บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 2076

บทที่ 2076 ข่าวที่คาดไม่ถึง

………………..

บทที่ 2076 ข่าวที่คาดไม่ถึง

เกิดความเงียบระหว่างฟ้าดินจนเหลือเพียงเสียงสายลมพัดหวีดหวิว

ร่างของผู้เยี่ยมยุทธ์ทั้งหลายแข็งทื่อขณะหัวใจเอ่อล้นด้วยความหวาดกลัว

หากความตายของปาหมิงก่อนหน้านี้คืออุบัติเหตุ เช่นนั้นความตายของขุยเซินในตอนนี้ก็ไม่ใช่เพราะโชคช่วย!

ด้วยการสะบัดแขนเสื้อก็กวาดล้างจักรพรรดิสามดารา!

ต้องทรงพลังขนาดไหนจึงจะบรรลุถึงขั้นนี้ได้?

ในสายตาของผู้เยี่ยมยุทธ์เหล่านี้ เฉินซีในตอนนี้คล้ายกับบุคคลน่าสะพรึงสุดหยั่งที่เต็มไปด้วยอันตราย

พวกเขาไม่กล้าลงมือหากไม่ได้รับอนุญาต นับประสาอะไรกับการใช้โอกาสนี้ในการหลบหนี เพราะทุกคนทราบดีว่าภายใต้สายตาของอีกฝ่าย การหนีย่อมไม่ต่างจากความตาย!

ถึงกระนั้น การตอบสนองของเฉินซียังคงสงบและไม่สะทกสะท้านราวกับกำลังทำในสิ่งที่ธรรมดาสุดแสน

“เป็นไงบ้าง?”

เมื่อเฉินซีหันหลังแล้วเดินกลับมาที่เดิม เขาพบว่าหมิงได้สติในเวลาเดียวกันขณะจับจ้องด้วยนัยน์ตากระจ่างคู่นั้น

“ขอบคุณมาก”

หมิงกระซิบด้วยใบหน้าซีดเผือดเล็กน้อย คิ้วสีดำของนางเผยความเหนื่อยล้าที่ไม่อาจสลัด

แม้เฉินซีเพียงช่วยคลี่คลายสถานการณ์อันตราย แต่นางยังไม่สามารถฟื้นฟูเต็มที่และจำเป็นต้องทำสมาธิสักระยะ

ข้อดีเพียงหนึ่งเดียวก็คือหลังจากหลอมรวมพลังต้นกำเนิดแล้ว บาดแผลทั้งหมดในร่างกายก็ได้รับการซ่อมแซมรักษา นางจึงไม่ต้องห่วงว่ารากฐานจะทำได้รับความเสียหายอีกต่อไป

“ระหว่างเจ้ากับข้า พวกเรายังต้องขอบคุณอีกหรือ?”

เฉินซียิ้ม ในที่สุดภายใต้คำแนะนำ หมิงก็ตอบตกลงที่จะเข้าสู่เอกภพภายในร่างของเขาเพื่อทำการพักฟื้น

…

หลังจากทำทั้งหมดนี้ เฉินซีมองกลุ่มผู้เยี่ยมยุทธ์อีกครั้ง

เขาพบว่าแม้คนเหล่านี้จะมีการบ่มเพาะที่ดีเยี่ยม และแต่ละคนมีพลังต่อสู้ขอบเขตบรรพเทวารู้แจ้งจักรวาล ถึงกระนั้นพวกเขาสวมเสื้อผ้าขาดวิ่นจนดูไม่เหมือนพวกอวดดี แต่เหมือนกับกลุ่มโจร

เฉินซีกล่าว “ตอนนี้ข้ามีคำถามจะถามพวกเจ้า หากคำตอบทำให้ข้าพึงพอใจได้ก็จะไว้ชีวิต ไม่อย่างนั้น…”

“ผู้อาวุโสเชิญว่ามา ผู้อาวุโสเชิญว่ามา”

ก่อนเฉินซีจะทันได้เอ่ยคำจบประโยค กลุ่มผู้เยี่ยมยุทธ์ก็พยักหน้าตอบตกลงด้วยความหวาดกลัว

“ที่นี่ที่ไหน?”

“เหมืองเทวะครามล้ำ”

“มันตั้งอยู่ที่ใด?”

“พวกข้าไม่รู้ แต่รู้ว่าเหมืองเทวะครามล้ำคือสถานที่ที่พลังของเต๋าสวรรค์รวมตัวหนาแน่นที่สุด ซึ่งสมบัติไร้เทียมทานบางชิ้นมักถือกำเนิดที่นี่”

“โอ้ แล้วพวกเจ้ามาที่นี่ได้อย่างไร?”

“พวกข้า…”

ขณะคำถามดำเนินต่อไป ผู้เยี่ยมยุทธ์ก็เผยสีหน้าซับซ้อน มันเต็มไปด้วยความหมองหม่น ความเศร้าโศก ความขุ่นเคือง และความขมขื่น

ขณะเฉินซีรู้สึกสงสัย เขาก็ได้ยินหนึ่งในอีกฝ่ายเอ่ยคำ “เรียนผู้อาวุโสตามตรง พวกข้าล้วนถูกจับมาเป็นแรงงาน เกรงว่าเป็นการยากที่ชาตินี้จะได้ออกไปจากที่นี่”

“แรงงานหรือ?”

เฉินซีหรี่ตาแล้วเอ่ยคำ “ใครเป็นคนทำ?”

“นิกายอำนาจเทวะ”

ผู้เยี่ยมยุทธ์แทบเอ่ยออกมาพร้อมกัน

เฉินซีตกตะลึง เขาไม่คาดคิดว่าเหมืองเทวะครามล้ำอันลึกลับแห่งนี้จะตกอยู่ในมือของนิกายอำนาจเทวะ

สิ่งที่ทำให้เขารู้สึกขบขันยิ่งกว่าก็คือตอนออกจากแดนมารดากำเนิดบรรพ์ เขาก็ถูกล่าโดยนิกายอำนาจเทวะจนในหลุดเข้าไปในโลกต้นกำเนิด

แต่ตอนนี้ เขากับหมิงหลบหนีจากโลกต้นกำเนิดและเข้าสู่อาณาเขตของนิกายอำนาจเทวะโดยบังเอิญ มันแสดงให้เห็นถึงความแปลกประหลาดของโลกนี้

แต่เฉินซีไม่คิดว่านี่เป็นเรื่องบังเอิญ!

ตอนเขาออกจากแดนมารดากำเนิดบรรพ์เป็นครั้งแรก เพื่อให้มั่นใจว่าจะปลอดภัยระหว่างทาง ทำให้มีไม่กี่คนในตระกูลเฉินที่รู้เกี่ยวกับการออกเดินทางในครั้งนี้

ทว่านิกายอำนาจเทวะเหมือนกับผู้พยากรณ์ที่รอคอยให้บางสิ่งเกิดขึ้นกับเขาระหว่างทาง เห็นได้ชัดว่าใครบางคนลอบแพร่งพรายข่าวการเดินทาง

จากการคาดเดาของเฉินซี ผู้ต้องสงสัยที่แพร่งพรายข่าวออกไปมากที่สุดคือเฉินหลิงคงซึ่งเป็นผู้อาวุโสสูงสุดของตระกูลเฉิน!

ในทำนองเดียวกัน มันต้องไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่หลังออกจากโลกต้นกำเนิดในครั้งนี้ พวกเขาจะมาถึงเหมืองเทวะครามล้ำ ซึ่งถูกควบคุมโดยนิกายอำนาจเทวะ

เพียงออกจากโลกต้นกำเนิด เขากับหมิงก็ดึงดูดอัสนีแห่งสวรรค์พิโรธที่มาจากนภาผนึกเทพ ซึ่งมันผิดปกติมาก

แต่ตอนนี้เมื่อทราบว่าเหมืองเทวะครามล้ำเป็นอาณาเขตที่ควบคุมโดยนิกายอำนาจเทวะ ยิ่งประกอบกับนิกายนี้เป็นหมาของนภาผนึกเทพ หลังจากครุ่นคิดอย่างถี่ถ้วนแล้ว เฉินซีก็พอคาดเดาเหตุผลบางอย่างได้

ตัวตนของโลกต้นกำเนิดจะต้องถูกสังเกตเห็นโดยนภาผนึกเทพ ทำให้กองกำลังจำนวนมากของอีกฝ่ายกระจายรอบบริเวณนี้อย่างแน่นหนา

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน