บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 2148

บทที่ 2148 นครผลาญโลหิต!

………………..

บทที่ 2148 นครผลาญโลหิต!

ไร้ผู้ใดทราบว่าเฉินซีได้ประมือกับศิษย์พี่ใหญ่ อู๋เซวี่ยฉานตัวต่อตัวเพื่อบรรลุขั้นเจ็ดขอบเขตจักรพรรดิกระบี่ยามอยู่ที่เขาเทพพยากรณ์

ไร้ผู้ใดล่วงรู้ว่ายามเต๋าแห่งกระบี่ของเขาพัฒนา เขาก็เอาชนะอู๋เซวี่ยฉานในการต่อสู้ตัวต่อตัวขณะที่อู๋เซวี่ยฉานใช้อำนาจสองส่วนจากสิบได้!

อู๋เซวี่ยฉานเป็นตัวตนเช่นไร?

เขาเป็นตัวตนสูงสุดอันเกินธรรมดาแม้จะเทียบกับมหาเทพเต๋าด้วยกัน ดังนั้นอำนาจสองส่วนจากสิบที่ว่านั้นเพียงพอประชันมหาเทพเต๋าทั่วไปได้แล้ว

การประเมินที่อู๋เซวี่ยฉานให้แก่อำนาจต่อสู้ของเฉินซีในขณะนั้นเป็นข้อพิสูจน์เรื่องทั้งหมด เพราะอู๋เซวี่ยฉานบอกไว้ว่าเฉินซีสามารถพอปกป้องตนเองแม้จะประมือกับมหาเทพเต๋าทั่วไปได้แล้ว

เฉินซีได้การประเมินนี้มาก่อนที่เขาจะเข้าร่วมศึกผู้พิทักษ์วิถีเสียอีก ยามนี้เมื่อเฉินซีหลอมรวมกับชิ้นส่วนแผนภาพวารีหลาก ดูดซับพลังบริสุทธิ์อันเจือปราณลิขิตสั่งสมในกายเกินคณานับ อำนาจต่อสู้ของเขาจึงพัฒนาไปอย่างมหาศาล

ณ ชั่วกาลนี้ หากจู่ ๆ ชื่อชิงอิงมิได้โผล่มา เฉินซีก็คงแปรสภาพดูดซับมหาสมุทรโลหิตศักดิ์สิทธิ์สมบูรณ์แล้ว

กระทั่งตัวเฉินซีเองยังไม่อาจตัดสินแน่ชัดว่าอำนาจต่อสู้ของตนในปัจจุบันร้ายกาจเพียงไร

เดิมทีเขาคิดไว้ว่า ชื่อชิงอิงผู้บรรลุสู่ขอบเขตมหาเทพเต๋าจะมอบความกดดันร้ายแรงเกินจินตนาการแก่เขา แต่เกินคาด เขาหารู้สึกถูกคุกคามโดยการโจมตีด้วยฤทธาอาณาเขตยอดเทวาของชื่อชิงอิงไม่

กลับกัน เขาประหลาดใจเล็กน้อย รู้สึกว่าในเมื่อชื่อชิงอิงเป็นทายาทศักดิ์สิทธิ์สูงสุด มีความสามารถโดยกำเนิดยิ่งใหญ่เกินธรรมดา อำนาจต่อสู้ยามบรรลุขอบเขตมหาเทพเต๋าก็ควรน่าสะพรึงกลัวยิ่ง

แต่… ทำไม… การโจมตีนั้นของเขาจึง… ปวกเปียก?

หากชื่อชิงอิงทราบความคิดของเฉินซี คงได้โมโหจนกระอักเลือดเป็นแน่ ผู้ใดในโลกาเคยเห็นจ้าวเอกภพเก้าดารากล้าสงสัยในความแข็งแกร่งของมหาเทพเต๋ามาก่อนบ้าง?

จ้าวเอกภพเก้าดาราผู้ใดบ้าพอคิดบ้างว่าฤทธามหาเทพเต๋าผู้หนึ่ง… ปวกเปียก?

ไม่มี!

โชคยังดี ชื่อชิงอิงหารู้ความคิดของเฉินซีไม่ หลังเห็นเฉินซีสลายการโจมตีลงอย่างแสนสบาย เขาก็เข้าใจแล้วว่าผู้ช่วงชิงคนนี้ยากรับมือกว่าที่คาดไว้มากนัก

มิน่าเล่า ทายาทศักดิ์สิทธิ์สูงสุดคนอื่น ๆ จึงปราบตัวประหลาดนี้มิได้ ผู้ท้าทายสวรรค์เช่นนี้มิใช่ผู้ที่สามารถอนุมานตัดสินได้เลย

หุบเหวคั่นขวางนั้นก่อขึ้นจากปริศนาแท้จริงแห่งลิขิต!

ไม่ว่าอำนาจต่อสู้ของเฉินซีจะท้าทายสวรรค์เพียงไร เขาก็ยังเป็นเพียงจ้าวเอกภพเก้าดารา ไม่มีทางข้ามหุบเหวมาเทียบชั้นเขาได้!

เปรี้ยง!

ขณะในใจคิดเช่นนั้น ชื่อชิงอิงก็สั่งการในใจ ทันใดนั้น เพลิงโลหิตเจิดจรัสก็ถาโถมออกจากร่าง!

ราววังวนโลหิตเทวะมากมายแผดผลาญ เบ่งบานขึ้นตามกันเพื่อสะกดปกคลุมฟ้าดินรอบข้าง เฉิดฉันทว่าคลุ้งคาวชวนสะพรึง เต็มไปด้วยพลังแห่งลิขิตอันสะท้านสะเทือนสรรพฤทัย

นี่คือลักษณ์จริงของอาณาเขตยอดเทวาที่ชื่อชิงอิงได้มาหลังบรรลุขอบเขตมหาเทพเต๋า นครผลาญโลหิต!

ใช้โลหิตเป็นชนวน ก่อนครขึ้นในอาณาเขต!

ชื่อชิงอิงคือผู้สร้าง ราชันสูงสุดในนครผลาญโลหิต

ขณะเดียวกัน ขอเพียงศัตรูมาปรากฏในนคร ความแข็งแกร่ง ชะตา และวิญญาณของคนผู้นั้นก็จะถูกสะกดสมบูรณ์ มิอาจหนีพ้นเงื้อมมือ ต้องอยู่ในความปรานีของชื่อชิงอิง!

เปรี้ยง!

ทันใดนั้น เฉินซีก็รู้สึกว่าแรงกดดันที่ตนเผชิญโถมทวี ราวทั้งร่างถูกหัตถ์ไร้ลักษณ์กำไว้ เผลอคิดไปว่าตนจะถูกขยำขยี้ได้ทุกขณะ

ทว่าเพียงพริบตาต่อมา ขณะที่พลังในกายโคจร แรงกดดันมหาศาลนี้ก็ถูกต้านไว้

เฉินซีหาขยับตัวไม่ ทำเพียงสัมผัสสรรพสิ่งรอบข้างอย่างเงียบเชียบ

นี่เป็นครั้งแรกที่เขามีโอกาสได้สัมผัสอาณาเขตยอดเทวาอย่างแท้จริง

จากคำร่ำลือ มหาเทพเต๋าทุกคนล้วนมีอาณาเขตยอดเทวาของตนเอง เป็นทักษะแผลงฤทธาของพวกเขา

อาณาเขตยอดเทวาบรรจุจำนง พลังชีวิต ความแข็งแกร่ง และการตีความปริศนาแท้จริงแห่งลิขิตของมหาเทพเต๋าเจ้าของมัน

ยิ่งมหาเทพเต๋าบรรลุแจ้งปริศนาแท้จริงแห่งลิขิตลึกล้ำสมบูรณ์ อาณาเขตยอดเทวาของเขายิ่งแข็งแกร่ง เป็นหนึ่งในมาตรฐานตัดสินความแข็งแกร่งของมหาเทพเต๋าผู้นั้น

ส่วนที่น่าสะพรึงกลัวที่สุดของมันคือ อาณาเขตยอดเทวาเป็นเหมือนโลกอันเอกเทศ การพัฒนาพลังในโลกหล้าก่อจากจำนงของมหาเทพเต๋าโดยสมบูรณ์ หากศัตรูตกอยู่ในอาณาเขตยอดเทวา มิอาจเทียบจำนงสู้มหาเทพเต๋าไหว คนผู้นั้นจะตกอยู่ในกำมือของมหาเทพเต๋า สิ้นชีวิตจิตใจ กระทั่งชะตายังไม่อยู่ในมือตน ราวความเป็นความตายขึ้นอยู่กับมหาเทพเต๋าผู้นั้นอย่างแท้จริง!

ชื่อชิงอิงเห็นแล้วก็ยิ่งยินดี กล่าวด้วยสายตาเย้าเยาะ “ความลับนี้ เจ้าเดาเองก็ไม่ยากหรอก ไม่คิดว่ามันแปลกหรือ? เหตุใดผู้ช่วงชิงที่ทุกคนอยากสังหารใจจะขาดจึงสามารถเข้าร่วมศึกผู้พิทักษ์วิถีได้โดยไร้ผู้โต้แย้ง?”

เฉินซีหรี่ตาลง “ข้าเป็นตัวแทนตระกูลเฉิน ไร้ผู้ใดมีสิทธิ์หรือเหตุผลมาริบสิทธิ์นี้จากข้า”

ชื่อชิงอิงหัวเราะหยัน สีหน้ายิ่งเปี่ยมเวทนา “ผิดแล้ว ตระกูลชั้นกลางหามีค่าใดไม่! หากสิบสามข้ารับใช้เต๋าเหล่านั้นอยากฆ่าเจ้า อย่าว่าแต่ตระกูลชั้นกลางเลย กระทั่งตระกูลชั้นสูงยังหยุดพวกเขามิได้”

ชื่อชิงอิงพูดอย่างตรงไปตรงมา ไม่รอให้เฉินซีเปิดปาก “เหตุที่เจ้าเข้าร่วมได้ ก็เพราะพวกเขาอยากให้เจ้าเอาชีวิตมาทิ้งที่นี่!”

“ให้ข้าทิ้งชีวิต?” เฉินซีเลิกคิ้ว

“ถูกต้อง! ใช้โลหิตและชีวิตของเจ้าปลุกปฐมบรรพชนของทายาทศักดิ์สิทธิ์ขึ้นมา! นั่นคือจุดประสงค์ของสิบสามข้ารับใช้เต๋า!” ใบหน้าของชื่อชิงอิงเฉยชา กล่าวขึ้นเสียงเย็น “หาไม่ คิดหรือว่าจ้าวเอกภพเก้าดาราอย่างเจ้าจะรอดมาได้จนบัดนี้?”

เฉินซีเงียบไปเป็นครั้งแรก ครู่ใหญ่ ๆ ต่อมาจึงปริปาก “พวกเขาทำแบบนั้นจะได้อะไร?”

รอยยิ้มหยันปรากฏบนใบหน้าชื่อชิงอิง “พวกเขาแค่อยากใช้เจ้าเป็นเหยื่อ ให้ปฐมบรรพชนของเราออกมา พวกเขาจะได้ฆ่าเขาเท่านั้นแหละ”

เฉินซีถามต่อ สีหน้าคืนความเยือกเย็นเฉยชา “ในเมื่อเป็นเช่นนั้น แล้วเหตุใดพวกเจ้าจึงยังพยายามฆ่าข้าด้วย? มิใช่เป็นการช่วยเหลือสิบสามข้ารับใช้เต๋าหรือ?”

“ฮ่า ๆ! ไร้เดียงสาแท้หนอ!” ชื่อชิงอิงหัวเราะเสียงเย็น “ไม่ว่าสิบสามข้ารับใช้เต๋าพวกนั้นจะวางแผนอะไร ปฐมบรรพชนก็ยังต้องการเลือดเจ้าเพื่อฟื้นคืนอยู่ดี! แต่เจ้าคิดจริง ๆ หรือว่ายามเขาฟื้นคืน สิบสามข้ารับใช้เต๋าพวกนั้นจะฆ่าเขาได้ง่าย ๆ?”

เฉินซีว่า “นี่คือความลับที่เจ้าอยากบอกข้าหรือ?”

ชื่อชิงอิงดูประหลาดใจเล็กน้อย เหมือนไม่คาดว่าเฉินซีจะยังคงความสำรวมได้หลังค้นพบเรื่องทั้งหมดนี้

หากเป็นผู้บ่มเพาะอื่น ยามถูกสหายทอดทิ้ง ถือเป็นเหยื่อล่อเอาชีวิตมาทิ้ง คงเต้นเร่าด้วยความเดือดดาล คุโทสะกรุ่นแผดแล้วมิใช่หรือ?

แต่เฉินซีกลับดูไม่สะทกสะท้านสักนิด เขากระทั่งสุขุมเฉยชาจนน่ากลัวเล็กน้อย

ชื่อชิงอิงอดรู้สึกผิดหวังเล็กน้อยมิได้ เห็นได้ชัดว่าที่เขาพูดเสียมากมายก็เพราะอยากใช้วาจาเหล่านี้ทำร้ายจิตใจเฉินซีอย่างรุนแรง เขาปรารถนาจะเห็นท่าทางน่าเวทนาของเฉินซียามสิ้นหวังเดือดดาล

แต่เห็นได้ชัดยิ่งว่าเขาพยายามเสียเปล่า

ชื่อชิงอิงกระทั่งรู้สึกฉงนใจเล็กน้อย คนผู้นี้ถูกตระกูลผู้พิทักษ์เต๋าศักดิ์สิทธิ์มองเป็นศัตรู สิบสามข้ารับใช้เต๋าถือเขาเป็นเหยื่อส่งมาตาย พวกเขาทายาทศักดิ์สิทธิ์แห่งสวรรค์ก็ถืออีกฝ่ายเป็นเป้าสังหาร ในสถานการณ์เช่นนี้ เขาไม่มีโทสะหรือความสิ้นหวังใด ๆ เลยหรือ?

………………..