บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1917

บทที่ 1917 ร่างชุดคลุมดำ

………………..

บทที่ 1917 ร่างชุดคลุมดำ

ครืน!

แรงดึงดูดอันน่าสะพรึงกลัว ทำให้เฉินซีล้มลงอย่างรวดเร็วและควบคุมตัวเองไม่ได้ เนื่องด้วยความเร็วของเขานั้นเร็วเกินไป ภาพเบื้องหน้าจึงบิดเบี้ยวและพร่ามัว

ในขณะนี้ ร่างกายของเฉินซีตึงเครียดจนถึงขีดสุด เขารวบรวมกำลังเพื่อเริ่มดิ้นรนหมายตั้งใจที่จะหลบหนีจากเงื้อมมือของพลังนี้

ทว่าท้ายที่สุดก็ไร้ประโยชน์

พลังนั้นน่ากลัวเกินไป และด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเขา มันไม่ใช่สิ่งที่เฉินซีสามารถต้านทานได้อย่างสิ้นเชิง

แต่กระนั้น เฉินซีก็ยังคงพยายามดิ้นรนอยู่ดี

วู~ วู~ วู~

เสียงหวีดหวิวจากอากาศที่ถูกฉีกเป็นชิ้น ๆ ดังก้องอย่างไม่หยุดหย่อน ทว่าในไม่ช้า เฉินซีก็พบว่ามีดวงดาวพร่างพราวมากมายอยู่ในทัศนวิสัย!

เฉินซีเกือบจะคิดว่าเขากำลังเห็นภาพหลอน แต่เมื่อเข้าใกล้ดวงดาวเหล่านั้น เขาก็ยิ่งมั่นใจว่ามันเป็นท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวจริง ๆ!

ดวงดาวพร่างพราว กว้างใหญ่ไร้ขอบเขต และงดงามตระการตา

อย่างไรก็ตาม เฉินซียังคงตกตะลึงเล็กน้อย จะมีสถานที่เช่นนี้อยู่ใต้พื้นที่ของแดนรวนเรลืมเลือนได้อย่างไร?

ในเวลาเดียวกันนั้นเอง เฉินซีสังเกตเห็นว่า แรงดึงดูดนั้นค่อย ๆ อ่อนลง และเขาเชื่อว่าอีกไม่นานมันจะหายไปเอง

สิ่งนี้ทำให้เฉินซีถอนหายใจด้วยความโล่งอก

“อาจารย์อา!” ทันใดนั้น เสียงตะโกนที่เปี่ยมด้วยความกังวลดังขึ้นในหูของเฉินซี

“กู่เยี่ยน!” เฉินซีหันกลับไปอย่างรวดเร็ว และพบว่าร่างของกู่เยี่ยนแวบผ่านตัวเขาไปอย่างควบคุมไม่ได้ และเหมือนกับดาวตกที่กำลังร่วงหล่นลงมา

แต่สิ่งที่อันตรายที่สุด คือพลังทัณฑ์สวรรค์สะกดเต๋าที่พลุ่งพล่านอย่างไม่หยุดยั้งได้แผ่พุ่งมาปรากฏต่อหน้ากู่เยี่ยนราวกับกระแสห้วงอวกาศที่เปี่ยมด้วยความงดงาม แต่แฝงอันตรายถึงชีวิต

ถ้าเฉินซีไม่หยุดมันได้ทันเวลา กู่เยี่ยนคงต้องปะทะกับมันแน่!

“มารดามันเถอะ!” เฉินซีหรี่ตาลงทันควัน และพุ่งเข้าไปโดยสัญชาตญาณ

ชายหนุ่มฟาดฝ่ามือทะลวงผ่านข้อจำกัดของอวกาศ และคว้าตัวกู่เยี่ยนไว้ ก่อนที่จะกระแทกเข้ากับพลังทัณฑ์สวรรค์

ฟึ่บ!

เฉินซีคว้าตัวกู่เยี่ยนเบี่ยงหลบอันตรายได้ทันเวลาอย่างเฉียดฉิว กู่เยี่ยนเหงื่อท่วมกายด้วยความหวาดกลัว หากเฉินซีช้าไปเพียงก้าวเดียว เขาคงต้องทิ้งชีวิตไว้ที่นี่อย่างแน่นอน

เฉินซีถอนหายใจด้วยความโล่งอก ทว่าเขากลับต้องประหลาดใจเมื่อแรงดึงดูดก่อนหน้าได้หายไปอย่างไร้ร่องรอยแล้ว

โครม!

ในขณะนี้ คลื่นเสียงก้องดังก้องมาจากบริเวณที่อยู่ห่างออกไปไกลโพ้น

เฉินซีเงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็ว และพบว่าทางเข้าที่พวกเขาเข้ามานั้นได้หายไปแล้ว!

“มันเกิดอะไรขึ้น?” เฉินซีขมวดคิ้วและสับสนเล็กน้อย

เนื่องจาก ‘แท่นสังเวยมนตราศักดิ์สิทธิ์’ โบราณพังทลายลง เกิดรอยแยกขนาดมหึมาดุจเหวลึก จากนั้นทั้งสองก็ถูกดูดลงไปในรอยแยกนั่น ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเร็วมาก จนเฉินซีไม่มีเวลาตอบสนองด้วยซ้ำ!

แต่เมื่อไตร่ตรองดู เฉินซีกล้ายืนยัน ว่าการพังทลายของแท่นสังเวยเป็นสาเหตุของเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันมากมายนี้

อย่างไรก็ตาม ทั้งหมดนี้หาได้สำคัญต่อเฉินซีและกู่เยี่ยนมานานแล้ว สิ่งสำคัญที่สุดตอนนี้ คือพวกเขาอยู่ที่ใดกันแน่ และจะออกไปได้อย่างไร!

ฟึ่บ!

ก่อนที่เฉินซีจะเข้าใจเรื่องทั้งหมดนี้ คลื่นพลังงานไร้ลักษณ์ก็พัดมาจากท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวในระยะไกล

“บัดซบ! มันคือพลังทัณฑ์สวรรค์!” หัวใจของเฉินซีสั่นสะท้าน ด้วยประสาทสัมผัสจากอักขระผนึกเต๋า มันทำให้เขาสามารถระบุได้ทันทีว่าพลังทัณฑ์สวรรค์ในบริเวณนี้เพิ่มมากขึ้นจนไม่อาจจินตนาการได้

มันเหมือนกับความผันผวนที่มองไม่เห็น และมันแผ่ขยายมาจากท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวอย่างไม่หยุดยั้ง ประหนึ่งฝูงฉลามที่ได้กลิ่นเลือด และไล่ล่าสังหารคนนอกทั้งหมด

นี่ไม่เหมือนกับพลังทัณฑ์สวรรค์ที่เฉินซีเคยพบในอดีต ฝ่ายหนึ่งลอยอยู่ที่นั่นโดยไม่เคลื่อนไหว และอีกฝ่ายโจมตีอย่างแข็งขัน ราวกับมีชีวิต

ฟึ่บ!

เฉินซีไม่ลังเลที่จะพากู่เยี่ยนไปด้วย พาหลบหลีกและบินผ่านท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวอันไร้ขอบเขต

ทว่าพลังทัณฑ์สวรรค์ก็แผ่ขยายออกมาครั้งแล้วครั้งเล่า ส่งเสียงหวีดหวิวจากทั่วทุกทิศทุกทาง

พวกมันก่อตัวเป็นมวลพลังแผ่ดุจอวนขนาดมหึมา ในขณะที่เฉินซีและกู่เยี่ยนเป็นเหมือนปลาตัวจ้อย พยายามแหวกว่ายหลบหลีกภายในช่องว่างแคบ ๆ และอยู่ในสภาพที่ไม่สู้ดีนัก

สีหน้าของเฉินซีเคร่งเครียด สัมผัสได้ว่าจักรวาลนี้ผิดปกติอย่างมาก การกระจายของพลังทัณฑ์สวรรค์ก็แปลกเกินไป อาจกล่าวได้ว่าเต็มไปด้วยจิตสังหารและน่าสะพรึงเป็นอย่างยิ่ง

“กู่เยี่ยน ดูเหมือนว่าข้าต้องให้เจ้าซ่อนตัวก่อน”

ไม่นานหลังจากนั้น เมื่อตัดสินใจว่าสถานการณ์ที่กำลังเผชิญนั้นอันตรายแค่ไหน เฉินซีก็กล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง

สถานการณ์ตอนนี้ตึงมืออย่างถึงที่สุด ดังนั้นถ้ายังต้องพากู่เยี่ยนไปด้วย มันจะทำให้รับมือได้ยากกว่าเดิม ต่อให้มีอักขระผนึกเต๋าช่วยเหลือในการรุกคืบไปข้างหน้าก็ตาม

“ไม่จำเป็น มันเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อย ข้าได้ยินมาว่าห้านิกายที่ทรงพลังที่สุดในแดนเทพโบราณได้ร่วมมือกันในครั้งนี้ เพื่อส่งศิษย์ของพวกมันมาที่นี่ นี่เป็นโอกาสที่หาได้ยาก จ้าววิญญาณอาถรรพ์กำลังวางแผน หากทำสำเร็จ เผ่ามนตรานภาของเราก็จะสามารถออกจากที่นี่ได้ และไม่ต้องทนทุกข์ทรมานอีกต่อไป”

“เฮ้อ เราหลีกเลี่ยงภัยพิบัติครั้งล่าสุดได้ แต่พบว่ามันยังไม่ใช่จุดสิ้นสุดของมหาเต๋า ข้าสงสัยว่ามหาวิถีแห่งเต๋าคือสิ่งใด….”

“บางทีมันอาจจะอยู่ในยุคหน้า”

“ยุคหน้า? ฮ่า ๆ นั่นอยู่ไกลเกินไป ข้าได้ยินจากจ้าววิญญาณอาถรรพ์ว่ามีคนจากยุคนี้ได้ก้าวเข้าสู่มหาวิถีแห่งเต๋า ข้าสงสัยว่ามันเป็นเรื่องจริงหรือไม่”

“ข้าก็ได้ยินเรื่องนี้เหมือนกัน จ้าววิญญาณอาถรรพ์ไม่มีทางกล่าวอย่างส่งเดชแน่นอน ดังนั้นบางทียุคนี้… อาจจะแตกต่างไปจากอดีตจริง ๆ”

ร่างที่สวมเสื้อคลุมสีดำทั้งสองคุยกัน ขณะที่พวกมันลาดตระเวนไปรอบ ๆ ราวกับกำลังค้นหาบางอย่าง แต่ก็ไม่พบอะไร

“ไปกันเถอะ ข้ามั่นใจว่าคนที่ทำลายแท่นสังเวยนั้นจะต้องติดอยู่ภายในเอกภพภัยพิบัติแน่”

“ไปกันเถอะ!” เสียงของพวกมันยังคงก้องไปทั่วฟ้าดิน แต่พวกมันก็หายตัวไปอย่างรวดเร็ว โดยไม่ทิ้งร่องรอยใด ๆ ไว้เบื้องหลัง

…

สองวันต่อมา

นี่คือที่ใดกันแน่? ขณะที่เขามุ่งลึกเข้าไปในสถานที่แห่งนี้ เฉินซีก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกหงุดหงิด เนื่องเพราะเอกภพภัยพิบัตินี้ช่างกว้างใหญ่ไร้ขอบเขตจริง ๆ

เขาไม่สามารถหาเขตแดนของเอกภพนี้ได้เลย

ในขณะนี้ เฉินซีเป็นเหมือนคนหลงทางในอวกาศอันกว้างใหญ่อยู่เพียงลำพังและไม่สามารถหาทางออกได้

แต่ในไม่ช้า เฉินซีก็หายใจเข้าลึก ๆ และระงับความคับข้องที่อยู่ในใจ

แม้ว่าจะไม่สามารถระบุได้ว่าเขาอยู่ที่ไหนหรือทางออกอยู่ที่ใด แต่ทุกสิ่งที่เขาพบตลอดทาง ทำให้สามารถระบุได้ว่า เขากำลังมุ่งไปข้างหน้าและไม่ได้อยู่ที่จุดเดิม

แค่นั้นก็เพียงพอแล้ว

ตราบใดที่มุ่งไปข้างหน้า วันหนึ่งต้องพบจุดสิ้นสุดแน่!

สามัญสำนึกสำหรับการตัดสินใจเช่นนี้ก็เรียบง่ายมาก ขณะที่มุ่งไปข้างหน้า พลังทัณฑ์สวรรค์ที่พบก็เพิ่มมากขึ้นและหนาแน่นขึ้น

จนถึงตอนนี้ มันเหมือนกับว่าเขากำลังมุ่งผ่านพื้นที่อันกว้างใหญ่ที่ถูกสร้างขึ้นจากพลังทัณฑ์สวรรค์ และต้องใช้อักขระผนึกเต๋า เพื่อเปิดเส้นทางให้กับตน!

หากเป็นผู้บ่มเพาะคนอื่น แม้แต่มหาเทพเต๋าก็ยังเป็นเรื่องยาก และอาจถึงขั้นได้รับผลกระทบจากพลังทัณฑ์สวรรค์จนสิ้นใจ

เพราะไม่ใช่ทุกคนมีพลังอันเป็นเอกลักษณ์และลึกลับเช่นอักขระผนึกเต๋าเหมือนเฉินซี

………………..