บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 81

‘พลังจู่โจมเต็มกำลังของข้าสามารถสังหารราชาวานรทมิฬได้อย่างฉับพลัน เหตุใดครานี้จึงถูกต้านทานได้ง่ายดายนัก สายน้ำวนลึกล้ำแห่งนี้มีทักษะบ่มเพาะพลังระดับใดกันแน่’

สายตาของเฉินซีจ้องมองไปยังสายน้ำสีดำที่ส่งเสียงหวีดหวิวและกำลังไหลพรูออกมาระหว่างฝ่ามือของราชาอีกาทมิฬ แม้สายน้ำประหลาดจะมีความยาวไม่เกินยี่สิบจั้ง แต่เขากลับรู้สึกได้ถึงความทรงพลังของมันอย่างน่าเหลือเชื่อ

“ตาย!” เฉินซีปัดความคิดในหัวทิ้งเสียพร้อมกับตวัดกระบี่ฟันออกไปอีกครั้ง การเคลื่อนไหวนี้ผนึกไว้ด้วยพลังทั้งหกของเคล็ดวิชากระบี่หยั่งรู้วาตะลอยละล่อง อันได้แก่ เงาวายุพริบตา สายฝนโปรยปราย วายุทมิฬ วารีคลั่ง ทลายคลื่นวายุ และวายุทลายสุญญะ เขาจู่โจมด้วยความเชื่อมั่นว่าพลังนี้เพียงพอที่จะทำลายอีกฝ่ายได้ เหมือนที่เคยสังหารราชาเหยี่ยวสายฟ้ามาแล้ว

ทว่าการโจมตีของเขากลับไร้ผล!

ทันใดนั้นสายน้ำดำทะมึนกลับปรากฏขึ้นคั่นกลาง และดูดกลืนทุกสรรพสิ่งเข้าไป ต่อให้ปราณกระบี่ของเฉินซีจะมีความน่ากลัวและร้ายกาจเพียงใด สายน้ำนั่นก็กวาดล้างการโจมตีของชายหนุ่มได้จนหมดสิ้น

‘หากสถานการณ์ยังดำเนินต่อไปเช่นนี้คงไม่ดีแน่! สายน้ำดำมืดนี้ส่งผลให้พลังของข้าเสื่อมถอย!’ เฉินซีคิดทบทวนไปมาหลายตลบจึงไม่ได้ก้าวออกไปข้างหน้าแต่อย่างใด

“ข้าบอกแล้วอย่างไรว่า เจ้าไม่อาจต่อกรกับข้าได้” ราชาอีกาทมิฬพูดด้วยสีหน้าสุขุมเยือกเย็นก่อนจะหัวเราะออกมา ใบหน้าของเขาเผยให้เห็นความยโสโอหัง “เจ้าเพิ่งรู้แจ้งเกี่ยวกับเต๋าแห่งสายลมอย่างผิวเผิน ในขณะที่ข้าสั่งสมความเข้าใจมานานนับหมื่นปี จึงรู้แจ้งในเต๋าแห่งสายน้ำเป็นอย่างดี มิหนำซ้ำเต๋ารู้แจ้งแห่งสายน้ำของข้าก็เข้าขั้นสมบูรณ์แล้วเสียด้วย! เช่นนี้คนอย่างเจ้าจะริอ่านประมือกับข้าอย่างนั้นหรือ!”

‘เต๋ารู้แจ้งแห่งสายน้ำขั้นสมบูรณ์อย่างนั้นหรือ?’

เฉินซีหรี่ตาลงเล็กน้อย เขาเข้าใจความหมายของคำพูดนั้นอย่างชัดเจน

ความเชี่ยวชาญของทักษะวิชาแบ่งออกเป็นขั้นต้น ขั้นสูงและขั้นเอกภาพ เมื่อใดที่บรรลุถึงขั้นความสำเร็จดังกล่าวมนุษย์จะสามารถหลอมรวมเข้ากับฟ้าดิน ทุกการเคลื่อนไหวจะสามารถดึงพลังแห่งสวรรค์และโลกมาเป็นของตนเอง

เหนือขั้นเอกภาพคือเต๋าแห่งการรู้แจ้ง

ในขั้นนี้ มนุษย์จะเกิดความเข้าใจในโลกและลึกซึ้งในเต๋า ตราบใดที่พรสวรรค์ของมนุษย์ผู้นั้นไม่ถึงกับไม่เอาไหนและสั่งสมความรู้มาเพียงพอแล้ว มนุษย์ผู้นั้นจะเข้าใจในเต๋าแห่งการรู้แจ้งของตนเองจากสิ่งแวดล้อมทางธรรมชาติ อย่างภูเขา แม่น้ำ พื้นดิน ดอกไม้ ต้นไม้ ลม ไฟ ฟ้าผ่า ฟ้าร้อง เช่นเดียวกับเต๋าแห่งการรู้แจ้งที่เฉินซีเข้าใจในกระแสลมหรือการรู้แจ้งเต๋าแห่งสายน้ำของราชาอีกาทมิฬที่มีความเข้าใจกระแสน้ำ ทุกอย่างล้วนเป็นเต๋าแห่งการรู้แจ้งทั้งสิ้น

อย่างไรก็ตาม ในขั้นของเต๋าแห่งการรู้แจ้งนั้นมีระดับแยกไปอีก ผู้ที่เพิ่งบรรลุเต๋าแห่งการรู้แจ้งจะหมายถึงมีความเข้าใจลึกซึ้งเพียงเบื้องต้น ทว่าหากใครสามารถเข้าใจในกระแสเต๋าทั้งหมดได้ จึงจะถือว่ามีความเชี่ยวชาญในเต๋าแห่งการรู้แจ้งอย่างสมบูรณ์!

สำหรับระดับเต๋าแห่งการรู้แจ้งของเฉินซีนั้นกล่าวได้เพียงว่า เขาเพิ่งค้นพบเส้นทางในขณะที่ราชาอีกาทมิฬสามารถหยั่งรู้เต๋าแห่งสายน้ำจนเชี่ยวชาญในเต๋าแห่งการรู้แจ้งโดยสมบูรณ์

แม้ว่าทั้งสองจะสำเร็จเต๋าแห่งการรู้แจ้งเช่นเดียวกัน แต่ในระดับเต๋าแห่งการรู้แจ้งนั้นมีความแตกต่างระหว่างคนทั้งสองเรียกว่าห่างกันราวสวรรค์กับโลกมนุษย์ทีเดียว!

“ข้าถ่องแท้ในเต๋าแห่งสายน้ำมาตั้งแต่เมื่อห้าพันปีมาแล้ว จากนั้นก็เก็บเกี่ยวประสบการณ์และหล่อหลอมต่อไปอีกห้าพันปี เฝ้าพัฒนาฝึกปรือซ้ำแล้วซ้ำเล่า ข้าจึงเชี่ยวชาญในเต๋าแห่งสายน้ำด้วยตัวเอง สายน้ำปรภพในมือข้าสายนี้ สร้างจากแก่นแท้วารีที่เต๋าแห่งสายน้ำของข้ากลั่นออกมา ช่วยให้ข้าสำแดงพลังของมันได้อย่างเต็มที่ ความแข็งแกร่งของมันไม่ได้ด้อยกว่าพลังสมบัติวิเศษขั้นปฐพีเลย และต่อให้ต้องเผชิญหน้ากับผู้บ่มเพาะขอบเขตเคหาทองคำ ข้าก็มั่นใจว่าจะสังหารเขาได้แน่นอนอย่าว่าแต่คนอย่างเจ้าเลย” ราชาอีกาทมิฬกล่าวอย่างใจเย็นและเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจ รังสีครอบงำแผ่กระจายปกคลุมทั่วร่างกาย “เฉินซี เจ้าอย่าได้ดิ้นรนให้เสียแรง ยอมให้จับแต่โดยดี!”

“อยากให้ข้ายอมอย่างนั้นหรือ เช่นนั้นเอาชนะข้าให้ได้ก่อน!” เฉินซีคำรามเสียงกร้าว พลันกระบี่ท่องปรภพทั้งแปดเล่มก็ปรากฏขึ้นและแผดเสียงก้องกังวานทันที ก่อนที่พวกมันจะกลายเป็นลำแสงแปดเส้นตวัดตัดทั้งแนวขวางและแนวตั้งเคลื่อนที่ไปข้างหน้าหมายที่จะสับร่างราชาอีกาทมิฬให้แหลกละเอียด

“เจ้ามันดื้อรั้นดันทุรังเสียจริง ได้…ถ้าเช่นนั้นข้าจะจัดการเจ้าให้ได้ก่อน!” ขณะที่ราชาอีกาทมิฬทำทีทอดถอนใจ ทันใดนั้นเขาก็ยื่นมือออกไปคว้าพื้นที่ว่างเบื้องหน้า จากนั้นจึงหมุนข้อมือผลักไปข้างหน้าอย่างแรงราวกับว่ากำลังผลักภูเขาขนาดใหญ่

ครืนนนน!

ทันใดนั้นสายน้ำดำสนิทได้กลายเป็นลูกคลื่นขุ่นคลั่กพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าในรัศมีหนึ่งร้อยลี้ เมื่อมองจากระยะไกลจะเหมือนกับมีแม่น้ำสายมหึมาสีดำสนิทแขวนอยู่ข้างใต้ท้องฟ้า และชั่วพริบตามันก็มาถึงตัวเฉินซีแล้ว

“ฮึ” สีหน้าของเฉินซีเคร่งขรึมไปเล็กน้อย เมื่อสายน้ำปรภพปรากฏขึ้น ชายหนุ่มก็สงบสติให้เย็นลงก่อนเรียกกระบี่ท่องปรภพทั้งแปดเล่มกลับคืน

ฟิ้ว! ฟิ้ว! ฟิ้ว!

บังเกิดเสียงหวีดแหลมของลมเย็นที่คมกริบราวใบมีด อึดใจถัดมาปรากฏปราณกระบี่นับหมื่นนับแสนเล่มพุ่งเข้าหาสายน้ำที่จู่โจมเข้ามา มันดูคล้ายกับพายุกระบี่ที่อัดแน่นไปด้วยอำนาจเต๋าแห่งการรู้แจ้งซึ่งมีความรุนแรงน่าสะพรึงกลัวยิ่ง แม้แต่สายน้ำดำทะมึนที่ซัดเข้าหาตัวคนยังถูกเชือดเฉือนจนกระจัดกระจายเป็นละอองฝอยเล็ก ๆ ก่อนจะแปรสภาพกลายเป็นหมอกควันหายวับไป

ถึงกระนั้นหลังจากสายน้ำสีดำสนิทที่ถาโถมเข้ามาระลอกแรกถูกป้องกันได้ อึดใจถัดมาเกลียวคลื่นลูกใหม่ก็ปรากฏขึ้นตามมา ระลอกคลื่นใหม่นี้เคลื่อนที่ซ้อนทับเป็นชั้น ๆ มาแต่ไกลส่งให้พลังแรงและความแข็งแกร่งเพิ่มมากยิ่งขึ้น

“ฆ่า!” เฉินซีโคจรพลังในร่างและฟาดฟันกระบี่ออกไปโดยไม่ลังเลใจแม้แต่น้อย ยามนี้กระบี่ท่องปรภพทั้งแปดก็เคลื่อนไหวดุจมังกรเหินแปดตัวส่งเสียงคำรามเมื่อทะยานแหวกว่ายอากาศอย่างดุดัน ขณะที่ชายหนุ่มตามไปสมทบกับพวกมัน

เจตจำนงกระบี่สายลมทั้งดุดันและว่องไวส่งผลให้เกิดการเปลี่ยนแปลงมากมาย มันเท่ากับปลดตรวนเครื่องพันธนาการทำให้สามารถดิ้นรนต่อสู้ต่อไป นั่นคืออิสรภาพ!

‘ฆ่า!’

‘บดขยี้อุปสรรคขัดขวาง’

‘ฆ่า!’

‘ทำลายอสูรและสัตว์ร้ายที่ขวางอยู่บนเส้นทางให้หมดสิ้นไป’

‘ฆ่า!’

‘ทั้งหมดนี้ก็เพื่ออิสรภาพ!’

บัดนี้กระแสน้ำในสายน้ำปรภพไหลเชี่ยวกราก ขณะที่มันม้วนตัวเป็นลูกคลื่น ด้วยพลังของลูกคลื่นแต่ละลูกนั้นแข็งแกร่งและน่ากลัวยิ่งกว่าครั้งก่อนอย่างไม่มีวันจบสิ้น เฉินซีไม่ยั้งที่จะมุ่งสังหารจึงอาศัยพลังของแปดกระบี่ท่องปรภพร่วมกับเจตจำนงกระบี่ของตนเอง ซึ่งเปรียบเสมือนหน้าผาหินแข็งแกร่ง ‘แม้ว่ากระแสน้ำจะรุนแรงสักเพียงใดข้าก็จะทำลายมันให้หมดสิ้นด้วยกระบี่นับหมื่นแสนเล่มนี้!’

ฟู่! ฟู่! ฟู่!

พายุกระบี่บดขยี้กระแสน้ำให้เหลือเพียงละอองฝอย กระนั้นก็ยังไม่อาจกำจัดพวกมันไปได้อย่างสิ้นเชิง

“ลำพังเพียงแปดกระบี่ท่องปรภพนั้นยังไม่พอ” แววตาแน่วนิ่งทว่าเย็นเยียบดุจน้ำแข็งของเฉินซีทอประกายดุร้าย ทันใดนั้นปรากฏแสงแปลบปลาบที่ปลายกระบี่ไผ่ทองคำนิลในมือขวาของเขา แสงอันเกิดจากปราณแท้ธาตุน้ำแข็งที่โคจรออกมา ขณะที่เขากำลังบดขยี้ลูกคลื่นสายน้ำดำทะมึนอย่างบ้าคลั่งโดยแผ่กระจายไปทุกทิศทาง ร่างของเขาทะยานขึ้นสูงเฉียบพลันอย่างต่อเนื่องราวกับพลุตะไล!