บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 513

บทที่ 513 เมฆฝนทรงกระบี่

บทที่ 513 เมฆฝนทรงกระบี่

การปล่อยศรออกมาเพียงดอกเดียวกลับสังหารเจตจำนงแห่งเซียนสวรรค์ได้!

ศรคันนี้คือสมบัติจ้าววิญญาณ

ส่วนลูกศรคือแสงสีขาวเส้นน้อย

ผู้ถือคันศรและยิงมันออกมาคือศิษย์จากราชวงศ์ระดับกลางผู้มีพลังบ่มเพาะ…เพิ่งจะอยู่ขอบเขตจุติขั้นต้นเท่านั้น!

ทว่าเมื่อควบรวมกันแล้วกลับสามารถทำลายเจตจำนงแห่งเซียนสวรรค์ได้ในคราวเดียว ก่อนที่มันจะมีโอกาสได้สำแดงอำนาจ สลายหายไปจนสิ้น ไม่ต้องกล่าวถึงคนอื่นที่เห็นภาพ กระทั่งผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนปฐพีก็ยังไม่อยากเชื่อสายตาหากไม่ได้เห็นภาพน่าเกรงขามเช่นนี้

นั่นคือเจตจำนงแห่งเซียนสวรรค์ของแท้เชียวนะ!

ตัวตนอันน่าเกรงขามที่กระทั่งขอบเขตเซียนปฐพียังไม่กล้าต่อกร แต่กลับถูกขอบเขตจุติขั้นต้นสลายพลังได้เช่นนั้น ภาพนี้ส่งผลให้ทุกคนตกตะลึงจนหนังศีรษะชาและพูดอะไรไม่ออก

บางคนมีสายตาเฉียบคม สังเกตเห็นรายละเอียดปลีกย่อยบางอย่าง จึงเข้าใจว่าไม่ใช่เฉินซีที่เป็นคนทำลายเจตจำนงแห่งเซียนสวรรค์ แต่เป็นก้อนแสงสีขาวที่ยิงออกมาต่างหาก

แม้จะไม่รู้ว่าก้อนแสงสีขาวนั้นคืออะไรกันแน่ แต่ก็มั่นใจนักว่าจะต้องเป็นสมบัติที่มีอำนาจไม่ธรรมดา ซึ่งแข็งแกร่งกว่าสมบัติกึ่งอมตะเสียด้วย!

“เป็นไปได้อย่างไรกัน?! นั่นมันเจตจำนงแห่งเซียนสวรรค์นะ! จะถูกผู้บ่มเพาะขอบเขตจุติทำลายไปได้อย่างไรกัน!?”

“เราหมดหวังแล้ว! กระทั่งยันต์หยกเซียนสวรรค์ยังจัดการไม่ได้ แล้วจะมีใครในเมืองบรรพกาลสามารถสยบเขาได้อีก?”

“เขาจะแกร่งขนาดนี้ได้อย่างไรกัน…?”

สำหรับศิษย์ตระกูลซางแล้ว ศรของเฉินซีก็เหมือนสายฟ้าฟาดลงมากลางใจ รุนแรงถึงขนาดเกิดคลื่นโกลาหลซัดกระแทกจิตใจ ซึ่งไม่อาจยับยั้งได้เป็นเวลานาน

ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!

แต่ยังไม่ทันได้หายตกใจ ชายหนุ่มก็ลงมืออีกครั้ง เขาดึงศรเสียเต็มวง สายคันศรตึงจนสั่นไม่หยุด เรียกศรไร้รูปร่างจำนวนมากให้ปรากฏขึ้น ราวกับลำแสงศักดิ์สิทธิ์ที่กรีดผ่านฟ้า

เต๋าแห่งคันศรมีความเร็วเหนือชั้น มีพลังทะลวงเหนือใคร เมื่อเฉินซีง้างคันศรและปลดปล่อยศรที่ควบแน่นขึ้นมาจากปราณจ้าววิญญาณ พลังทำลายล้างก็ระเบิดออกมา ซัดเข้าใส่ร่างทั้งหกของคนตระกูลซางจนร่างแยก แก่นวิญญาณยังหลบไม่พ้น จึงถูกทำลายสิ้น

การฆ่าสังหารได้บังเกิดขึ้น ศิษย์ตระกูลซางพลันสะดุ้งและได้สติ ดวงหน้าซีดขาว ไม่เคยคิดเลยว่าในช่วงระยะเวลาสั้น ๆ ที่กำลังตกใจ สหายทั้งหกคนจะถูกสังหารอย่างรวดเร็วเช่นนี้ อีกทั้งยังเป็นการตายที่น่าผวา ร่างถูกระเบิดออกเป็นชิ้นกองอยู่กับพื้น ไม่สามารถฟื้นคืนร่างเกิดใหม่ได้อีก

เลือดสาดกระเซ็นไปบนฟ้า ส่งผลกระทบต่อจิตใจของผู้รับชมที่อยู่ไกลจนรู้สึกกลัวสุดขีด หรือว่าเฉินซีผู้นี้จะถอนรากถอนโคนตระกูลซางด้วยตัวคนเดียวในวันนี้ได้สำเร็จ?

“ข้าจะถามเป็นครั้งสุดท้าย ซางคุนอยู่ที่ใด?” เฉินซีเอ่ยด้วยน้ำเสียงสงบ ทว่าสั่นสะเทือนถึงฟ้าดิน ทุกคนได้ยินเต็มสองหู

ในขณะที่หลายคนเพิ่งหายตกใจเรื่องสาเหตุที่ว่าทำไมเฉินซีถึงเกรี้ยวโกรธและกระหายเลือดเช่นนี้ได้ …นั่นก็เพราะสตรีของเขานั่นเอง!

คนส่วนมากได้เห็นภาพเฉินซีสังหารลวี่เทียนเจ๋อกับตาตนเอง ดังนั้นจึงรู้จากลวี่เทียนเจ๋อว่าซางคุนจับสตรีสองนางจากราชวงศ์ซ่งไป เพื่อหมายจะเอาไว้ใช้ฝึกวิชามาร

เมื่อเป็นเช่นนี้ ชายหนุ่มจึงตอบกลับไปเพียงประโยคเดียว หากพวกนางตาย เขาก็จะฝังทั้งตระกูลซางไปกับพวกนางด้วย ตอนนั้นทุกคนไม่กล้าเชื่อคำ คิดว่าอีกฝ่ายคงเสียสติไปแล้ว

แต่ตอนนี้พวกเขาเชื่อแล้ว!

กระทั่งเจตจำนงแห่งเซียนสวรรค์ยังไม่สามารถขวางทางเฉินซีได้ ตระกูลซางจะเอาอะไรไปสู้ได้กัน?

“เจ้าโง่ คิดว่าข้าจะบอกหรือ?” ซางเชวี่ยที่ถูกข่มขู่พยายามใจเย็นลง กัดฟันตอบว่า “ถึงพวกเราทั้งหมดจะต้องตาย แต่เจ้าก็หานายน้อยไม่เจอหรอก หรือก็คือเมื่อนายน้อยสำเร็จร่างมารวิบัติแล้ว เขาก็จะสามารถกำจัดเจ้าและคนจากราชวงศ์ซ่ง เพื่อแก้แค้นให้พวกเราได้!”

“หึ! เช่นนั้นข้าก็จะฆ่าทิ้งเสียให้หมด ข้าไม่เชื่อหรอกว่ามันจะบีบซางคุนออกมาไม่ได้!” เฉินซีไม่ได้ถูกคำขู่นั้นเขย่าขวัญ กลับคำรามเสียงเย็นออกมาแทน

ว่าแล้วเขาก็เก็บธนูทลายดารา ก่อนจะยื่นมือออกมาทำท่าคว้าจับ ฝ่ามือมหาดาราพลันพุ่งขึ้นฟ้าอีกครั้ง ทำให้มันปกคลุมฟ้า ก่อนจะซัดลงมาที่ซางเชวี่ย

“สังหารมัน! โจมตีพร้อมกันเลย เราต้องยื้อไว้จนกว่านายน้อยจะปิดประตูบ่มเพาะได้สำเร็จ ไม่เช่นนั้นพวกเราจะตายกันหมดแน่!” ซางเชวี่ยเผยสีหน้าดุดัน ขณะมองไปยังฝ่ามือที่กำลังซัดลงมาแล้วคำรามเสียงก้อง

ในจังหวะเป็นตาย ศิษย์ตระกูลซางเหล่านี้ไม่กล้าคิดอะไรไร้สาระ พวกเขากัดฟันและปลดปล่อยการโจมตีใส่เฉินซีอย่างเต็มกำลัง

การต่อสู้จึงปะทุขึ้นอีกครั้ง!

แรงดันอากาศอันน่าเกรงขามทะลวงผ่านฟ้า สั่นนภาสะเทือนปฐพี ทำให้พื้นที่โดยรอบถูกปกคลุมไปด้วยแสงสว่างจ้า จนไม่อาจมองเห็นว่าเกิดอะไรขึ้นได้อย่างชัดเจน