บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 2080

บทที่ 2080 เอาชีวิต

………………..

บทที่ 2080 เอาชีวิต

ฟ่าว!

ห้วงมิติเกิดความผันผวนยามเฉินซีกดดันพลังเข้าใส่

ร่างเย่เจ๋อรู้สึกหนาวสะท้านจนต้องหลับตาลงร้องเสียงโศกอยู่ในใจ “ข้าจะตายแล้ว! จะตายแล้ว! ข้าจะไม่ไหวแล้ว….”

เมื่อถูกเมินเช่นนั้น หนึ่งในปุโรหิตชุดแดงนิกายอำนาจเทวะไม่อาจยับยั้งได้อีก พลันตะโกนขึ้นมาด้วยเสียงเยียบเย็นว่า “เจ้าบ้า! หยุด….”

อั่ก!

พูดยังไม่ทันจบ กระแสปราณกระบี่ก็พลันปรากฏขึ้น เป็นเหมือนแสงแห่งกาลที่กลบแสงจากทั้งโลกาได้

บังเกิดรูโชกเลือดขึ้นที่คอปุโรหิตคนนั้น ตาเหลือกถลน พลังชีวิตในร่างถูกทำลาย สิ้นใจอยู่ที่ตรงนั้น!

จักรพรรดิกลับถูกสังหารไปในพริบตา!

ถึงแม้ว่าเฉินซีจะทำสำเร็จมาหลายครั้งแล้วตลอดทางที่ผ่านมา แต่พอเห็นว่าเฉินซียังคงมั่นคงและคงความดุดันเอาไว้แม้จะตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ ทั้งยังสังหารปุโรหิตชุดแดงด้วยความเด็ดขาด ก็ยังทำให้เราผู้บ่มเพาะพลังรู้สึกตกตะลึงอยู่ดี

ไม่ใช่ว่าเด็ดขาดเกินไปหน่อยหรือ? ทั้งยังไม่กล่าวอะไรออกมาอีกเลยด้วย….

ปุโรหิตนิกายอำนาจเทวะเหล่านั้นเองก็ตกตะลึง พากันโคจรพลังและหยิบสมบัติทั้งหลายออกมาโดยพร้อมเพรียงกัน

เฉินซีลงมือโจมตีเร็วเกินไปจนพวกเขาไม่ทันตั้งตัว จึงยับยั้งไม่ทัน ทำให้ทั้งโกรธทั้งตกตะลึงไปพร้อมกัน

ปุโรหิตอีกคนคำรามโกรธ “กล้าดียังไง! เรื่องมาถึงขนาดนี้เจ้ายังไม่ยอมรับความผิดอีกหรือ….”

อั่ก!

อีกหนึ่งกระแสปราณกระบี่พุ่งเข้ามาเหมือนเงาลวงตา

จากนั้นลำคอของปุโรหิตผู้นั้นก็ถูกสะบั้นทั้งที่ยังพูดไม่ทันจบประโยค ศีรษะกระเด็นออกไป โลหิตสาดกระเซ็นออกรอบทิศ

น่ากลัวเกินไปแล้ว!

แต่ละการโจมตีเอาชีวิตคนได้ ไร้ความเมตตาใดให้ใคร!

ทำให้ดวงตาของปุโรหิตที่เหลืออยู่เหลือกโพลนด้วยจิตสังหารและลงมือโจมตีทันที

ตู้ม!

ยอดวิชาทั้งหลายพุ่งระฟ้า เปล่งแสงหลากสีเคล้าแสงศักดิ์สิทธิ์ส่องสว่างไปทั่วบริเวณ

การโจมตีของจักรพรรดิทั้งเผาผา ทำทะเลเดือด ทำลายดวงดาว และบดขยี้ดวงจันทร์ได้ในพริบตา มันมีอำนาจสูงส่ง ทั้งตอนนี้กลุ่มจักรพรรดิกำลังโจมตีออกมาพร้อมกันด้วย!

เหตุการณ์นี้จึงดูน่ากลัวมากกว่าเดิมสิบเท่า หากเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้นในโลกภายนอกก็คงได้เกิดความวิบัติขึ้นแน่

ที่สำคัญคือ พวกปุโรหิตชุดแดงไม่ได้มีแต่จักรพรรดิ ยังมีจ้าวเอกภพอยู่ด้วย!

ตอนนี้ทุกคนซัดการโจมตีรุนแรงออกมา ใช้อาวุธใช้สมบัติล้ำค่ามากมายหลายอย่างออกมาพร้อมกัน อำนาจการโจมตีรวมกันแล้วจึงแทบจะมืดฟ้ามัวดิน คล้ายว่าโลกกำลังจะแตกก็มิปาน

“เวรแล้ว!”

“ถอย! เร็วเข้า!”

ผู้บ่มเพาะที่ตามเฉินซีอยู่ด้านหลังเห็นแล้วก็หวาดกลัวจนวิญญาณแทบหลุดจากร่าง รีบพากันกระโดดหลบด้วยความลนลาน

อย่างไรนี่ก็คือการโจมตีจากปุโรหิตชุดแดงของนิกายอำนาจเทวะกว่าสามสิบคน หากถูกแรงพลังเข้าไปคงได้ตายอยู่ตรงนี้เป็นแน่!

ทว่าพวกเขาก็กังวลใช่เหตุ เพราะพริบตาที่พวกเขากระโดดหลบ ก็ได้ยินเสียงกระบี่คำรามไพเราะเสนาะหูและทรงพลังดังก้องขึ้นสะท้านฟ้าดิน

อีกทั้งเสียงคำรามกระบี่นี้ยังตามมาด้วยเสียงตึงคล้ายกลองตีรัวอีกต่างหาก

จากนั้นผู้บ่มเพาะพลังทั้งหลายก็ต้องตกใจเมื่อเห็นว่าเฉินซีแวบร่างผ่านพวกปุโรหิต กระบี่เริงระบำไปพร้อม ๆ กับปราณกระบี่มากมายที่ซัดออกมา

ทันใดนั้นก็ราวกับพายุปราณกระบี่กระจายไปทั่วใต้หล้าแล้ว!

เห็นได้ชัดเลยว่ายอดวิชาทั้งหลายของพวกเขาถูกทำลาย สมบัติศักดิ์สิทธิ์ถูกหั่นครึ่งไปทีละชิ้น ปุโรหิตคนแล้วคนเล่าหลบการโจมตีไม่ทันจนร่างถูกปราณกระบี่ทะลวงจนเป็นรู!

ฝนปราณกระบี่นั้นดุดันมาก อำนาจเหนือวิชาใด!

โลหิตระเบิดกระเซ็นดั่งพลุ งดงามตระการตา แต่ก็น่ากลัวไปพร้อมกัน เหมือนกลางอากาศกำลังเกิดพลุโลหิต

เป็นภาพน่าผวายิ่ง!

อย่างไรก็มีปุโรหิตชุดแดงกว่าสามสิบคนซึ่งอยู่ขอบเขตมหาราชเทวา ทั้งยังมีจ้าวเอกภพอยู่ในหมู่พวกเขาด้วย

ฝนโลหิตโปรยลงมาพร้อมกับเสียงกรีดร้องลั่นที่ดังขึ้นและเงียบลง ร่างหลายร่างร่วงหล่นลงพื้นตาม ๆ กัน

ตอนนี้พื้นที่ตรงนั้นเหมือนกลายเป็นแดนชำระล้างเลือด ส่วนเฉินซีที่ถือยันต์ศัสตราไว้ก็เหมือนอสูรเหี้ยม สังหารทุกชีวิตแล้วเกี่ยววิญญาณพวกเขาไป!

ร่างพวกผู้บ่มเพาะแข็งค้าง ในใจเกิดความเย็นวาบไม่อาจอธิบายกระจายไปทั่วร่าง ทำให้ได้แต่ยืนตัวสั่นตาเหลือกค้าง

เป็นภาพน่าเหลือเชื่อเหลือเกิน!

พวกเขาได้เห็นเฉินซีสังหารไปมาตลอดทาง แต่พอเห็นว่าแม้จะต้องเจอกับปุโรหิตชุดแดงทั้งหลายก็ยังสามารถจัดการได้โดยง่าย ก็ไม่อาจหาคำอธิบายความตกใจภายในตอนนี้ได้เลย

เขาเป็นใครกันแน่? พลังต่อสู้ร้ายกาจแค่ไหนกัน?

ตอนนี้ในสายตาพวกเขา เฉินซีดูลึกลับ ดุดัน เย็นชา และดูสง่า

ไม่นาน เสียงคำรามของกระบี่ก็พลันหยุดเมื่อไม่เหลือปุโรหิตชุดแดงเหลืออยู่แม้แต่คนเดียว!

พื้นชุ่มโชกไปด้วยเลือด แขนขาที่ถูกสะบั้น กระดูกและสมบัติศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายที่ถูกทำลายจนหมดแสงแล้ว

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน