บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 2130

บทที่ 2130 ผลศึก

………………..

บทที่ 2130 ผลศึก

เหล่าผู้ชมเดือดพล่าน ทำให้สถานการณ์ดูเผยสัญญาณเรรวนไร้ระเบียบในทันใด

ท้ายที่สุด ยอดฝีมือเหล่านี้ก็ทำเพียงแสดงความไม่พอใจ เหตุที่พวกเขาปรี่เข้ามาก็เพื่อชมความสง่างามและฤทธาของเซี่ยรั่วเยวียนในการต่อสู้ ขณะเดียวกันก็อยากสืบอำนาจต่อสู้ของเฉินซีมากกว่านี้

เพราะถึงอย่างไร พวกเขาคนใดก็ยังมิทราบชัดเลยว่าก่อนหน้านี้ เฉินซีฆ่าฉางอวิ๋นเหยี่ยได้อย่างไร พวกเขาจึงยิ่งฉงนใจและหวาดเกรงในอำนาจของเฉินซีมากขึ้น

ขณะเดียวกัน ยอดฝีมือมากมายมีจิตมุ่งร้ายคิดก่อกวนสถานการณ์ แล้วฉวยโอกาสทำร้ายเฉินซียามชุลมุน

เหตุผลก็ง่ายมากเช่นกัน ผู้ที่ตัดสินใจกำจัดเฉินซีมิได้มีเพียงห้าตระกูลชั้นสูง ยังมีผู้เข้าร่วมศึกมากมายทั่วค่ายที่มั่นซึ่งคิดฆ่าเฉินซี!

ด้วยเหตุนี้ จึงไร้ผู้ใดยอมปล่อยให้ประตูตำหนักปิดลงยามเซี่ยรั่วเยวียนและเฉินซีประชัน

ตำหนักทั้งหลายตั้งตระหง่านที่นี่นับแต่โบราณกาล ยังคงสภาพสมบูรณ์ได้ทุกวันนี้ จึงเห็นได้ว่าการต่อสู้ระหว่างเซี่ยรั่วเยวียนและเฉินซีในตำหนักนั้นไม่อาจสะท้านสะเทือนตำหนักได้เลย

สิ่งนี้แสดงให้เห็นทางอ้อมว่า หากไม่เปิดประตูตำหนักค้างไว้ ก็อย่าหวังได้ชมศึกอันไร้คู่เปรียบนี้เลย

จินอวิ๋นเซิงหน้าเสียเมื่อสังเกตเห็นว่าสถานการณ์เริ่มเสียสมดุล จึงโพล่งขึ้นกับยอดฝีมือทั้งหลายที่พุ่งเข้ามา “พวกเจ้าจะเข้าไปกันจริง ๆ หรือ? นั่นคือการต่อสู้ระหว่างเซี่ยรั่วเยวียนและเฉินซีนะ พวกเจ้าไม่ห่วงถูกลูกหลงตกตายหรือไร?”

ยอดฝีมือทั้งหลายนิ่งไป และเริ่มลังเลกันเล็กน้อย

หนึ่งในนั้นแค่นเสียงเย็นชา “หากเจ้าแค่ไปเปิดประตูตำหนักก็จบแล้วมิใช่หรือ?”

จินอวิ๋นเซิงชำเลืองมองคนผู้นั้นอย่างเดียดฉันท์ ก่อนจะหันกายผละออกห่างจากประตู กล่าวด้วยสีหน้าเฉยชา “อยากทำก็ทำเองสิ ข้าไม่ได้อยากตายนี่”

แม้ประตูตำหนักตั้งอยู่ตรงหน้า แต่ทั้งยอดฝีมือที่พุ่งเข้ามาและยอดฝีมือที่กระสับกระส่ายอยู่ห่าง ๆ ก็ล้วนลังเลอย่างอดไม่ได้

พวกเขาตระหนักดีว่าอำนาจต่อสู้ของเซี่ยรั่วเยวียนร้ายกาจเพียงไร และผลลัพธ์ก็ไม่อาจคาดคิดได้เลยหากพวกตนถูกลูกหลงศึกเข้า

แต่พวกเขาก็ไม่ยินยอมพร้อมใจยิ่งที่จะยอมรามือไปเช่นนี้ พวกเขาจึงร้อนใจกันยิ่งนัก

หนึ่งในยอดฝีมือดวงตาเรืองประกายกร้าว กล่าวขึ้นอย่างไม่เป็นมิตร “จินอวิ๋นเซิงคนทรยศ! ยามนี้เมื่อเจ้าอยู่ข้างนอก สิ้นคุ้มกันของเฉินซี กล้าทำตัวหยิ่งผยองเช่นนี้ วอนตายชัด ๆ!”

ทันทีที่วาจาถูกกล่าว ยอดฝีมือคนอื่น ๆ ก็เบนสายตามา เหมือนได้พบที่ระบายโทสะ สีหน้าไม่เป็นมิตรทันใด

ในความเห็นพวกเขา จินอวิ๋นเซิงซึ่งยืนข้างเฉินซีคือความอับอายและคนทรยศของตระกูลผู้พิทักษ์เต๋าศักดิ์สิทธิ์อย่างไร้กังขา!

ในเมื่อพวกเขาเข้าตำหนักมิได้ยามนี้ ก็ย่อมต้องระบายโทสะกับจินอวิ๋นเซิง

จินอวิ๋นเซิงหรี่ตาลงเล็กน้อย กล่าวขึ้นอย่างเดียดฉันท์ “พวกสวะที่กล้าเพียงรังแกผู้อ่อนแอ เกรงกลัวผู้แข็งแกร่งกว่า พวกเจ้าลืมวาทะของเซี่ยรั่วเยวียนก่อนเข้าตำหนักไปแล้วหรือ?”

ได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของยอดฝีมือมากมายก็ชะงักค้าง พวกเขาย่อมไม่ลืมสิ่งที่เซี่ยรั่วเยวียนเคยกล่าวไว้ พวกเขาจึงตระหนักดีว่าจินอวิ๋นเซิงได้รับการยอมรับจากเซี่ยรั่วเยวียน หากพวกเขาลงมือกับจินอวิ๋นเซิง หลังเซี่ยรั่วเยวียนออกจากตำหนัก พวกเขาจะให้คำอธิบายเช่นไรได้?

เป็นเรื่องกลืนไม่เข้าคายไม่ออกสำหรับพวกเขาโดยแท้

หากเฉินซีถูกฆ่า จินอวิ๋นเซิงก็จะได้รับการคุ้มครองจากเซี่ยรั่วเยวียน

หากเซี่ยรั่วเยวียนตกตาย จินอวิ๋นเซิงก็จะอยู่ในการคุ้มครองของเฉินซีต่อไป

ดังนั้นไม่ว่าผู้ใดจะลงมือกับเขา ก็ต้องชั่งใจให้ดีถึงผลลัพธ์การล่วงเกินเฉินซีหรือเซี่ยรั่วเยวียน!

จินอวิ๋นเซิงเห็นคนทั้งหลายเผยสีหน้าลังเล ไม่ยอมลงมืออยู่เนิ่นนานแล้วก็ยิ้มเย็นอย่างอดมิได้

เขาในยามนี้หาห่วงความปลอดภัยของตัวเองไม่ ความกังวลเดียวของเขาคือ เฉินซีจะเกิดอุบัติเหตุใดในศึกหรือไม่!

…

ณ ตำหนักใจกลางค่ายที่มั่น เส้นผมของซุ่ยเหรินขวงหลันโบกสะบัดบ้าคลั่ง คลื่นเพลิงเคลื่อนทะลัก ทำให้กระทั่งสุญตาทั่วทิศยังถูกผลาญเผา

ขณะนี้ เขาดูเหมือนระเบิดโทสะ เดินไปมาในตำหนักขณะที่จิตมุ่งร้ายเคลือบฉาบใบหน้า

“เซี่ยรั่วเยวียน!” ซุ่ยเหรินขวงหลันคิดแล้วก็ยิ่งโมโห อดคำรามเสียงทุ้มต่ำมิได้

เขาก็ไม่คาดคิดเช่นกันว่าเซี่ยรั่วเยวียนจะมาประกาศศึกกับเฉินซีในเวลาเช่นนี้ มิใช่เป็นการด่าเขา ซุ่ยเหรินขวงหลันทางอ้อมหรือว่าเป็นพวกขลาดเขลาระแวงเกินเหตุ?

เรื่องน่าโมโหสำหรับซุ่ยเหรินขวงหลันที่สุดคือ หากเฉินซีพ่าย มันก็จะพิสูจน์จริง ๆ ว่าเขาซุ่ยเหรินขวงหลันเป็นคนขลาด

หากเซี่ยรั่วเยวียนพ่าย เฉินซีก็จะยิ่งกล้าแกร่ง แผนเดิมของเขาจะพังไม่เป็นท่า

เมื่อเกิดเรื่องเช่นนั้นขึ้น ต่อให้เขาเอาชนะเฉินซีในศึกได้ ก็จะมิใช่ชัยชนะอันเกรียงไกรนัก

เพราะถึงอย่างไร เซี่ยรั่วเยวียนก็ประมือกับเฉินซีมาก่อนแล้ว ดังนั้นตัวเขา ซุ่ยเหรินขวงหลันก็จะมีข้อได้เปรียบยิ่งใหญ่ยามสู้กับเฉินซีตามมาติด ๆ!

“เจ้าผลักข้าลงกองเพลิงแท้ ๆ! ชั่วร้ายเสียนี่กระไร! ทั้งหมดเป็นเพราะไอ้พวกโง่สมควรตายนี่ หากมิใช่เพราะพวกเขาขัดคำสั่งข้า ล่วงเกินเฉินซีก่อน เรื่องทั้งหมดนี้มีหรือจะเกิด?” ดวงตาของซุ่ยเหรินขวงหลันผลาญเพลิง อยากพุ่งเข้าไปสู้กับเซี่ยรั่วเยวียนก่อนสิ่งอื่นใดเสียเหลือเกิน

ขณะเดียวกัน เสียงของสั่วหยิ่งฝูดังมาจากนอกตำหนัก “คุณชาย สถานการณ์มิค่อยดีแล้ว เซี่ยรั่วเยวียนกับเฉินซีเลือกสู้กันในตำหนัก ไร้ผู้ใดได้พินิจศึกเลย”

ซุ่ยเหรินขวงหลันนิ่งไป ก่อนที่เขาจะสงบใจสมบูรณ์ จมลงสู่ภวังค์ความคิด

เนิ่นนานจากนั้น เขาก็เหมือนเข้าใจบางอย่าง กล่าวขึ้นราวยังไม่สร่างสติ “จับตามองต่อไป ดูว่าผู้ใดออกจากตำหนักในตอนท้าย”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน