บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 704

บทที่ 704 โลกแห่งอักขระยันต์

บทที่ 704 โลกแห่งอักขระยันต์

ท่าทางของเฉินซีนั้นสงบนิ่ง ราวกับพระที่กำลังนั่งสมาธิ ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยปราณเซียน ทำให้กลิ่นอายของชายหนุ่มดูพร่ามัวและไม่ธรรมดามากขึ้นเรื่อย ๆ

ในทางกลับกัน ท้องทะเลแห่งลมปราณของเขากลับกำลังเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ขึ้น!

ลวดลายอักขระยันต์หนาแน่นและลึกลับไหลเลียบอย่างราบรื่น วนผ่านเส้นเลือดในร่างกาย และมาบรรจบกันที่ท้องทะเลแห่งลมปราณ ก่อนจะเริ่มรวมตัวกัน พัฒนาเป็นกลุ่มก้อนอักขระที่วุ่นวาย ม้วนตัวไปมาด้วยจังหวะอันแปลกประหลาดและอธิบายไม่ได้ เหมือนดั่งคลื่นลมในมหาสมุทรอันกว้างใหญ่

ทว่าชายหนุ่มไม่ได้ให้ความสนใจกับสิ่งเหล่านี้มากนัก เขามุ่งความสนใจไปที่การควบคุมปราณเซียน โดยใช้แก่นแท้เป็น ‘พู่กัน’ ที่กำลังสลักอักขระลงไปอย่างต่อเนื่อง

การเคลื่อนไหวของชายหนุ่มทั้งคล่องแคล่วว่องไวและเชี่ยวชาญ ราวกับจิตรกรผู้ยิ่งใหญ่ที่สาดหมึกอย่างบ้าคลั่ง ลายเส้นมากมายนี้แฝงเต๋ารูปแบบต่าง ๆ เอาไว้ และพากันลอยออกมาจากมือของเขาก่อนที่จะควบรวม ก่อตัวเป็นลวดลายอันซับซ้อนอัดแน่นประหนึ่งท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว

ครืน!

ในช่วงเวลาที่รูปแบบนั้นก่อตัวขึ้น ทันใดนั้นจู่ ๆ ก็มีแสงวาบออกมาจากกลุ่มอักขระที่โกลาหลดุจโลกกำลังจะแตกออกก้อนนั้น มันเป็นกลิ่นอายที่เจิดจรัสและงดงามยิ่งนัก!

อย่างกับว่ามันเป็นแสงแรกที่ปรากฏขึ้น เมื่อยามที่โลกถือกำเนิด ส่องสว่างและเปล่งประกาย นำพาความหวัง ความฝัน และแรงจูงใจแก่ผู้คนให้เพียรพยายามมากขึ้น

ภูตผีสองตนปรากฏขึ้นให้เห็นอยู่อย่างเลือนรางภายในม่านแสง พวกเขาสวมเสื้อผ้าหรูหราและประดับมงกุฎของจักรพรรดิ ร่างกายของคนทั้งคู่ถูกโอบล้อมด้วยเกลียวแสงและประกายไฟปลิวว่อน อักขระยันต์ต่าง ๆ กลายเป็นร่างเล็ก ๆ นับไม่ถ้วน กระโดดวนรอบ ๆ ตัวพวกเขา ราวกับคนตัวเล็กพวกนี้กำลังเต้นรำ บูชา และสรรเสริญจักรพรรดิสูงสุดของพวกตน!

จักรพรรดิชาด! จักรพรรดินีอัคคี!

ภูตผีชายหญิงทั้งสองตนยืนเคียงข้างกันอย่างภาคภูมิท่ามกลางสวรรค์และโลก ดุจหยินและหยาง แสงของเปลวไฟจากพวกเขาส่องสว่างไปทั่วโลก ขับไล่ความมืดมิดทั้งหมด นำพาความหวังอันไร้ที่สิ้นสุดมาสู่ผู้คน!

พวกเขาสถิตอยู่ ณ ใจกลางก้อนอักขระที่วุ่นวาย และกลายเป็นแกนหลักของอักขระยันต์นับไม่ถ้วน ทำให้ท้องทะเลแห่งลมปราณของเฉินซีเปล่งแสงเจิดจ้าและพร่างพราวออกมา

ถึงจะเผชิญหน้ากับเหตุการณ์เช่นนี้ ชายหนุ่มก็ยังคงไม่รู้สึกตัว จิตใจของเขายังหมกมุ่นอยู่กับการวาดอักขระยันต์ ยามนี้อักขระที่แตกต่างกันนับไม่ถ้วนได้ถูกจารึกไว้ภายในทะเล ที่อักขระไหลมาบรรจบกันในท้องทะเลแห่งลมปราณของเขา ก่อเป็นความวุ่นวายประหนึ่งโลกจะแยกออกจากกัน

อักขระยันต์แต่ละประเภทล้วนมีความหมายที่ลึกซึ้ง พวกมันผสมผสาน เกี่ยวพัน และบรรจบกัน… กลายเป็นลวดลายที่ลึกซึ้งและซับซ้อนมากมาย

ทั้งหมดที่เขาทำคือการสร้างแดนฮุ่นตุ้นขึ้นมาใหม่!

ถ้าทะเลอักขระยันต์ได้รับการกล่าวขานว่าเป็นต้นแบบของแดนฮุ่นตุ้น สิ่งที่ชายหนุ่มกำลังทำก็เทียบได้กับการทำให้โลกแห่งนี้สมบูรณ์ขึ้น เขามอบท้องฟ้า ดิน ลม เมฆ ภูเขา แม่น้ำ ดวงดาว ดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์… เฉินซีมอบทุกอย่างให้กับมัน และในที่สุดแดนฮุ่นตุ้นนี้ก็ได้ปรากฏทิวทัศน์ที่สวยงามราวกับภาพวาดขึ้นมา!

เวลานี้ เขาได้ลืมทุกอย่าง ลืมทั้งความสำเร็จและความล้มเหลว สนใจเพียงการสรรค์สร้างโลกที่สมบูรณ์แบบในใจของตนทีละเล็กทีละน้อยตามความคิดและความเข้าใจเกี่ยวกับอักขระยันต์ของเขาเอง โดยใช้แก่นแท้เป็นพู่กันและท้องทะเลแห่งลมปราณเป็นกระดาษยันต์

ในช่วงที่เฉินซีลืมเลือนเรื่องต่าง ๆ และดำดิ่งอยู่ในความอัศจรรย์นี้ ชายหนุ่มไม่รู้ตัวเลยว่า ชิ้นส่วนแผนภาพวารีหลากภายในห้วงสำนึกของเขากำลังเริ่มเปล่งเสียงฮึมฮัมขึ้นมาเบา ๆ

เสียงนั้นลึกซึ้งราวกับเสียงจากเต๋าสวรรค์ของฟ้าดิน ดุจเสียงบทสวดอันเป็นธรรมชาติจากเทพเจ้า มันค่อย ๆ ขยายไปทั่วทั้งร่างกายชายหนุ่มเหมือนระลอกคลื่น ทำให้จิตวิญญาณ แก่นวิญญาณ ดวงจิตแห่งเต๋า บริสุทธิ์และชัดเจนยิ่งขึ้นเรื่อย ๆ ก่อนจะเข้าสู่สภาวะลึกลับอย่างยิ่ง!

ทั้งหมดนี้ทำให้ความเร็วในการวาดของเขาเร็วขึ้น เพียงการแตะแค่ครั้งเดียว อักขระยันต์ก็ปรากฏขึ้น ราวกับว่าตัวเฉินซีถูกมหาเต๋าครอบครอง ชักนำไปตามจังหวะเบา ๆ สร้างมันให้กลายเป็นรูปแบบที่สมบูรณ์ไร้ที่ติ และแฝงไปด้วยกลิ่นอายของเต๋าต้นกำเนิด

ในเวลาเดียวกัน ทะเลอักขระยันต์ภายในท้องทะเลแห่งลมปราณของเขาพลันโกลาหลอย่างรุนแรง ลำแสงศักดิ์สิทธิ์แห่งเต๋าปะทุขึ้น เส้นปราณมงคลจำนวนมากมายเปล่งแสงเจิดจ้า เสียงท่วงทำนองแห่งเต๋าระเบิดก้อง พร้อมกับดอกไม้สีทองโปรยปรายลงมา

วิญญาณของจักรพรรดิกับจักรพรรดินีปรากฏตนแล้วตนเล่า ลอยขึ้นไปหยุดยืนอยู่อย่างภาคภูมิในทะเลอักขระยันต์ บ้างก็เข้าไปรวมกับเถาวัลย์รากไม้ แผ่ความมีชีวิตชีวาที่ทำให้ทุกสิ่งงอกงาม บ้างก็หลอมรวมกับแสงสีทองพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า แปรเปลี่ยนเป็นประกายแสงเฉียบคมอย่างไม่มีใครเทียบได้ ราวกับพวกเขาสามารถฟันโลกและแยกจักรวาลออกจากกันได้ง่าย ๆ เพียงแค่สะบัดมือ

ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเพียงใด ตอนนี้ภายในทะเลอักขระยันต์โกลาหลได้มีภูตผีสิบตนยืนอยู่ที่นั่นอย่างภาคภูมิ พวกเขาคือจักรพรรดิคราม จักรพรรดินีพฤกษา จักรพรรดิพิสุทธ์ จักรพรรดินีทองคำ จักรพรรดิชาด จักรพรรดินีอัคคี จักรพรรดิทมิฬ จักรพรรดินีวารี จักรพรรดิเหลือง และจักรพรรดินีปฐพี!

“ธาตุทั้งห้าก่อกำเนิดขึ้นพร้อมกัน พัฒนาทุกสรรพสิ่งทั่วท้องฟ้าและโลกา!” เฉินซีได้ตะหนักรู้แจ้งในทันใด เสียงของเขาดุจฟ้าร้องในฤดูใบไม้ผลิ ขณะที่ชายหนุ่มพ่นคำที่คลุมเครือและเข้าใจยากออกมาเบา ๆ

ภูตผีทั้งสิบของจักรพรรดิและจักรพรรดินียืนอยู่ในตำแหน่งของธาตุทั้งห้า ร่างกายของพวกเขาท่วมท้นไปด้วยแสงศักดิ์สิทธิ์ของเบญจธาตุ ก่อนจะกลายเป็นยันต์เทวะห้าสีที่ลึกลับและซับซ้อน ลอยอยู่ทะเลอักขระยันต์ท่ามกลางเหล่าอักขระมากมาย

เหมือนกับว่าหยินและหยางแบ่งแยกความโกลาหลออกจากกัน เส้นใยแสงที่สว่างไสวและพร่างพราวส่องผ่านท้องทะเลแห่งลมปราณ เปล่งประกายแสงอย่างไร้ขอบเขต!

ภายใต้แสงสว่างนั้น โลกที่กว้างใหญ่ สวยงาม และไร้ขอบเขตได้เริ่มสั่นสะเทือน ก่อนจะควบแน่นเป็นรูปเป็นร่าง!

ปราณโปร่งใสลอยขึ้นและกลายเป็นท้องฟ้า ในขณะที่ปราณสีขุ่นก็จมลงก่อนจะกลายเป็นผืนดิน

วัฏจักรของธาตุทั้งห้า ก่อกำเนิดสรรพสิ่ง ภูเขา แม่น้ำ ทะเลสาบ ดวงดาว ดวงอาทิตย์ และดวงจันทร์ ปรากฏออกมาปกคลุมโลกทั้งใบแทบจะในทันที ทำให้มันเต็มไปด้วยสีสันโชคลาภอันสดใส และกลิ่นอายศักดิ์สิทธิ์ของมหาเต๋าที่พรั่งพรูออกมาจากทุกหนทุกแห่ง

ครืน!

พายุโหมกระหน่ำ ดูเหมือนเป็นการประกาศการกำเนิดของโลกใบใหม่ ทุกสิ่งเจริญเติบโตอย่างแข็งแรง เต็มไปด้วยกำลัง อุดมสมบูรณ์และมีชีวิตชีวาอย่างยิ่ง

ในเวลาเดียวกันนั้น ต้นไม้ใหญ่ที่แผ่กลิ่นอายแห่งสวรรค์ก็ปรากฏขึ้น ราวกับว่ามันได้กลับมายังบ้านของมัน ตั้งตระหง่านอยู่ใจกลางโลก รากที่บิดงอและกิ่งก้านที่แข็งแรงเหมือนใบมีด ดูเก่าแก่ เที่ยงตรง ให้ความรู้สึกถึงความไม่ยอมหักไม่ยอมงอที่แรงกล้ายิ่ง

มีเพียงแค่กิ่งใบเขียวขจีที่ยืนหยัดอย่างภาคภูมิบนกิ่งก้าน พวกมันล้วนเปล่งประกายด้วยหมอกแสงสีเขียวสดใส แผ่กระจายปราณเซียนปกคลุมโลกทั้งใบอย่างรวดเร็ว!

ในเวลาเพียงชั่วพริบตา คลื่นปราณแท้อันน่าเกรงขามอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ ก็ไหลเข้าสู่เส้นลมปราณและจุดสำคัญต่าง ๆ ตามแขนขาและกระดูกของเฉินซี เหมือนกับสายน้ำไหลเชี่ยวกรากอย่างมีความสุขที่ไหลวนซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ท่ามกลางสิ่งนี้ อักขระยันต์และลวดลายต่าง ๆ ได้ปกคลุมเส้นลมปราณ จุดชีพจร และอวัยวะภายในของเขาอย่างหนาแน่น ทำให้เกิดประกายแวววาวสดใสหลากสีสัน จากนั้นพวกมันก็กลายเป็นลวดลายคล้ายกระแสน้ำวน ซึ่งสอดคล้องกับปราณแท้ที่ไหลผ่าน สร้างเป็นจังหวะที่สอดรับกลมกลืนกับโลกของมหาเต๋า

ในที่สุดเขาก็ทำสำเร็จ!

ชู่ว!