บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1568

บทที่ 1568 ทวยเทพล้มตายดั่งสายฝน

……….

บทที่ 1568 ทวยเทพล้มตายดั่งสายฝน

“เหรียญทองแดงโปรยสมบัติ!”

“แท้จริงแล้วมันคือสมบัติวิญญาณธรรมชาตินั่นเอง! หรือว่าเขาเป็นศิษย์ของนิกายอำนาจเทวะ?”

“นี่… เป็นไปได้อย่างไรกัน?”

เสียงอุทานตกใจดังก้องไปทั่วสภาพแวดล้อม และสีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไป

เพียงกระบวนท่าเดียว เขาทำให้สมบัติศักดิ์สิทธิ์กว่าสิบชิ้นร่วงหล่น และทำให้ผู้เยี่ยมยุทธ์จำนวนมากได้รับบาดเจ็บ เหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดดังกล่าว ทำให้ผู้คนต้องประหลาดใจ

ฟิ่ว!

เฉินซีคว้าโอกาสนี้เพื่อพุ่งเข้าฝูงศัตรูในรวดเดียว ยันต์ศัสตราสีดำสนิทและดูธรรมดาในมือส่งเสียงหึ่ง ๆ พลันคร่ำครวญลั่น

ทันใดนั้น ท่าทางของเฉินซีเปลี่ยนไปทันที ทั้งอำมหิตและไม่แยแส ร่างกายเปี่ยมด้วยจิตสังหารที่เติมเต็มทั้งฟ้าดิน

เฉินซีไม่เสียเวลาแม้แต่น้อย เพราะตั้งแต่พริบตาที่ก้าวเข้าสู่พื้นที่ล่า การต่อสู้นองเลือดก็ปะทุขึ้นบัดดล!

ในขณะที่รู้สึกถึงความเย็นยะเยือกที่เป็นเอกลักษณ์ของยันต์ศัสตราในมือ ร่างของเฉินซีก็เหมือนกับกระบี่ที่ปลดออกจากฝัก แล้วตวัดฟาดฟันกวาดออกไป

พรวด! พรวด! พรวด!

โลหิตสาดกระเซ็นดุจดอกไม้ไฟ และมันปะทุอย่างต่อเนื่อง แม้ดูน่าเขย่าขวัญ แต่ก็ดูงดงามยิ่ง เลือดของเหล่าเทพพุ่งออกมาอย่างรุนแรงจนปกคลุมไปทั้งฟ้าดิน

ในบรรดาศัตรูที่ไม่ทันตั้งตัว มีรอยเลือดปรากฏขึ้นที่คอของพวกมันทั้งหมดเก้าคน สีหน้าของพวกมันแข็งค้าง ราวกับไม่รู้ว่าเกิดอะไรกับขึ้น

แต่หลังจากนั้น….

พรวด! พรวด! พรวด!

พรวด! พรวด! พรวด!

ศีรษะจำนวนมากลอยขึ้นสู่ท้องฟ้า ขณะที่ซากศพล้มลงกับพื้น

เนื่องจากเสียงเหล่านี้ดังใกล้กันมาก มันจึงฟังดูเหมือนมีเพียงเสียงเดียว จากนั้นผู้เยี่ยมยุทธ์ทั้งเก้าที่อยู่ในฝูงศัตรูก็ถูกทำลายล้างทันที!

เหตุการณ์ที่น่าสะพรึงกลัวและพิกลพิสดารเช่นนี้ ทำให้ทุกคนที่อยู่โดยรอบตัวสั่นสะท้าน

ถึงอย่างไร ทั้งหมดนี้เป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น

เช่นเดียวกับที่เฉินซีกล่าวไว้ก่อนหน้านี้ นี่คืองานเลี้ยงสังหารที่แท้จริง!

…

“ฆ่า! โจมตีพร้อมกัน!”

“เจ้าเด็กนี้น่ากลัวเกินไปแล้ว เรามิอาจออมพลังเป็นอันขาด!”

“เร็วเข้า! เร็วเข้า! หากเรายังลังเล ไอ้สารเลวนี่คงจะสังหารเราทีละคน เมื่อถึงเวลานั้น ก็คงไม่มีใครรอดชีวิตได้!”

ในที่สุดทุกคนล้วนตระหนักได้ว่าเฉินซีนั่นน่ากลัวเพียงใด จิตใจของพวกเขาสั่นสะท้านอย่างรุนแรง ใบหน้าก็กลายเป็นดำคล้ำและดูดุร้าย

การต่อสู้เพิ่งเริ่มขึ้น แต่เฉินซีที่พวกมันคิดว่าเป็นหมูในอวย กลับใช้เหรียญทองแดงโปรยสมบัติเพื่อทำให้สมบัติศักดิ์สิทธิ์กว่าสิบชิ้นตกลงสู่พื้น มิหนำซ้ำยังเข่นฆ่าผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเทวารู้แจ้งโลกาทั้งเก้าคนด้วยกระบวนท่าเดียว เมื่อเผชิญหน้ากับชายหนุ่มที่น่าสะพรึงกลัวและมีพลังยุทธ์ท้าทายสวรรค์เช่นนี้ จะมีใครกล้าประมาทคนผู้นี้อีก?

ในขณะนี้ ไม่เพียงแต่พวกมันจะไม่ดูถูกเฉินซีแล้ว เฉินซียังกลายเป็นศัตรูที่อันตรายที่สุดในใจของพวกมันแล้ว ไม่มีใครกล้าลังเลหรือคาดหวังแต่อย่างใด ทั้งยังเผยไพ่ตายที่แข็งแกร่งที่สุด

“ฆ่า!”

“ฆ่า!”

“ฆ่า!”

ผู้เยี่ยมยุทธ์เหล่านี้ที่มาจากแดนเทพโบราณดูเหมือนจะเสียสติไปแล้ว ทั้งหมดรวมตัว พลันส่งเสียงคำราม แล้วจึงพุ่งเข้าโจมตีใส่เฉินซี

แสงศักดิ์สิทธิ์หลายสีสันระยิบระยับพร่างพราวเต็มฟ้า เคล็ดวิชาศักดิ์สิทธิ์อันน่าเกรงขามต่าง ๆ โปรยปรายลงมา ท่วมท้นไปทั้งฟ้าดิน

เหตุการณ์นี้วิจิตรอลังการยิ่ง มันเสมือนกับฉากการต่อสู้อันยิ่งใหญ่ระหว่างเหล่าทวยเทพในยุคบรรพกาลได้ถูกจำลองขึ้นมา เสียงคำรามของเต๋าดังก้องไปทั่วทุกแห่งหน ท้องฟ้าพังทลาย และสรรพสิ่งล้วนถูกทำลาย

“ฆ่า!”

เฉินซีสังหารต่อไปไม่หยุดยั้ง

ประสบการณ์ต่อสู้ของเฉินซีตลอดหลายปีที่ผ่านมา ทำให้เข้าใจได้อย่างถ่องแท้ว่าเมื่อใดที่ถูกศัตรูรายล้อมและกลุ้มรุมด้วยจำนวน เขาไม่อาจลังเลหรือออมพลังแต่อย่างใด

ดวงตาคมปลาบไม่แยแสจนไร้ร่องรอยอารมณ์ใด ๆ เพราะเฉินซีที่ใช้ชีวิตอาบเลือดต่างกระดูกและเข่นฆ่าศัตรูมานับไม่ถ้วน ไม่ได้มีเพียงพลังยุทธ์ที่ท้าทายสวรรค์เท่านั้น แต่ยังมีเจตจำนงนักสู้ที่เหนือล้ำกว่าผู้เยี่ยมยุทธ์ทั่วไปมาก

ฟิ่ว! ฟิ่ว! ฟิ่ว!

ร่างของเฉินซีวูบไหว รวดเร็วจนดูเหมือนไม่ได้ขยับเขยื้อน แต่ปราณกระบี่ที่หนา ใหญ่ และโชติช่วงถูกฟันออกมาจำนวนมาก

ในช่วงต้น ตอนที่เฉินซีเพิ่งเข้าสู่แดนโลกาวินาศ พลังยุทธ์ของเขาเพียงพอที่จะเผชิญหน้ากับลุงเก้า ซึ่งเป็นผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเทวารู้แจ้งวิญญาณแล้ว ทั้งยังสามารถไล่ต้อนจนอีกฝ่ายไม่มีทางเลือก นอกจากต้องต่อสู้อย่างสิ้นหวังและใช้แท่นบูชาเต๋าศักดิ์สิทธิ์