บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 2161

บทที่ 2161 เวียนว่ายไม่จบสิ้น

………………..

บทที่ 2161 เวียนว่ายไม่จบสิ้น

เมฆมงคลทุกก้อนกลีบล้วนก่อจากปราณลิขิต

ยามเมฆมงคลรวมตัวเป็นกลุ่มเมฆา ก็ดูประหนึ่งสมุทรกว้างอันกระจ่างใสดุจแก้ว สูงส่งไร้ขอบเขต

ภาพอันชวนตะลึงเช่นนี้ปรากฏขึ้นบนฟ้าเหนือจุดลึกสุดของแดนก่อกำเนิดบาป เมื่อมองจากไกล ๆ ก็เหมือนปริศนาแท้จริงแห่งลิขิตเผยลักษณ์รวมตัว เจิดจรัสยิ่งใหญ่เกินใดเปรียบ

นอกจากนั้น เค้าลางหนึ่งกระบี่ก็ยิ่งทวีความชัดเจน ณ ศูนย์กลางเมฆมงคลแห่งลิขิต

ตัวกระบี่เป็นสีครามเข้ม รูปลักษณ์แปรเปลี่ยนไม่สิ้นสุด บางครั้งดูดาษดื่นเช่นใบหญ้า บางคราสูงส่งเทียบสรวง เผยคลื่นพลังอันเก่าแก่ คลุมเครือและเป็นเอกลักษณ์

ภาพนี้ชวนตะลึงยิ่ง เพียงพริบตา ผู้รุกรานเต๋าทั่วแดนก่อกำเนิดบาปต่างประสบพบ หัวใจสั่นสะท้าน

นั่นคือที่พำนักของใต้เท้าปฐมบรรพชน เหตุใดปรากฏการณ์ฟ้าดินอันยิ่งใหญ่ไร้ขอบเขตจึงปรากฏที่นั่น? หรือใต้เท้าปฐมบรรพชนจะมิได้จากเราไปไหน? ผู้รุกรานเต๋ามากมายหัวใจสะท้าน บังเกิดความตื่นเต้น

ต้องเป็นเช่นนั้นแน่เทียว! ท้ายที่สุดก็มีเพียงใต้เท้าปฐมบรรพชนเท่านั้นที่สร้างปรากฏการณ์เช่นนี้ขึ้นได้! กระทั่งมหาเทพเต๋าอาวุโสทั้งหลายซึ่งเตรียมใจสู้จนหมดลมหายใจยังอดสะเทือนใจจนออกนอกหน้ากันมิได้ พวกเขาตื่นเต้นอย่างยิ่ง เป็นใต้เท้าปฐมบรรพชนจริง ๆ หรือ?

ขณะเดียวกัน สีหน้าของมหาเทพเต๋ากาลวัฏ มหาเทพเต๋าอาโลกะและมหาเทพเต๋าอสนีบาตประหลาดใจตกตะลึงเล็กน้อย

จากเพียงหมู่เมฆมงคลบนท้องฟ้า ก็ดูเหมือนสัญญาณว่ามีใครบางคนกำลังทะลวงสู่ขอบเขตมหาเทพเต๋า

ทว่าสัญญาณเช่นนี้ไม่เหมือนทุกสัญญาณที่พวกเขาเคยประสบ

จากความเข้าใจของพวกเขา ปรากฏการณ์ฟ้าดินเช่นนี้จะบังเกิดยามผู้บ่มเพาะทะลวงสู่ขอบเขตมหาเทพเต๋า มีรูปลักษณ์เป็นเมฆมงคลแห่งลิขิต แต่ส่วนใหญ่แล้วจะมีเพียงราว ๆ เจ็ดหรือแปดก้อน

ไม่ว่าความสามารถโดยกำเนิดของจ้าวเอกภพเก้าดาราจะเลิศล้ำไร้เทียมทานเพียงไร เมฆมงคลแห่งลิขิตอันปรากฏจากการบรรลุขอบเขตมหาเทพเต๋าอย่างมากก็แค่พันนิด ๆ

แต่ยามนี้ เหนือท้องนภาแสนไกลปรากฏเมฆมงคลเป็นพัน ๆ หรืออาจหมื่น ๆ ก้อน หลั่งไหลไม่รู้จบเช่นมหาสมุทร

มันไม่น่ากลัวเกินเข้าใจไปหน่อยหรือหากนี่จะเป็นปรากฏการณ์อันเกิดจากการพัฒนาสู่ขอบเขตมหาเทพเต๋าของจ้าวเอกภพเก้าดาราผู้หนึ่ง

ยิ่งกว่านั้น ใจกลางหมู่เมฆามงคลยังมีเค้าร่างของกระบี่เล่มหนึ่ง เป็นสิ่งที่ไม่เคยปรากฏมาก่อนตลอดกาลนานยามมีผู้พัฒนาสู่ขอบเขตมหาเทพเต๋า!

ดังนั้นข้ารับใช้เต๋าทั้งสามจึงตัดสินทันทีว่าปรากฏการณ์ยิ่งใหญ่นี้หาใช่เพราะผู้ใดบรรลุขอบเขตมหาเทพเต๋า

หมายความว่า เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับปฐมบรรพชนผู้รุกรานเต๋าจริง ๆ หรือ?

เมื่อตระหนักถึงสิ่งนี้ สายตาของข้ารับใช้เต๋าทั้งสามก็เรืองประกายพร้อมเพรียง เพราะหากเป็นเช่นนั้นจริง ก็หมายความว่าปฐมบรรพชนของเหล่าผู้รุกรานเต๋ายังไม่ตกตาย!

“หือ?” อึดใจต่อมา มหาเทพเต๋ากาลวัฏก็เหมือนสังเกตเห็นบางสิ่ง ดวงตาของเขาเจิดประกายตกตะลึง “กระบี่นั่น… เหมือนจะเป็นกระบี่สังสารวัฏในตำนาน!”

กระบี่สังสารวัฏ!

หัวใจของทั้งมหาเทพเต๋าอาโลกะและมหาเทพเต๋าอสนีบาตสะท้านสะเทือน พวกเขาเพิ่งสังเกตยามนี้เองว่ามีภาพของกระบี่เล่มหนึ่ง ณ ใจกลางหมู่เมฆามงคล แผ่ปราณเก่าแก่ คลุมเครือและเป็นเอกลักษณ์ พิเศษอย่างยิ่ง และดูคล้ายคลึงกระบี่สังสารวัฏในตำนานอย่างสุดขั้ว!

ข้ารับใช้เต๋าทั้งสามชำเลืองกัน ในดวงตาทุกคู่ปรากฏความปรารถนาร้อนแรงและความปรีดา!

ในเมื่อกระบี่สังสารวัฏปรากฏ ดวงจิตสังสารวัฏก็ซ่อนอยู่ในนั้นไม่ผิดแน่!

…

ปรากฏการณ์ยิ่งใหญ่ในฟ้าดินนี้ทำให้เหล่าผู้รุกรานเต๋าตื่นเต้น เพราะคิดไปว่าปฐมบรรพชนของพวกตนยังไม่ดับสูญ

เพียงพริบตา สายตาของทั้งสองฝ่ายก็ประสานกัน จิตต่อสู้และจิตสังหารพลุ่งพล่านดุจศิลาหลอม หลากทะลักผลาญเผาในหัวใจ

เปรี้ยง!

ราวเข้าใจตรงกัน ทั้งสองฝ่ายลงมือโจมตีในเสี้ยวลมหายใจ ปะทุเพลิงสงครามอย่างเต็มรูปแบบ

ทั้งมหาเทพเต๋าและเหล่าผู้รุกรานเต๋าล้วนฮึกเหิมราวพบที่พึ่งพิงจิตใจ ไร้ความกลัวต่อความตาย ไม่ร้าวรานอาวรณ์ต่อไปแล้ว

ข้ารับใช้เต๋าทั้งสามเองก็ตื่นเต้นไม่ต่างกันยามได้พบที่อยู่ของกระบี่สังสารวัฏ อยากพุ่งไปชิงมันมาเสียเดี๋ยวนี้ จึงลงมือกันอย่างไม่ยั้งฤทธิ์

ศึกปะทุขึ้นเช่นนั้น ฟ้าดินสะเทือนลั่น มวลเต๋าแหลกถล่ม สารพัดภาพสั่นประสาทเช่นโลหิตเทพสาดโปรย ทวยเทพโหยไห้ รัศมีศักดิ์สิทธิ์สาดซัด สรรพสิ่งป่นเป็นผุยผงล้วนปรากฏรอบทิศ

…

ขณะเดียวกัน ณ ก้นหุบเหวลึกที่สุดใจกลางแดนก่อกำเนิดบาป

เฉินซีนั่งขัดสมาธิบนพื้น สีหน้าของเขาสงบเคร่งขรึม

หนึ่งกระบี่พาดอยู่บนสองมือ เป็นสีครามเข้มทั้งเล่ม ปราณเก่าแก่ คลุมเครือ และเป็นเอกลักษณ์เคลือบฉาบเช่นสายนที ราวความเป็นความตายประสานเชื่อม สรรพสิ่งเวียนว่ายไม่จบสิ้น มหาเต๋าก่อวงจรสังสารวัฏภายใน

ดวงจิตสังสารวัฏอันแปรเปลี่ยนจากดอกบัวศักดิ์สิทธิ์แห่งความโกลาหลสถิตในกระบี่นี้ มันมิได้ชื่อกระบี่เต๋าวิบัติอีกต่อไป

แต่เป็นกระบี่สังสารวัฏ!

บรรจุปราณสังสารวัฏ!

ขณะที่มันพาดบนมือทั้งสองของเฉินซี ปราณเก่าแก่คลุมเครือจากมันก็เหมือนหลอมรวมเป็นส่วนหนึ่งกับร่างของเฉินซี ไม่มีช่องว่างหรือชั้นกำแพงใด ๆ ขวางกั้น

เพราะเฉินซีก็บรรลุปราณสังสารวัฏเช่นกัน และทราบปริศนาของสังสารวัฏดี จึงเป็นเพียงเอกบุคคลในหล้าที่คู่ควรกับมัน!

ครืน!

ขณะเดียวกัน เอกภพในกายเฉินซีเลื่อนลั่น โคจรอย่างเร็วจี๋ยิ่งยวดเกินหนใด

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน