บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1515

บทที่ 1515 ไร้เทียมทาน

……….

บทที่ 1515 ไร้เทียมทาน

หุ่นวิญญาณศึกไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่สำหรับเฉินซี

นานมาแล้วในแดนภวังค์ทมิฬ ครั้งหนึ่งเขาเคยได้รับคัมภีร์จักรพรรดิแห่งการควบคุม และมันเป็นมรดกสูงสุดของเผ่าช่างฝีมือวิญญาณที่มีวิธีการสร้างหุ่นวิญญาณศึก

ยิ่งไปกว่านั้น ซางจือยังเป็นหุ่นวิญญาณศึกเช่นเดียวกัน เมื่อหลายปีก่อนในขณะที่เขาอยู่ในภพมนุษย์ มันได้เผยพลังฝีมืออันน่าทึ่งและศักยภาพที่น่าประหลาดใจ

ในขณะนี้ เมื่อเขาเห็นกลุ่มหุ่นวิญญาณศึกเหล่านี้ทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้า ซ้ำพุ่งเข้าใส่อย่างดุเดือด รอยยิ้มหยันก็ปรากฏบนริมฝีปากของเฉินซีอย่างอดไม่ได้ “ช่างเป็นไอ้พวกโง่เขลาบัดซบ!”

ฟิ่ว!

แสงสีทองเปล่งประกาย และฉีกผืนฟ้าออกจากกัน ทันทีที่เขาโจมตี สีหน้าของผู้เยี่ยมยุทธ์หลายคนที่อยู่ในหุบเขาปีศาจก็เปลี่ยนไป ไม่ว่าจะเป็นจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์สวี่เซียง จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ชื่อเยียน หรือจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์คนอื่น ๆ ทั้งหมดล้วนมีสายตาเฉียบแหลม ดังนั้นจึงสามารถแยกแยะได้ทันทีว่ากระบวนท่าของเฉินซีนั่นน่ากลัวเพียงใด

“ช่างเป็นเจตจำนงกระบี่ที่น่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก” จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์สวี่เซียงกล่าวด้วยความตกใจ

“ความสำเร็จในเต๋าแห่งกระบี่เช่นนี้…”

ครืน!

ประกายกระบี่เปรียบเสมือนแสงสว่างที่ไร้ขอบเขต มันทะลุผ่านอวกาศ และกวาดออกไปด้วยอานุภาพที่ไร้เทียมทาน

หุ่นวิญญาณศึกเหล่านั้นเต็มไปด้วยความมั่นใจ เนื่องจากร่างกายของพวกมันนั้นเป็นสมบัติอมตะ ดังนั้นพวกมันจึงเหมาะที่สุดในการขัดขวางศัตรู แม้ราชันเซียนจะโจมตีเต็มกำลัง แต่ก็ยากที่จะสลาย เพราะวัตถุดิบทั้งหมดที่ใช้การหลอมสร้างหุ่นวิญญาณศึกนั่นหายาก และความทนทานของพวกมันก็ไม่ต่างกับสมบัติระดับว่างเปล่า

แต่เมื่อประกายกระบี่วูบวาบ บรรดาหุ่นวิญญาณศึกล้วนมึนงงสับสนและวิญญาณสั่นสะท้าน แม้ร่างกายของพวกมันจะท้าทายสวรรค์ แต่พวกมันก็มีชีวิตมีจิตวิญญาณ

“สวรรค์!” พวกมันพยายามต่อต้านอย่างสุดกำลัง

โครม โครม โครม!

ทว่าประกายกระบี่นั้นคมสุดขั้ว ทุกที่ที่มันผ่านไป หุ่นวิญญาณศึกจะถูกฉีกออกเป็นชิ้น ๆ แขนขาถูกฟันกระจัดกระจาย ในชั่วพริบตาพวกมันก็ถูกบดขยี้เป็นผุยผง

มันเป็นเหตุการณ์อันน่าเหลือเชื่อ ซึ่งทำให้ทุกคนตกอยู่ในความเงียบงัน!

เฉินซียังคงเฉยเมยต่อเรื่องทั้งหมดนี้ ยิ่งไปกว่านั้น ยังคงพุ่งไปข้างหน้าด้วยความเร็วที่น่าสะพรึงกลัว

“บัดซบ!” บนกำแพงเมือง ใบหน้าของจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์สวี่เซียงเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม “พลังฝีมือของเจ้าเด็กนี้น่ากลัวเกินไปแล้ว แม้จะอยู่ในขอบเขตราชันเซียน แต่มันก็อยู่จุดสูงสุด!”

ก่อนหน้านี้ เขาได้สั่งให้จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์กุ้ยซูใช้หุ่นวิญญาณศึกเข้าขัดขวาง เพื่อให้จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์คนอื่น ๆ สามารถรวมพลังบดขยี้เฉินซี

ทว่าบัดนี้ ดูเหมือนเขาจะไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากต้องเปลี่ยนแผนการ

“รีบเปิดใช้งานค่ายกลกลั่นกรองเทพวิญญาณบรรพชน!” จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์สวี่เซียงออกคำสั่งทันที

“จงตื่น!” จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์คนอื่น ๆ เตรียมพร้อมอยู่แล้ว ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ลังเลที่จะดำเนินการทันทีที่ได้ยินสิ่งนี้ และเปิดใช้งานค่ายกล

โครม!

ข้อจำกัดอันน่าสะพรึงกลัวได้แพร่กระจายออกไป มันทำให้ฟ้าดินตกลงสู่หมอกสีดำอันวุ่นวาย ซ้ำยังพลุ่งพล่านด้วยสายฟ้าที่ฟาดเข้าใส่ศัตรู

ค่ายกลนี้กล่าวกันว่า สามารถกักขังทวยเทพได้ และเมื่อมันถูกควบคุมโดยเหล่าจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ ก็ไม่จำเป็นกลัวที่จะต่อสู้กับเทพที่แท้จริงด้วยซ้ำ

“ข้อจำกัดหรือ?” ขณะจ้องมองไปยังกระแสพลังแห่งข้อจำกัดที่พุ่งทะยานเข้ามา และสังเกตเห็นร่างของจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ได้จาง ๆ ท่ามกลางข้อจำกัดนั้น รอยยิ้มอันเย็นชาก็ปรากฏที่ริมฝีปากของเฉินซี

ฟิ่ว!

ชายหนุ่มโจมตีด้วยกระบี่อีกครั้ง

ทันใดนั้น ดูเหมือนจะมีสายฟ้าปรากฏขึ้นในฟ้าดินอันกว้างใหญ่! แต่กลับเร็วยิ่งกว่าสายฟ้าฟาดเสียอีก!

กระแสพลังแห่งข้อจำกัดที่พุ่งทะยานเข้ามานั่นเหมือนกับฟองสบู่เมื่ออยู่ตรงหน้าปราณกระบี่นี้ และถูกฉีกออกเป็นชิ้น ๆ ในขณะที่ผู้เยี่ยมยุทธ์ต่างพิภพจำนวนมากที่อยู่ภายในข้อจำกัดล้วนถูกทำลายล้างทันที

ฟึ่บ! ฟึ่บ! ฟึ่บ!

เฉินซีคว้าโอกาสนี้โจมตีซ้ำแล้วซ้ำเล่าด้วยปราณกระบี่นับพัน พวกมันพุ่งทะยานจนเกิดเสียงหวีดหวิวไปรอบ ๆ และทิ่มแทงค่ายกลใหญ่ที่หุบเขาปีศาจจนเกิดรูจำนวนนับไม่ถ้วน เผยให้เห็นจุดอ่อนอยู่ทุกที่

ภายใต้การโจมตีดังกล่าว กองทัพต่างพิภพที่ซ่อนอยู่ภายในค่ายกลล้วนถูกทำลายล้างไปทีละกลุ่ม ทำให้เลือดสาดกระเซ็น ศพมากมายล้มลงกับพื้น ไม่มีโอกาสได้โต้ตอบหรือหลบเลี่ยงด้วยซ้ำ

“เป็นไปได้อย่างไรกัน!?” จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์สวี่เซียงประหลาดใจ “นั่นคือค่ายกลกลั่นกรองเทพวิญญาณบรรพชน มันสามารถกักขังทวยเทพได้ แล้วมันจะทำลายเร็วขนาดนี้ได้อย่างไร? มันเป็นไปไม่ได้!”

“อ๊าก!!!”

“ช่วยด้วย! ช่วยข้าด้วย!”

“หลบเร็ว!”

ภายในช่องเขาปีศาจ มีทหารนับแสนคน แต่ภายใต้การโจมตีของเฉินซี ทหารนับหมื่นล้วนถูกสังหารและได้รับบาดเจ็บสาหัส เหตุการณ์ที่น่าสยดสยองและน่าสะพรึงกลัวดังกล่าว ทำให้กองทัพที่เหลือรอดแตกกระเจิง พวกมันต่างร้องคร่ำครวญและแผดเสียงโหยหวน ซ้ำยังสูญเสีญขวัญกำลังใจที่จะต่อสู้ไปโดยสิ้นเชิง

แม้แต่ค่ายกลกลั่นกรองเทพวิญญาณบรรพชนก็ไม่สามารถป้องกันการโจมตีดังกล่าวได้ และทำให้พวกมันดูเหมือนมดที่อาจถูกฆ่าได้ทุกเมื่อ

ทว่าสิ่งที่น่ากลัวที่สุด คือตั้งแต่ต้นจนจบเฉินซีไม่หยุดโจมตีเลยสักครั้ง ปราณกระบี่วูบวาบผ่านท้องฟ้า ในขณะกองทัพขนาดใหญ่ถูกทำลายล้างในเวลาไม่กี่ลมหายใจ พวกมันไม่สามารถต้านทานได้อย่างสิ้นเชิง!

“วิชากระบี่นี้… น่ากลัวเกินไปแล้ว!”

“ไม่ มันไม่ใช่แค่นั้น การบ่มเพาะของเจ้าเด็กนี้เกินขอบเขตราชันเซียนอย่างเห็นได้ชัด แม้ว่ามันจะยังไม่กลายเป็นเทพ แต่ก็คงอยู่ไม่ไกล!”