บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1568

บทที่ 1568 ทวยเทพล้มตายดั่งสายฝน

……….

บทที่ 1568 ทวยเทพล้มตายดั่งสายฝน

“เหรียญทองแดงโปรยสมบัติ!”

“แท้จริงแล้วมันคือสมบัติวิญญาณธรรมชาตินั่นเอง! หรือว่าเขาเป็นศิษย์ของนิกายอำนาจเทวะ?”

“นี่… เป็นไปได้อย่างไรกัน?”

เสียงอุทานตกใจดังก้องไปทั่วสภาพแวดล้อม และสีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไป

เพียงกระบวนท่าเดียว เขาทำให้สมบัติศักดิ์สิทธิ์กว่าสิบชิ้นร่วงหล่น และทำให้ผู้เยี่ยมยุทธ์จำนวนมากได้รับบาดเจ็บ เหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดดังกล่าว ทำให้ผู้คนต้องประหลาดใจ

ฟิ่ว!

เฉินซีคว้าโอกาสนี้เพื่อพุ่งเข้าฝูงศัตรูในรวดเดียว ยันต์ศัสตราสีดำสนิทและดูธรรมดาในมือส่งเสียงหึ่ง ๆ พลันคร่ำครวญลั่น

ทันใดนั้น ท่าทางของเฉินซีเปลี่ยนไปทันที ทั้งอำมหิตและไม่แยแส ร่างกายเปี่ยมด้วยจิตสังหารที่เติมเต็มทั้งฟ้าดิน

เฉินซีไม่เสียเวลาแม้แต่น้อย เพราะตั้งแต่พริบตาที่ก้าวเข้าสู่พื้นที่ล่า การต่อสู้นองเลือดก็ปะทุขึ้นบัดดล!

ในขณะที่รู้สึกถึงความเย็นยะเยือกที่เป็นเอกลักษณ์ของยันต์ศัสตราในมือ ร่างของเฉินซีก็เหมือนกับกระบี่ที่ปลดออกจากฝัก แล้วตวัดฟาดฟันกวาดออกไป

พรวด! พรวด! พรวด!

โลหิตสาดกระเซ็นดุจดอกไม้ไฟ และมันปะทุอย่างต่อเนื่อง แม้ดูน่าเขย่าขวัญ แต่ก็ดูงดงามยิ่ง เลือดของเหล่าเทพพุ่งออกมาอย่างรุนแรงจนปกคลุมไปทั้งฟ้าดิน

ในบรรดาศัตรูที่ไม่ทันตั้งตัว มีรอยเลือดปรากฏขึ้นที่คอของพวกมันทั้งหมดเก้าคน สีหน้าของพวกมันแข็งค้าง ราวกับไม่รู้ว่าเกิดอะไรกับขึ้น

แต่หลังจากนั้น….

พรวด! พรวด! พรวด!

พรวด! พรวด! พรวด!

ศีรษะจำนวนมากลอยขึ้นสู่ท้องฟ้า ขณะที่ซากศพล้มลงกับพื้น

เนื่องจากเสียงเหล่านี้ดังใกล้กันมาก มันจึงฟังดูเหมือนมีเพียงเสียงเดียว จากนั้นผู้เยี่ยมยุทธ์ทั้งเก้าที่อยู่ในฝูงศัตรูก็ถูกทำลายล้างทันที!

เหตุการณ์ที่น่าสะพรึงกลัวและพิกลพิสดารเช่นนี้ ทำให้ทุกคนที่อยู่โดยรอบตัวสั่นสะท้าน

ถึงอย่างไร ทั้งหมดนี้เป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น

เช่นเดียวกับที่เฉินซีกล่าวไว้ก่อนหน้านี้ นี่คืองานเลี้ยงสังหารที่แท้จริง!

…

“ฆ่า! โจมตีพร้อมกัน!”

“เจ้าเด็กนี้น่ากลัวเกินไปแล้ว เรามิอาจออมพลังเป็นอันขาด!”

“เร็วเข้า! เร็วเข้า! หากเรายังลังเล ไอ้สารเลวนี่คงจะสังหารเราทีละคน เมื่อถึงเวลานั้น ก็คงไม่มีใครรอดชีวิตได้!”

ในที่สุดทุกคนล้วนตระหนักได้ว่าเฉินซีนั่นน่ากลัวเพียงใด จิตใจของพวกเขาสั่นสะท้านอย่างรุนแรง ใบหน้าก็กลายเป็นดำคล้ำและดูดุร้าย

การต่อสู้เพิ่งเริ่มขึ้น แต่เฉินซีที่พวกมันคิดว่าเป็นหมูในอวย กลับใช้เหรียญทองแดงโปรยสมบัติเพื่อทำให้สมบัติศักดิ์สิทธิ์กว่าสิบชิ้นตกลงสู่พื้น มิหนำซ้ำยังเข่นฆ่าผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเทวารู้แจ้งโลกาทั้งเก้าคนด้วยกระบวนท่าเดียว เมื่อเผชิญหน้ากับชายหนุ่มที่น่าสะพรึงกลัวและมีพลังยุทธ์ท้าทายสวรรค์เช่นนี้ จะมีใครกล้าประมาทคนผู้นี้อีก?

ในขณะนี้ ไม่เพียงแต่พวกมันจะไม่ดูถูกเฉินซีแล้ว เฉินซียังกลายเป็นศัตรูที่อันตรายที่สุดในใจของพวกมันแล้ว ไม่มีใครกล้าลังเลหรือคาดหวังแต่อย่างใด ทั้งยังเผยไพ่ตายที่แข็งแกร่งที่สุด

“ฆ่า!”

“ฆ่า!”

“ฆ่า!”

ผู้เยี่ยมยุทธ์เหล่านี้ที่มาจากแดนเทพโบราณดูเหมือนจะเสียสติไปแล้ว ทั้งหมดรวมตัว พลันส่งเสียงคำราม แล้วจึงพุ่งเข้าโจมตีใส่เฉินซี

แสงศักดิ์สิทธิ์หลายสีสันระยิบระยับพร่างพราวเต็มฟ้า เคล็ดวิชาศักดิ์สิทธิ์อันน่าเกรงขามต่าง ๆ โปรยปรายลงมา ท่วมท้นไปทั้งฟ้าดิน

เหตุการณ์นี้วิจิตรอลังการยิ่ง มันเสมือนกับฉากการต่อสู้อันยิ่งใหญ่ระหว่างเหล่าทวยเทพในยุคบรรพกาลได้ถูกจำลองขึ้นมา เสียงคำรามของเต๋าดังก้องไปทั่วทุกแห่งหน ท้องฟ้าพังทลาย และสรรพสิ่งล้วนถูกทำลาย

“ฆ่า!”

เฉินซีสังหารต่อไปไม่หยุดยั้ง

ประสบการณ์ต่อสู้ของเฉินซีตลอดหลายปีที่ผ่านมา ทำให้เข้าใจได้อย่างถ่องแท้ว่าเมื่อใดที่ถูกศัตรูรายล้อมและกลุ้มรุมด้วยจำนวน เขาไม่อาจลังเลหรือออมพลังแต่อย่างใด

ดวงตาคมปลาบไม่แยแสจนไร้ร่องรอยอารมณ์ใด ๆ เพราะเฉินซีที่ใช้ชีวิตอาบเลือดต่างกระดูกและเข่นฆ่าศัตรูมานับไม่ถ้วน ไม่ได้มีเพียงพลังยุทธ์ที่ท้าทายสวรรค์เท่านั้น แต่ยังมีเจตจำนงนักสู้ที่เหนือล้ำกว่าผู้เยี่ยมยุทธ์ทั่วไปมาก

ฟิ่ว! ฟิ่ว! ฟิ่ว!

