บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 2061

บทที่ 2061 นายท่าน!

………………..

บทที่ 2061 นายท่าน!

ราชาโหมวหลัวหัวเราะเบา ๆ และกล่าวว่า “อย่ากังวล ตราบใดที่เจ้าช่วยข้าสังหารราชากู่เยวียน ข้าขอรับประกันว่าข้าจะแบ่งแก่นโลกต้นกำเนิดให้กับเจ้า!”

แก่นโลกต้นกำเนิด!

หัวใจของราชาจิ่วหลิงสั่นสะท้านเมื่อได้ยินคำกล่าวเหล่านี้

ตามข่าวลือ ราชากู่เยวียนได้รับพลังจากแก่นโลกต้นกำเนิด และมันทำให้เขาสามารถก้าวเข้าสู่ขอบเขตสูงสุดที่มีเอกลักษณ์ของเต๋าได้!

ราชาจิ่วหลิงทราบถึงเรื่องนี้ดี และเขาก็ตระหนักว่าแก่นโลกต้นกำเนิดนั้นมีอยู่จริง!

หลังจากเงียบไปนาน ราชาจิ่วหลิงก็กล่าวด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “ข้าหวังว่าเจ้าจะไม่ทำให้ข้าผิดหวัง”

แสงศักดิ์สิทธิ์สีทองอันแพรวพราวพุ่งออกมาจากร่างขณะทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้า และจากไปทันทีที่กล่าวจบ

ราชาโหมวหลัวเฝ้าดูอีกฝ่ายจากไป ในขณะที่รอยยิ้มอันซับซ้อนปรากฏขึ้นที่ริมฝีปาก ในที่สุด โลกนี้…ก็กำลังจะเปลี่ยนไป!

…

แคว้นกู่เยวียน

มีหุบเขาอันเขียวขจีและอุดมสมบูรณ์อยู่ที่นั่น มันอบอวลไปด้วยกลิ่นอายโบราณและดั้งเดิม ทั้งยังถูกปกคลุมไปด้วยแสงสลัวสีน้ำเงินเข้มที่ทำให้ดูเหมือนกับความฝันลึกลับและศักดิ์สิทธิ์

“ตัวแปร…. การเปลี่ยนแปลง….” ร่างที่สูงตระหง่านและสูงส่งของราชากู่เยวียนหยั่งรากลึกอยู่ในหุบเขา กิ่งก้านและใบไม้อันเขียวขจีได้ทำลายท้องฟ้าไปพร้อม ๆ กับเผยพลังศักดิ์สิทธิ์อันสุดประมาณ

เขาครุ่นคิดอยู่ในความเงียบ

ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เขากังวลอยู่เสมอว่าการเปลี่ยนแปลงจะเกิดขึ้น แต่ไม่เคยคิดเลยว่าการเปลี่ยนแปลงนี้จะหลีกเลี่ยงไม่ได้

โอม!

ทันใดนั้นราชากู่เยวียนก็ยื่นกิ่งก้านที่เขียวขจีเป็นมันวาวออกมา แล้วโบกมันไปในอากาศเบา ๆ ทำให้เกิดวงแสงสีน้ำเงินเข้มที่เจิดจ้าอย่างยิ่ง

วงแสงสีน้ำเงินเข้มนั้นใสดุจอัญมณี มันมีสีฟ้าใสเหมือนท้องฟ้า ทั้งยังอบอวลไปด้วยกลิ่นอายที่อ่อนโยนและดั้งเดิม

ทันทีที่มันปรากฏขึ้น มันทำให้หุบเขาทั้งหมดถูกปกคลุมไปด้วยกลิ่นอายลึกลับที่ไม่อาจอธิบายได้ เมื่อมองจากระยะไกล ก็ดลบันดาลให้ผู้คนรู้สึกถึงความเคารพจากใจจริง!

ในขณะนี้ แม้แต่ราชากู่เยวียนก็ยังสำรวม และแม้กระทั่งเผยให้เห็นถึงการแสดงความเคารพอย่างแรงกล้า

เขาเป็นเหมือนศิษย์ผู้จงรักภักดีที่กำลังแสดงความเคารพอยู่หน้าแท่นบวงสรวง!

เขาจ้องมองไปที่วงแสงสีน้ำเงินเข้ม จากนั้นความโศกเศร้าก็ค่อย ๆ แล่นไปทั่วกาย

“นายท่าน คำทำนายดูเหมือนจะเป็นจริงแล้ว เมื่อไหร่…ท่านจะตื่นขึ้นมาสักที?” ราชากู่เยวียนถอนหายใจด้วยความโศกเศร้าเล็กน้อย

“นายท่าน บ่าวเฒ่าผู้นี้ทำให้ท่านผิดหวังนัก ตลอดหลายปีที่ผ่านมา บ่าวเฒ่าผู้นี้ได้พยายามสุดความสามารถ แต่ข้าก็ไม่สามารถเข้าใจมรดกที่แท้จริงของท่านได้ และยังไม่อาจควบคุมเต๋าแห่งโลกต้นกำเนิดได้อย่างสมบูรณ์ ข้าคงไม่อาจตายตาหลับได้จริง ๆ”

“ช่างเถอะ หากการเปลี่ยนแปลงนี้ไม่สามารถย้อนกลับได้ ข้าสาบานว่าจะปกป้องโลกต้นกำเนิดจนชีวิตหาไม่ ถึงแม้จะต้องแหลกเป็นผุยผงก็ตาม!

“นายท่าน ได้โปรด… ตื่นขึ้นในเร็ววันด้วย….”

…

แฮ่ก ๆ!

ในกลางดึก

เฉินซีซ่อนตัวอยู่ใต้ร่มเงาของสันเขารกร้างในแคว้นโหมวหลัว และถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก เมื่อสังเกตเห็นว่าอันตรายที่เผชิญอยู่ได้หายไปแล้ว

“เกือบไปแล้ว ข้าเกือบนำภัยพิบัติร้ายแรงมาสู่พวกเรา” เฉินซีพึมพำ ในขณะที่เขายังคงรู้สึกหวาดกลัวอยู่ในใจ

ในขณะที่กำลังบ่มเพาะภายในถ้ำใต้ดินก่อนหน้านี้ เขาหมกมุ่นอยู่กับการบ่มเพาะอย่างสมบูรณ์ และลืมทุกสิ่งทุกอย่างสิ้น ดังนั้นจึงทำให้เกิดความโกลาหลและความตกใจไปทั่วทั้งโลกสาบสูญ ถึงขนาดที่ราชาโหมวหลัว ราชาจิ่วหลิง และราชากู่เยวียนยังตื่นตระหนก

ถ้าหมิงไม่เตือน ผลที่ตามมาก็ยากจะจินตนาการได้

โชคดีที่ในช่วงเวลาวิกฤตนั้น เฉินซีสามารถพึ่งพาพลังต้นกำเนิดเพื่อเปิดใช้งานอักขระผนึกเต๋าที่อยู่ภายในจิตวิญญาณของเขาได้ ดังนั้นเฉินซีจึงสามารถปกปิดร่องรอยของพวกเขา หลีกเลี่ยงจากการถูกตรวจพบโดยจิตสัมผัสที่น่าเกรงขามเหล่านั้นอย่างไร้เสียง

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เฉินซีก็หันไปกล่าวกับหมิง “ขอบคุณ”

ในขณะนี้ หมิงก็รู้สึกกลัวเล็กน้อย “เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้นหรือ?”

เฉินซีตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็หัวเราะเสียงขื่นและยักไหล่ “แม้แต่ข้าก็ไม่เคยคิดเลยว่าขั้นที่หนึ่งของเคล็ดวิชาสรรค์สร้างต้นกำเนิดจะทำให้เกิดความโกลาหลครั้งใหญ่เช่นนี้”

หมิงครุ่นคิดขณะกล่าว “ดูเหมือนว่าทั้งหมดนี้เกี่ยวข้องกับเคล็ดวิชาบ่มเพาะที่เจ้าบัญญัติจริง ๆ บางทีอาจเป็นเพราะว่าเคล็ดวิชานั้นท้าทายสวรรค์มากเกินไป จนทำให้เต๋าแห่งสวรรค์ของโลกนี้ตกตะลึงด้วยซ้ำ”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน