บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 2146

บทที่ 2146 พ่ายแพ้

………………..

บทที่ 2146 พ่ายแพ้

หากร่างของเฉินซีเปรียบได้กับหุบเหวไร้ก้น เช่นนั้นพลังที่อยู่ในกลิ่นอายแห่งโชคชะตาที่กำลังไหลหลั่งเข้าสู่ร่างกายของเขาในตอนนี้ก็เปรียบได้กับกระแสน้ำไหลรินเข้าสู่หุบเหวดังกล่าวอย่างต่อเนื่อง

เรื่องทั้งหมดนี้เกิดขึ้นตั้งแต่เริ่มการต่อสู้บนมหาสมุทรโลหิตศักดิ์สิทธิ์!

สิ่งสำคัญก็คือกระบี่เต๋าวิบัติ

ยิ่งเฉินซีสังหารศัตรูมากเท่าไหร่ พลังแห่งบาปอันชั่วร้ายที่กระบี่เต๋าวิบัติกลืนกินก็ยิ่งมากตาม ‘ไข่มุกแห่งกฎเกณฑ์’ ก็ได้รับการขัดเกลาเพิ่มเช่นกัน

การสั่งสม ‘ไข่มุกแห่งกฎเกณฑ์’ ทำให้พลังเต๋าศักดิ์สิทธิ์บริสุทธิ์ที่อยู่ภายในกลิ่นอายแห่งโชคชะตาเข้าสู่ร่างกายของเฉินซีมากยิ่งขึ้น

ทั้งหมดนี้นอกจากจะแสดงให้เห็นว่าพลังต่อสู้ของเฉินซีไม่อ่อนแอแล้ว แต่กลับยิ่งแข็งแกร่งเมื่อผ่านการต่อสู้ ทำให้กลิ่นอายโดยรวมของเขาเพิ่มขึ้นอย่างมั่นคง!

ฉากดังกล่าวราวกับเฉินซีกำลังเปลี่ยนแปลงตลอดเวลาระหว่างทำการต่อสู้โดยไม่มีที่สิ้นสุด!

หากเปลี่ยนเป็นจ้าวเอกภพเก้าดาราธรรมดา อย่าว่าแต่สามารถเปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่องเลย หากดูดกลืนส่วนหนึ่งของพลังเข้าไปก็อาจไม่สามารถทานทนได้จนถึงแก่อาการคลุ้มคลั่งและระเบิดตายในที่สุด

นี่คือความสามารถอันน่ามหัศจรรย์ที่เฉินซีได้รับหลังจากหลอมรวมกับชิ้นส่วนแผนภาพวารีหลาก มันเหมือนกับหุบเหวยิ่งใหญ่ไร้ก้นจนทำให้เขาแตกต่างจากจ้าวเอกภพเก้าดาราคนอื่นในโลกอย่างสิ้นเชิง

อย่างน้อยต่อให้เขาต่อสู้อย่างไม่หยุดหย่อน ดูดซับพลังงานอันไร้ที่สิ้นสุด แต่ระดับการบ่มเพาะในตอนนี้ก็ยังอยู่ขอบเขตจ้าวเอกภพเก้าดารา!

นี่คือการทำลายสามัญสำนึก มันเกินกว่าขอบเขตและรูปแบบของการบ่มเพาะ ไม่สามารถใช้มาตรฐานใดวัดได้

ตัวเฉินซีก็ทราบเรื่องนี้เช่นกัน ยิ่งเขาได้พลังมากเท่าไหร่ ในใจก็ยิ่งกระตือรือร้นมากเท่านั้น

สัญชาตญาณอันแรงกล้ากำลังบอกว่าหากต้องการก้าวเข้าสู่ขอบเขตมหาเทพเต๋าก็ต้องดูดซับพลังให้มากกว่านี้!

ฆ่า!

ฟ้าดินปั่นป่วน ทะเลโลหิตกลายเป็นแดนชำระแท้จริง ซากศพตกลงมาราวกับสายฝน โลหิตศักดิ์สิทธิ์ไหลรินจนก่อเกิดเป็นคลื่นอันผันผวนในทะเลโลหิตที่เคลื่อนตัวไปมา

เสียงกรีดร้อง

เสียงคำราม

เสียงการต่อสู้

เสียงการปะทะ

…เสียงจำนวนมากผสมปนเปกันในท้องนภาดาราที่ปกคลุมด้วยมหาสมุทรโลหิตศักดิ์สิทธิ์ ทำให้ผู้คนแทบอยากหลั่งน้ำตาออกมา

เฉินซีกำกระบี่เต๋าวิบัติด้วยท่าทีสงบ เฉยชาและมีสมาธิ เขายังคงฟาดฟันกองทัพศัตรูอย่างโหดเหี้ยม เก็บเกี่ยวดวงวิญญาณราวกับเป็นยมทูตผู้ไร้ปรานี

เคร้ง!

หลังจากทำการสังหาร กระบี่เต๋าวิบัติก็ทะยานสู่ฟ้าขณะพุ่งลงมา แทงมหาสมุทรโลหิตศักดิ์สิทธิ์อย่างรุนแรง

เพียงพริบตา กองทัพของผู้รุกรานเต๋าซึ่งอยู่ภายในรัศมีหนึ่งหมื่นลี้ก็พังทลายโดยมีกระบี่เต๋าวิบัติเป็นศูนย์กลาง แล้วร่างของพวกเขาก็ระเบิดแหลกก่อนจะหายไปในทันที

คมกระบี่โลหิตในยามนี้ที่หนาและเดือดพล่านราวกับขุนเขากระแทกเข้าสู่มหาสมุทรโลหิตศักดิ์สิทธิ์

เห็นได้ชัดว่าพลังแห่งบาปอันชั่วร้ายที่เหมือนกับคลื่นถูกกระบี่เต๋าวิบัติดูดกลืนสิ้น โดยพลังเหล่านี้มาจากซากศพของศัตรูที่ร่วงหล่นลงมากับมหาสมุทรโลหิตศักดิ์สิทธิ์อันไร้พรมแดน!

มีพลังแห่งบาปอันชั่วร้ายเป็นอนันต์ถูกฝังอยู่ภายในมหาสมุทรโลหิตศักดิ์สิทธิ์ อีกทั้งยังไม่ทราบว่ามีผู้เยี่ยมยุทธ์จากตระกูลผู้พิทักษ์เต๋าศักดิ์สิทธิ์เท่าใดที่ตกตายที่นี่นับตั้งแต่อดีตกาล

บัดนี้ มหาสมุทรโลหิตศักดิ์สิทธิ์ที่ปกคลุมท้องนภาดาราและเต็มไปด้วยพลังแห่งบาปอันชั่วร้ายไม่ต่างจากคลังสมบัติไร้ที่สิ้นสุดที่ถูกกลืนกินและขัดเกลาอย่างต่อเนื่องและคลุ้มคลั่งโดยกระบี่เต๋าวิบัติ!

หากมองด้วยตาเปล่าจะเห็นว่าภายในรัศมีหนึ่งพันลี้ที่มีกระบี่เต๋าวิบัติเป็นศูนย์กลาง น้ำทะเลโลหิตเข้มข้นกระจ่างชัดและโปร่งใสอย่างรวดเร็ว

นั่นเพราะพลังแห่งบาปอันชั่วร้ายที่อยู่ภายในนั้นถูกกลืนกินโดยกระบี่เต๋าวิบัติ ทำให้สีของน้ำทะเลเปลี่ยนไปตามลำดับ

แต่ไม่ช้า พื้นผิวทะเลกระจ่างชัดก็ถูกปกคลุมด้วยโลหิตไร้ที่สิ้นสุดอีกครั้ง เหตุผลก็เพราะมหาสมุทรโลหิตศักดิ์สิทธิ์กว้างใหญ่เกินไป อีกทั้งยังเต็มไปด้วยพลังแห่งบาปอันชั่วร้ายอีกนับไม่ถ้วน

แต่ทั้งหมดนี้คือสิ่งที่เฉินซีต้องการ มันทำให้กระบี่เต๋าวิบัติดูดกลืนพลังได้อย่างต่อเนื่อง

ในเวลาเดียวกัน เฉินซีหยุดแล้วเริ่มต่อสู้โดยมีกระบี่เต๋าวิบัติเป็นศูนย์กลาง แม้จะมีเพียงมือเปล่า แต่เขาก็มีพลังที่สามารถคว้าดวงดาราและป่นดวงจันทร์ได้ภายในไม่กี่กระบวนท่า ต่อให้ศัตรูจะยังคงหลั่งไหลมาจากทุกทิศ เขาก็ไม่สั่นสะท้านแม้แต่น้อย

…

“ในที่สุดก็ขังหมอนี่ได้เสียที!”

ในใจกลางของค่ายกลุ่มผู้รุกรานเต๋า ทายาทศักดิ์สิทธิ์สูงสุดคนหนึ่งถอนหายใจด้วยความโล่งอก

“เจ้าโง่! นั่นเรียกว่าถูกขังที่ไหน เห็นได้ชัดว่ามันกำลังใช้กระบี่โลหิตนั่นในการแปรสภาพดูดซับพลังจากมหาสมุทรโลหิตศักดิ์สิทธิ์!”

ทายาทของแมงมุมอสูรหน้าซีดขณะต่อว่าด้วยน้ำเสียงลุ่มลึก

ทันใดนั้น ทายาทศักดิ์สิทธิ์สูงสุดอีกสามคนต่างตกตะลึงและสับสน

เมื่อการต่อสู้ดำเนินจนมาถึงจุดนี้ พวกเขาจะมองไม่ออกได้อย่างไรว่ากลิ่นอายของเฉินซีไม่ได้ลดลงแม้แต่น้อย แต่มันกลับยิ่งแข็งแกร่งมากขึ้น

โดยเฉพาะกระบี่โลหิตที่สามารถทำลายทุกสิ่งและกลืนกินทุกอย่างได้ มันถึงกับมีพลังในการต่อต้านพลังแห่งบาปอันชั่วร้าย!

กระบี่นั่นมันคืออะไร?

เหตุใดมันถึงร้ายกาจเพียงนี้?

แม้ทายาทของแมงมุมอสูรกับทายาทศักดิ์สิทธิ์สูงสุดทั้งสี่ไม่อาจคาดเดาได้ แต่พวกเขามองออกว่าตราบที่กระบี่โลหิตยังคงกลืนกินพลังแห่งบาปอันชั่วร้าย พลังต่อสู้ของเฉินซีก็จะเปลี่ยนไปอย่างต่อเนื่องจนทรงพลังยิ่งขึ้น!

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน