บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 45

หมัดเปล่า?

หลี่ไฮว่รู้สึกขบขัน การต่อสู้มาถึงจุดนี้แล้วแต่เจ้าขยะที่อยู่ตรงหน้าเขายังคงหยิ่งผยองราวกับไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาสักนิด!

“เฮ้ พวกเจ้าได้ยินเหมือนข้าหรือไม่? เฉินซีต้องการใช้หมัดเพื่อเอาชนะหลี่ไฮว่?”

“เอ่อ… ดูเหมือนว่าเขาจะพูดอย่างนั้นจริง ๆ”

“เป็นการดิ้นรนสุดท้ายก่อนปราชัยหรือไม่? แต่ข้ารู้สึกว่าเฉินซีไม่ใช่คนประเภทที่ชอบโอ้อวด…”

…

ทุกคนต่างงุนงงและตกตะลึงเมื่อเห็นเฉินซีโยนกระบี่ที่หักในมือทิ้งไปและเอ่ยว่าจะเอาชนะหลี่ไฮว่ด้วยกำปั้นเท่านั้น ไม่ว่าหมัดจะหนักแค่ไหน มันจะสามารถต้านทานอำนาจของศัสตราวิเศษได้อย่างไร?

เว้นแต่…

บางคนที่มีสติปัญญาเฉียบแหลมคิดถึงความเป็นไปได้ และดวงตาของพวกเขารีบจับจ้องไปที่เฉินซีอย่างรวดเร็ว

การหลบหลีกปราณกระบี่ของหลี่ไฮว่ก่อนหน้านี้ทำให้เสื้อของเฉินซีถูกเฉือนฉีกจนตอนนี้ร่างกายส่วนบนนั้นเปลือยเปล่าอย่างสมบูรณ์ ด้วยการเพ่งพินิจอย่างละเอียด ทุกคนจึงสังเกตได้ว่ามัดกล้ามของเฉินซีนั้นสมบูรณ์แบบไร้ที่ติ เขาเป็นเหมือนรูปแกะสลักที่ถูกสร้างมาอย่างวิจิตรบรรจงเปี่ยมล้นไปด้วยพละกำลังมหาศาลที่สามารถระเบิดออกได้ทุกเมื่อ

ผู้ขัดเกลากายาเทพ?

ฟุ่บ!

ก่อนที่ทุกคนจะทันได้คาดเดาไปไกล ทันใดนั้นร่างของเฉินซีก็หายวับไปราวกับเล่นกล และพริบตาถัดมาหลี่ไฮว่รู้สึกได้ถึงบางสิ่งแวบวาบปรากฏต่อหน้าเขาพร้อมกับหมัดสว่างไปด้วยแสงพร่างพราวพุ่งเข้าใส่อย่างไม่ทันตั้งตัว

ฮะ?

ดวงตาของหลี่ไฮว่เบิกกว้างทันที หมัดของเฉินซีเร็วดั่งสายฟ้าฟาดมันส่งเสียงระเบิดยามทะลวงผ่านอากาศ ซึ่งบ่งบอกถึงความรุนแรงของหมัดนี้ว่าน่าสะพรึงกลัวสุดขีด!

หลี่ไฮว่ไม่กล้ารอช้า เขารีบยกกระบี่สนกระเพื่อมแทงสวนไปที่หมัดซึ่งพุ่งเข้ามาหาเขาอย่างเร่งร้อน

เคร้ง!

กระบี่และหมัดปะทะกันอย่างรุนแรง ฉากที่คาดว่าจะมีเลือดและเนื้อกระเซ็นไม่เกิดขึ้นเนื่องจากหมัดของเฉินซีนั้นแข็งแกร่งไม่ต่างจากเหล็กกล้า มันจึงกลายเป็นเสียงคล้ายการปะทะกันของโลหะ

ตึง! ตึง! ตึง!

หลี่ไฮว่เซถอยหลังไปสามก้าวอย่างต่อเนื่องหนักหน่วง สีหน้าของเขาผันผวนระหว่างซีดขาวและอัปลักษณ์

ผู้ขัดเกลากายาเทพ!

ก่อนหน้านี้หลี่ไฮว่ถูกทำให้ถอยร่นมากกว่าสิบจั้งโดยการโจมตีด้วยกระบี่ของเฉินซี มาตอนนี้เขายังถูกทำให้ถอยอีกครั้งด้วยหมัดของอีกฝ่ายถึงสามก้าว!

เมื่อเหล่าผู้ชมเห็นฉากนี้ นอกจากพวกเขาจะตกตะลึงอย่างมากแล้ว จิตใจของพวกเขายังปั่นป่วนอย่างรุนแรง เฉินซีผู้นี้ปกปิดความแข็งแกร่งไว้อย่างมิดชิดจริง ๆ ความเชี่ยวชาญในเคล็ดวิชากระบี่และทักษะการเคลื่อนไหวบรรลุถึงขั้นสูงแล้ว และไม่เพียงแต่การบ่มเพาะปราณภายในจะไม่ธรรมดาเท่านั้น ชายคนนี้ยังบรรลุการบ่มเพาะร่างกายถึงระดับที่ไม่ธรรมดาขนาดนี้อีกอย่างนั้นหรือ? เขา… เขายังคงเป็นตัวกาลกิณีที่ทุกคนเย้ยหยันอยู่อีกหรือไม่? มีไพ่ลับกี่ใบกันที่ชายหนุ่มผู้นี้ซ่อนไว้?

‘ไอ้สารเลวผู้นี้ร่างกายของมันสามารถป้องกันกระบี่สนกระเพื่อมของข้าได้ ร่างกายของมันแข็งแกร่งกว่าที่คิด… แต่ขอข้าดูหน่อยเถอะว่าหมัดของเจ้าหรือกระบี่ของข้าอะไรที่แข็งกว่ากัน!’

หลี่ไฮว่ลอบกัดฟันกรอด จากนั้นเขาก็พุ่งเข้าใส่เฉินซีราวอัสนีบาต พลังกระบี่ของเขาเปรียบเสมือนแม่น้ำสายใหญ่ถาโถมเข้าใส่เฉินซีอย่างไม่ปรานี

เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง!

เสียงปะทะคล้ายโลหะกระทบกันดังก้องอย่างต่อเนื่อง หมัดและกระบี่ชนกันจนเกิดเป็นประกายไฟแลบวูบวาบไปทั่ว แต่ทว่าปราณกระบี่ที่สามารถทิ้งรอยเฉือนลึกบนพื้นดินและก้อนหินผาได้กลับไม่สามารถทิ้งสร้างรอยแผลให้แก่ร่างกายที่น่าเกรงขามของเฉินซีได้แม้แต่น้อย

ยามนี้เฉินซีราวกับเป็นคนเสียสติ หมัดทั้งสองของเขาถูกชกออกอย่างไม่หยุดยั้งราวกับฝนดาวตก การโจมตีของเขาดุดันบ้าคลั่งขึ้นเรื่อย ๆ ราวกับไม่กลัวความตายและพร้อมแลกชีวิตกับอีกฝ่าย!

ร่างกายที่น่าเกรงขามซึ่งเทียบได้กับสมบัติวิเศษ เจตจำนงการต่อสู้ที่ไม่มั่นคงและทักษะหมัดที่เหมือนพายุโหมกระหน่ำทำให้ทุกคนที่รับชมต่างตกตะลึง จิตใจของพวกเขาสั่นไหวอย่างรุนแรง

วิชาหมัดของเฉินซีก็น่าเกรงขามเช่นกัน? เขาใช้มือเปล่าเท่านั้น! ยิ่งไปกว่านั้นมีผู้บ่มเพาะกายาคนไหนบ้างที่มีร่างกายคงกระพันไม่ได้รับบาดเจ็บจากศัสตราระดับลึกล้ำเหมือนอย่างชายหนุ่มผู้นี้บ้าง? ไม่มีเลย!

เมื่อเห็นหมัดที่ชกออกอย่างไม่ขาดสายของเฉินซี หลี่ไฮว่ก็รู้สึกเดือดดาลจนอกแทบระเบิด เมื่อต้องเผชิญกับหมัดที่หนักหน่วงเหล่านี้เขาก็ทำได้เพียงสกัดกั้นปกป้องตัวเอง แม้ว่าเขาจะพยายามตอบโต้ การโจมตีของเขาก็จะถูกหมัดของเฉินซีทำลายและยังโดนโต้กลับทันทีอีกต่างหาก

“บัดซบ!!! ข้าเองก็มีไพ่ตายเหมือนกันนะโว้ย! มาดูกันว่าหลังจากนี้เจ้าจะรับมือข้าอย่างไร ข้าจะแสดงให้เจ้าเห็นว่าเจ้ากับข้ามันห่างชั้นกันขนาดไหน!!”

หลังจากทนรับหมัดของเฉินซีได้พักหนึ่ง หลี่ไฮว่จึงรู้สึกทนไม่ไหวอีกต่อไป แขนของเขากางออกเหมือนกับนกกระเรียนมงกุฎแดงสยายปีก จากนั้นร่างกายของเขาก็ดูเบาราวกับขนนก และเคลื่อนหลบหมัดของเฉินซีไปทางข้างหลัง

‘เขาจะใช้ไพ่ตายสุดท้ายแล้วอย่างนั้นหรือ?’ หัวใจของทุกคนสั่นไหวเมื่อได้ยินคำพูดหลี่ไฮว่

“สายไปแล้ว!”

ทว่าในขณะเดียวกัน แสงเย็นวาบปรากฏขึ้นในดวงตาที่ไม่แยแสของเฉินซี ก่อนที่ร่างของชายหนุ่มจะพุ่งไปข้างนอกราวกับมังกรที่โผทะยาน แค่เพียงพริบตาเดียว เฉินซีก็ย่นระยะได้หลายสิบก้าวและไปปรากฏกายตรงหน้าหลี่ไฮว่ โดยไม่ให้โอกาสอีกฝ่ายตอบสนองแม้เพียงเล็กน้อย

อึดใจต่อมา หลี่ไฮว่รู้สึกว่าอากาศโดยรอบถูกบีบอัดเข้าหาเขาอย่างรุนแรง จากนั้นหมัดที่ส่องแสงแวววาวราวกับหยกของเฉินซีก็พุ่งเข้าหาลำคอของเขา แต่ก่อนที่มันจะทะลวงคอของเขา ชายหนุ่มก็กางนิ้วออกเปลี่ยนท่าเป็นกรงเล็บและคว้าหมับเข้าที่คอของเขาอย่างฉับพลัน!

ขวับ!

แค่ก! แค่ก!

ท่ามกลางสายตาของเหล่าผู้ชม ลำคอของหลี่ไฮว่ถูกคร่ากุมด้วยมืออันแข็งแกร่งของเฉินซี สีหน้าของเขากลายเป็นสีม่วงเข้มจากการสำลัก หน้าอกยุบพองรุนแรงคล้ายกับว่าใกล้จะระเบิดจนแม้แต่การหายใจก็กลายเป็นเรื่องยากมาก และเขาไม่มีโอกาสแม้แต่จะอ้าปากยอมรับความพ่ายแพ้

หลี่ไฮว่จบสิ้นแล้ว!

ทุกสายตาเบิกกว้างมองไปที่หลี่ไฮว่ซึ่งไม่มีอำนาจพอจะต่อสู้พละกำลังของเฉินซี แล้วก็ต่างพูดไม่ออก

คนที่ไม่ว่าใครต่างก็ดูถูกไม่ต่างจากขยะชิ้นหนึ่ง ในวลานี้กลับแสดงความสามารถอันเหนือล้ำทำให้ทุกคนประหลาดใจจนแทบอ้าปากค้าง หากพวกเขาไม่เห็นด้วยสองตาของตนเองก็คงไม่เชื่อแน่ว่าเรื่องราวนี้คือความจริง

“เขา… เขาเอาชนะหลี่ไฮว่ได้?” บนประตูเมือง สีหน้าของซูเจียวแข็งค้าง ดวงตาของนางเต็มไปด้วยความประหลาดใจและความสับสน แต่ความรู้สึกของนางที่มีมากกว่าคือความผิดหวังและความโกรธที่มีต่อหลี่ไฮว่

นางต้องการทำให้เฉินซีอับอายต่อหน้าทุกคน และต้องการให้อีกฝ่ายทำลายการบ่มเพาะของตัวเอง รวมไปถึงคุกเข่าขอโทษนาง… ทว่าตอนนี้กลับกลายเป็นนางต้องยืนมองหลี่ไฮว่ถูกเฉินซีกุมคอราวกับไก่ที่รอถูกเชือด ฉากนี้มันไม่ต่างจากนางถูกตบที่ใบหน้าต่อหน้าธารกำนัลเลยสักนิด!

“อ่อนด้อยประสบการณ์อีกทั้งยังหุนหันพลันแล่น หลี่ไฮว่ผู้นี้มีแต่ชื่อความแข็งแกร่งแท้จริงนั้นน่าดูถูกยิ่ง!” ฉางปินส่ายหัว ใบหน้าเต็มไปด้วยความรังเกียจ เขาไม่เห็นใจหลี่ไฮว่เลยแม้แต่น้อย

“พวกเจ้าเห็นมันชัดเจนหรือไม่? นั่นคือหมัดถล่มทลายซึ่งเชี่ยวชาญถึงระดับเอกภาพ” ซ่งหลินกลับไม่ตื่นเต้นเหมือนผู้อื่นเมื่อเห็นเฉินซีได้รับชัยชนะ ท่าทางของเขากลับไปเป็นเกียจคร้านอีกครั้ง