บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 2144

บทที่ 2144 ทะลวงขอบเขตด้วยกำลัง

………………..

บทที่ 2144 ทะลวงขอบเขตด้วยกำลัง

มหาสมุทรโลหิตศักดิ์สิทธิ์

มหาสมุทรเลือดอันกว้างใหญ่ไหลผ่านท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวอันไร้ขอบเขต ในขณะที่ดวงดาวนับหมื่นแสนล้านล่องลอยอยู่ภายในนั้น มันเป็นสถานที่ที่เต็มไปด้วยกลิ่นเลือด และดวงวิญญาณจำนวนนับไม่ถ้วนถูกฝังอยู่ที่นี่

ตลอดกาลเวลาอันไม่มีที่สิ้นสุด ศึกผู้พิทักษ์วิถีนับไม่ถ้วนได้ปะทุขึ้นที่มหาสมุทรโลหิตศักดิ์สิทธิ์ และเทพนับไม่ถ้วนได้เสียชีวิตที่นี่

มหาสมุทรเลือดดูเหมือนถูกสร้างขึ้นจากเลือดของทวยเทพ และปกคลุมท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว!

…

อีกด้านหนึ่งของมหาสมุทรโลหิตศักดิ์สิทธิ์ เป็นอาคารโบราณที่สูงตระหง่านจรดท้องฟ้า และเป็นค่ายหลักของผู้รุกรานเต๋า

ณ เวลานี้ ในห้องโถงชั้นบนสุดของอาคารโบราณ มีหลายร่างอยู่ที่นั่น มีทั้งทายาทของเผ่าแมงมุมอสูร เผ่าสูบโลหิต เผ่าผู้ตัดสินบาป เผ่าอสนีบาต เผ่าหน้าศิลา เผ่าวิญญาณโลหิต….

พวกเขาทุกคนเป็นทายาทศักดิ์สิทธิ์ชั้นยอดที่โดดเด่นที่สุดในเผ่าของตน และมีพลังที่สามารถเขย่าโลกได้!

อย่างไรก็ตาม ในขณะนี้ พวกเขาทั้งหมดมีสีหน้าเศร้าหมองอย่างยิ่ง ทั้งดูวิตกกังวลและประหลาดใจ มันทำให้บรรยากาศในห้องโถงอึมครึมและเงียบงันจนถึงขั้นหายใจไม่ออก

“ใครจะไปนึกว่าผู้ช่วงชิงเพียงคนเดียวจะสามารถสังหารทายาทศักดิ์สิทธิ์ระดับสูงสุดหกคนได้ด้วยตัวเอง และบดขยี้สมรภูมิที่หนึ่งของเรา!” แมงมุมอสูรตบโต๊ะตรงหน้าจนแตกเป็นเสี่ยง ๆ พลางตะโกนลั่น

คนอื่น ๆ ก็ขมวดคิ้ว และดูไม่พอใจเล็กน้อย

“ถ้าเจ้าแน่จริง ก็ไปต่อสู้กับไอ้เด็กสารเลวนั้นด้วยตัวเอง เผ่าแมงมุมอสูรของเจ้ามีดีแค่อวดโอ้และระบายความโกรธที่นี่เท่านั้นหรือ?” ทายาทของเผ่าสุนัขนรกแค่นเสียงเย็น

“เจ้าคิดว่าข้าไม่กล้าเหรอ?” ดวงตาของแมงมุมอสูรเปลี่ยนเป็นสีแดง และจ้องสุนัขนรก ด้วยสีหน้าดุร้าย

“ถ้าเจ้ากล้า เจ้าคงไม่หุบหางจนต้องหลบมาอยู่ที่นี่หรอกกระมัง?” ทายาทของเผ่าสุนัขนรกกล่าวอย่างเยาะเย้ย และเขาไม่กลัวเจตนาฆ่าอันรุนแรงที่ดวงตาของแมงมุมอสูรเปิดเผยเลย

“หากพวกเจ้าสองคนตั้งใจจะต่อสู้ ก็ออกไปสู้กันข้างนอก เรากำลังวางแผนรับมือต่อจากนี้ เราไม่ได้มาที่นี่เพื่อดูเจ้าสองคนทะเลาะกัน” เสียงที่รื่นหูและไพเราะดังก้องขึ้นเมื่อทายาทของเผ่าวิญญาณโลหิตกล่าวช้า ๆ เขามีรูปร่างหน้าตาหล่อเหลา ผิวซีด ทุกการเคลื่อนไหวเต็มไปด้วยกลิ่นอายที่สงบและแปลกใหม่ น่าแปลกที่คนผู้นี้คือชื่อชิงอิง

แมงมุมอสูรและสุนัขนรกแค่นเสียงเย็นเมื่อได้ยินชื่อชิงอิง จากนั้นทั้งสองก็ปิดปากเงียบ เห็นได้ชัดว่าทั้งสองค่อนข้างกลัวชื่อชิงอิง และไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่าม

“ชื่อชิงอิง เจ้าก็เคยเห็นมันเช่นกัน ทายาทศักดิ์สิทธิ์สูงสุดอย่างน้อยสิบเอ็ดคนเสียชีวิตด้วยน้ำมือของผู้ช่วงชิง ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ คงเป็นไปไม่ได้ที่เราจะขัดขวางเขา แม้ว่าพวกเราทั้งเจ็ดจะร่วมมือกันต่อต้านเขาที่มหาสมุทรโลหิตศักดิ์สิทธิ์ก็ตาม” ทายาทของเผ่าผู้ตัดสินบาปถอนหายใจเบา ๆ พร้อมกับขมวดคิ้ว

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ถูกกล่าวออกไป สีหน้าของผู้เยี่ยมยุทธ์ทุกคนในห้องโถงก็มืดมนยิ่งขึ้น เพราะผู้ช่วงชิงนั้นน่ากลัวเกินไปและเป็นเหมือนสัตว์ประหลาด เห็นได้ชัดว่าเขาอยู่ที่ขอบเขตจ้าวเอกภพเก้าดารา แต่พลังฝีมือที่เปิดเผยนั้นน่าเกรงขามเกินจินตนาการ

แม้แต่พวกเขาซึ่งเป็นทายาทศักดิ์สิทธิ์ระดับสูงสุด ซึ่งรู้สึกบรรลุความสมบูรณ์ที่ขอบเขตจ้าวเอกภพเก้าดารา และมีพลังฝีมือระดับสุดยอดก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกหวาดกลัว เมื่อเผชิญหน้ากับสัตว์ประหลาดที่ไม่สามารถตัดสินได้ตามสามัญสำนึก

“พวกเจ้าทุกคนลืมไปแล้วเหรอ? ผู้เฒ่าเหล่านั้นได้ออกคำสั่งเด็ดขาดว่า เราต้องจับหรือฆ่าเจ้าเด็กนั้น ไม่ว่าเราจะต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม เราต้องพาเขากลับสู่แหล่งกำเนิด” ชื่อชิงอิงเหลือบมองพวกเขาขณะที่กล่าว

“ฮึ่ม! พูดน่ะง่าย! จนถึงตอนนี้ไม่มีใครสามารถทำอะไรกับผู้ช่วงชิงได้ เว้นแต่ผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตมหาเทพเต๋าจะลงมือเอง!” ทายาทของเผ่าอสนีบาตที่เงียบงันจนถึงตอนนี้ก็แค่นเสียงเย็น “ชื่อชิงอิง เจ้ากำลังพยายามทำให้พวกเรายอมสละชีวิตเหรอ?”

ชื่อชิงอิงกล่าวช้า ๆ “ข้าไม่ได้กล่าวเช่นนั้น”

เมื่อเขากล่าวมาถึงจุดนี้ ท่าทางของชื่อชิงอิงก็ดูเคร่งขรึมและเต็มไปด้วยรัศมีอันสง่างาม “ทุกคน ข้ามีข้อเสนอ พวกเจ้าจะฟังหรือไม่?”

คนอื่น ๆ ขมวดคิ้วและมองอย่างพร้อมเพรียง

ชื่อชิงอิงไม่รอช้าและกล่าวอย่างตรงไปตรงมา “ความคิดของเจ้าถูกต้อง ข้าเกรงว่าพวกเราไม่มีใครสามารถฆ่าผู้ช่วงชิงได้ และมีเพียงมหาเทพเต๋าเท่านั้นที่สามารถบดขยี้เขาได้”

“แต่มหาเทพเต๋าเช่นนี้อยู่ที่ไหน? การต่อสู้บนที่ราบสูงสังหารสิ้นสุดเร็วเกินไป เรายังไม่ทันคว้าโอกาสก้าวเข้าสู่ขอบเขตมหาเทพเต๋าเลย ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ เราจะหาผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตมหาเทพเต๋ามาจากที่ไหน?” หนึ่งในนั้นรู้สึกงุนงง

“เจ้าคงไม่คิดที่จะขอให้ผู้เฒ่าในเผ่าของเราลงมือหรอกนะ? นั่นมันไร้เดียงสาเกินไป พวกเขาอยากจะซ่อนตัวที่แหล่งกำเนิดมากกว่าปรากฏตัวที่มหาสมุทรโลหิตศักดิ์สิทธิ์ เพราะกลัวจะตกเป็นเป้าหมายของข้ารับใช้เต๋าทั้งสิบสามนั่น” อีกคนหนึ่งรู้สึกประหลาดใจ

ชื่อชิงอิงส่ายหน้า “เข้าใจผิดแล้ว เราต้องฆ่าผู้ช่วงชิงคนนั้นด้วยตัวเราเอง แต่เราต้องทะลวงขอบเขตก่อน!”

ทะลวงขอบเขตหรือ?

คนอื่น ๆ ต่างก็ประหลาดใจ แค่พูดน่ะง่าย แต่การจะทะลวงขอบเขตและก้าวหน้าง่ายขนาดนั้นเชียวหรือ? นั่นคือขอบเขตมหาเทพเต๋า! ใครจะก้าวเท้าเข้าไปโดยไม่คว้าโชคลาภที่ไม่เคยมีมาก่อนได้อย่างไร?

ไร้สาระ!

ชื่อชิงอิงดูสงบมาก ดวงตาสีแดงเลือดราวอัญมณีเต็มไปด้วยท่าทางหนักแน่น “ข้าเข้าใจสิ่งที่พวกเจ้าคิด แต่อย่าลืมว่าทายาทศักดิ์สิทธิ์ระดับสูงหลายคนในประวัติศาสตร์ของเผ่าเราได้พึ่งพาความแข็งแกร่งของตนเองเพียงอย่างเดียว ไม่ใช่โชคลาภเพื่อข้ามธรณีประตูของขอบเขตมหาเทพเต๋า และก้าวขึ้นสู่ความโดดเด่น!”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ในที่สุดคนอื่น ๆ ก็เข้าใจความคิดของชื่อชิงอิง อันที่จริงเขาเลือกที่จะใช้ความแข็งแกร่งของตัวเองเพื่อบุกทะลวงเข้าสู่ขอบเขตมหาเทพเต๋า

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน