บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 712

บทที่ 712 ความช่วยเหลือจากต่างแดนคือเขา

บทที่ 712 ความช่วยเหลือจากต่างแดนคือเขา

ชายชราทั้งสามคนนี้มีเส้นผมสีเทา พวกเขาต่างเผยสีหน้าขรึมเย็นชา และเพียงกวาดสายตามอง เสียงอึกทึกครึกโครมรอบข้างก็หายไปอย่างไร้ร่องรอยทันที

เหล่าผู้คุ้มกันทั้งหมดต่างเผยสีหน้าเคารพออกมา พวกเขาเงียบเหมือนจักจั่นในช่วงเหมันต์

ม่านตาของหงซานหดลงเมื่อเห็นสามคนนี้ ทั่วทั้งร่างของเขาชาวาบ เพราะอีกฝ่ายคือผู้อาวุโสทั้งสามของตระกูลเริ่น และพวกเขาแต่ละคนต่างบ่มเพาะอยู่ที่ขอบเขตสถิตกายา จึงค่อนข้างมีชื่อเสียงในเมืองหลีหั่ว

ยิ่งกว่านั้น ยามสายตาของหงซานจับจ้องมายังหญิงสาวที่อยู่ตรงกลาง มันก็เผยให้เห็นถึงความหวาดกลัว แม้กระทั่งความครั่นคร้าม!

หญิงสาวผู้นี้มีผิวขาวละเอียดและดวงตาสดใส ถึงแม้รูปลักษณ์ของนางจะงดงาม แต่ทุกท่วงท่าที่นางขยับกลับแฝงความหยิ่งทะนง และให้ความรู้สึกเย็นเยือกดุจน้ำแข็ง

นางคือนายหญิงใหญ่ของตระกูลเริ่น เริ่นผิงผิง

หากกล่าวถึงความหยิ่งทะนงทรงอำนาจ แม้กระทั่งหร่านเจียวยังด้อยกว่าหญิงสาวนางนี้ เริ่นผิงผิงผู้นี้ถือได้ว่าโหดเหี้ยมอำมหิตเป็นที่สุด หลายคนที่ทำให้นางขุ่นเคืองจะถูกทรมานและตายตกไปแล้ว

“นายหญิง!” หร่านเจียวน้ำตาไหลพรากก่อนคุกเข่าลงตรงหน้าเริ่นผิงผิง ก่อนที่หญิงสาวจะร้องไห้ออกมาอย่างน่าเวทนา สูญสิ้นความหยิ่งทะนงก่อนหน้านี้อย่างสิ้นเชิง

คิ้วงามของเริ่นผิงผิงขมวดเข้าหากันแน่นในทันที ก่อนที่นางจะกล่าวปลอบประโลมว่า “อย่าร้องไห้เลย ข้าจะช่วยเจ้าระบายความโกรธเอง!”

หร่านเจียวที่ได้ยินเช่นนั้นจึงเงยหน้าขึ้น และเผยความขุ่นเคืองผ่านแววตา พร้อมกับกัดฟันเข้าหากันแล้วกล่าวว่า “เป็นมัน มันไม่เพียงจะกลั่นแกล้งข้า แต่ถึงขั้นสั่งให้คนอื่นสร้างปัญหาให้กับหอชุมนุมทรัพย์ล้ำค่าของพวกเราด้วย ดังนั้นพวกมันทุกคนจึงสมควรตาย!!”

“หึ! พวกมันถึงกับกล้าสร้างปัญหาในหอชุมนุมทรัพย์ล้ำค่าของข้าอย่างนั้นหรือ? ช่างอาจหาญยิ่งนัก!” หนึ่งในชายชราคำรามออกมา “หร่านเจียว เจ้าไม่ต้องห่วงไป พวกมันทุกคนไม่มีทางรอดเกินวันนี้ไปได้หรอก!”

“ไม่เลยเจ้าค่ะ เรื่องที่เจียวเอ๋อร์ได้รับบาดเจ็บถือเป็นเรื่องเล็กน้อย ทว่าที่สำคัญกว่าคือพวกมันกล้าสร้างปัญหาในหอชุมนุมทรัพย์ล้ำค่าของพวกเรา! และการกระทำเช่นนี้ก็ถือเป็นดูหมิ่นตระกูลเริ่นอย่างชัดเจน หากพวกเราไม่ทำอันใด …เช่นนั้นแล้วตระกูลเริ่นจะรักษาหน้าตาในเมืองหลีหั่วได้อย่างไร!”

หร่านเจียวกัดฟัน สายตาทอประกายเกรี้ยวกราดขณะชี้ไปยังหงซาน “เขาก็อีกคน! เป็นเขาที่นำคนเหล่านี้มาสร้างปัญหาที่นี่ การกระทำผิดของเขาสมควรแก่ความตาย ต้องถูกสับเป็นชิ้น ๆ”

หงซานพลันเผยสีหน้าเสียใจขึ้นมา ขณะที่ในใจก็นึกสิ้นหวัง เมื่อตระหนักทราบแล้วว่าตนเองไม่สามารถหลบหนีจากหายนะได้แล้ว!

ทว่าสิ่งที่หนักใจที่สุดคือการที่พวกเฉินซีดันเข้ามาพัวพันในปัญหานี้ด้วย! …สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกไม่ดีและมิอาจยินยอมพร้อมใจได้!

“เข้าใจแล้ว! เช่นนั้นมันก็สมควรตายเช่นกัน!” หนึ่งในผู้อาวุโสพยักหน้า

ทว่าหร่านเจียวคล้ายยังไม่สาแก่ใจ นางจึงกล่าวด้วยความมุ่งร้ายว่า “ไม่ อย่าฆ่าพวกมัน ข้าอยากจัดการช้า ๆ ข้าอยาก…”

ตอนนี้เอง ร่างของเฉินซีพลันหายไปในทันที

สีหน้าของผู้อาวุโสตระกูลเริ่นทั้งสามต่างเคร่งขรึมขึ้นมา และการตอบสนองของพวกเขาก็ไม่นับว่าช้า จากนั้นก็เข้าปกป้องเริ่นผิงผิงเอาไว้ตรงกลางในพริบตา!

กร็อบ!

ทว่าเมื่อพวกเขาเคลื่อนไหว เสียงกระดูกหักพลันดังขึ้น และมันก็ฟังดูบาดหูเป็นพิเศษภายในบรรยากาศอันเงียบสงัดนี้

หลังจากนั้น พวกเขาจึงพบว่าหร่านเจียวยังไม่ทันกล่าวจบดี สีหน้าอันโหดเหี้ยมและตื่นเต้นยังไม่ทันจางหายไปจากใบหน้าบวมเป่ง ศีรษะของนางกลับถูกบิดไปอีกด้านแล้ว!

สายตาของนางกลายเป็นว่างเปล่า ขณะความเจ็บปวดไหลเวียนทั่วกาย และได้ยินเพียงประโยคหนึ่งก่อนที่สติจะเลือนราง “ก่อนหน้านี้ข้าบอกเจ้าแล้วว่าจะฆ่าทิ้งหากยังพูดออกมาอีกคำ!”

ตุ้บ!

ศีรษะของหญิงสาวเอียงไปด้านข้าง ก่อนร่างจะตกลงพื้นโดยปราศจากสัญญาณชีวิต

หลังจากนั้น ร่างของเฉินซีก็กลับมาอยู่ที่ที่เขายืนอยู่ก่อนหน้านี้อีกครั้ง

เหตุการณ์ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นในชั่วพริบตา ในทันทีที่ผู้อาวุโสทั้งสามเข้าปกป้องเริ่นผิงผิง และช่วงเวลาที่เฉินซีบิดคอของหร่านเจียวก่อนจะกลับมาอยู่ที่เดิม กระบวนการทั้งหมดคล้ายกับเสร็จสิ้นในพริบตา!

มันไวเกินไป!

ไวเสียจนไม่มีใครคาดคิดว่าเฉินซีจะถึงกับโจมตีทันทีภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ …ทำให้หร่านเจียวถูกสังหารในชั่วพริบตา!

สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้ทุกคนตกตะลึงไปชั่วขณะ เพราะนี่คืออาณาเขตของตระกูลเริ่น แต่สหายที่ไม่รู้ต้นกำเนิดผู้นี้กลับกล้าสังหารคนต่อหน้าต่อตาพวกเขา!

“โอหังนัก! เจ้ากล้าลงมือฆ่าต่อหน้าข้าเริ่นผิงผิงได้อย่างไร? เจ้ามันโอหังเกินไปแล้ว!” เริ่นผิงผิงโกรธจัด ใบหน้าเต็มไปด้วยจิตสังหารขณะกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือกว่า “เจียวเอ๋อร์คือลูกน้องคนโปรดของข้า แต่เจ้ากลับยังกล้าฆ่านาง เช่นนั้นแล้วพวกเจ้าทั้งหมดจะต้องถูกฝังไปพร้อมกับนางในวันนี้!”

“อย่างที่คิดเลย เจ้านายเป็นเช่นไร คนรับใช้ย่อมเป็นเช่นนั้น… ดูท่าเจ้าจะไม่ใช่คนดีเหมือนกัน” เฉินซีส่ายหน้าไปมาขณะกล่าวอย่างสบาย ๆ

“นายหญิง ท่านไม่ต้องเสียเวลาพูดแล้วขอรับ ข้าจะจัดการสหายชั่วคนนี้เอง!” หนึ่งในผู้อาวุโสก้าวเข้ามาขณะเผยกลิ่นอายออกมา ทำให้เส้นผมและเคราของเขาพลิ้วไหวขณะร่างพุ่งเข้าหาเฉินซีอย่างรวดเร็ว

“ข้าจะจัดการกับคนป่าเถื่อนสวมหนังสัตว์เหล่านั้นให้เอง!” ผู้อาวุโสอีกคนแผดเสียงหัวเราะอันน่ากลัวออกมา ก่อนที่ตัวคนจะกลายเป็นสายลมแล้วพุ่งออกไปเช่นกัน

โครม!

ผู้อาวุโสคนแรกที่พุ่งเข้าหาเฉินซี ร่างยังคงอยู่กลางอากาศขณะถูกกักขังด้วยสนามพลังไร้ลักษณ์ ตัวคนคล้ายกับถูกตรึงไว้ในท้องนภา

ตู้ม!