บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 853

บทที่ 853 ใจประสานใจ

บทที่ 853 ใจประสานใจ

แลกเปลี่ยนสิ่งที่ใฝ่ฝันด้วยพลังธรรมเทพ!

ตอนนี้เฉินซีเพิ่งตระหนักได้ว่า เจดีย์ต้าเหยี่ยนนั้นเกินความคาดหมายอย่างที่เขาจินตนาการไว้ และจากสิ่งนี้ มันก็พอที่จะเห็นเหตุผลแล้วว่า เหตุใดเหล่าผู้บ่มเพาะทุกคนจึงต่อสู้จนตัวตายเพื่อเบียดกันเข้ามา

ต่อจากนั้น ถ้อยคำที่เหลียงปิงกล่าวก็ได้พิสูจน์ข้อเท็จจริงออกมา

ตั้งแต่ชั้นสองของเจดีย์ขึ้นไป จะมีพื้นที่พิเศษอยู่ในแต่ละชั้น ซึ่งมีรายการสมบัติวิเศษ โอสถ หุ่นเชิด สมุนไพร เคล็ดวิชาบ่มเพาะ และสิ่งอื่น ๆ อีกมากมาย

ตราบเท่าที่มีพลังธรรมเทพเพียงพอ ก็จะสามารถแลกเปลี่ยนเป็นสมบัติชิ้นใดในพื้นที่นี้ได้

นอกจากนี้ ยิ่งสามารถขึ้นไปบนเจดีย์ได้สูงเท่าใด สมบัติที่สามารถแลกเปลี่ยนก็จะยิ่งมีมากขึ้น และมูลค่าของมันก็จะสูงขึ้นตาม อีกทั้งยังเป็นของสะสมชั้นยอดที่ยั่วน้ำลายยิ่ง

ถึงขนาดที่ผู้บ่มเพาะสามารถกล่าวได้ว่า สมบัติที่พวกเขาต่างใฝ่ฝันถึงนั้นอยู่ในเจดีย์ทั้งสิ้น และพวกเขาสามารถครอบครองสมบัติเหล่านั้นได้ด้วยพลังธรรมเทพ!

เมื่อได้ยินเรื่องนี้ แม้แต่เฉินซีก็อดไม่ได้ที่จะตกใจ ด้วยเป็นเรื่องยากสำหรับชายหนุ่มที่จะจินตนาการว่า การมีอยู่ของเจดีย์ต้าเหยี่ยนนั้นมีความสามารถที่น่าอัศจรรย์เช่นนี้ได้อย่างไร?

ในขณะที่พวกเขาพูดคุยกัน เหลียงปิงได้นำเฉินซีกับเถิงหลานไปที่บันไดแล้ว

ครืน!

ทันทีที่พวกเขาก้าวเท้าไปที่บันไดขั้นแรก ทะเลเพลิงพลันลุกโชนอยู่ตรงหน้าของเฉินซี มันส่งเสียงคำรามอย่างโกรธเกรี้ยวเมื่อพัดโหมเข้าหา พร้อมกับเสียงหวีดหวิวที่ดังเข้าใกล้

“นี่ไม่ใช่ภาพลวงตา!”

เฉินซีมั่นใจได้ทันทีว่าทะเลเพลิงนี้เป็นข้อจำกัดชนิดหนึ่ง และมันไม่ใช่การโจมตีของภาพลวงตา แต่มันมีอยู่จริง

กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ เพียงก้าวขึ้นบันไดก็เทียบเท่ากับเหยียบย่างเข้าสู่โลกใบเล็ก เป็นมิติที่เกิดจากข้อจำกัด!

ทุกสรรพสิ่งล้วนมีโลกเป็นของตัวเอง

ความสามารถที่ไม่ธรรมดาดังกล่าว ทำให้เฉินซีอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ “ข้าจะบรรลุระดับนี้ได้เมื่อใดกันนะ?”

วูบ!

เหลียงปิงสะบัดแขนเสื้อของนางเบา ๆ ทำให้ทะเลเพลิงดับลงทันที จากนั้นภาพเบื้องหน้าก็เปลี่ยนไป และพวกเขาได้กลับมาที่บันไดอีกครั้ง

ต่อจากนั้น กลุ่มสามคนของเฉินซีก็ก้าวขึ้นไปทีละขั้น ระหว่างเส้นทาง พวกเขาพบกับทะเลเพลิง ภูเขาน้ำแข็ง ฝนใบมีด และปรากฏการณ์อื่น ๆ อีกมากมาย พวกเขาพบกับการโจมตีต่าง ๆ จากข้อจำกัด และอานุภาพของการโจมตีเหล่านี้ก็เทียบเท่ากับการโจมตีของผู้บ่มเพาะขอบเขตสถิตกายา

นอกจากนี้ ทุกครั้งที่พวกเขาก้าวขึ้นไป ความแข็งแกร่งของข้อจำกัดจะแข็งแกร่งขึ้นเล็กน้อย

แต่ด้วยการบ่มเพาะขอบเขตเซียนลึกลับของเหลียงปิง ข้อจำกัดเหล่านี้ก็เหมือนกับเศษกระดาษที่สามารถฉีกขาดได้อย่างง่ายดาย พวกมันไม่สามารถขัดขวางฝีเท้าของเฉินซีและคนอื่น ๆ ได้เลย

ในสายตาของคนอื่น ๆ คนทั้งสามดูเหมือนกับกำลังเดินเล่นอยู่ในลานบ้าน และพวกเขาก็ขึ้นไปถึงบันไดขั้นที่เก้าสิบเก้าอย่างง่ายดาย ทำให้เกิดสายตาอิจฉาที่จ้องเขม็งมา

ในเวลานี้ เฉินซีก็พบว่าดวงดาวที่อยู่ภายในแผ่นป้ายธรรมเทพในมือของเขานั้นส่องแสงมากขึ้น และมันก็ส่องแสงอยู่เป็นระยะ ๆ เมื่อชายหนุ่มก้าวผ่านบันไดขั้นที่เก้าสิบเก้า จำนวนดวงดาวที่ส่องแสงในแผ่นป้ายธรรมเทพก็มีถึงห้าหมื่นเจ็ดพันดวง!

โดยไม่คำนึงถึงดาวแห่งพลังธรรมเทพสามหมื่นสี่พันดวงที่เขาได้รับก่อนหน้านี้ เพียงแค่ขึ้นบันไดเก้าสิบเก้าขั้นนี้ ก็ทำให้เฉินซีได้รับดาวแห่งพลังธรรมเทพถึงสองหมื่นสี่พันดวงแล้ว!

นอกจากนี้ กระบวนการทั้งหมดนี้ยังใช้เวลาเพียงหนึ่งถ้วยชาเท่านั้น

ถึงขนาดที่เฉินซีรู้สึกว่าหากเหลียงปิงเต็มใจ นางก็สามารถนำพาพวกเขาไปถึงบันไดขั้นที่เก้าสิบเก้าได้ทันที!

วิธีได้รับพลังธรรมเทพมาง่าย ๆ เช่นนี้ ไม่ต่างกับการที่เขาหยิบสิ่งของจากถุงย่าม แม้แต่เฉินซีก็ยังรู้สึกว่ามันน่าเหลือเชื่อ ซึ่งในที่สุดเขาก็เข้าใจว่าทำไมผู้บ่มเพาะเหล่านั้นถึงรุมเข้ามาเหมือนกระแสน้ำ หลังจากที่ได้ยินว่าเจดีย์ต้าเหยี่ยนกำลังเปิดออก

คงไม่มีใครสามารถปฏิเสธการล่อลวงนี้ได้

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อมียอดฝีมือที่ไร้เทียมทานคอยติดตามอยู่เคียงข้าง พวกเขาย่อมสามารถก้าวไปข้างหน้าผ่านอุปสรรคทั้งหมดด้วยพลังอันท่วมท้น ซึ่งความรู้สึกของการเฝ้าดูพลังธรรมเทพทะยานขึ้นอย่างรวดเร็วนั้นน่าตื่นเต้นจริง ๆ

เฉินซีรู้สึกว่าเขาสามารถมาถึงบันไดขั้นที่เก้าสิบเก้าของชั้นที่หนึ่งได้อย่างรวดเร็ว แต่ชายหนุ่มไม่อาจทำสำเร็จได้ด้วยท่าทางที่ผ่อนคลายเหมือนเหลียงปิง

เขามองดูภายในร่างกายของตนเอง และค้นพบว่าคลื่นพลังผันผวนที่เกิดจากแก่นหัวใจ ซึ่งควบแน่นจากพลังงานลึกลับที่มาจากดวงจิตแห่งเต๋าได้แข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ และถึงขนาดเสียงการเต้นของหัวใจก็ถี่แรงขึ้นเรื่อย ๆ ราวกับเสียงรัวกลองศึก ในขณะที่คลื่นพลังงานได้แผ่กระจายไปทั่วทั้งร่าง คล้ายมีชีวิตหนึ่งกำลังเติบโตและหายใจอยู่ภายในนั้น

“บางทีแก่นหัวใจของข้าอาจเกิดการเปลี่ยนแปลง หลังจากที่ข้าไปถึงยันชั้นสูงสุดของเจดีย์…” เฉินซีรู้สึกตื่นเต้นและคาดหวังเป็นอย่างมาก

โดยไม่รอช้าอีกต่อไป เฉินซี เหลียงปิง และเถิงหลานได้พุ่งเข้าไปในประตูที่ปกคลุมด้วยแสงเรืองรอง เป็นการบ่งบอกว่าพวกเขาได้มาถึงชั้นที่สองของเจดีย์แล้ว!