บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 2172

บทที่ 2172 ศึกอันท้าทายสวรรค์

………………..

บทที่ 2172 ศึกอันท้าทายสวรรค์

ทั่วฟ้าดินสงัดเงียบ

ที่นี่คือภูเขาผนึกเทพ ถิ่นฐานของสิบสามข้ารับใช้เต๋า พวกเขาอาศัยอยู่ที่นี่นับแต่ยามภูเขาผนึกเทพปรากฏลักษณ์ในโลกหล้า

ทว่าสามในสิบสามข้ารับใช้เต๋าดับสูญไปแล้ว เหลือเพียงสิบเท่านั้นบนภูเขาผนึกเทพ

นี่เป็นเรื่องใหญ่เกินครั้งใดสำหรับภูเขาผนึกเทพและสิบข้ารับใช้เต๋าที่เหลือ!

ตัวการของเรื่องทั้งหมดนั้น… คือผู้ช่วงชิงตรงหน้า!

ขณะนี้ สายตาและจิตสำนึกของข้ารับใช้เต๋าทั้งสิบจ้องนิ่งมายังเฉินซี เผยสารพัดสีหน้าขณะไร้วาจา

บรรยากาศหนักอึ้งถึงขีดสุดจนชวนอึดอัด ไร้ซึ่งสำเนียงใดทั่วทิศ

เดิมทีพวกเขาล้วนคิดไปว่าอาโลกะ กาลวัฏ และอสนีบาตจะบรรลุภารกิจอย่างแสนสบาย และนำดวงจิตสังสารวัฏกลับมาได้

มิคาดเลยว่าทั้งสามจะไปแล้วไม่หวนคืน

ก่อนหน้านี้ พวกเขาล้วนเดือดดาล คิดไปว่ากลุ่มของมหาเทพเต๋ากาลวัฏทั้งสามจะตกตายเพราะปฐมบรรพชนของผู้รุกรานเต๋า

ใครจะคิดว่าตัวการแท้จริงจะเป็นผู้ช่วงชิง

พวกเขาไม่เคยเห็นผู้ช่วงชิงในสายตามาแต่แรก ถือเขาเป็นเพียงเหยื่อล่อให้ปฐมบรรพชนผู้รุกรานเต๋าตื่นจากนิทราออกมาเท่านั้น

มิคาดคิดเลยว่าเหยื่อผู้นี้จะกลายเป็นต้นตอของทุกวิปโยคภัย!

สารพัดผลลัพธ์เกินคาดคิดทำให้ข้ารับใช้เต๋าทั้งสิบไม่อาจรักษาความสงบสำรวมได้ พวกเขาหากมิอัดแน่นด้วยโทสะ จิตสังหารทะลักล้น ก็เศร้าโศกเกินบรรยาย

ผู้ช่วงชิงมีเพียงหนึ่ง ยามเข้าร่วมศึกผู้พิทักษ์วิถีก็เป็นเพียงจ้าวเอกภพเก้าดารา อ่อนแอมิต่างจากมดในสายตาข้ารับใช้เต๋า พวกเขาจึงไม่เคยเห็นอีกฝ่ายในสายตา

แต่เรื่องราวในโลกหล้าเปลี่ยนแปลงเสมอ ไร้ผู้ใดคาดคิดว่ามดที่พวกตนหมางเมินเสมอมาจะก่อพายุละเลงเลือดหลายต่อหลายหนยามเข้าร่วมศึกผู้พิทักษ์วิถี!

มิเพียงเขาสยบทายาทศักดิ์สิทธิ์สูงสุดทั้งมวลลำพัง กระทั่งตัวตนอย่างชื่อฉู่เกอ เป่ยหมิงชางไห่ ซุ่ยเหรินขวงหลัน และอื่น ๆ ยังหม่นรัศมีสิ้นเชิงยามเทียบกัน

หากทั้งหมดมีเพียงเท่านั้นก็แล้วไป เพราะถึงอย่างไร ไม่ว่าเขาจะร้ายกาจเพียงไหน เขาก็ยังเป็นเพียงจ้าวเอกภพเก้าดาราอยู่ดี

แต่สิ่งที่เกิดภายหลังในแดนก่อกำเนิดบาปทำให้ข้ารับใช้เต๋าทั้งมวลสะท้านใจอย่างชัดเจน และในที่สุดก็เริ่มพินิจผู้ช่วงชิงคนนี้อย่างจริงจังเป็นครั้งแรก

พวกเขามองผู้ช่วงชิงใช้การบ่มเพาะระดับจ้าวเอกภพเก้าดาราบดขยี้เยียนเจินและฉีหยา มหาเทพเต๋าอาวุโสของผู้รุกรานเต๋า

เห็นอีกฝ่ายบุกทะลวงจากการประสานโจมตีของสิบมหาเทพเต๋า กวาดล้างมหาเทพเต๋าเหล่านั้นหมดสิ้น

ขณะนั้น ผู้ช่วงชิงยังเป็นจ้าวเอกภพเก้าดารา!

อำนาจต่อสู้ท้าทายสวรรค์เช่นนี้ พวกเขาจะไม่ตกตะลึงสะท้านใจได้หรือ?

และจากนั้นเป็นต้นมา ข้ารับใช้เต๋าทั้งหลายจึงเริ่มจำชื่อเฉินซีไว้ และถือเขาเป็นคนบาปที่ต้องสังหารกำจัดทันทีที่กลับมา หาไม่ ภายหน้าอีกฝ่ายจะเป็นปัญหาใหญ่สำหรับพวกเขาแน่นอน

แต่พวกเขาหาคาดคิดไม่ว่าเฉินซีจะกลับมายามบรรลุสู่ขอบเขตมหาเทพเต๋าแล้ว กระทั่งฆ่าข้ารับใช้เต๋าลำดับสอง สาม และสี่ไปก่อนหน้า!

สิ่งนี้ทำให้พวกเขาไม่อยากเชื่อจนเกินรับได้ แต่ก็ไร้ทางเลือกนอกจากต้องพินิจเรื่องทั้งหมดนี้จริงจังยามเผชิญสัจธรรมอันโหดร้าย

เฉินซีแข็งแกร่งมาก แข็งแกร่งจนไม่น่าเชื่อ เพราะแทบไร้ผู้ใดในหล้าสังหารข้ารับใช้เต๋าเช่นพวกเขาได้

แต่ยามนี้ มีตัวตนเช่นนั้นเพิ่มมาหนึ่ง เฉินซี!

สัตว์ประหลาดท้าทายสวรรค์ซึ่งเข้ามายังภูเขาผนึกเทพขณะเป็นจ้าวเอกภพเก้าดารา แต่ยามนี้แข็งแกร่งพอประหารข้ารับใช้เต๋าเช่นพวกตนแล้ว!

พวกเขาจึงไม่กล้าประเมินเฉินซีต่ำแม้แต่น้อย

เหมือนเช่นขณะนี้ พวกเขาต่างปรากฏตัวครบครันยามเฉินซีอยู่เพียงลำพัง พวกเขากระทั่งสั่งสมกำลังรอศึกบังเกิด ถืออีกฝ่ายเป็นศัตรูพวกตนอย่างแท้จริง ไม่คิดหมางเมินเช่นในอดีต

ทว่า….

หัวใจของพวกเขายังแสนฉงน ผู้ช่วงชิงทำเรื่องทั้งหมดนี้ได้อย่างไร?

พวกเขาหารู้ไม่ว่า นี่ก็เป็นสิ่งที่มหาเทพเต๋าอาโลกะ กาลวัฏ และอสนีบาตนึกไม่ออกเช่นกัน

แต่ยามนี้ เรื่องทั้งหมดนั้นหาสำคัญไม่

เพราะยามฆ่าเฉินซีได้ พวกเขาก็จะพบคำตอบเอง!

…

“มากันครบหมดแล้ว ก็เริ่มเลยเถิด” ขณะเดียวกัน เฉินซีชำเลืองพวกเขาอย่างเฉยชา กล่าวด้วยน้ำเสียงตรงไปตรงมาและสำรวม เจือด้วยความถือตนอย่างเกินนิยาม

นี่คือการวางตัวเทียบเท่า หรืออาจกระทั่งก้าวข้ามข้ารับใช้เต๋า ราวไม่ว่าผู้ใดจะอยู่ตรงหน้า แข็งแกร่งสักเพียงไร เขาก็ยังไร้ความกลัว!

ข้ารับใช้เต๋าย่อมสัมผัสความอหังการนี้ได้ สายตาของใครบางคนหรี่ลงเล็กน้อย จิตสังหารเรืองโรจน์หนาแน่นขึ้น

เปรี้ยง!

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน