บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 2050

บทที่ 2050 รู้สึกผิด

………………..

บทที่ 2050 รู้สึกผิด

สายลมสดชื่นพัดผ่านใบหน้าระหว่างที่เคลื่อนกายผ่านทุ่งหญ้าเขียวขจี เห็นภาพขุนเขาขนาดใหญ่อันงดงามและเมฆาม้วนตัวอยู่ไกล ๆ

กระต่ายเขายักษ์ไม่ใช่เพียงรวดเร็ว แต่ยังคล่องแคล่วเช่นกัน ขี่มันก็เหมือนได้นั่งรถม้าสมบัติ นั่งสบายเป็นอย่างยิ่ง

เฉินซีกับหมิงไม่รู้ว่ามันจะพาพวกเขาไปไหนกันแน่ แต่ก็ไม่สำคัญหรอก เพราะพวกเขาสัมผัสได้ว่าอสูรใจดีตัวนี้ไม่ได้มีจิตคิดร้ายแต่อย่างไร

ตอนนี้ เฉินซีกับหมิงเริ่มเห็นรอบข้างได้อย่างชัดเจนเมื่อนั่งอยู่บนร่างใหญ่ดั่งขุนเขาของกระต่ายเขายักษ์

มันตัวใหญ่มากทีเดียว

อีกทั้งสภาพแวดล้อมภายในที่แห่งนี้ก็ยังมีขนาดใหญ่เป็นพิเศษ ทำให้หมิงกับเฉินซีดูตัวเล็กไปเลย

ที่นี่คือโลกสาบสูญ สถานที่ลึกลับไม่เป็นที่รู้จัก

…

ไม่นาน เฉินซีกับหมิงก็รวมสมาธิเข้าที่ร่าง

ปราณสาบสูญเหล่านี้ก็เหมือนเส้นสายพลังอบอุ่นที่แผ่กระจายไปทั่วทุกแห่งในร่างกาย

ฟุบ!

แล้วเฉินซีก็ต้องประหลาดใจ เพราะเขายังไม่ทันได้ควบคุมมัน พลังประหลาดนี่ก็เริ่มโคจรภายในร่างกายเขาเองแล้ว มันผสานเข้ากับเลือด เนื้อ เส้นเอ็น กระดูก เส้นพลัง จุดฝังเข็ม จิตวิญญาณ ห้วงจิตสำนึก และเอกภพชั้นในสุดภายในร่าง….

ยามมันโคจรไปทั่ว เฉินซีก็สัมผัสได้ว่ามันไม่เหมือนวิชาแปรสภาพปราณที่สามารถรวบรวมพลังศักดิ์สิทธิ์เพื่อเข้ามาหล่อเลี้ยงภายในร่างกายได้เท่านั้น และไม่เหมือนวิชาแปรสภาพร่างที่ฝึกฝนแต่ร่างกายเพื่อพัฒนาปราณจ้าววิญญาณเช่นกัน อีกทั้งมันยังไม่เหมือนวิชาแปรสภาพวิญญาณที่หล่อเลี้ยงทำให้จิตวิญญาณแข็งแกร่งเพียงอย่างเดียว….

แต่มันกลับมีผลต่อพลังบ่มเพาะในการแปรสภาพปราณ แปรสภาพร่าง และจิตวิญญาณ กระทั่งดวงจิตแห่งเต๋าก็ด้วย

น่าเหลือเชื่อจริง!

มันเป็นพลังที่เหมาะกับการฝึกฝนร่างกายและพัฒนาพลังบ่มเพาะในทุก ๆ ด้าน!

เฉินซีไม่รู้เลยว่าทำไมพลังลึกลับนี้ถึงต้องมาอยู่ในที่แห่งนี้ด้วย ไม่รู้ว่าอะไรทำให้กลายเป็นเช่นนี้ได้

ผ่านไปไม่ถึงเค่อ เฉินซีก็รู้สึกว่าปราณสาบสูญทั้งหลายภายในร่างถูกดูดซับจนหมด ทำให้พลังเขาเพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัด!

แน่นอนว่าพลังน้อยนิดเท่านี้เทียบกับตัวเฉินซีในอดีตไม่ได้เลย แต่ก็ถือว่าเป็นการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่นับตั้งแต่ที่เขามาถึงโลกสาบสูญ!

กลับพร้อมกันนั้น เฉินซีก็สังเกตเห็นว่าระหว่างที่เขาดูดซับปราณสาบสูญ มันก็ไม่ได้ผสานกับพลังศักดิ์สิทธิ์ พลังวิญญาณ และร่างกายของเขาอย่างสมบูรณ์

เหมือนกับว่ามันเป็นพลังยืนเดี่ยว ไม่อาจเอาไปผสมกับใครได้ แต่ก็ไม่ปฏิเสธพลังที่มีอยู่แต่เดิมเช่นกัน ดังนั้นถึงแม้มันจะเป็นพลังส่วนหนึ่งในการบ่มเพาะไปแล้ว แต่ก็เป็นพลังที่แตกต่างกับที่เขาเคยบ่มเพาะมาในอดีต

เหมือนกับว่าได้เริ่มเดินบนเส้นทางแห่งเต๋าเส้นใหม่

นอกจากนั้นแล้ว เฉินซียังมีเรื่องหนักใจอยู่อีกอย่าง นั่นคือถึงเขาจะมีพลังต่อสู้อยู่ในระดับหนึ่งจากการใช้ปราณสาบสูญ แต่ยอดวิชาทั้งหลายที่เขามีก็ไม่สามารถเอามาใช้กับปราณสาบสูญได้อยู่หลายวิชา

นอกจากวิชาที่ใช้ในการต่อสู้แล้ว เขายังไม่สามารถใช้ความลึกล้ำและวิชาที่เกี่ยวข้องกับมหาเต๋าได้ อย่างเต๋าแห่งกระบี่ เต๋าแห่งยันต์อักขระ เคล็ดวิชาตัวเบา….

เพราะปราณสาบสูญไม่สามารถปรับตัวให้เข้ากับพวกมันได้เลย

เหมือนกับการใช้ปราณจ้าววิญญาณเพื่อใช้วิชาแปรสภาพปราณ หรือใช้พลังศักดิ์สิทธิ์เพื่อใช้พลังอิทธิฤทธิ์ของผู้แปรสภาพร่าง นั่นก็ไม่สามารถใช้ด้วยกันได้เช่นกัน

…

“รู้สึกอย่างไรบ้าง?” ไม่นาน หมิงก็ออกจากสมาธิ ดวงตานางฉายแววไม่ธรรมดา

เฉินซีคลี่ยิ้ม “รู้สึกดีมาก แค่ปราณสาบสูญที่ได้จากการกินเมล็ดไปก็ทำให้ข้าสามารถมีพลังเหมือนยอดฝีมือขอบเขตตำหนักอินทนิลได้แล้ว ข้ากำลังคิดว่าหากเราสามารถหาสมบัติที่มีปราณสาบสูญมาได้อีก มันน่าจะมีประสิทธิภาพมากขึ้นอีก”

หมิงพยักหน้า นางก็คิดเช่นนั้น

เฉินซีว่าต่อ “อีกอย่าง เราก็ถึงขอบเขตจ้าวเอกภพของโลกภายนอกแล้ว สร้างเอกภพในร่างขึ้นมาได้ ดังนั้นไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องดูดซับพลังจำนวนมากเลย แค่ต้องดูดซับปราณสาบสูญให้แกร่งขึ้นอย่างมั่นคงก็เท่านั้นเอง!”

หมิงตาเป็นประกาย “หากเป็นเช่นนั้น ไม่เท่ากับว่าการดูดซับปราณสาบสูญและทำการบ่มเพาะพลังก็น่าจะไม่มีอุปสรรคอะไรเลยนี่?”

เฉินซียิ้มกล่าว “ตามนั้นเลย ดังนั้นเป้าหมายของเราคือการหาสมบัติที่มีปราณสาบสูญเพิ่มขึ้นอีก แล้วก็ค่อย ๆ ทำให้ตนเองแกร่งขึ้น ข้าเชื่อว่าเราจะต้องสามารถออกจากที่นี่ได้แน่”

ตอนนั้นเองที่เจ้ากระต่ายกระโจนขึ้นแล้วมุดเข้าถ้ำใต้ดินไป ทำให้เฉินซีกับหมิงมองไม่เห็นอะไรในพลัน

เส้นทางภายในถ้ำนั้นทั้งมืดทั้งคดเคี้ยว ผ่านไปสักระยะหนึ่งเจ้ากระต่ายก็หยุด ตอนนั้นพวกเขามาถึงถ้ำใต้ดินขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง

ทั้งยังมีเนินเล็ก ๆ ที่เต็มไปด้วยผลไม้ เมล็ดพันธุ์ และสมุนไพรอยู่ตรงกลางถ้ำอีกต่างหาก

เห็นได้ชัดว่ามันเป็น ‘อาหาร’ ที่กระต่ายเขายักษ์เก็บเอาไว้

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน