บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 2198

บทที่ 2,198.1 สร้างโลกใหม่

………………..

บทที่ 2,198.1 สร้างโลกใหม่

แดนไร้นาม

ร่างสูงเดินออกมาจากม่านหมอก เป็นชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาในชุดสีเขียว ผมสีดำยาวเคลียเอว บนใบหน้าระบายไปด้วยรอยยิ้ม ดูสูงส่งไม่เหมือนใคร

ในมือเขาถือน้ำเต้า กำลังเดินไปดื่มไปท่าทางสบาย ๆ

เมื่อเดินออกจากแดนไร้นามมาก็เอาสองมือไพล่หลัง แหงนหน้ามองฟ้าไกลแล้วเอ่ยคำ “วันนี้ข้า เฉินซี จะสร้างโลกขึ้นใหม่!”

น้ำเสียงของเขาเบาหวิว แต่กลับดังถึงสวรรค์ทั้งเก้าชั้น กระจายไปทั่วจักรวาล

ในตอนนั้นเอง สิ่งมีชีวิตทั้งหลายทั่วโลกก็เหมือนจะสัมผัสมันได้ ล้วนหยุดกระทำทุกสิ่งอย่างแล้วแหงนหน้ามองฟ้าด้วยสีหน้าภักดี ราวกับว่ามีพลังที่มองไม่เห็นมาชำระล้างร่างให้

…

ยมโลก

มหาจักรพรรดิน้ำพุยมโลกผู้ครองยมโลกยังคงใบหน้าสงบนิ่ง

ราชินีแห่งการพิพากษาชุยชิงหนิง ใช้วิธีนองเลือดยับยั้งความไม่สงบภายในยมโลกไว้ได้นานแล้ว ดังนั้นโถงน้ำพุยมโลก โถงพิพากษายายเมิ่ง หกวิถีสังสารวัฏ ราชานรกทั้งสิบ นรกสิบแปดขุม และพื้นที่อื่น ๆ ภายในยมโลกจึงกลับคืนสู่สภาพเรียบร้อยดังเดิม

ดังนั้นสิ่งมีชีวิตในยมโลกจึงได้รับช่วงเวลาสงบสุขที่หาได้ยากมา

มีเพียงมหาจักรพรรดิน้ำพุยมโลกเท่านั้นที่รู้ดีว่ายมโลกนั้นยังไม่สมบูรณ์ นั่นก็เป็นเพราะสามสุดยอดมหาเต๋าแห่งยมโลกยังคงถูกแยกออก ดังนั้นมันจึงไม่เจริญรุ่งเรืองอย่างเมื่อยุคจักรพรรดิยมโลกองค์ที่สาม

ยมโลก!

สถานที่ซึ่งสังสารวัฏอาศัยอยู่!

มันเป็นบัญชาที่พิพากษาทุกสิ่งอย่าง ผดุงความยุติธรรมของใต้หล้าไว้!

แต่ตอนนี้สังสารวัฏหายไปแล้ว บัญชายมโลกเองก็รั้งอยู่แต่ในยมโลก ไม่อาจปกคลุมหรือเชื่อมต่อตนเองกับโลกภายนอกได้

มหาจักรพรรดิน้ำพุยมโลกกำลังรออยู่ เขาหวังไว้ตั้งหลายปีแล้ว หวังว่าสหายน้อยผู้นั้น ผู้ที่ได้รับมรดกตกทอดไปจากจักรพรรดิยมโลกองค์ที่สามจะสามารถทำให้ยมโลกกลับมารุ่งโรจน์อีกครั้ง!

แต่เขาจะไม่มีวันยอมแพ้

เขารู้ว่าขนาดราชินีแห่งการพิพากษาอย่างชุยชิงหนิงยังไม่ยอมแพ้เลย หากเป็นเรื่องความมั่นใจแล้ว ราชินีแห่งการพิพากษานั้นมีมันมากกว่าเขาเสียอีก

กริ๊ง!

เสียงเครื่องประดับหยกกระทบกันดังก้อง จากนั้นกลิ่นอายเยือกเย็นดุดันก็โอบล้อมเข้ามา

มหาจักรพรรดิน้ำพุยมโลกลืมตาขึ้นก็เห็นราชินีแห่งการพิพากษาเดินมาแต่ไกล

นางสวมชุดชาววังสีแดง ผมสีดำสนิทเกล้าขึ้นเป็นมวย ใบหน้าเย็นชาไร้อารมณ์ประดับไปด้วยริมฝีปากสีแดงเลือดเหยียดตรง

นางยืนอยู่ตรงนั้น ปลดปล่อยกลิ่นอายแห่งการพิพากษาและโลหิตอันน่าประหวั่นออกมา

“เจ้าไม่ได้มาที่นี่นานแล้ว วันนี้มีเรื่องอะไรหรือ?” มหาจักรพรรดิน้ำพุยมโลกพูดไปก็ดูเหมือนกับว่ากำลังเหม่ออยู่

“ไม่มีอะไร เพียงแต่มาดูก็เท่านั้น” ชุยชิงหนิงนั่งลงหลังเหยียดตรง ใบหน้ายังคงความเย็นชาแต่เดิมไว้ อีกทั้งยังปลดปล่อยกลิ่นอายกดดันออกมาด้วย

ถึงจะเป็นเช่นนั้น มหาจักรพรรดิน้ำพุยมโลกก็รู้ชุยชิงหนิงคงมีเรื่องหนักใจอยู่ แต่เขาไม่ได้ถามเพราะรู้ดีว่าถามไปก็คงไม่ได้อะไร นับแต่ชุยชิงหนิงกลายเป็นราชินีแห่งการพิพากษาและเริ่มดูแลความเป็นความตาย นางก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคน ไม่มีใครรู้ว่านางคิดอะไรอยู่

“หลายปีก่อนที่เขาจากไป เขาสัญญาว่าจะกลับมาหาข้า ข้าเองก็ทำงานหนัก ใช้ความสามารถทุกอย่างเพื่อทำให้ยมโลกกลับมาเป็นระบบระเบียบ เพราะข้าไม่อยากให้เขาต้องผิดหวังตอนที่เขากลับมา” หลังจากเงียบกันอยู่นาน นางก็เอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่พอใจเล็กน้อย “แต่หลายปีผ่านไปก็ไม่ได้ข่าวคราวของเขาเลย”

มหาจักรพรรดิน้ำพุยมโลกนิ่งเงียบ เขารู้ดีว่าชุยชิงหนิงไม่ได้มาเพื่อบ่นแน่

และแน่นอนว่าไม่นานนางก็เอ่ยคำต่อ “ข้าจะออกจากยมโลกไปสักหน่อย”

เขาหรี่ตาลง “ไปหาเขางั้นหรือ?”

ชุยชิงหนิงเม้มปากเงียบ

มหาจักรพรรดิน้ำพุยมโลกถอนใจ “หากอยากไปก็ไปเถอะ” เขารู้ว่าหากนางตัดสินใจแล้วก็คงหยุดอะไรไม่ได้

นางพยักหน้ากล่าว “คงต้องขอรบกวนให้ท่านช่วยดูแลยมโลกระหว่างนั้นด้วย”

เขายิ้มกล่าวว่า “แน่นอน”

ชุยชิงหนิงลุกขึ้นทันที หันหลังกลับไป แล้วเริ่มออกเดิน นางเพียงแต่มาแจ้งมหาจักรพรรดิน้ำพุยมโลกเท่านั้น นางไม่รู้ว่าตนเองจะต้องเดินทางนานแค่ไหนถึงจะกลับมา เพราะต้องการคลาย ‘ปม’ ในใจตน

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน