บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 2197

บทที่ 2197.1 ลงทัณฑ์

………………..

บทที่ 2197.1 ลงทัณฑ์

ทุกสิ่งทุกอย่างหมุนย้อนกลับไปยังช่วงเวลาที่เฉินซีเพิ่งเข้าสู่มาตุภูมิหมื่นวิถี

นี่คือพลังแห่งสังสารวัฏ!

มันไม่เพียงแค่เปลี่ยนเวลาและสถานที่เท่านั้น แม้แต่ชะตากรรม มโนสำนึก และโชคชะตาก็เปลี่ยนไปด้วย!

ครั้นเสียงอันเยือกเย็นไร้ซึ่งอารมณ์ของเจ้านิกายอำนาจเทวะก้องกังวานไปรอบ ๆ กาย เฉินซีก็ยังคงนิ่งเฉยราวกับกำลังคิดถึงอะไรบางอย่าง

ไม่นานนัก เจ้านิกายอำนาจเทวะก็เอ่ยขึ้นอีกครั้ง

ในเวลาพร้อมกันนั้นเอง เฉินซีพูดพลางทอดมองเมฆโกลาหลที่อยู่ในระยะไกล “เจ้าไม่เข้าใจผิดหรอก นี่คือโลกที่สร้างขึ้นโดยความโกลาหลแห่งสามภพ หลังจากที่ข้าควบคุมบัญชาเต๋าสวรรค์ได้แล้ว โลกทั้งใบก็ตกอยู่ภายใต้การควบคุมของข้า”

ราวกับว่าคนสองคนพูดคำเดียวกันด้วยเสียงต่างกัน คนหนึ่งเย็นชา เฉยเมย เปี่ยมไปด้วยความสง่างาม ขณะที่อีกคนนั้นสงบนิ่ง เรียบเฉย ปราศจากความกังวลใด ๆ กระนั้น คำพูดของพวกเขากลับเหมือนกันทุกประการ!

“หืม?” เจ้านิกายอำนาจเทวะสัมผัสได้ทันทีว่าสถานการณ์แปลกไปเล็กน้อย เขาอดไม่ได้ที่จะพูดต่อ “หากเจ้าคิดว่ามันเป็นภาพมายา ข้าจะสร้างภัยพิบัติและลบล้างภพเซียนให้เจ้าดูก็ย่อมได้”

อย่างไรก็ตาม เฉินซีพูดคำเดียวกันนี้พร้อมกับเขา

ตอนนี้เองที่เจ้านิกายอำนาจเทวะเริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติ เขาเงียบเสียงลงไปในทันที

อีกด้านหนึ่ง เฉินซียืนเอามือไพล่หลังพร้อมกับมองเมฆโกลาหลที่ไกลออกไป “เจ้าคงจะแปลกใจมากสินะ?” น้ำเสียงของเขาเรียบเฉย

“แน่นอน” เจ้านิกายอำนาจเทวะตอบอย่างตรงไปตรงมา

แม้หลาย ๆ อย่างจะยังคงเหมือนเดิมกับตอนแรก หากก็ดูเหมือนมันจะถูกลบล้างไปด้วยมือที่มองไม่เห็น และทำให้ทุกอย่างกลับไปสู่อดีต

เดิมทีเจ้านิกายอำนาจเทวะนั้นเปี่ยมไปด้วยความผยองอย่างยิ่ง เขาตระเตรียมจุดจบของเฉินซีด้วยความตั้งใจและพิถีพิถันมายาวนาน ตอนนี้เพียงแค่รอให้เฉินซีเป็นฝ่ายก้าวลงไปในหลุมที่เขาขุดไว้เท่านั้น

แต่ด้วยปฏิกิริยาในตอนนี้ของอีกฝ่าย ก็ทำให้เขาสังเกตเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติไป มันเหมือนกับว่าเฉินซีรู้ถึงการกระทำของเขาทุกฝีก้าว และเหมือนกับว่าความลับและแผนการทั้งหมดที่ซ่อนเอาไว้ถูกหงายหน้าไพ่ออกมาอย่างง่ายดาย

เจ้านิกายอำนาจเทวะรู้สึกไม่สบายใจอย่างยิ่ง เขาตัดสินใจที่ชะลอการโจมตีเอาไว้

“นี่คือมหาวิถี” เฉินซีพูดอย่างใจเย็น เขาพร้อมที่จะคลายความสงสัยที่เจ้านิกายอำนาจเทวะมีทุกเมื่อ

คล้ายชายหนุ่มจะรู้ว่าเจ้านิกายอำนาจเทวะคงไม่เข้าใจ เขาจึงพูดต่อ “ในสายตาของเจ้า การควบคุมสังสารวัฏและพลังปฐมกาลคงจะเทียบได้กับการเป็นผู้ที่อยู่เหนือทุกสรรพสิ่ง”

“ข้าไม่แปลกใจที่เจ้าจะรู้เรื่องนี้ เพราะหากไม่รู้เจ้าก็คงจะโฉดเขลาเต็มที” เจ้านิกายอำนาจเทวะตอบอย่างไม่แยแส

เฉินซีพูดต่ออย่างไม่สนใจ “เพื่อบรรลุวัตถุประสงค์นั้น เจ้าจึงบรรลุเต๋าอย่างปราศจากอารมณ์ ตัดดวงจิตแห่งเต๋า สร้างแผนที่ปิดกั้นข้าจากทุกหนทาง และทำทุกวิถีทางเพื่อบังคับให้ข้ามาที่นี่”

“เจ้า…” เจ้านิกายอำนาจเทวะชะงัก เห็นทีเฉินซีคาดเดาแผนการทั้งหมดของตนได้แล้ว แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ไม่อยากเชื่อเลยว่าเฉินซีจะรู้จริง ๆ ว่าเขาได้ตัดดวงจิตแห่งเต๋าของตนออกไปแล้ว!

นี่คือความลับสุดยอดของเขา!

เฉินซีไม่แยแสต่อท่าทางของอีกฝ่าย เขายังคงพูดต่อ “และเจ้าก็เห็นว่า ข้าผู้ซึ่งครอบครองแผนภาพวารีหลากที่สมบูรณ์เป็นเหมือนหินปูทางให้เจ้าได้เหยียบย่าง เพื่อที่จะบรรลุจุดประสงค์ เจ้าเพียงแค่ต้องทำลายดวงจิตแห่งเต๋าของข้า และช่วงชิงแผนภาพวารีหลากไป”

บัดนี้ไม่มีเสียงใดเล็ดลอดจากปากของเจ้านิกายอำนาจเทวะ เขาเหมือนเงาที่ถูกแสงอาทิตย์ส่องจ้า ไม่มีสิ่งใดจะหลีกหนีจากแสงสว่างนั้นได้ ความลับทั้งหมดที่มีอยู่ในกำมือของเฉินซีหมดแล้ว ความรู้สึกดังกล่าวทำให้เขาอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก ในใจเต็มไปด้วยความตกใจระคนชิงชัง

อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาคิดถึงแผนการที่วางไว้ เขาก็เลือกที่จะหยุดความสงสัยของตนไว้ก่อน “เจ้าพูดถูก แต่แล้วอย่างไรเล่า สุดท้ายเจ้าก็เดินมาตามทางที่ข้าปูไว้อยู่ดี”

เฉินซีพยักหน้า “พูดตามตรง แผนของเจ้านั้นสำเร็จแล้ว เมื่อไม่นานมานี้ ข้าไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องฆ่าอาจารย์ของข้า ฝูซี และกำจัดผู้อาวุโสหนี่หวา ยิ่งไปกว่านั้น เจ้ายังเติมเชื้อไฟด้วยการสังหารต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์เงาทมิฬ จักรพรรดิยมโลกที่หนึ่ง จักรพรรดิยมโลกที่สอง และคนอื่น ๆ อีกมากมายต่อหน้าข้า”

เสียงที่สงบราวกับผืนน้ำของเฉินซีดังก้องไปทั่วมาตุภูมิหมื่นวิถีที่เคว้งคว้างกว้างใหญ่

อย่างไรก็ดี เจ้านิกายอำนาจเทวะอดขมวดคิ้วไม่ได้ เขาไม่เข้าใจเลยแม้แต่นิดเดียว นี่เฉินซีพูดเรื่องไร้สาระอันใดกัน? ข้าอยู่เฉย ๆ มาตลอด แล้วจะไปทำอย่างที่อีกฝ่ายว่ามาตอนไหนกัน?

เฉินซีฆ่าฝูซีกับหนี่หวาตอนไหนกัน นี่มันไร้สาระทั้งเพ!

