บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 2069

บทที่ 2069 เพื่อโลกต้นกำเนิด

………………..

บทที่ 2069 เพื่อโลกต้นกำเนิด

เหตุใดราชากู่เยวียนถึงบอกเรื่องนี้กับพวกนาง?

หมิงสับสนกับเรื่องนี้เช่นกัน

หรือว่าอีกฝ่ายไม่ได้ตั้งใจจะสังหารพวกนาง?

ราชากู่เยวียนยืนเอามือไพล่หลังขณะเหลือบมองดวงจันทร์สีน้ำเงินเข้มเก้าดวง เขาเงียบไปพักใหญ่ก่อนจะเอ่ยคำอย่างแผ่วเบา “ทุกอย่างก็เพื่อโลกต้นกำเนิด”

เพื่อโลกต้นกำเนิดหรือ?

เฉินซีและหมิงต่างตกตะลึง พวกเขาจำสิ่งที่ราชากู่เยวียนบอกตอนสังหารราชาโหมวหลัวกับราชาจิ่วหลิงได้ชัดเจน

ราชากู่เยวียนเหลือบมองพวกเขาทั้งสองก่อนจะเอ่ยคำ “การมาถึงของพวกเจ้านำมาซึ่งตัวแปรใหม่ของโลกต้นกำเนิด หากเป็นก่อนหน้านั้น ข้าคงสังหารพวกเจ้าทั้งสองทันทีเพื่อป้องกันไม่ให้เกิดการเปลี่ยนแปลง แต่ตอนนี้…”

เมื่อกล่าวถึงตรงนี้ ใบหน้าโอ่อ่าเฉยชาก็เผยความโดดเดี่ยวและเศร้าสร้อย “ต่อให้ข้าฆ่าพวกเจ้าก็เป็นการยากที่จะเปลี่ยนแปลงทุกสิ่ง”

เฉินซีหรี่ตาด้วยความรู้สึกสับสนเล็กน้อย นั่นคือเหตุผลที่ทำให้ราชากู่เยวียนเปลี่ยนใจงั้นหรือ?

“เจ้าสามารถให้ข้าดูเคล็ดวิชาสรรค์สร้างต้นกำเนิดที่สร้างขึ้นมาได้หรือไม่?”

ทันใดนั้น ราชากู่เยวียนมองเฉินซีราวกับกำลังขอร้องแทนการออกคำสั่ง

หัวใจของหมิงบีบรัดขณะใช้สายตาบอกเฉินซีว่าอย่าทำแบบนี้

แต่เฉินซียิ้มแล้วส่งสายตาบอกหมิงว่าอย่าวิตกไป จากนั้นเขาก็ถ่ายทอดเคล็ดวิชาสรรค์สร้างต้นกำเนิดขอบเขตจิตถอดคราบระดับห้าให้อีกฝ่ายผ่านกระแสปราณ

ทันใดนั้น ราชากู่เยวียนตกอยู่ในห้วงความคิดขณะสังเกตความลึกลับของเคล็ดวิชาสรรค์สร้างต้นกำเนิด

“เหตุใดเจ้าถึงทำแบบนี้?” หมิงกระซิบกับเฉินซีด้วยความสับสน

“เพื่อปกป้องชีวิตของเรา” เฉินซีรีบตอบ “หากตาเฒ่านี่ต้องการฆ่าพวกเราคงไม่ต่างกับบี้มดสองตัว หากต้องการรอดไปจากที่นี่ก็ต้องใช้วิธีอื่น”

“แต่ถ้าเขา…” หมิงยังคงกังวลเล็กน้อย

“ในเมื่อสถานการณ์เป็นแบบนี้ พวกเราก็ทำได้เพียงต้องพยายามอย่างหนักเท่านั้น”

เฉินซีส่งสายตาให้นางสงบสติ สัญชาตญาณกำลังบอกว่าราชากู่เยวียนจะไม่โจมตีพวกเขา

“หืม?” ตอนนี้สีหน้าประหลาดใจพลันปรากฏบนใบหน้าสงบของราชากู่เยวียน ไม่ช้าก็กลายเป็นความสับสน เพียงพริบตามันก็กลายเป็นความสุขอีกครั้ง

จนกระทั่งเขาคล้ายกับตระหนักบางอย่างได้ก่อนจะอดไม่ได้ที่จะสะกดกลั้นร่องรอยความชื่นชมอย่างจริงจังตรงหว่างคิ้วได้

“ไม่สงสัยเลย… ในที่สุดข้าก็เข้าใจแล้ว…”

ผ่านไปพักใหญ่ แสงสว่างก็ปรากฏในดวงตาของราชากู่เยวียน เขาถอนหายใจอย่างมีอารมณ์ราวกับมีความรู้สึกมากมายสั่งสมอยู่ภายใน

“เจ้าหนุ่ม เจ้าคิดว่าเคล็ดวิชาการบ่มเพาะจะส่งผลกระทบอย่างไรต่อโลกต้นกำเนิด?”

ราชากู่เยวียนมองเฉินซีด้วยสีหน้าจริงจังที่หาได้ยาก

“มันจะสร้างระบบการบ่มเพาะใหม่ขึ้นมา รวมถึงเปิดสำนักเพื่อคนรุ่นหลัง ทำให้สำนักนับร้อยเกิดความคิดที่จะแข่งขันจนท้ายที่สุดก็กลายเป็นยุคแห่งการบ่มเพาะอันรุ่งเรืองที่มีสำนักและเคล็ดวิชามากมาย!”

เฉินซีเอ่ยอย่างไม่ลังเลว่าตนทราบดีว่าการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นจะนำพารูปแบบมาสู่โลกต้นกำเนิดเช่นกัน

“ให้สำนักนับร้อยเกิดความคิดที่จะแข่งขัน มีสำนักและเคล็ดวิชาจำนวนมาก…”

ราชากู่เยวียนพึมพำทีละคำ ดวงตาค่อย ๆ ทอประกายร้อนแรงทีละน้อยราวกับในใจเต็มไปด้วยความตื่นเต้น

“พวกเจ้าทั้งสองไปที่แห่งหนึ่งกับข้าได้หรือไม่?”

ราชากู่เยวียนมองเฉินซีกับหมิงสายตาคาดหวัง

“ไม่ได้”

หมิงส่ายหน้าจนทำให้ราชากู่เยวียนคิ้วขมวด แต่ไม่ช้านางก็เอ่ยคำอีกครั้ง “พวกเราต้องพาเหมิงเหมิงไปด้วย”

เหมิงเหมิงหรือ?

ราชากู่เยวียนตกตะลึง

เฉินซีชี้ไปที่เหมิงเหมิงผู้ซ่อนอยู่ไกลออกไปโดยเอาศีรษะมุดกับพื้นด้วยอาการสั่นเทิ้ม “เจ้านั่นน่ะ”

“เอ่อ”

แม้แต่ผู้ทรงพลังอย่างราชากู่เยวียนก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกตกตะลึงเล็กน้อยเมื่อพบสิ่งที่เรียกว่า ‘เหมิงเหมิง’ เป็นเพียงกระต่ายเขายักษ์

“ไปกันเถอะ”

ราชากู่เยวียนสะบัดแขนเสื้อก่อนจะเลิกถามความเห็นอีก เขาพาเฉินซี หมิง และเหมิงเหมิงหายไปจากตรงนั้น

…

แคว้นกู่เยวียน

ในหุบเขาลึกสีเขียวขจี

สิ้นคลื่นความผันผวนของห้วงอากาศ ร่างของราชากู่เยวียนกับเฉินซีก็ปรากฏ

“นี่คือที่ที่ข้าฝึกฝนและใช้ชีวิต”

ราชากู่เยวียนสะบัดแขนเสื้อ แล้วแสงสีน้ำเงินเข้มร้อนแรง โปร่งใสและบริสุทธิ์ประหนึ่งอัญมณีก็ปรากฏขึ้นในห้วงอากาศขณะปลดปล่อยกลิ่นอายบริสุทธิ์ ดั้งเดิม และโบราณออกมา เพียงพริบตา ทั่วทั้งหุบเขาว่างเปล่าก็ถูกย้อมให้เป็นสีน้ำเงินเข้ม มันช่างงดงามราวกับอยู่ในภาพฝัน

“นี่… คล้ายกับเต๋าสวรรค์ไม่ใช่หรือ?”

ในที่สุดเฉินซีก็ขยับขณะรู้สึกถึงพลังกฎสูงสุดจากวงแสงสีน้ำเงินเข้ม มันช่างบริสุทธิ์และทรงพลังยิ่งนัก

“ใช่แล้ว นี่คือแก่นของโลกต้นกำเนิด”

ร่องรอยความนับถือปรากฏในดวงตาของราชากู่เยวียน “แต่ว่ากันตามตรง มันควรถูกเรียกว่าสวรรค์กำเนิดบรรพ์มากกว่า! มันคือกฎแห่งเต๋าสวรรค์ที่ปกคลุมทั่วทั้งโลกต้นกำเนิด มัน… คือสิ่งข้าไล่ตามมาชั่วชีวิต!”

สุดท้ายแล้วสวรรค์กำเนิดบรรพ์คือชื่อของเต๋าสวรรค์ในโลกต้นกำเนิด ซึ่งมันเหมือนกับนภาผนึกเทพของเต๋าสวรรค์ที่ปกคลุมทั่วสามภพและแดนเทพโบราณ

แต่สิ่งที่เฉินซีคาดไม่ถึงก็คือราชากู่เยวียนจะถึงกับทำให้เต๋าสวรรค์ของโลกต้นกำเนิดยอมรับได้! ไม่สงสัยเลยว่าทำไมเขาให้ค่ากับมันมากจนถึงขั้นสังหารราชาโหมวหลัวกับราชาจิ่วหลิง!

หมิงผู้อยู่อีกด้านตกตะลึงจนไม่อาจสงบสติได้อยู่พักใหญ่

“น่าเสียดายที่ข้าพ่ายแพ้ให้กับนภาผนึกเทพ มันจึงตกอยู่ในความเงียบและไม่ได้รับการฟื้นฟู”

สีหน้าของราชากู่เยวียนเต็มไปด้วยความซับซ้อน หลังจากนั้น เขามองเฉินซีด้วยความเคร่งขรึมและสง่างาม

“เจ้าหนุ่ม ตอนนี้ข้าเต็มใจที่จะส่งมอบแก่นของโลกต้นกำเนิดให้เจ้าควบคุมแล้ว เจ้าเต็มใจรับหรือไม่?”

เพียงหนึ่งประโยคแต่กลับไม่ต่างจากสายฟ้าฟาด ทำเอาหัวใจของเฉินซีสั่นสะท้านจนไม่สามารถสงบสติได้

แก่นของโลกต้นกำเนิดคือสวรรค์กำเนิดบรรพ์ ซึ่งสวรรค์กำเนิดบรรพ์คือกฎแห่งเต๋าสวรรค์ในโลกต้นกำเนิด คำพูดของราชากู่เยวียนไม่เท่ากับเป็นการบอกว่าอยากให้เขาควบคุมกฎแห่งเต๋าสวรรค์ในโลกต้นกำเนิดหรอกหรือ?

นี่มันไม่น่าตกใจเกินไปหน่อยหรือ?

หากมีใครที่อยู่นอกโลกต้นกำเนิดกล้ามาพูดเรื่องควบคุมพลังเต๋าสวรรค์ คนผู้นั้นจะต้องถูกกำจัดโดยเต๋าสวรรค์ แม้กระทั่งนิกายอำนาจเทวะก็ทำได้เพียงใช้พลังของเต๋าสวรรค์เพื่ออ้างว่า ‘ทำเพื่อความยุติธรรมแก่เต๋าสวรรค์’ แต่ไม่กล้าอ้างว่าเป็นผู้ควบคุมมัน!

แม้กระทั่งสิ่งมีชีวิตที่น่าสะพรึงอย่างตระกูลผู้พิทักษ์เต๋าศักดิ์สิทธิ์ก็เพียงรับมันไว้แล้วปกป้องความยิ่งใหญ่ของเต๋าสวรรค์ พวกเขาไม่กล้าแสดงความดูหมิ่นหรือความขุ่นเคืองแม้แต่น้อย

จากจุดนี้ก็พอจะจินตนาการได้ว่าข้อเสนอของราชากู่เยวียนทำให้เฉินซีตกตะลึงมากแค่ไหน

ส่วนหมิง… นางตกตะลึงยิ่งกว่าด้วยความไม่เชื่อเรื่องทั้งหมดนี้ ควบคุมเต๋าสวรรค์หรือ? นี่เป็นเรื่องที่สุดจะจินตนาการ ไม่ต่างจากข้อห้ามที่นางไม่แม้แต่จะกล้าคิด!

“ทำไม?” ผ่านไปพักใหญ่ เฉินซีกลับมาสงบขณะเอ่ยคำเสียงต่ำ

เขาสับสนเล็กน้อยและไม่เข้าใจว่าเหตุใดราชากู่เยวียนถึงได้เสนอเช่นนี้

“เพื่อโลกต้นกำเนิด”

ในตอนนี้ ราชากู่เยวียนบอกเหตุผลนี้ซ้ำอีกครั้ง แม้จะมีเพียงไม่กี่คำและดูว่างเปล่า แต่ใครจะล่วงรู้ว่าราชากู่เยวียนใส่อารมณ์ลงไปมากแค่ไหน?

………………..