บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 2110

บทที่ 2110 หนามสังหารเทพ

………………..

บทที่ 2110 หนามสังหารเทพ

ฉัวะ!

ทันทีที่เฉินซีสังเกตเห็นอันตราย ก็รู้สึกถึงคมมีดที่เสียดลึกเข้าที่ซี่โครงจากด้านหลัง แทงเข้ามาในร่างอย่างแรง

ใบมีดมาพร้อมกับพลังแผดเผารุนแรงอันน่าเกรงขาม ทำลายเนื้อ เลือด และกระดูก รวมถึงเส้นปราณของเขาไปด้วยอย่างไม่อาจหยุดยั้ง

เป็นการโจมตีที่ไม่เพียงน่ากลัว แต่ยังเกินคาดอีกด้วย!

ตอนนี้เฉินซีขึ้นขอบเขตจ้าวเอกภพเก้าดาราขั้นสมบูรณ์แล้ว ดังนั้นถึงจะถูกลอบโจมตี แต่ร่างกายก็จะโคจรพลังมาปกป้องร่างได้เอง ถึงจะถูกลอบสังหารจากผู้อยู่ขอบเขตเดียวกัน ก็ไม่น่าจะมีโอกาสทะลวงผ่านปราการป้องกันของเฉินซีได้

แต่หากเป็นคนที่อ่อนแอกว่าเฉินซีเพียงเล็กน้อย อีกฝ่ายจะถูกดีดกระเด็นด้วยพลังจากร่างเฉินซีทั้งที่ยังไม่ทันได้เข้าใกล้ด้วยซ้ำ ดังนั้นการลอบสังหารเขาจึงเป็นไปไม่ได้เลย

นี่คืออำนาจของจ้าวเอกภพ ถึงแม้ไม่ได้กลั่นร่าง แต่วิชา แก่นโลหิต และพลังศักดิ์สิทธิ์ภายในร่างล้วนเทียบเคียงได้กับพลังเอกภพ จะสามารถลอบสังหารได้ง่ายได้อย่างไร?

แต่ตอนนี้ใบมีดนี่กลับทะลวงผ่านปราการป้องกันของเฉินซีมาได้อย่างง่ายดาย มันแทงเข้าเนื้อ ทะลวงสู่เอกภพภายในร่างอย่างไม่อาจหยุดยั้งได้

หากเอกภพภายในร่างถูกทำลายลง ก็จะเท่ากับการทำลายรากฐานมหาเต๋า แค่จะเอาชีวิตรอดยังยาก ไม่ต้องกล่าวว่าจะสามารถรักษาพลังบ่มเพาะไว้ได้หรือไม่เลย!

จุดที่อันตรายที่สุดในตอนนี้คือนอกจากการโจมตีที่มาจากด้านหลังแล้ว ฉางอวิ๋นเหยี่ย ไท่รุ่ย และเฟยหลิงเสวี่ยก็โจมตีเข้ามาพร้อมกันเพื่อกดดันเขาด้วย!

ถูกโจมตีจากด้านหน้าและด้านหลัง นี่คือสถานการณ์ที่เหมาะจะไล่ล่าสังหารศัตรูมากที่สุด!

เป็นสถานการณ์ที่ไร้ข้อบกพร่อง เห็นได้ชัดว่าถูกตระเตรียมมาอย่างดี หากเป็นจ้าวเอกภพเก้าดาราคนอื่นมาอยู่ในสถานการณ์เดียวกันนี้ ก็คงจะตายจากการถูกโจมตีเช่นนี้ไปแล้ว

แต่เฉินซีเองก็ไม่ใช่จ้าวเอกภพเก้าดาราธรรมดา จังหวะที่ถูกโจมตีฉับพลันจากด้านหลัง สัญชาตญาณในการต่อสู้ที่ถูกขัดเกลาผ่านการต่อสู้นองเลือดมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วนก็ทำงาน ขยับกระดูกสันหลังตนเหมือนมังกรสะบัดหางในจังหวะที่เห็นว่ามีการโจมตีลอบเข้ามาจากด้านหลัง

ตู้ม!

