเทวะได้พุ่งเป้าไปที่เจ็ดตระกูลโบราณกับเจ็ดสำนักศึกษาแห่งภพเซียน ซึ่งตระกูลเซวียนหยวนก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น

โดยเฉพาะเมื่อไม่นานมานี้ ตระกูลเซวียนหยวนทนทุกข์ทรมานจากเหตุการณ์นองเลือดทั้งหลาย ผู้อาวุโสและศิษย์ทั้งหลายบาดเจ็บล้มตายด้วยวิธีการแปลกประหลาดเป็นจำนวนมาก เรื่องนี้ทำให้ตระกูลเซวียนหยวนสัมผัสได้ถึงอันตรายก่อนจะทราบว่านิกายอำนาจเทวะได้ยื่นกรงเล็บชั่วร้ายเข้ามาแล้ว

แต่น่าเสียดายที่ประมุขตระกูลอย่างเซวียนหยวนเส้า เซวียนหยวนเฟิงเฉิน และเซวียนหยวนท่าเป่ยล้วนไม่อยู่ เหลือเพียงเซวียนหยวนพั่วเซียวที่รับหน้าที่ดูแล ทันทีที่ความขัดแย้งกับนิกายอำนาจเทวะอุบัติ ผลลัพธ์ที่ตามมาก็สุดที่จะคาดเดา

ภายใต้สถานการณ์เช่นนั้น อาซิ่วทำได้เพียงขอความช่วยเหลือจากเฉินซี

หลังจากทราบเรื่องทั้งหมดนี้ สีหน้าของเฉินซีก็เย็นชา แต่น่าเสียดายที่สำนักศึกษาจักรพรรดิเต๋าในตอนนี้ต้องการให้เขาดูแลเพื่อป้องกันไม่ให้นิกายอำนาจเทวะสบโอกาส

ท้ายที่สุด เฉินซีจึงตัดสินใจให้อาซิ่วกลับตระกูลเซวียนหยวน เพื่อบอกสมาชิกในตระกูลว่าหากเป็นไปได้ก็ย้ายเข้ามาอยู่กับสำนัก หากทำเช่นนี้ ทุกปัญหาก็จะได้รับการคลี่คลาย

ในขณะเดียวกันตระกูลเซวียนหยวนจะช่วยส่งเสริมสำนักศึกษาจักรพรรดิเต๋า เรียกได้ว่าฆ่านกสองตัวด้วยหินก้อนเดียว

อาซิ่วรับคำก่อนจะจากไปอย่างเร่งรีบเพราะห่วงความปลอดภัยของสมาชิกตระกูล

“นิกายอำนาจเทวะ… รอก่อนเถอะ สักวันข้าจะไปถึงระดับขีดสุดเพื่อไล่จัดการพวกเจ้าให้สิ้นซากในคราวเดียว!” เฉินซีมองอาซิ่วจากไปขณะดวงตาพลันฉายแววเย็นยะเยือก

การมาเยือนของอาซิ่วทำให้เขาพลันเข้าใจถึงปัญหาบางอย่าง ตอนนี้ภพเซียนกำลังเผชิญกับการรุกรานอันบ้าคลั่งของนิกายอำนาจเทวะ ตอนนี้แม้กระทั่งตระกูลเซวียนหยวนก็ยังไม่เว้น แล้วตระกูลจั่วชิว ตระกูลมู่ เผ่าวิหคอมตะ ภพพุทธองค์เล่า?

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เฉินซีก็ไม่มีความคิดที่จะปิดด่านบ่มเพาะอีกต่อไปก่อนจะรีบออกมา เขาอยากหาอาจารย์สักคนที่ข้องเกี่ยวกับกองกำลังขนาดใหญ่เหล่านี้เพื่อขอคำชี้แนะ

…

ในวันนี้ เฉินซีได้ประกาศในนามของเจ้าสำนักว่าสำนักศึกษาจักรพรรดิเต๋าจะร่วมมือกับกองกำลังอื่น เพื่อขัดขืนการรุกรานของกองกำลังนิกายอำนาจเทวะ

ส่วนรายชื่อกองกำลังที่ร่วมมือกัน ยามนี้มีเพียงตัวตนสูงสุดจากตระกูลเซวียนหยวน ตระกูลมู่ ตระกูลจั่วชิว ภพพุทธองค์ และเผ่าวิหคอมตะ

แน่นอนว่ากองกำลังอื่นไม่ได้ถูกกีดกันไม่ให้เข้าร่วม แต่ข้อกำหนดเบื้องต้นคือพวกเขาต้องได้รับการอนุมัติจากเจ้าสำนักเฉินซี รวมถึงต้องเชื่อฟังคำสั่งทั้งหมดของสำนักศึกษาจักรพรรดิเต๋า

ทันทีที่ข่าวนี้แพร่งพรายออกไปก็สร้างความฮือฮาไปทั่วทั้งภพเซียน ก่อเกิดเป็นความโกลาหล

นับตั้งแต่เกิดภัยพิบัติ กองกำลังทั้งหมดทั่วทั้งสี่พันเก้าร้อยทวีปบนภพเซียนได้รับความเดือดร้อนจากการรุกรานของนิกายอำนาจเทวะ จนถึงตอนนี้ กองกำลังส่วนใหญ่ในภพเซียนก็ล่วงลับและถูกควบคุมโดยนิกายอำนาจเทวะ

หมายความว่าในภพเซียนตอนนี้ นิกายอำนาจเทวะได้ทำการปกครองไปกว่าครึ่ง ส่วนพื้นที่ซึ่งยังไม่ถูกควบคุมโดยนิกายอำนาจเทวะก็ตกอยู่ในความปั่นป่วนและการนองเลือด

กองกำลังเหล่านั้นที่ไม่เต็มใจยอมจำนนต่อนิกายอำนาจเทวะต่างก็ตั้งตารอที่จะรับการสนับสนุนและการช่วยเหลืออย่างแรงกล้า ข่าวที่เฉินซีปล่อยออกไปย่อมสร้างความหวังให้กับกองกำลังเหล่านี้อย่างไม่ต้องสงสัย

แต่ส่วนลึกในใจของกองกำลังบางส่วนยังคงลังเล เหตุผลนั้นง่ายมาก พวกเขากังวลว่าแม้แต่สำนักศึกษาจักรพรรดิเต๋าก็ไม่สามารถขัดขืนการรุกรานของนิกายอำนาจเทวะได้ หากพวกเขาแปรพักตร์ขึ้นมาก็อาจจะกลายเป็นหอกข้างแคร่ของนิกายอำนาจเทวะจนถูกกวาดล้างในอึดใจเดียว