อย่างไรก็ตาม ท่าทางสงบนิ่งของเฉินซีก็ทำให้เขารู้สึกเสียการควบคุม

“หลังจากนั้น เจ้าก็ยึดแผนภาพวารีหลากของข้าไป และควบคุมพลังปฐมกาลได้ในที่สุด และนั่นก็เป็นเหตุผลว่าเหตุใดข้าจึงสามารถเข้าใจมหาวิถีของตนได้อย่างแท้จริง” เฉินซีหาได้พยายามสร้างความขุ่นเคืองให้อีกฝ่าย เพียงแต่อธิบายข้อเท็จจริงให้รู้เท่านั้น

ฉับพลัน หัวใจของเจ้านิกายอำนาจเทวะก็ตกสู่ความรู้สึกอันซับซ้อน

แม้ว่าเขาจะตัดดวงจิตแห่งเต๋าออกไป แต่เขาก็ยังคงมีสติปัญญา สัญชาตญาณของเขาบอกว่าให้ขัดจังหวะเฉินซี และก่นแช่งในความเพ้อเจ้อของอีกฝ่าย!

แต่ถึงอย่างนั้น ไม่รู้ว่าด้วยสาเหตุใด จิตใจของเขาบอกว่าเฉินซีไม่ได้โกหก….

เขาสวมอาภรณ์ยาวสีดำ ท่าทางผ่าเผยนั้นกำลังยืนเอามือไพล่หลังต่อหน้าเมฆโกลาหล รัศมีอันสง่างามแผ่ไพศาล ผิดกับความเยือกเย็นที่รุนแรงถึงขั้นสะพรึงกลัว

“เจ้าพยายามจะพูดอะไรอยู่กันแน่?” เขาพูดเน้นคำต่อคำด้วยน้ำเสียงที่เปี่ยมไปด้วยแรงอาฆาต

“นี่เจ้ายังไม่เข้าใจอีกหรือ? เจ้าแพ้ตั้งแต่ที่ข้าหยั่งรู้มหาวิถีของตนแล้ว” เฉินซีพูดอย่างไม่จริงจังนัก

“แพ้รึ?” เจ้านิกายอำนาจเทวะแผดเสียงหัวเราะอย่างไร้อารมณ์ “น่าขัน เจ้าคิดว่าตัวเองจะสามารถพลิกสถานการณ์และหลบหนีจากหลุมพรางที่ข้าได้ขุดไว้ด้วยเรื่องไร้สาระปลอม ๆ เหล่านั้นน่ะหรือ?”

เฉินซีไม่ตอบโต้ เขาทำเพียงสะบัดปลายนิ้ว ฉับพลัน ม่านแสงหนึ่งก็ปรากฏขึ้น เหตุการณ์ต่าง ๆ มากมายถูกฉายให้เจ้านิกายอำนาจเทวะได้เห็นอย่างเต็มตา

มันเล่าทุกอย่างที่เฉินซีประสบหลังจากเข้ามาในมาตุภูมิหมื่นวิถีเป็นครั้งแรก ตอนนั้นเขาถูกบังคับให้เข้าไปในเมฆโกลาหล ก่อนที่มันจะฉายให้เห็นว่าเขาฆ่าฝูซีกับหนี่หวา และต้องทนมองดูต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์เงาทมิฬ จักรพรรดิยมโลกที่หนึ่ง จักรพรรดิยมโลกที่สอง และคนอื่น ๆ อีกมากมายถูกกำจัด…

หลังจากนั้น มันก็ฉายภาพเจ้านิกายอำนาจเทวะที่กำลังใช้ภพเซียนมาข่มขู่เฉินซีให้มอบแผนภาพวารีหลากที่สมบูรณ์ให้ ก่อนจะล้มลงและหมดลมหายใจไป

ในคราแรก เจ้านิกายอำนาจเทวะไม่ได้แยแสต่อเรื่องนี้ เขารู้สึกว่าเฉินซีเพียงแต่ใช้กลบางอย่างเพื่อสร้างภาพลวง ดังนั้นแม้ว่าพวกมันจะดูเหมือนของจริง หากก็เป็นเพียงของปลอมเท่านั้น

กระนั้นทันทีที่เขาเห็นว่าตนสามารถครอบครองแผนภาพวารีหลากที่สมบูรณ์ และควบคุมพลังปฐมกาลไว้ได้ ก่อนจะกลายเป็นผู้ที่อยู่เหนือทุกสรรพสิ่ง ความประหลาดใจพลันแฝงอยู่ในดวงตา

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน