บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 2150

บทที่ 2150 กระบี่ในตำนาน

………………..

บทที่ 2150 กระบี่ในตำนาน

เมื่อตระหนักว่าสถานการณ์คลี่คลายลงเล็กน้อย ชื่อชิงอิงก็ตัวสั่นสะท้าน จากนั้นก็ได้สติอีกครั้ง

“เจ้า… ปล่อยผู้ช่วงชิงไปเหรอ?” ในขณะเดียวกัน ทายาทศักดิ์สิทธิ์ทั้งสี่คนนั้นก็ไม่สามารถระงับคำถามในใจได้อีกต่อไป และได้พุ่งตัวเข้าหาเขาแล้ว

“เจ้ากล่าวกระไร?” ชื่อชิงอิงขมวดคิ้ว ใบหน้าที่หล่อเหลาเต็มไปด้วยความเฉยเมยเล็กน้อย ในขณะที่ฟื้นคืนรัศมีอันสง่างามของมหาเทพเต๋าอีกครั้ง

ทายาทของเผ่าแมงมุมอสูรดูโกรธเคืองอย่างยิ่ง และกล่าวอย่างเดือดดาล “ชื่อชิงอิง เจ้าปฏิเสธที่จะยอมรับการกระทำสกปรกที่เจ้าได้ทำไว้รึ? หากเจ้าไม่ปล่อยไอ้เด็กนั้นไป แล้วมันจะหลบหนีจากอาณาเขตยอดเทวาของเจ้าได้อย่างไร? ทั้งที่มันอยู่แค่ขอบเขตจ้าวเอกภพเก้าดาราแท้ ๆ”

ทายาทศักดิ์สิทธิ์อีกสามคนก็มองชื่อชิงอิงอย่างสงสัยเช่นกัน

“เจ้าบอก…ว่าข้าปล่อยผู้ช่วงชิงคนนั้นไปเหรอ?” ใบหน้าของชื่อชิงอิงมืดมน ในขณะที่เจตนาฆ่าเสี้ยวหนึ่ง ก็พลุ่งพล่านในดวงตาของเขา

แมงมุมอสูรตัวแข็งทื่อ ขณะที่รู้สึกถึงแรงกดดันที่ถาโถมใส่จนหายไม่ออก ทว่าเขายังคงกัดฟันและกล่าวว่า “อะไรนะ? นี่เจ้ากล้าทำแต่ไม่กล้ายอมรับเหรอ? อย่าคิดว่าเจ้าจะอวดดีได้ เพียงเพราะเจ้าบรรลุขอบเขตมหาเทพเต๋าแล้ว! การกระทำของเจ้าเทียบเท่ากับการทรยศต่อเผ่าศักดิ์สิทธิ์ของเรา!”

ชื่อชิงอิงโกรธจนหน้าเขียว เจ้านี่คิดว่าข้าสมรู้ร่วมคิดกับศัตรู และปล่อยเฉินซีไปหรือ? ช่างโง่งมนัก!

“พวกเจ้าก็คิดเช่นเดียวกันสินะ?” ชื่อชิงอิงจ้องมองไปที่ทายาทศักดิ์สิทธิ์อีกสามคน

แม้ว่าใบหน้าของพวกเขาดูหวาดกลัว แต่ก็ถือว่ายอมรับมันโดยปริยาย

“ฮึ่ม! มันไม่ใช่แค่เรา สหายเต๋าทุกคนในค่ายที่มั่นก็เห็นเช่นกัน! เจ้าชื่อชิงอิงกล้าหาญมากจริง ๆ เมื่อก้าวเข้าสู่ขอบเขตมหาเทพเต๋า เจ้ารู้หรือไม่ว่าปล่อยใครไป? นั่นคือกุญแจสำคัญในการปลุกปฐมบรรพชนของเรา!” แมงมุมอสูรหัวเราะเสียงเย็น

ชื่อชิงอิงรู้สึกแย่มาก

ก่อนหน้านี้ เฉินซีเล่นกับเขาราวกับเป็นคนโง่ และมันทำให้เขาอับอายจนอยากสู้กับเฉินซีจนตายกันไปข้าง บัดนี้แม้แต่พันธมิตรที่อยู่ฝ่ายเดียวกันก็เข้าใจผิดและตำหนิเขา แล้วชื่อชิงอิงจะรู้สึกอย่างไร?

หรือว่าข้าจะไม่สามารถทำอะไรได้แล้ว

ชื่อชิงอิงรู้สึกหดหู่ใจจนแทบกระอักเลือด เขาไม่คิดเลยว่า หลังจากที่เขาก้าวเข้าสู่ขอบเขตมหาเทพเต๋า เขากลับไม่สามารถประกาศศักดาให้โลกเห็นได้ มิหนำซ้ำยังต้องระทมทุกข์กับเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดมากมาย มันยังทำให้เขาสงสัยเล็กน้อยว่าการกระทำของเขาในการฝืนทะลวงขอบเขตด้วยกำลังได้ทำให้ธารนทีสายยาวแห่งโชคชะตาโกรธเคืองหรือไม่ ทำให้ชะตากรรมของเขาต้องแปดเปื้อนด้วยพลังกรรมแห่งความโชคร้าย…

เพราะถ้าไม่เป็นเช่นนั้น ทำไมวันนี้เขาถึงโชคร้ายขนาดนี้?

“อะไร? ในที่สุดเจ้าก็หยุดโต้เถียงเรื่องนี้แล้วเหรอ?” แมงมุมอสูรแค่นหัวเราะ เมื่อเห็นชื่อชิงอิงยังคงเงียบอยู่

“ไสหัวไป!” ชื่อชิงอิงไม่สามารถอธิบายต่อไปได้ และพึมพำออกมา

ใบหน้าของแมงมุมอสูรเปลี่ยนไป “เจ้าว่าอะไรนะ?”

“ข้าบอกให้ไสหัวไป!” ดวงตาสีแดงเลือดของชื่อชิงอิงเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าที่ไม่ปิดบัง และทำให้แมงมุมอสูรหวาดกลัวจนหน้าซีด รู้สึกหวาดกลัวและไม่สบายใจ

“ฮึ่ม! ฝากไว้ก่อนเถอะ! ข้าจะรายงานทุกสิ่งที่เกิดขึ้นที่นี่วันนี้!” เขาหันหลังกลับและรีบหนีเยี่ยงสุนัข

“ชื่อชิงอิง แม้ว่าเจ้าจะบรรลุสู่ขอบเขตมหาเทพเต๋าแล้ว แต่การกระทำของเจ้ามัน….” ทายาทศักดิ์สิทธิ์อีกสามคนอดพูดไม่ได้ และเปิดปากคล้ายตั้งใจให้คำแนะนำบางอย่างแก่ชื่อชิงอิง

“พวกเจ้าทุกคนก็ไสหัวไปเหมือนกัน!” ทันใดนั้น ชื่อชิงอิงก็ขัดจังหวะพวกเขา จ้องมองสีหน้าของทั้งสามที่เปลี่ยนไปฉับพลัน เขารู้สึกไร้กังวลในใจอย่างอธิบายไม่ถูก เฉินซีคงรู้สึกเช่นนี้ตอนที่เขาขัดจังหวะข้ากระมัง?

เอ่อ….

บัดซบ! ทำไมข้าถึงคิดถึงเจ้านั้นอีกแล้ว?

สภาพจิตใจของชื่อชิงอิงหดหู่ในพลัน

“ข้าเป็นมหาเทพเต๋า! แต่พวกเจ้าทุกคนยังกล้าพูดพล่ามใส่ข้าเหรอ? เจ้าคงเหนื่อยที่จะมีชีวิตแล้วสินะ!” ชื่อชิงอิงเฝ้าดูพวกเขาจากไปด้วยความหดหู่ ก่อนจะถอนหายใจยาว แต่…เฉินซีจากไปแล้ว แล้วเขาล่ะ…จะไปอยู่ที่ไหน?

ชื่อชิงอิงมองไกลออกไปโดยสัญชาตญาณ….

แดนก่อกำเนิดบาป!

เจ้าเด็กนั้นจะต้องไปที่นั่นแน่นอน!

สัญชาตญาณบอกเขาว่า เฉินซีที่สามารถฉีกนครผลาญโลหิตได้อย่างง่ายดายจะไม่กลับไปที่ค่ายของผู้พิทักษ์วิถีอย่างแน่นอน

เขาจะต้องมุ่งหน้าไปยังแนวรบที่สาม แดนก่อกำเนิดบาปอย่างแน่นอน!

แดนก่อกำเนิดบาปเป็นค่ายที่มั่นหลักของเผ่าผู้รุกรานเต๋า เป็นที่ซึ่งผู้รุกรานเต๋าอาศัยและฝึกฝน ตามกฎที่ผ่านมาของศึกผู้พิทักษ์วิถี ไม่จำเป็นต้องทำการต่อสู้ต่อไปเมื่อผู้เยี่ยมยุทธ์ของตระกูลผู้พิทักษ์เต๋าศักดิ์สิทธิ์เข้ามาในแดนก่อกำเนิดบาป เพราะมันแสดงให้เห็นว่าผู้รุกรานเต๋าแพ้สงครามแล้ว

แต่หลังจากนั้น ชื่อชิงอิงก็ส่ายหัวและหัวเราะอย่างไร้กังวล

ศึกผู้พิทักษ์วิถีครั้งนี้ไม่เหมือนกับในอดีต เจ้าเฉินซีเป็นเหยื่อที่สิบสามข้ารับใช้เต๋าโยนมาให้เรา ไม่ต้องสงสัยเลยว่า ทำไมเขาถึงเหมือนแกะที่เดินเข้าปากเสือ เจ้านั่นเดินเข้าแดนก่อกำเนิดบาปด้วยตัวเอง คงจะโดนผู้เฒ่าเหล่านั้นบดขยี้แน่! ยิ่งไปกว่านั้น สิบสามข้ารับใช้เต๋าคงยินดีที่ได้เห็นสิ่งนั้นเกิดขึ้น เพราะนั่นคือวิธีเดียวที่จะปลุกปฐมบรรพชนของเรา!

“เฉินซี! โอ้! เฉินซี! เจ้าเป็นเพียงจ้าวเอกภพเก้าดารา แต่เจ้าก็ยังใจร้อนที่จะสละชีวิตของเจ้า ทำไมกัน?”

ชื่อชิงอิงพึมพำ สัญชาตญาณบอกเขาว่า เฉินซีไม่ได้โง่ขนาดนั้น เพราะเขาบอกความลับทั้งหมดแก่เฉินซีแล้ว แต่เฉินซียังคงรนหาที่ตาย และมุ่งหน้าไปยังแดนก่อกำเนิดบาป ดังนั้นเขาจึงรู้สึกว่าอาจมีความลับบางอย่างอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้

เมื่อเขาคิดมาถึงจุดนี้ ชื่อชิงอิงก็ไม่สามารถนิ่งเฉยได้อีก ร่างของเขาทะยานวาบผ่านอวกาศ และพุ่งตรงไปยังแดนก่อกำเนิดบาป

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน