บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 952

บทที่ 952 ฉวยโอกาสยามไฟไหม้

บทที่ 952 ฉวยโอกาสยามไฟไหม้

ท่ามกลางดอกปารมิตาสีแดงเจิดจ้าที่อยู่อีกฝั่ง ผลไม้สีแดงเพลิงที่มีขนาดราวไข่นกพิราบสั่นไหว กระจายกลิ่นอายเต๋าแห่งปารมิตาที่บริสุทธิ์ไปทั่วบริเวณ

ภาพที่เกิดขึ้นเบื้องหน้าทำให้เฉินซีตกตะลึง ผลปารมิตาหายากยิ่ง มูลค่าของมันมหาศาล ยากที่จะได้มาครอบครอง เหมือนกับที่ผู้บ่มเพาะหญิงแห่งเผ่าปรภพคนนั้นว่า ที่นางต้องใช้เวลาหลายเดือน จึงโชคดีพอจะได้มาหนึ่งลูก

จากวาจานี้ คงเห็นแล้วว่าผลปารมิตาหายากมากแค่ไหน

แต่ยามนี้กลับมีผลปารมิตามากกว่าสิบลูกปรากฏขึ้นตรงหน้า ยิ่งเวลาผ่านไป จำนวนก็ค่อย ๆ เพิ่มขึ้น แล้วจะไม่ให้เฉินซีตื่นเต้นได้อย่างไร?

เขาลอบสูดหายใจเข้า สงบสติลง รอคอยอย่างเงียบงัน

ผลปารมิตาเหล่านี้คือสิ่งมหัศจรรย์แห่งฟ้าดิน พวกมันมีสติปัญญา จิตวิญญาณ และมีวิถีเต๋า ตอนนี้พวกมันกำลังรวมตัวกัน ทำให้เกิดแสงสว่างเอ่อล้นออกมา บรรยากาศของมหาเต๋าแผ่ซ่าน จนปรากฏการณ์บางอย่างเกิดขึ้นมา

ในอากาศธาตุ มีเมฆมงคลนับพันลอยอยู่รอบสะพานสีแดงร้อนแรงก้อนแล้วก้อนเล่า ราวกับถนนที่ส่องแสงสว่างด้วยเปลวเพลิงซึ่งนำไปสู่ยมโลก พยายามชี้นำวิญญาณไปสู่ความเงียบงัน

เมื่อเห็นดังนี้ เฉินซีก็รู้ในทันทีว่าเขาจะรออีกไม่ได้แล้ว!

ในตอนนี้ พื้นที่ที่อยู่ใกล้เคียงกับบริเวณนี้ ใครบางคนคล้ายกับสังเกตเห็นบางอย่างเข้า จึงเอ่ยถามด้วยความประหลาดใจว่า “มีกลิ่นอายปารมิตาเข้มข้นมาจากอีกฝั่ง หรือว่าจะมีสมบัติใดกำเนิดขึ้นมา?”

“สวรรค์! นั่นมันกลุ่มผลปารมิตา! พวกมันถึงกับปรากฏขึ้นพร้อมกัน นี่มันช่างน่าทึ่งนัก!”

ใครบางคนได้หันมาสนใจกับปรากฏการณ์ดังกล่าว คนผู้นี้สวมชุดสีน้ำเงินและมีเส้นผมสีแดง ใบหน้าสง่าผ่าเผย คล้ายกับเป็นผู้นำ หลังจากเขารวบรวมสหาย เจ้าตัวจึงออกคำสั่งว่า “ไปด้วยกัน ปิดกั้นที่นี่ อย่าให้ข่าวแพร่งพรายออกไป เก็บพวกมันมาให้หมด!”

สหายของเขาเข้าใจทันทีว่านี่เป็นการเก็บทั้งคนและสิ่งของ!

“ศิษย์พี่ใหญ่เฉียน ดูเหมือนว่ามีคนอีกมากกำลังมาที่นี่ พวกเขามีจำนวนคนมากกว่าเรานัก!” ใครบางคนกล่าวเตือน

จริงดังที่คนผู้นั้นพูด มีร่างจำนวนมากอยู่ไกลลิบ เป็นกลุ่มคนมากกว่าสิบที่ลอยมาจากทิศทางต่าง ๆ ที่ยิ่งเวลาผ่านไป คนพวกนั้นก็ยิ่งมาเยอะขึ้นเรื่อย ๆ

พวกเขาทุกคนสวมชุดสีเทาเข้ม เห็นได้ชัดว่ามาจากกลุ่มเดียวกัน

“โห ผลปารมิตาขนาดนี้เชียวหรือ! หากเก็บพวกมันได้ทั้งหมด ข้าเฉินเส้าหลิงย่อมสามารถทะลวงเต๋ารู้แจ้งแห่งปารมิตาได้”

คนพูดเป็นชายหนุ่มอ่อนโยนผู้มีใบหน้าสีขาวราวกับหยก เขากล่าวอย่างตื่นเต้น ดวงตาหนึ่งคู่ทอประกายด้วยความกระตือรือร้น

ความจริง ไม่ใช่เพียงคนสองกลุ่มอย่าง ‘ศิษย์พี่ใหญ่เฉียน’ กับ ‘เฉินเส้าหลิง’ เท่านั้นที่มา แต่ยังมีกองกำลังกลุ่มที่สามมาถึงในเวลาเดียวกัน พวกเขาจ้องมองไปทางหุบเขานั่น สีหน้าตื่นเต้น ราวกับอยากจะฮุบผลปารมิตาทั้งหมดนี้กลืนลงท้องไป

โดยกองกำลังที่สามนี้มีราวแปดถึงเก้าคน ขณะที่ผู้นำกลุ่มถึงกับเป็นสาวน้อยคนหนึ่ง!

“บัดซบ! อย่างที่ผู้หญิงคนนั้นกล่าวจริง ๆ บริเวณยอดเขาปารมิตา มีกองกำลังจำนวนมากกระจายตัวเต็มไปหมด!”

ในตอนนี้ เฉินซีสัมผัสได้ว่ามีกลิ่นอายทรงพลังกำลังตรวจสอบอยู่รอบข้าง ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าลังเล แล้วลงมืออย่างเด็ดขาดทันที …ด้วยหาไม่แล้วมันจะสายเกินไป!

โครม!

ทั่วทั้งร่างกายของเฉินซีส่องแสงสว่างจ้า เขาเอื้อมมือออกไปคว้าจับกลุ่มแสงนั้น บงการให้มันกลายเป็นม่านแสงก่อนพุ่งเข้าหาผลปารมิตาที่อยู่อีกฝั่ง เพื่อเริ่มเก็บเกี่ยว!

ในเวลาเดียวกัน ทั้งสามกองกำลังไม่ชักช้าอีกต่อไป ก่อนพุ่งไปข้างหน้า

“นี่ ใครบางคนมาถึงก่อนพวกเราขอรับ!”

“หยุดพูดจาเหลวไหลได้แล้ว รีบไปเร็ว! ผลปารมิตาเหล่านี้เป็นสมบัติล้ำค่านัก!”

“เร็วเข้า ๆๆ นี่เป็นโอกาสจากสวรรค์ ถ้าปล่อยให้หลุดมือไป คงจะน่าเสียดายไม่น้อย มาร่วมมือด้วยกัน อย่าปล่อยให้ใครได้ไป!”

ทุกคนตะโกนก่อนจะพุ่งไปข้างหน้า พวกเขาทั้งตื่นเต้นและบ้าคลั่ง ดวงตาแดงก่ำ คิดอยากเก็บเกี่ยวอย่างเสียสติ ทำให้ที่แห่งนี้โกลาหลยิ่ง

ก่อนหน้านี้ เฉินซีได้วางข้อจำกัดบางอย่างไว้รอบข้างแล้ว แต่จุดประสงค์หลักคือป้องกันไม่ให้ผลปารมิตาหลบหนี ไม่ได้คิดเผื่อคนพวกนั้น

ที่แย่ยิ่งกว่านั้นคือ ทั้งสามกองกำลังนี้โจมตีและเข้าสังหารกันซึ่ง ๆ หน้า ทว่าไม่เพียงแค่ปล้นชิงผลปารมิตาเท่านั้น แต่พวกเขายังเข้ามาโจมตีเฉินซีด้วยซ้ำ …นับว่าพวกเขาชั่วช้าและอุกอาจยิ่งนัก!

สีหน้าของเฉินซีเย็นชา หัวใจถูกปลุกเร้าด้วยจิตสังหาร แต่หลังจากครุ่นคิดสักพัก เขาก็เลือกที่จะหลบเลี่ยง เพียงหันไปเก็บเกี่ยวผลปารมิตาใส่กระเป๋า

ผลไม้เหล่านี้มีสติปัญญาและจิตวิญญาณของตัวเอง หลังจากประสบกับสถานการณ์เช่นนี้ พวกมันต่างก็หวาดกลัวอย่างมาก จึงวิ่งวุ่นไปทั่ว ดังนั้นหากเฉินซีมัวแต่มาสนใจคนเหล่านั้น เขาก็ต้องเสียเวลาในการลงมือฆ่า และผลปารมิตาพวกนี้ก็คงหนีไปไกลแล้วระหว่างนั้น

“โอ้ว เจ้าเด็กนี่มีของดีนี่น่า!” ใครบางคนประหลาดใจ ก่อนชำเลืองมองมาที่เฉินซี

“อย่าเพิ่งไปสนใจคนแปลกหน้า ไว้เก็บเกี่ยวผลปารมิตาเสร็จ เราก็ค่อยไปจัดการเจ้าเด็กนั่นก็ยังไม่สาย!” ใครบางคนเผยสีหน้าดุร้าย ขณะกล่าวด้วยเสียงหยาบกร้าน

ตู้ม!

ทันใดนั้น การเปลี่ยนแปลงอันฉับพลันได้เกิดขึ้น เพราะผลปารมิตาเหล่านั้นถูกกดดันให้หลบหนี พวกมันจึงระเบิดเปลวเพลิงร้อนแรงออกมา ส่งคลื่นความร้อนกระจายไปรอบข้าง

หลังจากนั้นใครบางคนก็กรีดร้องออกมา พวกเขาถูกเปลวเพลิงกวาดผ่าน ทำให้วิญญาณหลุดลอยออกจากร่าง ขณะที่ร่างกายคล้ายกับถูกแผดเผา เหลือเพียงกองกระดูกแห้งแตกอยู่บนพื้น