บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 954

บทที่ 954 ปารมิตาจุติลงมายังโลก

บทที่ 954 ปารมิตาจุติลงมายังโลก

ผลปารมิตามีสีแดงสด พวกมันมีขนาดเท่าไข่นกพิราบ และมีอำนาจมหาเต๋าเคลือบบนผิวของพวกมัน ซึ่งถักทอเข้าด้วยกันราวกับประกายสายฟ้าสีแดงเข้มที่ไหลไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

เฉินซีเอื้อมมือคว้ามันมาหนึ่งผล ก่อนจะสัมผัสได้ถึงเต๋ารู้แจ้งแห่งปารมิตาจำนวนมากที่ประดังประเดเข้ามา มันทั้งบริสุทธิ์และน่าหลงใหล อีกทั้งยังส่งกลิ่นหอมล้ำลึกของเต๋าออกมา

“ไอ้หนู เจ้ากล้าดียังไง! รีบปล่อยข้าซะ แล้วข้าจะไว้ชีวิตเจ้า!” ทันใดนั้น เสียงคำรามได้ดังขึ้นจากข้างในผลปารมิตา และเฉินซีสามารถมองเห็นคนตัวเล็กที่สวมมงกุฎทรงสูงกับเสื้อผ้าโบราณยืนอยู่ในผลปารมิตาลูกนั้น

ชายหนุ่มประหลาดใจ เพราะเขาไม่เคยคาดคิดว่าผลปารมิตาจะมีสติปัญญาถึงขนาดก่อรูปเป็นตัวคนได้

แต่ชายหนุ่มก็ยังกลืนมันลงไปโดยไม่สนใจวาจาของอีกฝ่าย

ครืน!

กระแสของมหาเต๋าที่ทรงพลังได้เปลี่ยนเป็นกระแสพลังที่เผาผลาญวิญญาณของเขา เฉินซีสังเกตพบว่าความเข้าใจในเต๋ารู้แจ้งแห่งปารมิตาของเขานั้นค่อย ๆ เพิ่มพูนอย่างรวดเร็ว!

ในขณะเดียวกัน ความเข้าใจต่าง ๆ ก็ปรากฏขึ้นในจิตใจของชายหนุ่ม

มันเป็นความรู้ความเข้าใจรวมถึงแก่นแท้ของเต๋ารู้แจ้งแห่งปารมิตา ซึ่งมีเพียงแต่ต้องทำความเข้าใจมันอย่างลึกซึ้งเท่านั้น เขาจึงจะสามารถใช้พลังที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเต๋ารู้แจ้งแห่งปารมิตาได้

ในขณะที่ตกอยู่ในภวังค์ เฉินซีดูจะสังเกตเห็นเส้นทางที่สว่างไสวด้วยไฟซึ่งเชื่อมต่อกับทั้งสามภพ และมันถูกปกคลุมด้วยดอกปารมิตาสีแดงสดจำนวนนับไม่ถ้วนที่ดูเหมือนลุกเป็นไฟ

เส้นทางนี้มีอยู่ในทั่วทุกซอกทุกมุมของทั้งสามภพ ตราบใดที่ยังเป็นสถานที่ที่มีสิ่งมีชีวิตอยู่ มันก็จะถูกทำให้สว่างไสวด้วยเปลวไฟของอีกฟากหนึ่ง แต่ความสว่างไสวที่เปล่งออกมาจากมัน ดูราวสิ่งมีชีวิตทั้งมวลก็ไม่อาจพบเห็นมันได้

โดยเฉพาะในขณะที่แสงจางลงและสิ่งมีชีวิตกำลังจะล้มตาย วิญญาณของพวกเขาจะถูกชักนำโดยดอกปารมิตาไปสู่เส้นทางที่ส่องสว่างด้วยไฟและนำทางไปสู่ยมโลก…

มันเป็นเหมือนศูนย์รวมคำสั่งของยมโลก ซึ่งยังคงรักษากระบวนการนำพาวิญญาณเข้าสู่วัฏจักรของการเกิดใหม่ มันทั้งลึกล้ำและน่าเกรงขาม อนุญาตให้ผู้วายชนม์ได้มีสถานที่พักผ่อนหรือกลับชาติมาเกิดใหม่ได้

การนำทาง!

ถ้าไร้การนำทาง แล้วผู้วายชนม์จะหาทางกลับมาเกิดใหม่ได้อย่างไร?

นี่คือความลึกล้ำของปารมิตา มันอนุญาตให้ผู้วายชนม์ได้ไปถึงอีกฟากหนึ่ง แทนที่จะกลายเป็นวิญญาณเร่ร่อน มันเป็นตัวแทนของกฎระเบียบที่เรียบง่ายที่สุด เป็นธรรมชาติ และยุติธรรม

เฉินซีหมกมุ่นอยู่กับการทำความเข้าใจของเขา และไม่ได้รับรู้ถึงกาลเวลาที่ผันผ่านไป

สามวันต่อมา…

หลังจากเฉินซีได้กินผลปารมิตาผลที่สิบสองเข้าไป ทั่วทั้งร่างกายของเขาก็อาบไล้ไปด้วยเปลวเพลิงที่ดูคล้ายกับกลีบดอกไม้ และพวกมันก็กระพืออยู่รอบตัว

ในเวลาเดียวกัน คลื่นพลังผันผวนที่ลึกล้ำและลี้ลับของเต๋าก็แผ่ขยายออกไป

ทันใดนั้น มวลหมู่ดอกปารมิตาอันหนาแน่นซึ่งปกคลุมไปทั่วช่องเขาพระราหู ก็เริ่มแกว่งไกวในเวลาเดียวกัน

พวกมันเป็นเหมือนดวงประทีปมากมายที่สว่างไสวด้วยแสงเทียนที่สักการะด้วยความจริงใจ และพวกมันกำลังโห่ร้องด้วยความยินดี

โดยเฉพาะอย่างยิ่งบนท้องฟ้า เส้นทางที่ดูราวกับแสงสวรรค์ได้พาดผ่านลงมา เส้นทางนี้ซึ่งเปล่งแสงศักดิ์สิทธิ์ที่ลึกล้ำออกมามีสีแดงเพลิงและดูเหมือนว่ามันกำลังลุกไหม้

“ท้องฟ้าสว่างด้วยเปลวไฟ ปารมิตากำลังจุติลงมายังโลก!”

“สวรรค์! มีคนหยั่งรู้ความลึกล้ำของปารมิตาจนบรรลุอย่างถ่องแท้แล้ว!”

“เป็นไปได้อย่างไรกัน!? นั่นเป็นหนึ่งในสามสุดยอดเต๋ารู้แจ้งของยมโลกเรา ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา มีเพียงจักรพรรดิยมโลกเท่านั้นที่บรรลุจนถ่องแท้ ทำให้เขาสามารถบัญญัติกฎแห่งปารมิตา และบรรลุตำแหน่งสูงสุดได้”

“น่าอัศจรรย์ยิ่ง! ช่างน่าทึ่งอย่างแท้จริง! มันเป็นดั่งปาฏิหาริย์!”

ภายในช่องเขาพระราหู มีผู้บ่มเพาะมากมายได้มาเยือนอยู่ทุกวัน เพื่อต้องการออกค้นหาดอกปารมิตา หลังจากเห็นปรากฏการณ์นี้ คนทั้งหมดต่างอุทานด้วยความตกใจไม่รู้จบ ราวกับว่าพวกเขาได้เห็นการมาถึงของปาฏิหาริย์

ในเวลาเดียวกัน ญาณสัมผัสที่น่าเกรงขามอย่างหาที่เปรียบไม่ได้จำนวนมากมายได้กวาดมาจากทุกทิศทุกทาง และพวกเขาก็ค้นหาทั่วทั้งช่องเขาราหูเป็นเวลานาน แต่สุดท้ายก็ต้องกลับมามือเปล่า ทำได้แต่ถอนญาณสัมผัสออกไป

“สามารถบรรลุในปารมิตาอย่างถ่องแท้ นับตั้งแต่สมัยโบราณจวบจนปัจจุบัน ตัวตนในยมโลกที่สามารถบรรลุถึงสิ่งนี้ได้จากการบ่มเพาะ หายากพอ ๆ กับขนวิหคอมตะและเขากิเลน” หม้อใบจิ๋วหยุดส่องแสงศักดิ์สิทธิ์ หลังจากญาณสัมผัสที่น่าเกรงขามเหล่านั้นหายไป ซึ่งก่อนหน้านี้ เป็นฝีมือของหม้อใบจิ๋วนี่เอง ที่ช่วยให้เฉินซีสามารถหลีกเลี่ยงการถูกตรวจจับจากญาณสัมผัสที่น่าเกรงขามเหล่านั้น

แต่เฉินซีหาได้รู้เรื่องเหล่านี้ไม่

ชายหนุ่มสัมผัสได้เพียงการเปลี่ยนแปลงบางอย่างในร่าง หลังจากที่หยั่งรู้เต๋ารู้แจ้งแห่งปารมิตาจนถ่องแท้แล้ว และด้วยการแผ่ญาณสัมผัสออกไป เฉินซีก็สามารถรับรู้ถึงความผันผวนของกฎฟ้าดินในยมโลกได้อย่างราง ๆ

ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นฝีมือของมหาเต๋าแห่งปารมิตา

ในทำนองเดียวกัน หลังจากเขาผ่านพ้นอุปสรรคนี้ไปได้ ความแข็งแกร่งของเฉินซีก็เพิ่มขึ้นอย่างมาก เช่นเดียวกับประสบการณ์และความเข้าใจของเขาก็แตกต่างไปจากเดิมลิบลับ

น่าเสียดายที่อาการบาดเจ็บภายในยังไม่ได้รับการเยียวยาอย่างสมบูรณ์ ดังนั้นชายหนุ่มจึงไม่สามารถทราบได้ชั่วคราวว่าความแข็งแกร่งของเขาเพิ่มขึ้นมากเท่าใด

“สิบวัน! ข้าจะฟื้นฟูพลังสูงสุดได้ในอีกสิบวัน ในเวลานั้น ตราบใดที่ข้าไม่พบผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตเซียนสวรรค์หรือสูงกว่านั้น ความแข็งแกร่งของข้าก็เพียงพอที่จะกวาดล้างไปทั่วยมโลก” เฉินซีสูดหายใจเข้าลึก ในขณะที่เขาค่อย ๆ สงบความตื่นเต้นในใจ

ปัง!

ในขณะนี้ ยันต์ภายในเจดีย์บำเพ็ญทุกข์ในร่าง จู่ ๆ ก็ระเบิดออกเป็นชิ้น ๆ และในเวลาเดียวกัน เสียงหนึ่งได้ดังก้องอยู่ในโสตของเฉินซี

“นายน้อย รีบมาช่วยพวกเราเร็วเข้า!”