บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 936

บทที่ 936 ยมโลก

บทที่ 936 ยมโลก

ดวงอาทิตย์สีม่วงลอยเด่นอยู่เหนือท้องฟ้าสีตะกั่ว แสงสลัวรางของมันย้อมโลกให้ดูมืดมน

สายลมหวีดหวิวครวญครางไม่ต่างกับเสียงร่ำไห้วิงวอน ความวังเวงทำให้ผู้พบเห็นรู้สึกหม่นหมอง

เมื่อเฉินซีลืมตาขึ้น สิ่งแรกที่เขาเห็นคือผืนฟ้าซึ่งย้อมด้วยสีเทา ดวงอาทิตย์ที่อาบแสงม่วงสลัว และสายลมที่มาพร้อมกับเสียงสะอื้นไห้

ที่นี่คือที่ใดกัน? เฉินซีชาไปทั้งตัว เขาต้องการที่จะลุกยืน ทว่าร่างกายอันปวกเปียกกลับไม่ฟังคำสั่ง และหลังจากพยายามฝืนออกแรงอยู่นาน ในที่สุดชายหนุ่มก็อยู่ในท่านั่งสมาธิพร้อมกับลมหายใจกระหืดกระหอบ

เขารู้ดีว่านี่เป็นผลข้างเคียงจากการใช้ระเบิดสังหารเทวะ นอกจากนี้ การเผาผลาญแก่นโลหิตในร่างกายอย่างเกินพอดี ยังส่งผลให้อายุขัยของเขาสั้นลงไปมาก

คราวนี้เขาอาจต้องใช้เวลาสักสองสามเดือนในการฟื้นฟูพละกำลัง… เฉินซีตรวจสอบร่างกายตนเองอย่างละเอียด ก่อนจะหันมองเพื่อสำรวจสิ่งที่อยู่รอบกายอย่างพินิจพิเคราะห์

ฟ้าดินของที่นี่ดูแปลกตา มวลเมฆสีเทาราวตะกั่วโอบล้อมผืนฟ้า เคียงข้างดวงอาทิตย์ที่ฉายแสงสลัวมัว แม้แต่สายลมยังพัดพาความหมองมัว บรรยากาศเช่นนี้ทำให้เขารู้สึกกดดันอย่างยิ่ง

ยิ่งกว่านั้น จุดที่ชายหนุ่มนั่งสิ้นแรงอยู่นี้ก็เป็นริมฝั่งน้ำ ในขณะที่เบื้องหน้าไกลออกไปเป็นป่าทึบที่ดูธรรมดา มันไม่มีกลิ่นอายอันตรายแผ่กระจายออกมาแม้แต่เสี้ยวเดียว

สิ่งนี้ทำให้เฉินซีถอนหายใจด้วยความโล่งอก ‘หรือนี่จะเป็นยมโลก…?’ เขาได้แต่ขบคิดในใจ

หากกล่าวถึงดินแดนที่ลึกลับที่สุดในภพทั้งสาม มันย่อมเป็นยมโลกอย่างไม่ต้องสงสัย และคงเป็นการยากมากที่สิ่งมีชีวิตตนใดจะล่วงรู้ว่าที่แห่งนี้มีหน้าตาเป็นอย่างไร

สิ่งที่เคยได้ยินได้ฟังล้วนแต่เป็นตำนานเล่าขานเท่านั้น

ตามตำนาน ดวงจิตของสิ่งมีชีวิตที่สิ้นอายุขัยจะเดินทางสู่ยมโลกโดยใช้เส้นทางของน้ำพุยมโลกเพื่อมาถึงแม่น้ำลืมเลือน ก่อนจะข้ามสะพานไน่เหอ*[1] และดื่มน้ำแกงยายเมิ่ง*[2] หลังจากนั้น พวกเขาก็จะถูกนำตัวไปยังหกวิถีสังสารวัฏ และส่งไปเกิดใหม่ตามกรรมที่ได้กระทำไว้แต่ปางก่อน

นอกจากนี้ ยมโลกยังมีสถานที่ลึกลับและน่าสะพรึงกลัวอยู่หลายแห่ง เช่นเมืองผู้หลงผิด ประตูนรก นรกสิบแปดขุม แม่น้ำเลือดแห่งบาป และอื่น ๆ อีกมากมาย

ภายในยมโลกนี้มีผู้ยิ่งใหญ่ปกครองอยู่มากมาย อาทิ จักรพรรดิวิญญาณทั้งห้า ราชานรกทั้งสิบ และพระกษิติครรภมหาโพธิสัตว์ และอื่น ๆ แต่ทั้งหมดนี้ก็เพียงตำนานบอกต่อกันมา ไม่มีใครล่วงรู้ถึงข้อเท็จจริง

ความเข้าใจที่เฉินซีมีต่อยมโลกนั้นล้วนมาจากเรื่องเล่าขานเหล่านี้ ดังนั้นเขาจึงไม่แน่ใจว่าสถานที่ที่อยู่ตรงหน้าเขาคือยมโลกจริง ๆ หรือไม่

‘แล้วตอนนี้ซิ่วอี้อยู่ที่ใด…?’ เฉินซีครุ่นคิดอยู่นาน ก่อนจะถอนหายใจเบา ๆ ขณะที่ดวงตาเผยแรงอาฆาตอันเย็นยะเยือกออกมาอย่างเด่นชัด

บัดนี้ ร่างอวตารของปิงซื่อเทียนถูกเขาทำลายสิ้นแล้ว ทว่าเข็มทิศปรโลกกลับปรากฏขึ้นอย่างกะทันหัน และกวาดเอาชิงซิ่วอี้ไป ทำให้ความสำเร็จของเฉินซีหลุดลอยไปอีกครั้ง

ทั้งหมดนี้เกิดจากผู้ที่ร่วมมือกับปิงซื่อเทียนอย่างไม่ต้องสงสัย …คนผู้นั้นทำให้เขาและชิงซิ่วอี้ต้องพลัดพรากจากกันทั้งที่ยังไม่ทันได้ร่วมสุขกัน!

“ไม่ว่าเจ้าจะเป็นใคร ข้าจะหาเจ้าให้เจอ และฆ่าเจ้าเสีย!” เฉินซีกัดฟันกรอดขณะพึมพำ

“นั่นคือเข็มทิศปรโลก มันเป็นสมบัติเทวะในยมโลก ดังนั้นจึงมีเพียงผู้ยิ่งใหญ่แห่งหกวิถีสังสารวัฏเท่านั้นที่สามารถควบคุมมันได้” หม้อใบจิ๋วพูดขึ้น

เฉินซีขมวดคิ้ว “ถ้าอย่างนั้นก็แสดงว่า มีผู้ยิ่งใหญ่ในยมโลกที่สมรู้ร่วมคิดกับปิงซื่อเทียน ขโมยซิ่วอี้ไปอย่างนั้นหรือ?” เขาถามอย่างคลางแคลงใจ

หม้อใบจิ๋วเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะตอบ “ไม่ผิด เพราะตอนนี้พวกเราอยู่ในยมโลกนี่”

สิ้นวาจา เสียงของหม้อใบจิ๋วได้เผยร่องรอยแห่งความรู้สึกผิดซึ่งเกิดขึ้นได้ไม่บ่อยนักออกมา “ข้าขอโทษ ข้าไม่คิดว่าจู่ ๆ เข็มทิศปรโลกจะโผล่มา ไม่เช่นนั้นเหตุการณ์นี้ก็คงไม่เกิดขึ้น”

เฉินซีส่ายหน้า “อย่าได้โทษตัวเองเลย” เขาพูดขัดจัดหวะหม้อใบจิ๋ว

“เจ้าก็อย่ากังวลไป ข้าติดหนี้บุญคุณเจ้าอยู่ ดังนั้นคราวนี้ข้าจะต้องพานางกลับมาให้ได้อย่างแน่นอน” หม้อใบจิ๋วยังไม่คลายจากความเสียใจ “การที่เข็มทิศปรโลกปรากฏในภพมนุษย์นั้นเป็นสิ่งต้องห้าม ในเมื่อพวกมันกล้าทำลายสมดุล เช่นนั้นข้าก็จะไม่เกรงใจ”

เฉินซีสูดหายใจลึกก่อนจะเอ่ย “เช่นนั้นก็ต้องขอบคุณท่านแล้ว ผู้อาวุโส”

เขาเข้ามายังยมโลกด้วยร่างกายที่อ่อนแอ ด้วยเหตุนี้ ชายหนุ่มจึงจำต้องพึ่งพาความแข็งแกร่งของหม้อใบจิ๋วเป็นการชั่วคราว

บางทีอาจจะเป็นด้วยความรู้สึกผิดในใจ หม้อใบจิ๋วจึงยอมยื่นมือช่วยเหลือเฉินซี และอธิบายรายละเอียดบางอย่างเกี่ยวกับสถานการณ์ในยมโลกให้แก่เขา

ตามที่หม้อใบจิ๋วอธิบาย แม้ยมโลกจะเป็นดินแดนเอกเทศ ทว่ามันก็กว้างใหญ่เสียจนเกือบจะไม่มีเขตแดนสิ้นสุด มันยิ่งใหญ่ไพศาลเสียยิ่งกว่าโลกทุกใบในภพมนุษย์รวมกัน และอาจมีอาณาเขตเทียบได้กับพื้นที่ของภพเซียน

การดำรงอยู่ของยมโลกนั้นเป็นไปเพื่อการเวียนว่ายตายเกิดของสิ่งมีชีวิตทั้งหลายในโลก มันเต็มไปด้วยวิญญาณ ดวงจิต และภูตผีเหลือคณานับ ทว่านอกจากสิ่งเหล่านี้แล้ว ที่นี่ยังมีเผ่าพันธุ์มากมายอาศัยอยู่

เผ่าพันธุ์เหล่านั้นเรียกรวม ๆ กันว่าเผ่าปรภพ

การมีอยู่ของเผ่าปรภพนั้นไม่ต่างอะไรกับมนุษย์หรือเผ่าพันธุ์มากมายที่มาจากยุคบรรพกาล ข้อแตกต่างเพียงหนึ่งเดียวก็คือพวกเขาอาศัยอยู่ในยมโลก

ตัวอย่างเช่น ผู้ยิ่งใหญ่ที่ปกครองยมโลกก็ล้วนมาจากเผ่าปรภพ ในขณะที่นรกใต้พิภพเป็นกลุ่มการปกครองซึ่งทำหน้าที่ควบคุมยมโลก

กลุ่มผู้ปกครองนี้ถูกแบ่งออกเป็นผู้ดูแลประตูนรก เส้นทางน้ำพุยมโลก สะพานไน่เหอ และหกวิถีสังสารวัฏ