เขากลับเป็นฝ่ายยอมให้ศัตรูโจมตีหลังของเขาแทน จากนั้นกระดูกสันหลังก็ปลดปล่อยรัศมีสีม่วงทองรุนแรงออกมา เป็นเหมือนผาธรรมชาติผสมกับพลังแห่งกฎ เขาขยับตัวรวดเร็ว ปลดปล่อยกลิ่นอายดุดันออกไปทั่วบริเวณ

ในจังหวะเดียวกันนั้นเอง ยันต์ศัสตราก็ส่งเสียงร้อง มันหมุนตัวคว้าง สร้างโล่กระบี่ทรงกลมส่องแสงเรืองสว่างใสออกมา

มือสังหารจากด้านหลังไม่คิดว่าเฉินซีจะทำเช่นนี้ การเคลื่อนไหวจึงชะงักค้างไป ในจังหวะที่เขาชะงักนั้น ร่างเขาก็กระตุกเหมือนถูกภูเขานับร้อยพุ่งชน จึงส่งเสียงร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดและตกใจ ก่อนที่ร่างจะถูกดีดกลับไปอย่างไม่อาจควบคุม

ครืน!

พริบตานั้น ฉางอวิ๋นเหยี่ย ไท่รุ่ย และเฟยหลิงเสวี่ยก็โจมตีเข้ามาพร้อมกัน เข้าปะทะกับเกราะกระบี่ที่เฉินซีเพิ่งสร้างไว้

แสงศักดิ์สิทธิ์กวาดออกทั่วทุกสารทิศ ห้วงอากาศตกอยู่ในความโกลาหล พื้นที่ป่าในระยะร้อยลี้ถูกทำลายจนกลายเป็นผุยผง เหลือเพียงผืนดินที่ถูกแผดเผาและซากปรักหักพังเท่านั้น

แรงปะทะกันหนักหน่วง ถึงขั้นที่ทำให้บัญชาเต๋าสวรรค์ที่ปกคลุมฟ้าตื่นตัวจนส่งสายฟ้าและลมพายุลงมาอย่างบ้าคลั่ง

เคราะห์ดีที่มันเป็นแหล่งกำเนิดแห่งบาปเต๋า หากไปเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นด้านนอก แค่แรงปะทะเมื่อครู่ก็ทำให้เกิดความวิบัติขนาดย่อม ทำลายทั่วฟ้าดาราพราวไปได้แล้ว!

แสงศักดิ์สิทธิ์ส่องสว่าง หมอกหนาปกคลุมทั่วบริเวณ กฎและบัญชาเต๋าสวรรค์ภายในป่าหมอกนั้นไม่เหมือนใคร ทำให้กระทั่งจ้าวเอกภพเก้าดาราอย่างถูกยับยั้งประสาทสัมผัสเอาไว้มาก

หลังผ่านความเงียบไปชั่วขณะ น้ำเสียงเคร่งขรึมของฉางอวิ๋นเหยี่ยก็ดังขึ้นจากภายในม่านหมอก “เด็กนั่นตายหรือยัง?”

ด้านข้างมีเสียงแทรกขึ้นมา “ข้าไม่รู้”

“ก็คงตายไปแล้วกระมัง” เฟยหลิงเสวี่ยเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนสง่างาม

ฟึบ!

ลมคลั่งระลอกหนึ่งหวีดหวิวผ่าน ทันใดนั้นมันก็พาสายพลังพลุ่งพล่านเข้ามา สลายหมอกหนาและแสงที่เต็มทั่วฟ้าดินจนหายไป ภาพตรงหน้าจึงดูชัดเจน

ร่างแรกที่เผยขึ้นมาคือฉางอวิ๋นเหยี่ย ไท่รุ่ย และเฟยหลิงเสวี่ย พวกเขาดูระมัดระวังยิ่ง พร้อมสู้ศึกที่จะปะทุขึ้นได้ทุกจังหวะ

อีกด้านคือสั่วหยิ่งฝูที่แพ้ฉางอวิ๋นเหยี่ยไปเมื่อครู่ ร่างยังนอนอยู่กับพื้น ส่วนสหายของนางก็กระจายกันออกไปยืนอยู่ตามตำแหน่ง ดูระแวดระวังเหมือนพวกกลุ่มฉางอวิ๋นเหยี่ยเช่นกัน

แต่ไม่ใช่ระแวดระวังพวกฉางอวิ๋นเหยี่ย ทำให้ดูเป็นภาพที่แปลกอยู่บ้าง

“หากตายจริง แล้วศพมันอยู่ไหน?” ฉางอวิ๋นเหยี่ยกวาดสายตาเคร่งขรึมมองไปรอบข้าง ใบหน้ายิ่งทะมึนลงเมื่อไม่เห็นซากร่างของเฉินซีในรอบข้างที่มีแต่ซากความเสียหาย

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน