บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1579

บทที่ 1579 อันตรายปรากฏไม่หยุดหย่อน

…………….

บทที่ 1579 อันตรายปรากฏไม่หยุดหย่อน

มิติถูกอำนาจนิ้วอันรวดเร็วเยี่ยงกระบี่แทงทะลวง เผยเสียงโหยหวนกรีดแหลมเจียนทะลวงแก้วหูเฉินซีแหลกร้าว

ระหว่างซ่างกวนจินเหิงและเฉินซีห่างกันเพียงสามฉื่อ ขณะนี้ยามซ่างกวนจินเหิงจู่โจมกะทันหัน พลังดุดันที่เผยจึงชวนตะลึงถึงขีดสุด

นั่นคือเทวารู้แจ้งวิญญาณ!

ยิ่งกว่านั้น มันยังเป็นการจู่โจมเฉียบพลัน อย่าว่าแต่เทวารู้แจ้งโลกาเลย กระทั่งเทวารู้แจ้งวิญญาณยังไม่มีทางรับการโจมตีนี้ได้

ชั่วขณะนั้น ประหนึ่งกาลเวลาหยุดไหล

ฉู่เถิงและชิวเหลียนจวงต่างตะลึงเล็กน้อย เหมือนมิคาดคิดเลยว่าจู่ ๆ ซ่างกวนจินเหิงจะโจมตีอินไฮว่คง จึงมิอาจเข้าหยุดได้ทันกาล

ม่ายตาของเฉินซีหดตัว ใบหน้าในหมวกไม้ไผ่ของเขาปรากฏเค้าเย็นเยือก เส้นขนทั่วกายตั้งชัน สัมผัสภัยคุกคามถึงตาย

ทว่าสุดท้ายเขาก็มิได้ลงมือ ทำเพียงยืนนิ่งกับที่ นอกจากนั้นม่านตาซึ่งหดตัวลงเล็กน้อยยังฟื้นสู่สภาพปกติ มองไปยังซ่างกวนจินเหิงอย่างไร้อารมณ์

หืม? ซ่างกวนจินเหิงขมวดคิ้ว ในชั่วลมหายใจที่ปลายนิ้วกำลังจะสัมผัสคอของเฉินซีนั้นเอง ร่างของเขาก็พลันวูบไหว หวนกลับไปยังจุดเดิมที่ตนเคยยืน

ขณะเดียวกัน จิตสังหารอันพลุ่งพล่านดุดันก็หดหายเยี่ยงกระแสธารคืนทะเล ถูกสยบหายสิ้น

ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วเกินเชื่อลง และจนสรรพสิ่งปิดฉากยามนี้ มิติก็เลิกกำสรวล จิตสังหารหยุดพลุ่งพล่าน ทุกสิ่งเหมือนหวนคืนสู่ปกติ

หากคนธรรมดามาอยู่ที่นี่ คงคิดไปว่าตนแค่หูตาหลอนไปเท่านั้น

ทว่าเฉินซีไม่ใช่คนธรรมดา ชายหนุ่มมองซ่างกวนจินเหิงอย่างเย็นชาพลางกล่าวว่า “ศิษย์พี่ซ่างกวน นี่หมายความเช่นไร?” เขาเอ่ยเสียงเค้นลอดไรฟัน เจือจิตสังหารเย็นเยือก

ขณะเดียวกัน หัวใจและความคิดอันเกร็งเครียดก็ผ่อนคลายตนอย่างสมบูรณ์ ยามนี้เอง เขาจึงสังเกตพบว่าหลังของตนชุ่มโชกด้วยชั้นเหงื่อเย็นเฉียบ

สรรพสิ่งที่บังเกิดในพริบตานี้ไม่แตกต่างจากการเดินทางผ่านความเป็นความตายสำหรับเฉินซี อันตรายสุดขั้ว

ด้วยความแข็งแกร่งปัจจุบัน ย่อมสามารถหลบการโจมตีนี้ได้ แต่หากทำเช่นนั้น มันก็เท่ากับเผยตัวตน เพราะถึงอย่างไร เขาในตอนนี้คืออินไฮว่คง แต่เขาไม่ได้บ่มเพาะเต๋าแห่งภัยพิบัติ ดังนั้นทันทีที่ลงมือ ก็จะเท่ากับเปิดโปงตนเอง

ดังนั้นในยามหน้าสิ่วหน้าขวาน ชายหนุ่มจึงเดิมพันว่าซ่างกวนจินเหิงน่าจะกำลังทดสอบตน!

และผลสุดท้ายก็ชี้ชัดว่าเขาชนะ

ดังนั้นเฉินซีจึงระบายโทสะอย่างตรงไปตรงมา เพราะเขาคืออินไฮว่คง ศิษย์เอกชั้นยอดของนิกายอำนาจเทวะ แม้การบ่มเพาะจะด้อยกว่า แต่สถานะกลับสูงส่งกว่าเทวารู้แจ้งวิญญาณทั้งสามเล็กน้อย

ดังนั้นเขาจึงมีคุณสมบัติให้โมโห และต้องเผยโทสะออกมาในยามนี้

จริงเช่นนั้น ยามได้ยินเฉินซีตั้งคำถามกับซ่างกวนจินเหิง ฉู่เถิงและชิวเหลียนจวงก็ขมวดคิ้วเช่นกัน สายตาที่มองไปยังซ่างกวนจินเหิงเผยความไม่ชอบใจน้อย ๆ

สถานะของอินไฮว่คงทำให้พวกเขารู้สึกยำเกรงเล็กน้อย แต่ซ่างกวนจินเหิงกลับทดสอบอินไฮว่คงเช่นนี้ หากเจ้านิกายรู้เข้า คงลงโทษซ่างกวนจินเหิงอย่างแน่นอน แล้วพวกเขาก็ไม่พ้นติดร่างแหไปด้วย นี่จึงเป็นสิ่งที่ไม่อาจยอมรับได้

แน่นอน แม้ในใจของพวกเขาจะเดือดดาล แต่ก็ไม่ได้ตั้งคำถามใด ๆ เพราะพวกเขาเองก็สงสัยว่าเหตุใดซ่างกวนจินเหิงจึงทำเช่นนี้ หรือจะเกิดความผิดปกติใดขึ้นกับอินไฮว่คงที่ยืนอยู่ตรงหน้าหรือ?

“ศิษย์น้องอินอภัยด้วย ข้าได้ยินมาว่าไม่กี่วันก่อนมีสมาชิกเผ่าหน้ากากหนังพฤกษาบางคนถูกสังหารในพื้นที่ล่า เลยเป็นกังวลว่าจะมีผู้ปลอมตัวเป็นคนของเรา พยายามแทรกซึมออกไปน่ะ” ซ่างกวนจินเหิงกุมกำปั้นขอขมา ทว่าสายตายังคงพินิจพิเคราะห์เฉินซีอย่างละเอียด หัวใจยังคงมีความเคลือบแคลง

สิ่งนี้ทำให้เฉินซีตะลึงอยู่ในใจ และตระหนักดีว่าแม้ชายหนุ่มสะพายกระบี่ผู้นี้จะมีลำดับอาวุโสต่ำกว่าฉู่เถิงและชิวเหลียนจวง แต่ความสามารถและความรอบคอบเหนือชั้นกว่าอีกสองคนนัก

เผ่าหน้ากากหนังพฤกษา?

ฉู่เถิงและชิวเหลียนจวงพลันประจักษ์แจ้งยามได้ยินเช่นนี้ และเข้าใจทันทีว่าเหตุใดซ่างกวนจินเหิงจึงทำเช่นนั้น

“จินเหิง ข้าว่าเจ้าระแวงเกินไปนะ” ฉู่เถิงส่ายหัว “ลองคิดดู หากมิใช่อินไฮว่คง เขาหรือจะยืนนิ่งรอความตายมาหา?”

“ความสามารถของเผ่าหน้ากากหนังพฤกษาเหนือธรรมดาจริง ๆ และข้าก็รู้สึกว่าการกระทำของจินเหิงก็ไม่ได้ผิด แต่มันบุ่มบ่ามเกินไป อย่างน้อยที่สุด สู้เราตั้งคำถามสักพักก่อนลงมือจะดีกว่า” ชิวเหลียนจวงเอ่ย

“อะไร? พวกเจ้าสงสัยในตัวตนของข้าหรือ?” สีหน้าของเฉินซีดำคล้ำ พลิกฝ่ามือของตน

ฮึ่ม!

พริบตานั้น เฉินซีไม่กล้าลังเล โคจรการบ่มเพาะทั่วกาย ไหวร่างพุ่งสู่อุโมงค์มิติทันที

“ศิษย์หลานไฮว่คง ข้าเห็นเจ้าโตมาแต่น้อย แม้ระดับอาวุโสของข้าจะสูงกว่าเจ้านิดหน่อย เราก็เหมือนเป็นพี่น้องกัน ในเมื่อพี่สาวเจ้าเรียก ไยจึงไม่มาพบข้า แล้วหนีจากไปอย่างรวดเร็วเสียแทนเล่า?” เสียงนุ่มนวลเสนาะหูนั้นกึกก้องที่ข้างหูเขาอีกครั้ง ทุกถ้อยคำดุจอัสนีสนั่นลั่น สะท้านแก้วหูของเฉินซีเสียจนเจียนแหลก ดวงจิตสั่นสะท้านไร้จุดจบ กระทั่งแก่นโลหิตทั่วกายยังเดือดพล่านไม่จบสิ้น

เฉินซีอดตะลึงไม่ได้ สตรีผู้นี้มีการบ่มเพาะขอบเขตใดกันแน่? หรือนางจะเป็นบรรพเทวารู้แจ้งจักรวาล เยี่ยเหยียนผู้นั้น?

จากข้อมูลที่เฉินซีได้มาก่อนหน้านี้ มีข้อมูลเกี่ยวกับบรรพเทวารู้แจ้งจักรวาลผู้หนึ่งซึ่งจะมาตรวจตราที่นี่ในไม่ช้า และบรรพเทวารู้แจ้งจักรวาลผู้นั้นมีนามว่าเยี่ยเหยียน นางงดงามอย่างยิ่ง ทว่านิสัยกลับแปรปรวนตามอารมณ์ สังหารคนไม่กะพริบตา ทำให้ศิษย์นิกายอำนาจเทวะทั้งหลายซึ่งพิทักษ์ทางเชื่อมนี้กลัวนางจับขั้วหัวใจ

หากเป็นนางจริง ๆ สถานการณ์ก็แย่แล้ว!

ความคิดเหล่านี้วาบขึ้นในใจเฉินซี ทว่าการเคลื่อนไหวหาเชื่องช้าไม่ ขณะนี้เขาไม่คิดซ่อนตัวตนอีกต่อไป ร่างสูงใหญ่ทะยานเช่นเส้นแสงอยู่ภายในอุโมงค์มิติ

วูบ! วูบ!

อุโมงค์มิติหลากสีนี้เหมือนทางเดินอันสุดยาวไกล รอบทิศปกคลุมด้วยชั้นมิติหลากสี สุกสกาวลึกล้ำ

การเคลื่อนย้ายมิติทำที่นี่ไม่ได้เลย เพราะเขาอยู่ในทางเชื่อมมิติอยู่แล้ว ดังนั้นสิ่งเดียวที่เฉินซีทำได้คือพุ่งทะยานสุดกำลัง!

ขอเพียงบุกสู่สุดทางเชื่อมได้ เขาก็จะไปถึงเอกภพมสิหิม!

“ดูเหมือนเจ้าจะไม่ใช่ศิษย์หลานไฮว่คงของข้า เจ้าโง่พวกนี้มีตาไร้แววกันจริง ๆ แค่แยกแยะตัวตนของเจ้ายังทำไม่ได้ ยังดีที่ข้ามาเร็วกว่าที่ควรเล็กน้อย มิเช่นนั้นเจ้าคงหลุดรอดไปได้จริง ๆ ในหนนี้ เจ้าหนู….” เสียงรำพึงแผ่วเบาของนางตามติดเฉินซีราวผีร้าย ระเบิดสนั่นในโสต พลุ่งพล่านในหัวใจ ทำให้ใบหน้าซีดขาว รู้สึกอยากกระอักเลือดนัก

ไยแค่เสียงของสตรีสมควรตายผู้นี้จึงน่ากลัวนัก? เฉินซีกัดฟันขณะที่ดวงตาเผยประกายเด็ดเดี่ยว ทั้งพลัง แก่นแท้ และวิญญาณทั่วร่างเหมือนลุกโชนในเตาเผา ทั่วร่างเรืองรองโรจน์รุ่ง เพิ่มความเร็วขึ้นอีกครั้ง

“เอ๋? หรือเจ้าคิดว่าจะหนีข้าพ้นจริง ๆ?” สตรีผู้นั้นเหมือนประหลาดใจ แต่ก็เหมือนล้อเลียนเฉินซีว่ามั่นใจเกินตัว

ตู้ม!

ขณะเดียวกัน อำนาจศักดิ์สิทธิ์น่าสะพรึงกลัวยิ่งสายหนึ่งก็พลันพุ่งตามเฉินซีด้วยความเร็วเกินตรวจจับ แล้วฟาดลงมาใส่เขา

…………….