บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1590

บทที่ 1590 การรู้แจ้งถึงเต๋าหนึ่งปี

…………….

บทที่ 1590 การรู้แจ้งถึงเต๋าหนึ่งปี

อุกกาบาตกรีดพุ่งลงมา ประหนึ่งเปลวเพลิงโปรยปรายสู่จักรวาลพร่างพราวอันมืดมิดไร้ขอบเขต

ร่างของเฉินซีนอนแผ่บนอุกกาบาต ปกคลุมด้วยแสงเจิดจรัส ประกอบกับสัจธรรมที่เขาใช้อักขระผนึกเต๋าอำพรางพลังชีวิตของตน จึงยากที่ผู้อื่นจะสังเกตเห็น

เพราะเหตุนี้เอง เมื่อครู่เขาจึงพ้นการตรวจจับจากเจตจำนงของเยี่ยเหยียนมาได้

อึ้ก~ อึ้ก~

หยาดโลหิตซึมเป็นสายจากมุมปากของเฉินซี ขณะที่ใบหน้าหล่อเหลาค่อย ๆ ซีดลง ก่อนหน้านี้ ยามเขาซ่อนอยู่ในมิติอันวุ่นวาย การโจมตีโดยใช้แหวนทองแดงสีดำของเยี่ยเหยียนกระทบถึงเขา ทำให้บาดเจ็บสาหัส

นังคนสมควรตายนั่น! สักวันข้าจะให้นางมาลิ้มรสชาติเช่นนี้บ้าง! เฉินซีเข่นเขี้ยว นับแต่เขาเริ่มบ่มเพาะจนบัดนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาถูกไล่ตามอย่างต่อเนื่อง ร่ายระบำบนคมมีด หยอกเล่นกับอันตรายทุกขณะ

เปรี้ยง!

ไม่นานนัก อุกกาบาตก็ชนเข้ากับดาวร้างแห่งหนึ่ง สร้างหลุมมหึมากินพื้นที่แสนลี้

แรงกระแทกอันน่าสะพรึงกลัวทำให้ดาวร้างแห่งนี้สั่นสะท้านรุนแรง ก่อนจะเบี่ยงหลุดจากวงโคจรเดิมไป

ฟิ่ว!

ร่างของเฉินซีวูบไหว ฉวยโอกาสก่อนการกระแทกนี้หลบเลี่ยงไปไกล

สงสัยจริงว่ายามนี้ ข้าอยู่ส่วนใดในดาราจักรผาขจี…. ชายหนุ่มยืนท่ามกลางความว่างเปล่า สายตากวาดมองทั่วทิศ แต่ก็สังเกตเห็นว่าแม้มีหมู่ดาวรายล้อมเต็มไปหมด แต่พวกมันกลับเย็นเฉียบไร้ร่องรอยชีวิตใด ๆ กล่าวคือ ดวงดาราทั้งหลายต่างร้างชีวิต ไม่มีสิ่งมีชีวิตใด ๆ อยู่อาศัย

เมื่อรวมกับสัจธรรมที่เขาไม่มีผังดารา เฉินซีก็ไม่อาจทราบที่อยู่ของตน

วูบ!

ทันใดนั้นเอง คลื่น ‘เจตจำนง’ อันน่าสะพรึงกลัวสายหนึ่งก็พุ่งออกมาเยี่ยงคลื่นกระเพื่อมจากเบื้องลึกแห่งจักรวาล ถูกอักขระผนึกเต๋าจับไว้ได้ในทันที

เยี่ยเหยียน!

ม่านตาของเฉินซีหดตัวเฉียบพลัน ร่างของเขาวูบไหวเช่นเงามายา หลบสู่หนึ่งดาวร้างข้างตัวอย่างเงียบ ๆ ร่างของเขาขยับอยู่สองสามหน ก่อนจะหายวับไปใต้พื้นผิวดาว

ทันทีที่เฉินซีซ่อนตัวเสร็จ จุดสีแดงฉานสะดุดตาก็ทะยานผ่านจักรวาลพร่างดาวเข้ามาทางนี้ แต่ก็มิได้หยุดลงเพียงเท่านั้น เห็นได้ชัดว่าเพราะมีอักขระผนึกเต๋าช่วยเหลือ นางจึงไม่อาจเห็นพลังชีวิตของเฉินซี

เฮ้อ~

เนิ่นนานจากนั้น เฉินซีซึ่งซ่อนตัวลึกใต้พื้นผิวดาวจึงผ่อนหายใจโล่งอก แต่สีหน้ากลับแปรเปลี่ยนเกินตีความ เมื่อครู่เขาได้ยินคำอาฆาตของเยี่ยเหยียนชัดเจนมาก ดังนั้นเมื่อเห็นนางกัดไม่ปล่อยเช่นนี้ เฉินซีก็เข้าใจว่านังคนชั่วไร้ปรานีนี้คิดจะล่าจนตายไปข้าง

เหตุเช่นนี้ย่ำแย่อย่างยิ่ง!

แม้เฉินซีจะมั่นใจว่าจะใช้อักขระผนึกเต๋าซ่อนจากการตรวจจับของนางได้ เมื่อกาลผ่าน ยามนางอาละวาดทำลายหมู่ดาวใกล้เคียง เขาย่อมไม่อาจซ่อนตัวต่อไปได้

เรื่องสำคัญในขณะนี้คือ ต้องใช้เวลาฟื้นบาดแผลโดยเร็วที่สุด เมื่อนางพบข้า ข้าจะได้สามารถสู้ตายกับนางได้อีก… เฉินซีอดถอนใจไม่ได้ยามตรวจสอบบาดแผลของตน นับแต่เข้ามาในเอกภพมสิหิม เขาก็ไม่เคยฟื้นตัวสมบูรณ์ได้สักหน ต้องถูกไล่ล่าอยู่ตลอดเวลา ความรู้สึกเช่นนี้ทำให้รู้สึกอัดอั้นตันใจยิ่ง

เอื๊อก~

เฉินซีนำโอสถทิพย์เม็ดหนึ่งออกมากลืน กระแสความอบอุ่นทว่ารื่นเย็นสายหนึ่งหลั่งรินแผ่ซ่านทั่วกายทันใด บำรุงฟื้นฟูบาดแผลให้อย่างรวดเร็ว

โอสถนี้มีชื่อว่าโอสถเทพเบญจปราณเสนาะจินดา เขาซื้อพวกมันมาจากพิมานหยาดหยกสิบเม็ดเป็นราคาสามพันผลึกศักดิ์สิทธิ์ มีมูลค่าเทียบได้กับสมบัติวิญญาณประดิษฐ์ทั่วไปเจ็ดหรือแปดชิ้น

ทว่าแม้โอสถเหล่านี้จะราคาแพง สรรพคุณของมันก็ชวนตะลึงอยู่ไม่น้อย มันสามารถฟื้นชีวิตคืนความตาย บำรุงรากฐานแห่งเต๋า ฟื้นฟูพลังศักดิ์สิทธิ์และมีสรรพคุณอัศจรรย์เหลือเชื่อในการฟื้นฟูบาดแผล

เพียงไม่นาน เฉินซีก็สัมผัสได้ว่าบาดแผลในกายกำลังฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว และความรู้สึกเช่นนี้ก็ทำให้เขารู้สึกโล่งใจขึ้นมาก จากความเร็วเช่นนี้ ไม่เกินสองวัน บาดแผลจะฟื้นสมบูรณ์

ระหว่างชั่วขณะนี้ เฉินซีอำพรางพลังชีวิตของตนอย่างต่อเนื่องด้วยอักขระผนึกเต๋า ด้วยหวาดกลัวอย่างยิ่งว่าการเผยพลังชีวิตแม้เพียงเสี้ยวจะทำให้เยี่ยเหยียนสังเกตพบได้

แต่การทำเช่นนี้ก็มีข้อเสีย เขาจะไม่สามารถบ่มเพาะต่อไปได้ เพราะการบ่มเพาะจะทำให้พลังชีวิตในตัวเริ่มโคจร เชื่อมต่อกับฟ้าดิน เมื่อเป็นเช่นนั้น ไม่ว่าอักขระผนึกเต๋าจะแข็งแกร่งเพียงไร ก็ไม่มีทางตัดการเชื่อมต่อระหว่างพลังชีวิตของเขาและมหาเต๋าในฟ้าดินได้

ในเมื่อบ่มเพาะไม่ได้ ก็รู้แจ้งถึงเต๋าแทนแล้วกัน เฉินซีไม่ยอมปล่อยเวลาเสียเปล่า เขามีคัมภีร์มากมายจากเขาเทพพยากรณ์ในครอบครอง ทั้งหมดนี้ ศิษย์พี่ชายหญิงทิ้งไว้ให้ เช่นประกาศิตกระบี่ขงจื๊อ วิชาศักดิ์สิทธิ์คุนเผิงและการรู้แจ้ง รวมถึงประสบการณ์บ่มเพาะต่าง ๆ ของพวกเขา

นับแต่ยามที่ถูกเยี่ยเหยียนไล่ล่า เฉินซีก็ประจักษ์แจ้งว่าบางที การบ่มเพาะของเขาจะอยู่เหนือใครในสามภพ แต่ในแดนเทพโบราณ เขาเป็นเพียงเทพระดับล่างสุดผู้หนึ่งเท่านั้น

แม้เขาจะเจิดจรัสโดดเด่นยิ่งในสายตาผู้อื่น สามารถข้ามขอบเขตไปสังหารเทวารู้แจ้งวิญญาณอย่างลุงเก้าและโม่ลี่โฉวได้ แต่ในความเห็นของเฉินซี เขาจะจมอยู่กับความสำเร็จในอดีตต่อไปได้อย่างไร?

โดยเฉพาะเมื่อประสบการไล่ล่าของบรรพเทวารู้แจ้งจักรวาลอย่างเยี่ยเหยียน ทำให้เขาโหยหาความแข็งแกร่งที่สูงขึ้น ปรารถนาจะแข็งแกร่งยิ่งกว่านี้!

…

สองวันถัดมา บาดแผลของเฉินซีฟื้นตัวสมบูรณ์