ร่างของเฉินซีวูบไหว รวดเร็วจนดูเหมือนไม่ได้ขยับเขยื้อน แต่ปราณกระบี่ที่หนา ใหญ่ และโชติช่วงถูกฟันออกมาจำนวนมาก

ในช่วงต้น ตอนที่เฉินซีเพิ่งเข้าสู่แดนโลกาวินาศ พลังยุทธ์ของเขาเพียงพอที่จะเผชิญหน้ากับลุงเก้า ซึ่งเป็นผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเทวารู้แจ้งวิญญาณแล้ว ทั้งยังสามารถไล่ต้อนจนอีกฝ่ายไม่มีทางเลือก นอกจากต้องต่อสู้อย่างสิ้นหวังและใช้แท่นบูชาเต๋าศักดิ์สิทธิ์

“หนีไป!!!” ทันทีที่ฉินถงตาย เหล่าศัตรูที่เหลืออยู่ก็แตกพ่ายอย่างสมบูรณ์ พวกมันต่างกันหลังกลับและหลบหนีไปอย่างสิ้นหวัง

เฉินซีไม่ได้ไล่ล่าพวกมัน แต่ยันต์ศัสตราในมือกลับคล้ายที่ได้กลิ่นเลือด มันสั่นไหววูบหนึ่ง ปราณกระบี่หลายสายแผ่พุ่งออกมาจากมัน แล้วจึงฟันไปยังศัตรูเหล่านั้นที่กำลังหลบหนีด้วยความตื่นตระหนก

พรวด! พรวด! พรวด!

หลังจากความตั้งใจสู้พังทลายลง พวกมันก็เปรียบเสมือนพยัคฆ์ที่ไร้เขี้ยวเล็บ ธารเลือดสาดกระเซ็นไปทั่วพื้นที่ เหมือนกับดอกไม้ไฟที่ปะทุอย่างไม่หยุดยั้ง

แม้ว่าพวกมันจะมีฝีเท้าที่รวดเร็วยิ่ง แต่จะเทียบเคียงกับปราณกระบี่ของเฉินซีได้อย่างไร?

ถึงกระนั้น นับว่าพวกมันโชคดีที่เพื่อรักษาพลังศักดิ์สิทธิ์ของตนไว้ เฉินซีจึงไม่มีความตั้งใจที่จะทำลายล้างพวกมันทั้งหมด ดังนั้นในท้ายที่สุด บางคนก็ยังโชคดีพอที่จะหนีรอดไปได้

ในชั่วพริบตา มีเพียงเฉินซีเท่านั้นที่ยังคงอยู่ที่นี่

พื้นถูกปกคลุมไปด้วยความยุ่งเหยิง ไม่ว่าศพ กองเลือด อาวุธที่แตกหักพังเสียหาย พื้นถล่มทลาย มิติที่ไม่เป็นระเบียบ… ทั้งหมดนี้มาบรรจบกันจนกลายเป็นภาพที่เหมือนกับนรกโลกันตร์

อาเหลียงที่ยืนอยู่ข้างหูของเฉินซีตกตะลึงกับเหตุการณ์นี้มานานแล้ว นี่เป็นครั้งแรกที่นางออกจากถิ่นอาศัย และเป็นครั้งแรกที่ได้เห็นการสังหารหมู่ขนาดนี้ด้วย ในระหว่างที่นางมองไปยังซากศพที่เรียงรายอยู่ทั่วพื้นและได้กลิ่นคาวเลือดฉุนกึกในอากาศ ใบหน้าเล็ก ๆ ที่น่ารักของนางก็ซีดลงอย่างน่ากลัว ทั้งยังรู้สึกอยากจะอาเจียนออกมา

แต่สุดท้ายนางก็กัดฟันอดทน หญิงสาวกำหมัดแน่นพลางพยายามลืมตาอย่างเต็มที่ แล้วจึงพึงพำอยู่ในใจ ในภายภาคหน้า ข้าได้แต่ต้องดูแลตนเองเท่านั้น ถ้าข้าไม่สามารถทนต่อเหตุการณ์นองเลือดเช่นนี้ได้ ก็คงน่าละอายอย่างแท้จริง ถ้าท่านยายรู้เรื่องนี้เข้า นางคงจะผิดหวังในตัวข้าอย่างแน่นอน…

เฉินซีไม่ได้สังเกตเห็นปฏิกิริยาของอาเหลียงแม้แต่น้อย และสีหน้าของเขายังคงสงบราวกับหุ่นเชิดต่อสู้ที่ไม่มีอารมณ์ใด ๆ ร่างพลันวูบไหวอย่างปราดเปรียวผ่านสนามรบ เพื่อเก็บกวาดสิ่งของที่ริบมาจากการต่อสู้

ครั้งนี้เขาได้สังหารศัตรูไปถึงสามสิบเจ็ดคน หลังจากใช้เวลาไปสี่ชั่วยาม แต่ผลกำไรที่รับได้ก็ถือว่าค่อนข้างน่าพอใจทีเดียว

เขาได้รับดวงแสงทั้งหมดสามสิบสองดวงที่มีกฎแห่งเต๋าศักดิ์สิทธิ์ และดวงแสงสิบเจ็ดดวงที่มีเคล็ดวิชาต่าง ๆ สิ่งเหล่านี้ทั้งหมดถูกปล้นโดยกฎแห่งเต๋าสวรรค์จากศัตรู หลังจากที่พวกมันเสียชีวิตลง

แต่เนื่องจากการต่อสู้รุนแรงเกินไป และทุกพริบตาก็มีความสำคัญยิ่ง แม้ด้วยความสามารถของเฉินซี ก็ยังมีบางส่วนถูกดูดซับโดยกฎแห่งเต๋าสวรรค์

นอกจากนี้ เฉินซียังได้รับผลึกศักดิ์สิทธิ์อีกหกร้อยชิ้น สมบัติศักดิ์สิทธิ์ธรรมชาติหกชิ้น สมบัติศักดิ์สิทธิ์ที่พังเสียหายสิบสามชิ้น และกองวัตถุศักดิ์สิทธิ์ต่าง ๆ

เฉินซีไม่สามารถคำนวณจำนวนที่แน่นอนได้ เนื่องจากวัตถุศักดิ์สิทธิ์เหล่านี้ครอบคลุมหลายประเภท มีทั้งสมุนไพรศักดิ์สิทธิ์และโอสถทิพย์ สินแร่ล้ำค่า และแม้แต่เคล็ดวิชาบ่มเพาะ ม้วนคัมภีร์ แผนที่ และแผ่นหยกก็ล้วนแต่ไม่ขาด ยิ่งไปกว่านั้น เฉินซีไม่อาจระบุบางส่วนได้ ทั้งยังต้องยืนยันการใช้งานพวกมันผ่านการตรวจสอบและศึกษาอย่างรอบคอบ

“ตอนนี้ข้าต้องหาสถานที่เพื่อฟื้นฟูพลัง…” เฉินซีเก็บสิ่งของที่ยึดมาทั้งหมด จากนั้นหายใจเข้าลึก ๆ แล้วจึงรับรู้ว่าพลังในร่างเหลืออยู่ไม่ถึงครึ่งเท่านั้น เขาตระหนักได้ทันทีว่าไม่เหมาะที่จะต่อสู้ในขณะนี้

ฟิ่ว!

ร่างของเฉินซีวูบทะยานหายไป

ในเวลาเดียวกัน ในหุบเขาสีแดงเลือดนั้น อี้เทียนที่สวมเสื้อคลุมสีขาวและมีรูปร่างหน้าตาหล่อเหลา ก็เสมือนสัตว์ร้ายที่ตกอยู่ในความโกรธแค้นอย่างรุนแรง สีหน้าของเขามืดมนและโกรธเคือง พลันคำรามด้วยเสียงที่น่ากลัว “สวะ! ไอ้พวกสวะทั้งหมด! พวกมันถูกมดจากภพเบื้องล่างเข่นฆ่า จนปัสสาวะราดด้วยความหวาดกลัว ไยพวกมันถึงไม่ฆ่าตัวตายไปซะ!”

……….