บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 665

บทที่ 665 น้ำศักดิ์สิทธิ์จากน้ำพุยมโลก

บทที่ 665 น้ำศักดิ์สิทธิ์จากน้ำพุยมโลก

เหวเงาทมิฬนั้นกว้างใหญ่ไพศาล และมันถูกปกคลุมด้วยบรรยากาศและแสงที่แปลกประหลาด ความประมาทเลินเล่อเพียงเล็กน้อย อาจทำให้หลงทางและหาทางกลับไม่ได้

เว้นแต่จะมีสมบัติวิเศษหรือมีความรู้เกี่ยวกับเหวเงาทมิฬ ก็คงไม่มีใครกล้าเข้ามาที่นี่โดยพลการ เพราะเหวเงาทมิฬเต็มไปด้วยสถานที่ลึกลับและไม่อาจคาดเดา มันเต็มไปด้วยอันตรายและเสี่ยงที่จะหลงทาง ซึ่งการเดินทางแบบไร้ทิศทางจนอาจเสียชีวิตก็ไม่คุ้มค่าเลยสักนิด

แต่เฉินซีมีหม้อใบจิ๋วคอยนำทาง ดังนั้นเขาจึงไม่กังวลว่าจะหลงทาง

ฟุ่บ!

ปีกกำราบผกผันกระพือขณะที่เฉินซีทะยานออกจากอาณาจักรเร้นลับเงาทมิฬเหมือนลำแสง จากนั้นเขาก็เปลี่ยนทิศทางไปมา และผ่านสถานที่แปลกประหลาดอันมิอาจคาดเดามากมาย ชายหนุ่มเปลี่ยนเส้นทางหลายต่อหลายครั้ง ราวกับว่าเขาหลุดเข้าไปในเขาวงกตขนาดใหญ่

ถ้าไม่ใช่เพราะคำแนะนำของหม้อใบจิ๋ว เขาคงเกือบจะคิดว่าตนเองมาผิดทางเสียแล้ว

“ผู้อาวุโส ผนึกแก้วศักดิ์สิทธิ์โกลาหลถูกซ่อนอยู่ที่ใดกันหรือ?” เฉินซีอดไม่ได้ที่จะเอ่ยปากถาม

“ตามที่ข้าคาดเดา มันน่าจะอยู่ที่ดินแดนรังสรรค์กระบี่และซุกซ่อนอยู่ภายในด่านแห่งความลึกล้ำ” หม้อใบจิ๋วไม่ได้เงียบอีกต่อไป และดูจะตื่นตัวอยู่ตลอดเวลา เนื่องจากมันสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของผู้เยี่ยมยุทธ์จากต่างพิภพเหล่านั้น

“ด่านแห่งความลึกล้ำ?”

เฉินซีตกตะลึง เพราะเขาไม่เคยคาดคิดว่าสถานที่ลึกลับในตำนานจะมีอยู่จริง! ว่ากันว่ามันมีสมบัติลับที่น่าอัศจรรย์ถูกซ่อนอยู่ภายในนั้น หรือว่ามันจะเป็นผนึกแก้วศักดิ์สิทธิ์โกลาหล?

สิ่งที่น่าตกใจที่สุดก็คือตามที่หม้อใบจิ๋วกล่าวมา ด่านแห่งความลึกล้ำนั้นไม่แน่นอนและยากที่จะเสาะหา และที่น่าตกใจยิ่งกว่าก็คือมันซุกซ่อนอยู่ภายในดินแดนรังสรรค์กระบี่!

ตัวเขาเองก็ตระหนักได้เป็นอย่างดีว่า หากมีคนรู้เรื่องนี้เข้า มันจะต้องเกิดความโกลาหลครั้งใหญ่อย่างแน่นอน!

หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วยาม มหาสมุทรก็ปรากฏขึ้นในระยะสายตาของเฉินซี ซึ่งสิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจคือมหาสมุทรแห่งนี้ลอยอยู่กลางอากาศ และเป็นโลกแห่งน้ำทั้งหมด

เมื่อเห็นสิ่งนี้ ชายหนุ่มก็อดไม่ได้ที่จะอุทานด้วยความชื่นชมในใจ เพราะนี่เป็นเหมือนทวยเทพผู้ยิ่งใหญ่ ซึ่งมีพลังเหนือธรรมชาติ ได้วางมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ไว้บนท้องฟ้า

“ระวัง! นี่คือน้ำจากน้ำพุยมโลก หากถูกมันแม้เพียงหยดเดียว สติก็จะถูกกลืนกิน เลือด เนื้อและกระดูกจะถูกละลาย ทำให้กลายเป็นวิญญาณที่ขาดสติสัมปชัญญะ!” หม้อใบจิ๋วโพล่งขึ้นมา

“น้ำจากน้ำพุยมโลก?” เฉินซีตกตะลึง และใช้จิตสัมผัสเทพตรวจสอบน้ำในบริเวณนั้นอย่างระมัดระวัง เขาจึงได้พบว่า มหาสมุทรได้เปล่งกลิ่นอายอันเป็นเอกลักษณ์ของยมโลก ซึ่งเย็นทิ่มแทงถึงกระดูกและผิดปกติเป็นอย่างมากออกมา

หลังจากนั้น รอยยิ้มจาง ๆ ก็ปรากฏขึ้นที่มุมปากของเฉินซี

“น้ำจากน้ำพุยมโลกหรือ? ตัวข้าได้หยั่งถึงมหาเต๋ารู้แจ้งแห่งปารมิตาและการลืมเลือน ซึ่งเป็นเต๋ารู้แจ้งขั้นสูงสุดของยมโลก น้ำจากน้ำพุยมโลกนี้ย่อมไม่อาจทำร้ายข้าได้แม้แต่น้อย”

ฟุ่บ! ฟุ่บ!

ในขณะนั้นเอง จู่ ๆ ร่างสองร่างก็พุ่งทะยานมาจากระยะไกล และพวกเขาก็มาถึงที่นี่อย่างรวดเร็ว

ร่างทั้งสองนี้มีทั้งสูงและเตี้ย อ้วนและผอม เห็นได้ชัดว่าพวกเขามาจากนิกายเดียวกัน เพราะมีการแต่งกายที่คล้ายกัน และกลิ่นอายของพวกเขาก็ค่อนข้างแข็งแกร่ง

เมื่อเห็นเฉินซียืนอยู่ที่หน้ามหาสมุทรที่ก่อตัวจากน้ำพุยมโลกเพียงลำพัง ทั้งคู่ก็ผงะเล็กน้อย และต่างแสดงท่าทีระวังตัวออกมาทันที

เฉินซีเกาจมูกขณะหันกลับมา และชายหนุ่มเข้าใจปฏิกิิริยาของคนทั้งสอง เพราะตราบใดที่คนแปลกหน้าเผชิญกันในเหวเงาทมิฬ การต่อสู้ที่รุนแรงก็อาจจะเกิดขึ้นได้

ในหมู่ผู้เยี่ยมยุทธ์ที่มาถึงเหวเงาทมิฬในครั้งนี้ ย่อมไม่ขาดแคลนคนที่โหดเหี้ยมและเลวทราม คนเหล่านี้ไม่คิดที่จะสำรวจดินแดนเร้นลับ แต่ตั้งใจที่จะคอยเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ของคนอื่น และคนเหล่านี้มักซ่อนตัวอยู่ในเงามืด คอยลอบทำร้ายและปล้นชิงผลประโยชน์ของคนอื่น ทั้งน่ารังเกียจและโหดเหี้ยมยิ่งนัก!

เมื่อเห็นว่าเฉินซีหันกลับมาและไม่แสดงท่าทีเป็นปรปักษ์ สีหน้าของคนทั้งสองจึงผ่อนคลายลง

ชายร่างผอมมองไปยังมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ตรงหน้าอยู่ครู่หนึ่ง และอดไม่ได้ที่กล่าวเบา ๆ ออกมา “มหาสมุทรแห่งน้ำพุยมโลก เป็นที่แห่งนี้จริง ๆ เราต้องข้ามมหาสมุทรนี้ไปเท่านั้น จึงจะไปถึงผู้สร้างได้…”