บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 720

บทที่ 720 ตราคำสั่งผลึกหยกดำ

บทที่ 720 ตราคำสั่งผลึกหยกดำ

ทักษะการใช้มีดที่แม่นยำ ราบรื่น และเชี่ยวชาญ เป็นบทเรียนพื้นฐานที่สุดของพ่อครัววิญญาณ ซึ่งระดับความแข็งแกร่งของพื้นฐานนี้สามารถตัดสินได้จากความเร็วและสภาพของวัตถุดิบที่ถูกจัดเตรียม

ความเร็วของเฉินซีนั้นรวดเร็วมาก เร็วจนถึงกับทำให้พ่อครัววิญญาณส่วนใหญ่ต้องถอนหายใจด้วยความลำบากใจ เนื่องจากความด้อยฝีมือของพวกเขา

แต่ที่สำคัญที่สุดก็คือ สภาพของส่วนผสมที่เขาเตรียมนั้นบางเฉียบเหมือนปีกของจักจั่น ละเอียดเหมือนเกสรของช่อดอกหางกระรอก และแม้แต่ดอกไม้ที่แกะสลักบนส่วนผสมเหล่านี้ ก็คล้ายกับว่ามีโลกถูกเปิดออกภายในช่องว่างเล็ก ๆ ทำให้มันไร้ที่ติและสวยงาม

กระทั่งอธิบายได้ว่าสมบูรณ์แบบ!

แต่นี่ไม่ใช่สิ่งที่น่าสะเทือนใจและน่าตกใจที่สุดสำหรับพ่อครัววิญญาณทุกคนที่อยู่ตรงนี้!

เป็นที่ทราบกันดีว่า ไม่ว่าจะเฉือน ฝานเป็นเส้น หรือแกะสลักเป็นรูปดอกไม้ ล้วนไม่ใช่เพียงเพื่อเป็นอาหารตาเท่านั้น แต่ที่สำคัญที่สุดก็คือ มันทำให้เข้าถึงรสชาติของวัตถุดิบได้ง่าย โดยเฉพาะเมื่อต้องจัดการกับเนื้อสัตว์ที่มีปราณวิญญาณมากมาย การแกะสลักจะช่วยให้ปราณวิญญาณถูกดูดซึมได้ง่ายขึ้น

เห็นได้ชัดว่าเฉินซีได้บรรลุทักษะในการเตรียมส่วนผสมที่น่ากลัวแล้ว!

เพียงแค่ฉากนี้ก็ทำให้สีหน้าของพ่อครัววิญญาณทุกคนที่อยู่ที่นั่นจริงจังและเคร่งขรึมมากขึ้น และความเฉยเมยในใจของพวกเขาค่อย ๆ ถูกแทนที่ด้วยความคาดหวัง

การเตรียมส่วนผสมเป็นเพียงขั้นตอนแรกในการทำอาหารอันโอชะ และการแสดงในขั้นตอนนี้ของเฉินซีก็ทำให้พวกเขาประหลาดใจ

พวกเขาจึงชักอดใจรอไม่ไหวที่จะได้เห็นวิธีการทำอาหารของชายหนุ่ม ตัวอย่างเช่น การผสมเครื่องปรุงรส การควบคุมเปลวเพลิงวิญญาณ การใช้ภาชนะ และอื่น ๆ เป็นต้น

ปรมาจารย์ยงไม่ได้กล่าวอะไรต่อไป เขาเพียงดื่มสุราอย่างไร้กังวล แต่ดวงตาที่หรี่ลงกลับจับจ้องทุกการเคลื่อนไหวที่เฉินซีทำ และการจ้องมองที่แฝงความสงสัยในตอนแรกของเจ้าตัวพลันเปลี่ยนเป็นความประหลาดใจ ความชื่นชม และความยินดี ความแปลกใจ… จนมาถึงความคาดหวัง

ส่วนผู้จัดการหวงกับไป๋กู้หนานต่างอ้าปากค้าง และคางของพวกเขาก็แทบจะร่วงกระแทกพื้น

ในบรรดาผู้คนที่อยู่ในตอนนี้ ทั้งสองคนอาจจะเป็นคนนอก แต่สายตาที่เฉียบแหลมของพวกเขากลับไม่ได้ด้อยกว่าใครเลยแม้แต่น้อย พวกเขาสามารถแยกแยะได้จากการเคลื่อนไหวที่ราบรื่นและมีทักษะของเฉินซีว่า มันเป็นไปไม่ได้เลย ถ้ามีคนบอกว่าชายคนนี้ไม่เคยเป็นพ่อครัววิญญาณมาก่อน!

จากนั้นเฉินซีก็เริ่มทำอาหาร

เขาดูจะไม่ได้สังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงของบรรยากาศโดยรอบ สีหน้าของชายหนุ่มยังคงสงบนิ่งและมีสมาธิ ด้วยการแกว่งมือของเขา ส่วนผสมกว่าหนึ่งร้อยชนิดพลันถูกแบ่งออกเป็นกลุ่ม ๆ กลุ่มละไม่กี่สิบชนิด และพวกมันก็เหมือนกับเงินเหลวที่ไหลอยู่บนโต๊ะ แช่อยู่ในนมข้น หล่อเลี้ยงด้วยวารีวิญญาณ หรือวางลงในกระทะ

หลังจากนั้นเขาพลันจุดเปลวเพลิงวิญญาณและควบคุมเครื่องครัว ขณะที่ใช้จิตสัมผัสเทพเพื่อรับรู้ถึงการเปลี่ยนแปลงในเปลวเพลิงวิญญาณ

ฟิ้ว!

ไขมันสีขาวราวกับหิมะที่เกิดจากการปรุงฉลามเกล็ดเงินถูกเทลงในกระทะเหล็ก มันส่งเสียงชี่ ๆ พร้อมกับปล่อยกลิ่นหอมเข้มข้นออกมา

ในเวลาไม่นาน เฉินซีก็ใส่ส่วนผสมบางชนิดลงในกระทะทีละอย่าง โดยมีส่วนผสมที่เป็นสีเขียว สีแดง สีขาว สีน้ำเงิน… พวกมันมีสีสันสดใสที่ดึงดูดสายตา

“เขากำลังทำอาหารอะไรอยู่หรือ?” ไป๋กู้หนานอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย เมื่อได้กลิ่นหอมที่โชยออกมา จากนั้นเขาก็ถามออกไป

“หากข้าจำไม่ผิด มันน่าจะเป็นอาหารที่เรียกว่า ‘ธารสายรุ้ง’ มันเป็นอาหารที่พ่อครัววิญญาณห้าใบไม้ขึ้นไปเท่านั้นที่จะสามารถทำอาหารได้ เพราะส่วนผสมกับเปลวเพลิงวิญญาณที่ใช้นั้นมีข้อกำหนดที่ซับซ้อนมาก อีกทั้งยังมีระดับความยากที่สูงลิ่ว” ผู้จัดการหวงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะกล่าวขึ้น

“โอ้ เหตุใดข้าถึงไม่เคยได้ยินชื่อนี้เลย” ไป๋กู้หนานกล่าวด้วยความประหลาดใจ แม้ว่าจะไม่ใช่พ่อครัววิญญาณ แต่เขาก็เป็นนายน้อยที่มีทักษะในการเพลิดเพลินกับตัวเอง เขาลิ้มลองอาหารเลิศรสที่ล้ำค่าและไม่ธรรมดามาทุกประเภท แต่กลับไม่เคยได้ยินชื่อของธารสายรุ้งเลย

“อาหารจานนี้มีไว้สำหรับผู้บ่มเพาะขอบเขตแกนทองคำหยินหยาง และมันไม่ได้มีค่ามากในบรรดาอาหารต่าง ๆ แต่ถ้าเทียบกันแล้ว การทำอาหารจานนี้กลับลำบากที่สุด เพราะส่วนผสมที่มีคุณลักษณะต่าง ๆ นั่นมีไม่น้อยกว่าหนึ่งร้อยชนิด และขั้นตอนในการทำอาหารกลับมีมากกว่าพันขั้นตอน เว้นแต่พ่อครัววิญญาณจะถูกบังคับให้ทำ เพราะแม้แต่พ่อครัววิญญาณห้าใบก็ไม่เต็มใจที่จะทำอาหารจานนี้ ดังนั้นชื่อของธารสายรุ้งจึงเป็นที่รู้จักสำหรับคนบางกลุ่มไปโดยปริยาย”

ผู้จัดการหวงกล่าวอย่างฉะฉาน ราวกับว่าเขากำลังกล่าวถึงสมบัติของตัวเอง และจากสิ่งนี้ก็เห็นได้ชัดว่า อีกฝ่ายไม่ได้เป็นผู้จัดการของโรงเตี๊ยมแห่งนี้อย่างเปล่าประโยชน์ แม้ว่าเขาจะไม่ใช่พ่อครัว แต่เจ้าตัวก็มีความรู้ที่เกี่ยวกับกระบวนการทั้งหมดที่จำเป็นในการทำอาหารจานต่าง ๆ อย่างชัดเจน

“มีอีกอย่างที่เจ้าไม่ได้กล่าวถึงคือ ธารสายรุ้งจานนี้เป็นอาหารที่พ่อครัววิญญาณจะต้องมีคุณสมบัติที่เหมาะสม จึงจะทำมันได้เท่านั้น ในมรดกสืบทอดของพ่อครัววิญญาณ อาหารจานนี้มักจะใช้เพื่อทดสอบลูกศิษย์” ปรมาจารย์ยงกล่าวขึ้นทันที สีหน้าของเขาในขณะนี้ค่อนข้างซับซ้อน เนื่องจากเฉินซีรู้ขั้นตอนในการทำธารสายรุ้ง ย่อมหมายความว่าอีกฝ่ายเคยได้รับการฝึกฝนในการศิลปะการทำอาหารแบบดั้งเดิมมาก่อน

สิ่งนี้ทำให้เขาประหลาดใจอย่างแท้จริง เพราะชายชราไม่เคยคิดมาก่อนว่า อัจฉริยะที่ไม่มีใครเทียบได้และมีสถานะอย่างเฉินซีจะเคยยึดอาชีพพ่อครัววิญญาณมาก่อน และถ้าข่าวนี้ถูกเผยแพร่ออกไปก็คงมีน้อยคนนักที่จะเชื่อมัน

‘ธารสายรุ้ง… เหตุใดคนผู้นี้ถึงทำอาหารจานนี้ในเวลานี้? หรือเขาอยากได้รับการยอมรับจากพ่อครัววิญญาณทั้งหมดที่นี่?’ ปรมาจารย์ยงรู้สึกสับสนอย่างมากในใจ

พ่อครัววิญญาณคนอื่นก็สับสนเหมือนกัน แต่ในไม่ช้า จิตใจของพวกเขาก็ถูกดึงดูดโดยศิลปะการทำอาหารขั้นสูงของเฉินซี และพวกเขาก็ไม่สนใจที่จะคิดเรื่องอื่น