บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 273

บทที่ 273 การพบกันอีกครั้งของนายบ่าว

บทที่ 273 การพบกันอีกครั้งของนายบ่าว

นอกกำแพงเมือง ซากศพเกลื่อนไปทั่วพื้นดินที่แตกระแหงและไหม้เกรียมกินพื้นที่เป็นพันลี้ ทำให้เกิดภาพที่น่าสลดใจอย่างไม่อาจบรรยายได้ พายุฝนและสายฟ้าปกคลุมเต็มผืนฟ้าเบื้องบนกดอากาศให้เย็นยะเยือกลงอีก

ภายใต้บรรยากาศที่เงียบสงบ มีเพียงเฉินซีเท่านั้นที่ยืนอยู่บนกำแพงเมือง ทำให้ร่างของเขาดูสะดุดตาเป็นอย่างมาก พริบตาต่อมาหมาป่าปีกเงินก็มองเห็นเขา

หืม? ผู้บ่มเพาะมนุษย์คนนั้นคือ…

ในทันใดนั้น ก็ราวกับว่าในห้องเก็บความทรงจำที่อยู่ในส่วนลึกของหัวใจของมันได้ถูกเปิดขึ้น และความรู้สึกคุ้นเคยที่หายไปนานก็พรั่งพรูเข้ามาในหัวใจของมัน อสูรขอบเขตแกนทองคำหยินหยางผู้ยิ่งใหญ่ เบิกตาตกตะลึงและหยุดชะงักอยู่กลางอากาศ ขณะที่ดวงตาสีเขียวหยกของมันจับจ้องตรงไปที่เฉินซี

“เดี๋ยวหยุด หยุดก่อน! ข้ายอมรับความพ่ายแพ้แล้ว! ท่านผู้อาวุโสได้โปรดยกโทษให้ข้าด้วย! ไว้ชีวิตข้าด้วย!”

“ตอนนี้เจ้ายังอยากจะกินข้าอยู่อีกหรือไม่?”

…

“โอ้ ข้าได้ยินมาว่าหมาป่ามีสายเลือดสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ของหมาป่าจันทรคราสอยู่ มันจริงหรือ?”

“ใช่… มันคือเรื่องจริง แต่สายเลือดผสมของผู้น้อยผู้นี้นั้นมีอยู่น้อยยิ่ง พ่อของข้าเป็นหมาป่าวายุคราม ส่วนแม่ของข้าเป็นหมาป่าปีกเงิน ดังนั้นข้าจึงไม่แน่ใจว่าตัวเองยังเหลือสายเลือดของหมาป่าจันทรคราสอยู่อีกหรือไม่”

“หืม ที่แท้ก็เป็นลูกผสมนี้เอง แต่เจ้าก็ตั้งชื่อให้ตัวเองว่ามู่ขุย ข้าคิดว่าเจ้าปรารถนาที่จะมีพละกำลังที่น่าเกรงขามเช่นหมาป่าจันทรคราสอยู่บ้างสินะ?”

“สายตาของผู้อาวุโสช่างเจิดจรัสเฉกเช่นคบไฟจริง ๆ ผู้น้อยคนนี้ชื่นชมท่านอย่างยิ่ง ความชื่นชมในใจของข้าเปรียบดั่งแม่น้ำที่เชี่ยวกราก…”

…

“ไม่คิดที่จะหนีไปบ้างเลยหรือ?”

“ข้าจะทำแบบนั้นได้อย่างไร? ข้าเคยกล่าวไปแล้วนี่ว่าข้าจะติดตามผู้อาวุโสไปตลอดชีวิต!”

“หากข้าบอกให้เจ้าหนีไปเจ้าก็จงหนีไป! ตราบเท่าที่เจ้ายังมีชีวิตอยู่นั่นมันสำคัญกว่าสิ่งใด! นี่คือเคล็ดวิชาบ่มเพาะปราณภายในของข้า รับไปเสีย”

“ผู้อาวุโส ไม่ต้องกังวล ข้าจะไม่เพียงแค่มีชีวิตอยู่ต่อไป ข้าจะแข็งแกร่งขึ้น!”

…

“นายท่าน ครานี้ไม่ได้โกรธเกลียดท่านที่ไม่พาข้าไปด้วย ทว่าในภายภาคหน้าหากพลังของข้าแข็งแกร่งขึ้นแล้ว แต่ท่านยังคงไม่ยอมให้ข้าอยู่เคียงข้างอีก ข้าจะเชือดคอและปลิดชีวิตข้าเอง!”

…

ความทรงจำที่คุ้นเคยหลากหลายท่วมท้นเข้ามาในหัวของมันเหมือนแม่น้ำหลาก เสียงและฉากที่คุ้นเคยที่ตราตรึงอยู่ในหัวใจของมันเหล่านั้น ย้อนคืนมาวนซ้ำอย่างสดใสและมีชีวิตชีวาราวกับว่ามันเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน ร่างสูงตระหง่านที่ยืนอยู่บนกำแพงเมือง ใบหน้าท่าทางที่คุ้นเคย นี่เป็นเรื่องจริงใช่หรือไม่?

“บรู๋ว!”

หมาป่าปีกเงินชูหัวขึ้นฟ้าและส่งเสียงหอนยาวก้องกังวานไปทั่วผืนฟ้า ราวกับว่ามันกำลังระบายความตื่นเต้นในใจ ที่เต็มไปด้วยอารมณ์ที่ซับซ้อนจนไม่สามารถบรรยายได้

บนกำแพงเมือง เฉินซีเองก็ตกตะลึงเช่นกัน เมื่อเขาจำตัวตนของหมาป่าปีกเงินนี้ได้ ความรู้สึกตื่นเต้นที่หาได้ยากก็เกิดขึ้นภายในใจของเขา

มู่ขุย!

เจ้าสหายตัวนี้มิใช่สัตว์อสูรตัวแรกที่เขาพบ เมื่อยามที่เขาอยู่ในส่วนลึกของเทือกเขาแดนเถื่อนตอนใต้หรอกหรือ?

ตอนนั้นเขายังแย่งที่พำนักของมันมาด้วยซ้ำ!

หมาป่าปีกเงินที่หยุดค้างกลางอากาศ กลายร่างเป็นชายหนุ่มที่มีรูปร่างกำยำและดวงตาเฉียบคม ทว่าขณะนี้ดวงตาสีเขียวหยกคู่ของมันเต็มไปด้วยน้ำตาคลอ

…

การกลับมาพบกันอีกครั้งหลังจากแยกทางกันเป็นเวลานาน ทำให้ทั้งเฉินซีและมู่ขุยมีเรื่องราวจะพูดเต็มไปหมด ดังนั้นพวกเขาจึงนั่งลงบนกำแพงเมือง และดื่มคุยสัพเพเหระกันอย่างอิสระ