บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1560

บทที่ 1560 แปรสภาพและดูดซับกฎแห่งเต๋าศักดิ์สิทธิ์

……….

บทที่ 1560 แปรสภาพและดูดซับกฎแห่งเต๋าศักดิ์สิทธิ์

ภายใต้กฎแห่งเต๋าสวรรค์ ณ พื้นที่ล่า เมื่อหนึ่งศัตรูถูกกำจัดลง กฎแห่งเต๋าศักดิ์สิทธิ์และทักษะวิชาทั้งหมดของศัตรูผู้นั้นก็จะถูกฉกชิงให้เป็นของผู้ชนะ

มันไม่ได้ต่างอะไรกับการกลืนกินกฎแห่งเต๋าศักดิ์สิทธิ์และทักษะวิชาของศัตรูมาเป็นของตนเลย!

ทั้งหมดนี้คือสิ่งที่ดึงดูดใจเหล่ายอดฝีมือจากแดนเทพโบราณสูงสุด

นอกจากสร้างความสำราญใจ ส่วนใหญ่แล้วพวกเขายังมาพื้นที่ล่าในแดนโลกาวินาศเพื่อชิงกฎแห่งเต๋าศักดิ์สิทธิ์และทักษะวิชาจากเหยื่อด้วย

ขณะนี้ ชายชราชุดดำเห็นเฉินซีเป็นเหยื่ออย่างเห็นได้ชัด และตั้งใจฆ่าเพื่อชิงกฎแห่งเต๋าศักดิ์สิทธิ์ รวมถึงทักษะวิชาทั้งหมด

“เจ้าตั้งใจสู้กับข้าแค่เพื่อจะสร้างความมั่นใจในการผ่านสู่เอกภพมสิหิมเพิ่มขึ้นนิดหน่อยเนี่ยนะ?” สีหน้าของเฉินซีเย็นเยียบในฉับพลัน น้ำเสียงเจือจิตสังหารคละคลุ้ง

“เจ้าหนุ่ม เหมือนเจ้าจะยังไม่เข้าใจว่าแดนโลกาวินาศน่ากลัวเพียงไรนะ เราทั้งหลายจากภพเบื้องล่างไม่เพียงต้องทนทุกข์ให้เหล่ายอดฝีมือจากแดนเทพโบราณฆ่าฟันเอาตามใจ เมื่อเราอยู่ที่นี่ครบสิบปี กฎแห่งเต๋าศักดิ์สิทธิ์และทักษะวิชาทั้งหมดจะถูกลิดรอนไปจนสิ้นอย่างโหดร้ายด้วย แล้วเราก็จะเหลือเพียงเศษสวะชิ้นหนึ่ง!” ยิ่งชายชราพูด เขายิ่งใส่อารมณ์มากขึ้น ใบหน้าเหี่ยวย่นเต็มไปด้วยสีหน้าดุดันเดือดแค้น “เหลือเพียงเศษสวะ! เจ้ายอมปล่อยให้เรื่องเช่นนั้นเกิดขึ้นกับเจ้าหรือ? ดังนั้นหากเราจะมีชีวิตใหม่ ได้เป็นเทพผู้สูงส่งโดยแท้จริง มีอายุขัยชั่วนิรันดร์ ก็ต้องออกจากที่นี่ เข้าสู่แดนเทพโบราณให้ได้เท่านั้น!”

สายตาของเฉินซีเผยเค้าเดียดฉันท์ระคนสงสาร เพราะเจ้าเฒ่านี่ยังหวังใช้ชีวิตตราบอนันต์โดยการเข้าสู่แดนเทพโบราณอยู่อีก เห็นได้ชัดว่าเขาหารู้ไม่ว่าแดนเทพโบราณเป็นสถานที่เช่นไร

ราวสีหน้าเดียดฉันท์ของเฉินซีไปทำให้อีกฝ่ายมีโทสะ ชายชราจึงหยุดพูด ชักกระบี่ดำสนิทออกมาโจมตีพร้อมเสียงเลื่อนลั่น

ตู้ม!

กระบี่สีดำสนิทนี้เต็มไปด้วยปราณดาราจักรพลุ่งพล่าน ปกคลุมด้วยกฎแห่งเต๋าศักดิ์สิทธิ์เชี่ยวกราก ทันทีที่มันวูบไหวผ่านเวหา มันก็ดูประหนึ่งหมู่เมฆาทมิฬปรกน่านฟ้าฟาดกระหน่ำ ชวนตื่นตะลึงแก่ทุกสายตา

“ในเมื่อเจ้าวอนตาย เช่นนั้น ข้าก็จะสงเคราะห์ให้” เค้าโทสะสุดท้ายในสายตาเฉินซีสลายหายไร้ร่องรอย แทนที่ด้วยความเย็นเยียบเสียดกระดูก ความเฉยชา และจิตสังหาร

ฟิ่ว!

ยันต์ศัสตราทะยานผ่านฟากฟ้า ขณะที่ผังอักขระยันต์ศักดิ์สิทธิ์มากมายปรากฏขึ้น เรืองรองเจิดจรัสขณะบดขยี้ทะลวงมิติลงมา

เปรี้ยง!

เสียงกัมปนาทดังสะท้านสรวง ปราณดาราจักรดำสนิทถูกกระบี่นี้ทำลายลง ขณะที่ร่างของชายชราสะท้านเสียจนแก่นโลหิตทั่วร่างปั่นป่วน

“เต๋าแห่งกระบี่ร้ายกาจนัก!” ชายชราตะลึงเสียจนเชื่อไม่ลง เดิมทีเขาคิดว่าเฉินซีเป็นชายหนุ่มในขอบเขตเทวารู้แจ้งโลกา ตัวเขาย่อมสามารถเอาชนะได้โดยง่าย แต่มิคาดคิดเลยว่าตนจะได้รับผลกระทบอันสาหัสหลังการประมือเพียงกระบวนท่าเดียว

“เหมือนข้าจะประเมินเจ้าต่ำไป” สีหน้าของชายชราเคร่งเครียด บรรยากาศยิ่งทวีความดุดัน ดุจเทพอสูรฟื้นจากนิทรา ทั่วร่างแผดรัศมีศักดิ์สิทธิ์ทะลวงเวหา สำแดงพลังร้ายกาจ

“เจ้าโทษได้เพียงตนเองนะ ที่โง่เง่าเกินไป” เฉินซีกล่าวด้วยสีหน้าเรียบเฉย เจ้าเฒ่านี่อย่างมากก็เป็นเพียงเทวารู้แจ้งโลกาที่กระทั่งอวี้เฉินยังสู้มิได้ พลังเพียงเท่านี้ย่อมไม่สามารถกดดันเฉินซีได้เลย

เปรี้ยง!

ชายชราเหวี่ยงกระบี่ทมิฬ วาดกระบี่ลวงตาสารพัดฟาดฟันเข้าใส่เฉินซีในพริบตา

ครานี้เฉินซีไม่ยั้งมืออีกต่อไป เขาใช้ทลายเบญจธาตุออกมา ปราณกระบี่อันดุร้ายไร้ใดเทียบแปรเปลี่ยนเป็นคมมีดอันคมกริบ ฟาดฟันฉวัดเฉวียนทั่วฟ้าดิน

เปรี้ยง! เปรี้ยง! เปรี้ยง!

กระบี่มายามากมายที่ชายชราใช้ออกมาแหลกสลายไปจากการโจมตีของเฉินซี กลายเป็นฝนพร่างพรายจากฟากฟ้า

การโจมตีนี้กล่าวได้ว่าทรงอำนาจไร้ที่ติ!

“บัดซบ!!!” สีหน้าของชายชราแปรเปลี่ยนเฉียบพลัน ก่อนที่เขาจะทันไหวตัว เสียงกัมปนาทก็กึกก้อง แขนขวาพลันปลิวกระเด็นขึ้นฟ้า พร้อมกับโลหิตเทพกระฉูดพุ่งกระจัดกระจาย

“อ๊าก!!!” ชายชราแผดเสียงอย่างเจ็บปวด ขณะที่ใบหน้าบิดเบี้ยวผิดรูป ในที่สุดเขาก็เข้าใจว่าตนเจอของแข็งเข้าให้ จึงไหวกายหนีไปไกลอย่างไม่กล้าลังเล

“ในเมื่อเจ้าโจมตีแล้ว เช่นนั้นก็ทิ้งชีวิตไว้เสีย!” น่าเสียดายที่ยังช้าไป เฉินซีตามมาทันอย่างง่ายดาย กำจัดเขาลงในเพียงหนึ่งกระบวนท่า ทำให้โลหิตเทพโปร่งแสงสาดกระจายทั่วนภา

ฮึ่ม!!

แทบจะในขณะเดียวกัน เฉินซีก็สังเกตชัดว่าวังวนสีเลือดลึกลับพลันปรากฏขึ้นเหนือฟ้าบริเวณที่ชายชราสิ้นใจ หมุนวนฉีกกระชากสองดวงแสงออกมาจากในซากศพของชายชรา

หนึ่งดวงแสงเต็มไปด้วยพลังบริสุทธิ์ของกฎแห่งเต๋าศักดิ์สิทธิ์ ขณะที่อีกหนึ่งดวงแสงเผยทักษะวิชาอันหลากหลาย ไม่บริสุทธิ์อย่างยิ่ง

ฟิ่ว! ฟ่าว!

ทันทีที่ดวงแสงทั้งสองปรากฏขึ้น มันก็พุ่งเข้าหาวังวนสีเลือดคล้ายลูกธนูพ้นสาย เจียนถูกมันกลืนกินเข้าไป

เมื่อเฉินซีซึ่งสั่งสมกำลังเตรียมพร้อมอยู่เนิ่นนานเห็นเช่นนี้ ชายหนุุ่มก็ใช้ตาข่ายครอบคลุมสวรรค์ออกมาโดยไร้ลังเล จับดวงแสงทั้งสองไว้ก่อนจะถูกวังวนสีเลือดดูดกลืน

ฮึ่ม!

วังวนสีเลือดอันก่อขึ้นจากบัญชาเต๋าสวรรค์พลันสั่นสะท้านก่อนจะแหลกสลาย กลายเป็นบัญชาเต๋าสวรรค์หายไปทันที