บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1927

บทที่ 1927 ราชผกายเรืองวิญญาณ

………………..

บทที่ 1927 ราชผกายเรืองวิญญาณ

พริบตาที่กายเนื้อระเบิดแหลก หลงเหลือเพียงเพลิงศักดิ์สิทธิ์วิญญาณ เฉินซีก็รู้สึกราวสติรู้คิดถูกกระชากจากร่าง ไม่อาจสัมผัสความเจ็บปวด ยินดียินร้ายหรือความรู้สึกใด ๆ ได้เลย

เหลือเพียงความเยือกเย็นอันหนาวเหน็บ

ขณะนี้เขาเหมือนเป็นเพียงผู้ผ่านทางมามองตนเองจากมุมมองอันแตกต่าง เย็นชา และเยือกเย็น

เขาเห็นเลือดเนื้อ กระดูก และกายหยาบระเบิดเป็นชิ้น ๆ แปรเปลี่ยนเป็นละอองแสง แต่มันกลับไม่สลายไป กลับดิ้นดุกดิกไม่หยุดนิ่ง หลอมรวมประกอบกันด้วยวิธีการอันลึกล้ำเป็นเอกลักษณ์

เขาเห็นพลังแก่นแท้อันดุดันสายหนึ่งกระทำตนเช่นธารน้ำหล่อเลี้ยงสรรพสิ่ง หลั่งไหลเข้าสู่ละอองแสงอันแปรจากร่างอันแหลกเละของตน ขัดเกลาพวกมันและเร่งเร้าอำนาจในร่างให้เปลี่ยนแปลงไป….

เขาเห็น….

สารพัดภาพเกินธรรมดาถูกแสดงอย่างชัดเจน ละเอียดยิบถึงอณูในใจ แต่กลับมิอาจเปลี่ยนแปลงอารมณ์เขาได้แม้แต่น้อย

ท้ายที่สุด เขากระทั่งได้เห็นหนึ่งดวงดาวม่วงทองเจิดจรัสเฉิดฉายขึ้นในเพลิงศักดิ์สิทธิ์วิญญาณของตน!

ดาวดวงนั้นกระจ่างบริสุทธิ์ ไร้มลทินใด ๆ ให้บรรยากาศศักดิ์สิทธิ์ยิ่งใหญ่

มันลอยกลางเวหาเหนือเพลิงศักดิ์สิทธิ์วิญญาณ แผ่รัศมีศักดิ์สิทธิ์ม่วงทอง เรืองรองทั่วดวงวิญญาณ!

พริบตานั้น ดวงวิญญาณของเขาเหมือนได้พัฒนาเป็นตัวตนอันสูงส่งกว่า กระจ่างใสราวมณีเลอค่าเหนือใด เรืองประกายจรัสงาม

เปรี้ยง!

ทว่าเพียงครู่สั้น ๆ ต่อมา เฉินซีก็รู้สึกราวสติรู้คิดของตนถูกอัสนีฟาด กระชากออกจากสภาวะสุดเยือกเย็นในทันใด

หลังจากนั้น เขาก็สัมผัสได้ว่าเลือดเนื้อ กระดูก เส้นเอ็น และร่างกายทั้งหมดเริ่มประกอบคืนฟื้นตัว หลอมรวมเป็นหนึ่งอย่างรวดเร็ว

นอกจากนั้น หนึ่งเอกภพกว้างใหญ่ยังขยายตัวในร่างไม่จบสิ้น!

เดิมทีเอกภพแห่งนี้มีขนาดเท่าจักรวาลที่เคยมีในตัว ณ ขอบเขตบรรพเทวารู้แจ้งจักรวาล แต่เพียงพริบตา มันก็ขยายใหญ่เป็นสองเท่า!

เพียงพอจุสองดาราจักรได้แล้ว

เปรี้ยง!

สองเท่า!

สามเท่า!

สี่เท่า!

ห้าเท่า!

…

ขณะนี้ร่างของเฉินซีราวบรรจุสุญตาไร้ขอบเขต ดาราจักรแห่งใหม่ปรากฏขึ้นอย่างไม่รู้จบยามจักรวาลขยายตัว ดูเกินเข้าใจถึงที่สุด

เพราะถึงอย่างไร ยามผู้บ่มเพาะคนอื่น ๆ บรรลุเป็นจ้าวเอกภพ จักรวาลในกายพวกเขาก็พัฒนาไปเพียงหน แปรสภาพเป็นเอกภพ แต่ขนาดที่มันรับได้ก็ไม่แตกต่างจากจักรวาลที่อยู่มาก่อนมัน แตกต่างเพียงว่าภายในมีพลังเอกภพอยู่เท่านั้น

ยิ่งการบ่มเพาะพัฒนา พวกเขาก็ย่อมสามารถสร้างดาราจักรมากขึ้น ณ เอกภพในร่างโดยอาศัยพลังเอกภพ

แต่เฉินซีดูจะแตกต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง!

ขณะนี้ เขามิได้พึ่งเพียงพลังแก่นแท้เอกภพประสานร่างอันระเบิดแหลกของตนขึ้นใหม่ กระทั่งขนาดจักรวาลในกายยังเพิ่มพูนรวดเร็วจนน่าตกใจ!

เพียงไม่กี่อึดใจ ขนาดจักรวาลในกายเขาก็ขยายขึ้นถึงเก้าเท่าเมื่อเทียบกับกาลก่อน!

กล่าวคือ จักรวาลในกายเฉินซีมีขนาดใหญ่กว่าจ้าวเอกภพผู้อื่นคนใดถึงเก้าเท่าโดยไม่ต้องบ่มเพาะเลย!

หากข่าวเรื่องนี้แพร่ออกไป ต้องเกิดเสียงฮือฮาเลื่อนลั่นเป็นแน่

เพราะยิ่งขนาดจักรวาลในกายจ้าวเอกภพยิ่งใหญ่ ยิ่งรองรับพลังศักดิ์สิทธิ์ได้มหาศาล ฤทธาของจ้าวเอกภพผู้นั้นยิ่งแข็งแกร่ง!

ด้วยเหตุนี้ ในเมื่อจักรวาลในกายเขามโหฬารเกินจ้าวเอกภพผู้อื่นถึงเก้าเท่า ก็เห็นได้ชัดว่าอำนาจต่อสู้ที่เขาแสดงได้จะต้องสะท้านโลกหล้าเพียงไร

ขณะเดียวกับที่เอกภพในร่างเฉินซีขยายตัวเป็นเก้าเท่าของขนาดเดิม โซ่ศักดิ์สิทธิ์ไร้สีนับไม่ถ้วนก็พุ่งทะยายออกมา แปรสภาพเป็นกำแพงโอบล้อมรอบเอกภพนี้….

กำแพงเอกภพ!

กาลก่อนยามเฉินซีเพิ่งมาถึงแก่นแท้เอกภพนี้ เขาเคยบรรลุเข้าใจในรูปแบบความฝัน ได้ประจักษ์ฤทธาอัศจรรย์ของความฝันดังกล่าว

ยามนี้อำนาจอัศจรรย์นี้ปกคลุมทุกซอกมุมของจักรวาลในกายเขา!

หมายความเช่นไร?

มันหมายความว่า เขากุมพลังเอกภพทั้งหมดของเอกภพนี้ไว้แล้ว และมีรากฐานแข็งแกร่งเหนือใครที่จะก้าวเดินสู่ขอบเขตจ้าวเอกภพ!

เปรี้ยง!

ขณะนี้เฉินซีพัฒนาแล้วอย่างแท้จริง มันเกิดขึ้นอย่างเป็นธรรมชาติ ไร้การสกัดขวางใดๆ

ขณะเดียวกันนั้นเอง ปรากฏการณ์บังเกิดขึ้นในฟ้าดิน สำเนียงเต๋าเลื่อนลั่นเช่นลำนำธรรมชาติ สะท้านสะเทือนตรงถึงหัวใจ กึกก้องทั่วฟ้าดิน!

ขณะเดียวกัน ดวงดาราม่วงทองดวงหนึ่งก็เรืองสว่างในดวงวิญญาณของเฉินซี เรืองรองสาดส่องทั่วห้วงจิตสำนึกของเขา

ราชผกายเรืองวิญญาณ!

จ้าวเอกภพเป็นตัวตนพิเศษในหมู่จักรพรรดิ การบ่มเพาะแบ่งเป็นเก้าระดับเช่นกัน แทนด้วยดวงดารา จึงสอดคล้องกับการที่จักรพรรดิทั้งหลายถูกเรียกแบ่งเป็นจักรพรรดิหนึ่งดารา สองดารา สามดารา… ไปจนถึงเก้าดารา

‘ดารา’ นี้ก็สื่อถึงราชผกายอันลอยเด่นในวิญญาณพวกเขานี้เอง

แต่ก็เป็นที่ชัดเจนยิ่งว่า ราชผกายเรืองวิญญาณที่เฉินซีก่อขึ้นแตกต่างจากผู้บ่มเพาะคนอื่น มันเผยสีม่วงทอง กระจ่างใสบริสุทธิ์ ยิ่งใหญ่สูงส่งเกินผู้ใด!

เพียงพริบตา บรรยากาศก็อัดแน่นด้วยจิตสังหารสุดขั้ว ปกคลุมไปทั่วฟ้าดิน

สีหน้าของถูเมิ่งแปรเปลี่ยนเฉียบพลัน เขาไม่อาจปล่อยความคิดฟุ้งซ่านต่อไป ร่างไหววูบด้วยเจตนาหนีไปให้ไกลจากการโจมตีของพวกเขา

แต่ยามนี้ เหลิ่งซิงหุนผู้จู่โจมเข้ามาอย่างดุดัน มีหรือจะปล่อยเขาหนีสำเร็จ? มือของเขาขยุ้มคว้า โซ่ศักดิ์สิทธิ์สีเลือดนับไม่ถ้วนโปรยลง ผนึกทางหนีของถูเมิ่งไปเสียสิ้น ทำให้มิอาจหลบเลี่ยงการโจมตีของพวกเขาได้

ครืน!

ขณะเดียวกัน คมดาบสีเขียวอันบรรจุจิตสังหารยิ่งใหญ่ของตงหวงอิ่นเซวียนก็พุ่งเข้ามา….

ถูเมิ่งไม่อาจหลบพ้น!

เขาบาดเจ็บสาหัสอยู่ก่อนแล้ว หากมิใช่เพราะเจตจำนงอันแรงกล้า คงถูกทรมานจนตายไปนานแล้ว

ยามนี้เขาไร้สิ้นทางหนีเพราะเหลิ่งซิงหุน มีหรือจะหวังหลบการโจมตีนี้พ้นได้?

ทว่าถูเมิ่งไม่สนใจเรื่องเหล่านี้อีกต่อไปแล้ว เมื่อยืนยันได้ว่าเฉินซียังไม่ตาย เขาก็รู้สึกว่าตนไร้อาลัยต่อให้ตายยามนี้!

“ตาย!” ถูเมิ่งแผดเสียงสนั่น เผยสีหน้าบ้าคลั่งเด็ดขาด กระทั่งในยามคับขันเช่นนี้ เขาก็ยังเดิมพันชีวิตต่อสู้อย่างไร้ลังเล คิดลากพวกเขาสักคนไปโลกหน้าด้วยกัน

เปรี้ยง!

ทว่าก่อนที่ถูเมิ่งจะทันได้โจมตี คมดาบสีเขียวอันโผนทะยานรวดเร็วจากไกล ๆ ก็เหมือนถูกหัตถ์ไร้ลักษณ์กำไว้ มันพลันระเบิดเป็นเสี่ยง สลายเป็นละอองแสงโปรยปราย

หือ? ถูเมิ่งผงะไป

เปรี้ยง! เปรี้ยง! เปรี้ยง!

ก่อนที่ถูเมิ่งจะทันฟื้นจากความตกใจ โซ่ศักดิ์สิทธิ์สีเลือดซึ่งปิดทางหนีเขาไว้ก็ดูมิอาจทานทนแรงกดดันมหาศาลที่เผชิญ ทุกเส้นล้วนแหลกสลายไปพร้อมเสียงกัมปนาท

เพียงพริบตา หายนะที่ถูเมิ่งเผชิญก็คลี่คลายสู่สุญตา!

หือ? เหตุนี้ทำให้สีหน้าของตงหวงอิ่นเซวียนและเหลิ่งซิงหุนแปรเปลี่ยนพร้อมเพรียง พวกเขาต่างตัดสินใจลงมือโจมตีอีกหนโดยไม่ผ่านความคิด ทว่ากลับเหมือนสัมผัสได้เพียงบางสิ่งวูบไหวตรงหน้า แล้วทุกร่องรอยของถูเมิ่งก็หายไป!

เอื๊อก! เพียงพริบตา หัวใจของเหลิ่งซิงหุนและตงหวงอิ่นเซวียนร่วงดิ่งถึงตาตุ่ม สีหน้าแปรเปลี่ยนเหมือนคาดเดาบางอย่างได้

ทั้งสองหันกลับมากันทันที

แล้วพวกเขาก็สังเกตพบว่า ณ บริเวณซึ่งแก่นแท้เอกภพทั้งหลายปรากฏอยู่แต่เดิม ยามนี้มีหนึ่งร่างสูงใหญ่ยืนลำพังตรงหน้าพลังทัณฑ์สวรรค์สะกดเต๋าอันปกคลุมทั่วบริเวณ

อีกฝ่ายสวมอาภรณ์เขียว รูปลักษณ์หล่อเหลา เรือนผมดำดกหนาเคลียบ่า ดวงตาลึกล้ำเช่นท้องนภาพร่างพราวไร้ขอบเขต

เขาทำเพียงยืนเฉย แต่กลับดูประหนึ่งนายเหนือเอกภพแห่งนี้ ท่าทีเฉยชา บรรยากาศไม่ธรรมดา กระทั่งให้ความรู้สึกสูงส่งยิ่งใหญ่เหนือสรรพสิ่ง!

ปรากฏว่าคนผู้นี้ก็คือเฉินซี!

………………..