บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1581

บทที่ 1581 หิมะโหมกระพือ

…………….

บทที่ 1581 หิมะโหมกระพือ

หิมะโหมกระพือไปในอากาศ สรรพสิ่งถูกย้อมเป็นสีขาว

ภูเขาที่อยู่ไกลโพ้นนั่นดูโดดเดี่ยว เหล่าสิ่งมีชีวิตก็ยังคงเงียบงัน เรือลำหนึ่งลอยล่องอยู่บนทะเลสาบอันกว้างใหญ่ไร้ขอบเขต ชายชราผู้สวมหมวกกุยเล้ยกำลังตกปลาในทะเลสาบที่เย็นเฉียบเพียงลำพัง และดูเหมือนเป็นผู้เยี่ยมยุทธ์

ทันใดนั้น อากาศเหนือทะเลสาบก็ระเบิดแยกออกจากกัน จากนั้นร่างหนึ่งก็ตกลงมาจากภายในนั้น

ตู้ม!

ร่างนั้นตกลงไปในส่วนลึกของทะเลสาบ

เหตุนี้ทำลายความสวยงามของทิวทัศน์ทันที และทำให้ชายชราบนเรือลำหนึ่งตกใจตัวสั่นสะท้าน จนคันเบ็ดเกือบหลุดมือตกลงไปในทะเลสาบ

ฟิ่ว!

เรือลำนั่นแล่นฝ่าคลื่น ทว่าชายชราไม่ได้ช่วยเหลือร่างนี้ เขากลับรีบหนี และหายตัวไปในพริบตา

แต่ถึงกระนั้น ชายชราไม่ได้หนีไปด้วยไร้เหตุผล เป็นเพราะมีสัตว์ร้ายอาศัยอยู่ภายในทะเลสาบแห่งนี้ตลอดทั้งปี และตราบใดที่ไม่ไปรบกวนมัน ทุกอย่างก็ปกติสุขดี แต่เมื่อมีคนตกลงไปในทะเลสาบ มันจะทำสัตว์ร้ายตื่นตัว ซึ่งผลที่ตามมาก็น่าสยองขวัญยิ่ง

โฮก!!

แน่นอนว่าภายในชั่วครู่ ก็มีเสียงคำรามของสัตว์ร้ายดังมาจากก้นทะเลสาบ เกิดแรงสั่นสะเทือนไปทุกทิศทาง ทำให้เกล็ดหิมะที่ปกคลุมท้องฟ้าถูกระเบิดออกไป

หลังจากนั้น สัตว์ร้ายขนาดมหึมาที่ดูเหมือนวัวแต่มีเกล็ดปกคลุมไปทั้งตัว มีดวงตาขนาดเท่าตะเกียง และมีเขาที่เต็มไปด้วยแสงสีน้ำเงินเข้มฉีกเกลียวคลื่น โดยที่ยืนขึ้นจากภายในทะเลสาบ พร้อมกับปลดปล่อยพลังอันมหาศาลออกมา

ในขณะนี้ สิ่งมีชีวิตทั้งหมดในระยะสองพันห้าร้อยลี้ ต่างหวาดกลัวจนตัวสั่นอยู่บนพื้น ทั้งยังถูกเติมเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและกระวนกระวาย จากกลิ่นอายอันน่าเกรงขามของสัตว์ร้ายตัวนี้

“ไอ้สารเลวคนไหนบังอาจรบกวนการบ่มเพาะของข้า?” สัตว์ร้ายคำรามเสียงดัง และมันสั่นสะเทือนอากาศจนแตกลงทีละนิด บังเกิดเป็นคลื่นพายุพัดโหมไปทั่วสารทิศ

ฟิ่ว!

ในขณะนี้ เงาสีแดงปรากฏขึ้นมาอย่างไร้ร่องรอย นางมีผมยาวสีทองอ่อน ผิวขาวราวหิมะ และมีเสน่ห์ตามธรรมชาติที่ไม่มีใครเทียบได้ ทำให้นางดูเหมือนโฉมสะคราญที่ไร้ผู้เทียบเคียง

“อืม? เจ้าเด็กนั่นไปไหนแล้ว?” ดวงตาสุกใสของนางกวาดไปรอบ ๆ แล้วคิ้วก็ขมวดเข้าหากันอย่างห้ามไม่ได้ ในท้ายที่สุด นางจ้องมองไปยังสัตว์ร้ายที่มีเขาซึ่งอยู่ในทะเลสาบ

“ช่างเป็นสาวน้อยที่มากเสน่ห์เสียจริง!” สัตว์ร้ายตัวนั้นตกตะลึง และดวงตาเผยให้เห็นความกระหายที่ลุกโชน

โครม!

ทว่าก่อนที่เสียงจะดังก้องไปในอากาศ สตรีชุดแดงก็ยื่นมือออกมาและคว้ามันจากระยะไกล นางยกร่างขนาดมหึมาขึ้นมาด้วยกำลัง

สิ่งนี้ทำให้สัตว์ร้ายตะลึงลาน และความโลภในดวงตาของมันหายไปทันที เหลือเพียงความตื่นตระหนกและความหวาดกลัวจากก้นบึ้งหัวใจ “ท่านเทพผู้ยิ่งใหญ่ ไว้ชีวิตข้าด้วย! ท่านเทพผู้ยิ่งใหญ่ โปรดไว้ชีวิตข้าด้วย!”

“เมื่อครู่เจ้าเห็นชายคนหนึ่งปรากฏตัวที่นี่หรือไม่” สตรีชุดแดงถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

สัตว์ร้ายส่ายศีรษะด้วยสีหน้าสับสน เพื่อแสดงว่ามันไม่รู้เรื่องแต่อย่างใด

โพละ!

และในพริบตาต่อมา คอของมันก็แหลกสลาย ร่างอันใหญ่โตสั่นสะท้าน และร่วงหล่นลงไปในทะเลสาบราวกับภูเขาถล่ม บังเกิดเกิดคลื่นขนาดมหึมาที่ซัดสาด

สตรีชุดแดงเฉยเมยราวกับขยี้มด นางขมวดคิ้ว จิตสัมผัสอันน่าเกรงขามกวาดออกไป และมันครอบคลุมพื้นที่ในระยะสองแสนห้าหมื่นลี้ทันที

นางค้นหาภูเขา แม่น้ำ ถิ่นทุรกันดาร เนินเขา ท้องฟ้า และแผ่นดินอย่างระมัดระวัง แต่นางก็ต้องกลับมามือเปล่า

สิ่งนี้ทำให้คิ้วขมวดแน่นยิ่งขึ้น แล้วพลันพึมพำ “เจ้าเด็กนั่นบาดเจ็บสาหัสและใกล้จะตายแล้ว มันจะหนีและหายตัวไปอย่างรวดเร็วปานนี้ได้อย่างไร หรือว่าจะยอดฝีมือช่วยเหลือมัน?”

หิมะโหมกระพือบนท้องฟ้า ในขณะที่โลกถูกย้อมไปด้วยสีขาว นางสวมชุดสีแดงขณะยืนอยู่เพียงลำพังในโลกที่ขาวโพลนไปด้วยหิมะ ซึ่งขับเน้นให้นางดูโดดเด่นเป็นพิเศษ

“ในดาราจักรศิลาหยก นิกายศักดิ์สิทธิ์ทุคตินีลโลหิต มีกองกำลังที่ใหญ่โตที่สุด บางทีข้าอาจพึ่งพากองกำลังของพวกมันเพื่อช่วยค้นหาเจ้าเด็กนี้….” หลังจากนั้นไม่นาน สตรีชุดแดงก็หายใจเข้าลึก ๆ และตัดสินใจบางอย่าง

ครานี้ นางตั้งใจจะฆ่าเฉินซีให้ได้ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม ไม่ใช่เพียงเพราะเด็กนั่นสามารถผ่านอุปสรรคและมาถึงเอกภพมสิหิมได้สำเร็จ แต่เป็นเพราะนามของเขาคือเฉินซี!

ผู้สืบทอดของเขาเทพพยากรณ์ และมีชิ้นส่วนแผนภาพวารีหลากอยู่ในครอบครอง นี่คือสิ่งที่สตรีชุดแดงให้ความสำคัญมากที่สุด หากไม่เป็นเช่นนั้น ด้วยสถานะอันสูงส่งของนาง ก็คงจะรู้รังเกียจที่จะต้องมาลงมือสังหารเทวารู้แจ้งโลกาด้วยตัวเอง

ฟิ่ว!

ชั่วครู่ต่อมา ร่างงดงามก็แวบหายวับไปท่ามกลางหิมะที่ไร้จุดสิ้นสุด

…

ที่ส่วนลึกของทะเลสาบ

ในที่สุดข้าก็รอดพ้นจากภัยพิบัตินี้ได้แล้ว… สีหน้าของเฉินซีซีดเผือดอย่างน่าสยดสยอง ในขณะที่ร่างกายเต็มไปด้วยอาการบาดเจ็บ มิหนำซ้ำลมปราณในร่างก็ปั่นป่วนผิดปกติ

ขณะที่อยู่ในอุโมงค์มิติก่อนหน้านี้ เขาแอบใช้พลังของเต๋ารู้แจ้งแห่งจุดจบเพื่อทำลายรอยแยกในอุโมงค์มิติอย่างเต็มพิกัด จากนั้นใช้เหรียญทองแดงโปรยสมบัติ เพื่อปกป้องตัวเองและหลีกเลี่ยงการถูกบดขยี้เป็นผุยผงโดยพายุอวกาศ

แต่ก่อนที่เขาจะทอดถอนใจด้วยความโล่งอก เฉินซีก็รู้สึกประหลาดใจเมื่อสังเกตเห็นว่าสตรีชุดแดงได้ไล่ล่าตนมาถึงที่นี่ มันทำให้เขาเพิกเฉยต่อทุกสิ่งทุกอย่าง แล้วจึงรีบใช้อักขระผนึกเต๋าปกปิดกลิ่นอายในร่าง และทำให้เขารอดพ้นจากอันตรายมาได้

การกระทำเช่นนี้ได้มาถึงขีดจำกัดของร่างกายแล้ว ในขณะนี้อาการบาดเจ็บร้ายแรงทั่วร่างกายแทบทำให้เขาหมดสติเต็มที

ถือว่าโชคดีที่ยังประคองสติได้

ฮืด~ ฮืด~