บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1513

บทที่ 1513 ขยี้ศัตรูอย่างอหังการ

……………………………………………………………………..

บทที่ 1513 ขยี้ศัตรูอย่างอหังการ

พิภพไผ่ทอง

ภายในกระโจมของกองทัพต่างพิภพ

ถูกวงกำลังเฉลิมฉลองด้วยการกินเนื้อโชกเลือด จานตรงหน้าเรียงรายไปด้วยไปแขนขาที่ถูกตัดขาด ซึ่งล้วนเป็นของผู้บ่มเพาะจากสามภพที่ถูกเขาสังหาร ยิ่งไปกว่านั้น การบ่มเพาะของพวกเขาอยู่ที่ระดับขอบเขตราชันเซียนครึ่งขั้นเป็นอย่างน้อย

เนื้อเช่นนี้มีรสโอชะเป็นที่สุด ในฐานะราชันเซียนแห่งพิภพคนเถื่อน แม้แต่ถูกวงก็ไม่สามารถเพลิดเพลินไปกับงานฉลองระดับนี้ หากพวกมันไม่บุกเข้ามาในสามภพ

แต่บัดนี้มันแตกต่างออกไป กองทัพต่างพิภพได้กรีธาทัพผ่านธารแยกแดนดิน และยึดครองดินแดนหลายแห่งแล้ว ซึ่งหมายความว่าตราบเท่าที่มันต้องการ ก็สามารถเพลิดเพลินไปกับงานฉลองด้วยเนื้อสด ๆ ได้ตลอดเวลา

“เฮ้อ! น่าเสียดาย! สาวน้อยคนนั้นถูกสหายพวกนั้นจับตัวไป มิฉะนั้นถ้าข้าสามารถกินเนื้อของนางได้สักชิ้น การบ่มเพาะของข้าก็จะพัฒนาขึ้นแน่นอน”

ถูกวงกำลังกัดแขนที่โชกเลือด พลางหวนนึกถึงราชันเซียนหญิงที่พวกมันจับมาที่นี่เมื่อสองสามวันก่อน และถอนหายใจอย่างอดไม่ได้

อา! ราชันเซียน! เนื้อของนางจะเลิศรสเพียงใด?

ถูกวงจำไม่ได้ว่าครั้งสุดท้ายที่ได้ลิ้มรสเนื้อของราชันเซียนคือเมื่อใด

ทันใดนั้น เขาก็หมดความสนใจ และโยนแขนที่ยังกินไม่หมดทิ้ง แล้วจึงเช็ดคราบเลือดที่มุมปาก พลางกล่าวพึมพำ “ปัจจุบัน สามภพอยู่ในความสับสนวุ่นวาย เหล่าทวยเทพก็ได้หายไปหมดสิ้น นี่เป็นเวลาที่ดีที่สุดในการล่าสังหารพวกราชันเซียน บางทีข้าอาจสามารถจับกุมราชันเซียนตัวจริง และเพลิดเพลินไปกับเนื้อของพวกมัน… หืม?”

ในขณะนี้ คิ้วของเขายกขึ้น ดูเหมือนจะสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง พลันลุกขึ้นยืนทันที

ครืน!

รูปร่างที่ใหญ่โตราวกับภูเขา ฉีกกระโจมทั้งหมดออกจากกันทันที ขนสีดำดุจเข็มเหล็กบนร่างกายก็เต็มไปด้วยกลิ่นอายที่รุนแรง

“ใคร!?” ดวงตากลมโตที่เหมือนระฆังสัมฤทธิ์กวาดไปไกล และเปล่งประกายดุร้าย

มีผู้เยี่ยมยุทธ์ของกองทัพต่างพิภพกว่าหมื่นคนที่ประจำการอยู่ใกล้กระโจมหลังนี้ ดังนั้นเมื่อพวกมันเห็นเหตุการณ์นี้ ทั้งหมดพลันตื่นตระหนก โดยที่หยุดสิ่งที่กำลังทำทันที แล้วลุกขึ้นเพื่อเตรียมพร้อมต่อสู้

วิ่ว~ วิ่ว~ วิ่ว~

ในขณะนี้ ฟ้าดินพลันมืดลงกะทันหัน ซ้ำยังดูเหมือนกำลังคร่ำครวญ เมฆและลมโหมกระพือ จิตสังหารอันน่าสะพรึงกวาดไปทั่วราวกับคลื่นยักษ์ ปกคลุมทั่วฟ้าดินอันกว้างใหญ่นี้

ในฐานะผู้เยี่ยมยุทธ์จากต่างพิภพ ซึ่งเทียบได้กับขอบเขตราชันเซียน ถูกวงย่อมรู้สึกถึงแรงกดดันในทันที อย่างไรก็ตาม มันไม่เพียงไม่กังวล แต่กลับรู้สึกตื่นเต้นมากขึ้น ดวงตาเปล่งประกายด้วยความกระหายเลือด

มันแผดเสียงหัวเราะพร้อมกับเชิดหัวขึ้น “ฮ่า ๆ ๆ! ราชันเซียนจากสามภพ! ข้าอยากลิ้มลองรสชาติของพวกเจ้าดูสักครั้ง แต่ไม่นึกเลยว่าจะมีคนใส่พานมาถวายให้ถึงที่!”

ท่ามกลางเสียงหัวเราะอันก้องหู ร่างอันใหญ่โตก็ลุกขึ้น ง้าวเปื้อนเลือดปรากฏที่แขนขวาซึ่งหนาเหมือนเสาหิน เปล่งแสงสีแดงเลือดที่ย้อมฟ้าดินให้เป็นสีแดงฉาน และกลิ่นอายของมันก็น่าพรั่นพรึงยิ่ง

ราชันเซียน!

เหล่าทหารของกองทัพต่างพิภพรู้สึกตื่นเต้นเมื่อได้ยินว่ามีราชันเซียนปรากฏตัว พวกมันเชื่ออย่างแน่วแน่ว่าเมื่อผู้บัญชาการถูกวงอยู่ด้วย ก็เพียงพอที่จะทำให้ราชันเซียนจากสามภพต้องทิ้งชีวิตไว้!

จู่ ๆ ร่างสองร่างก็ปรากฏ ณ ขอบฟ้าอันไกลโพ้น ก้าวผ่านอากาศ และไม่ปิดบังร่างกายใด ๆ

เป็นเฉินซีและหญิงสาวในชุดม่วงนั่นเอง

“ฮ่า ฮ่า! ผู้บัญชาการ มีสาวน้อยตัวเล็ก ๆ อยู่ข้าง ๆ เจ้าราชันเซียนนั้นด้วย ไยท่านถึงไม่ทิ้งสาวน้อยคนนั้นไว้ให้เราได้เพลิดเพลิน หลังจากที่ฆ่ามันแล้ว” ผู้เยี่ยมยุทธ์จากต่างพิภพที่มีใบหน้าเต็มไปด้วยรอยสัก ทั้งยังมีกลิ่นอายดุร้ายและน่าเกรงขาม กล่าวพลางแสยะยิ้ม

ผู้เยี่ยมยุทธ์จากต่างพิภพ ที่อยู่ใกล้เคียงพลันแผดเสียงหัวเราะลั่น สีหน้าของพวกมันหื่นกระหาย ราวกับเห็นเฉินซีและหญิงสาวเป็นอาหารบนจาน

พรวด!

แต่ในขณะนี้ ดวงตาของผู้เยี่ยมยุทธ์ที่เพิ่งกล่าวกลับเบิกโพลง รอยยิ้มแข็งค้าง ชั่วพริบตาต่อมา คอก็ถูกสะบั้น เลือดสีแดงเข้มพุ่งขึ้นฟ้า จากนั้นร่างกายก็ล้มกองกับพื้น

ทุกคนที่อยู่รอบข้างต่างตกตะลึงกับเหตุการณ์นี้ ซ้ำทั้งหมดยังตกอยู่ในความเงียบ และรู้สึกเหลือเชื่อ

เพราะหนึ่งในสหายถูกสังหารอย่างไร้เสียงภายใต้จมูกของผู้บัญชาการถูกวง!

สิ่งนี้ทำให้ดวงตาของถูกวงหรี่ลงอย่างมาดร้าย

ตุบ! ตุบ! ตุบ!

เฉินซีก้าวผ่านท้องฟ้าทีละก้าว ตั้งแต่ต้นจนจบ สีหน้าสุขุมและสงบไม่เปลี่ยนแปลง ราวกับกำลังเดินเล่นในสวนหลังบ้านของตนเอง

ในทางกลับกัน ทุก ๆ ย่างก้าว ระลอกคลื่นมิติที่มองไม่เห็นจะแผ่ออกไป และทุกที่ที่มันผ่านไป เสมือนกับกระบี่ล่องหนที่กวาดไปทั่วบริเวณโดยรอบ

พรวด! พรวด! พรวด!

ในชั่วพริบตา เลือดก็สาดกระเซ็นไปทั่วบริเวณประหนึ่งดอกไม้ไฟ ทุกที่ที่เฉินซีผ่านไป ผู้เยี่ยมยุทธ์ที่อยู่ใกล้เคียงทั้งหมดจะเป็นเหมือนวัชพืชที่ถูกเคียวเก็บเกี่ยว และร่วงหล่นลงมาเป็นกลุ่ม

ตั้งแต่ต้นจนจบ ไม่มีใครหนีความตายได้ และไม่มีใครรอดชีวิต มีเพียงเลือดสด ๆ ที่สาดกระเซ็นไปทั่ว ศพแล้วศพเล่าล้มลงกับพื้น พร้อมกับเสียงแห่งความตายที่ดังก้องกังวาน

กลิ่นคาวเลือดเริ่มฟุ้งไปทั่วฟ้าดิน แต่ทุกอย่างก็เกิดขึ้นอย่างไร้เสียง

เดิมทีหญิงสาวที่อยู่เคียงข้างรู้สึกไม่สบายใจ เมื่อต้องเผชิญหน้ากับกองทัพต่างพิภพที่มีกำลังพลนับหมื่น และเป็นผู้เยี่ยมยุทธ์ที่เทียบได้กับขอบเขตราชันเซียน

แต่เมื่อได้เห็นเหตุการณ์ตรงหน้า นอกจากจะรู้สึกตกใจแล้ว ความกังวลที่กัดกินหัวใจก็ถูกขจัดไปอย่างสิ้นเชิง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมองไปที่ชายที่อยู่เคียงข้าง ความรู้สึกปลอดภัยอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน ก็เกิดขึ้นในใจของนาง

ดูเหมือนตราบใดที่เขายังอยู่ ก็ไม่มีใครในโลกนี้ที่สามารถทำร้ายนางได้