บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย นิยาย บท 108

เจน ดันน์คิดว่าเรื่องนี้คงจะจบลงหลังจากรับประทานอาหารกลางวันแล้ว

เห็นได้ชัด ว่ามีคนคิดอย่างอื่น

มีร่องรอยของการทำอะไรไม่ถูกในดวงตาของเจน ดันน์ "คุณโซรอสคุณกินก๋วยเตี๋ยวเนื้อตุ๋นไปแล้ว” ‘แล้วคุณก็กินไปสามชามแล้วด้วย!’

“อืม - อืม ก๋วยเตี๋ยวเนื้อก็รสชาติดี”

“ ... ”

“คุณหยุดตามฉันได้ไหม คุณโซรอส?” ทำไมคนนี้ถึงเป็นเหมือนขนมเหนียวหนืดอย่างนี้นะ?

“ฉันบอกคุณแล้วคุณโซรอส หากคุณร่ำรวยก็นำเงินไปที่อีสต์ เอ็มเพอเรอร์ ฉันจะไม่ทำให้คุณผิดหวัง คุณสามารถทำอะไรก็ได้ที่คุณต้องการกับฉันในตอนนั้น”

มุมริมฝีปากของไฮด์ โซรอสโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มเหยียดหยาม เขาพูดด้วยเสียง "โอ้" "ฉันจะทำอะไรก็ได้ที่ฉันต้องการหรอ?"

มีคนเริ่มเจ้าเล่ห์

"ใช่ คุณร่ำรวยดังนั้นนำเงินของคุณไปที่อีสต์ เอ็มเพอเรอร์ คุณคือลูกค้าของฉันและลูกค้าคือพระเจ้า”

“โอ้…” เขาตอบอย่างยืดยาว “โอ้” มีความหมายสำคัญที่ลึกซึ้ง อย่างไรก็ตาม เจน ดันน์ไม่สามารถรับรู้ได้ในขณะนี้ “ คุณพูดเอง เจอกันคืนนี้"

ต้องบอกว่า เขาหันหลังกลับและผลักจักรยานของเขาออกไป

เจน ดันน์สูญเสียอย่างสิ้นเชิง เธอพบว่ามันยากที่จะอ่านใจของไฮด์ โซรอสอย่างไรก็ตามในที่สุดเธอก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก…ในที่สุดผู้ชายคนนี้ก็จากไปสักที

หากเขายังคงรบกวนเธอนอกหอพักของเธอ ...

เจน ดันน์เหลือบมองใบหน้าที่จ้องมองมาทางเธออย่างระมัดระวัง

“สาวน้อย ชายก่อนหน้านี้คนนั้นเป็นพี่ชายของคุณหรือเปล่า?” หญิงวัยกลางคนวิ่งมาหาเธอ

“... เขาไม่ใช่”

“อ้าว แล้วเขาเป็นเพื่อนร่วมงานของคุณเหรอ?”

เจน ดันน์ส่ายหัว

“เยี่ยมเลย ไม่ว่าเขาจะเป็นใคร สาวน้อย น้องสะใภ้ของลูกพี่ลูกน้องของฉันเพิ่งเรียนจบในปีนี้และยังไม่มีแฟน กรุณาพูดสนับสนุนเธอหน่อยนะสาวน้อย"

ผู้หญิงคนนี้กำแขนของเธอ เจน ดันน์พบว่าเธอมีความหึงหวงมากเกินจะทนได้ อยู่ในตำแหน่งที่ยากลำบาก เธอจ้องไปที่ผู้หญิงคนนี้…เธอไม่สามารถบอกผู้หญิงคนนี้ได้ว่า ไฮด์ โซรอสเป็น ‘ลูกค้า’ ของเธอใช่ไหม?

“พระเจ้าช่วย พูด เฟลิเซีย ทำไมคุณถึงตั้งคำถามกับหญิงสาวของอาคารหลังนี้อย่างไม่ใส่ใจ ราวกับว่าผู้ชายคนนั้นเป็นแฟนของเธอ?”

"ไปให้พ้น มันเป็นไปไม่ได้ ฉันเห็นว่าผู้ชายคนนี้มีคุณสมบัติที่ดีจริงๆและไม่ได้น่าเกลียด เมื่อเทียบกับหญิงสาวคนนี้…โอ้ที่รัก หญิงสาว ฉันไม่ได้บอกว่าคุณไม่เหมาะกับผู้ชายที่ดีคนนั้น มันก็แค่…มันก็แค่…โอ้ที่รัก! ฉันอธิบายไม่ถูก! หญิงสาวไม่โกรธโอเคนะ?”

เจน ดันน์พยักหน้าอย่างเหม่อลอย เธอดูอึดอัดเล็กน้อยและรีบวิ่งขึ้นไปชั้นบนทันที

เสียงของผู้หญิงขณะที่พวกเขาคุยกันยังคงดังอยู่ข้างหลังเธอ

“เฟลิเซียคุณไม่กลัวที่จะทำร้ายความรู้สึกของหญิงสาวคนนั้นด้วยการพูดคำเหล่านั้นต่อหน้าเธอหรือ?”

“ฉันเป็นคนตรงไปตรงมา อย่างกับเธอไม่รู้ว่าฉันเป็นคนตรงไปตรงมาแค่ไหน มันเป็นความจริง มองครั้งเดียวใคร ๆ ก็บอกได้ว่าหญิงสาวคนนี้กับผู้ชายคนนั้นไม่เข้ากัน มีความแตกต่างอย่างมากระหว่างพวกเขา

“นอกจากนี้ยังมีบางอย่างที่เธอไม่รู้เกี่ยวกับหญิงสาวคนนี้ ฉันเป็นเพื่อนบ้านของเธอ ใครจะรู้ว่างานของหญิงสาวคนนี้คืออะไร เธอมักจะกลับบ้านกลางดึก…”

เจน ดันน์เร่งฝีเท้าโดยไม่รู้ตัว

เมื่อเธอเข้ามาในหอพักผิวของเธอก็ซีดเผือดไปแล้ว

เจน ดันน์ได้นำคำพูดที่ดูเหมือนจะไม่ได้ตั้งใจของผู้หญิงเหล่านั้นเข้ามาในหัวใจ

เธอไม่สามารถรับรู้ความรู้สึกของ ไฮด์ โซรอสได้ สายตาของเขาเมื่อเขาจ้องไปที่เธอนั้นจริงจังและแน่วแน่ อย่างไรก็ตามยิ่งเขาทำแบบนั้นเธอก็ยิ่งรู้สึกแย่

“ฉันเป็นลูกค้าของเธอ เธอไม่ได้บอกว่าลูกค้าต้องมาก่อน ลูกค้าคือพระเจ้า ไม่ใช่หรอ? คุณไม่ได้บอกว่าถ้าฉันนำเงินไปที่อีสต์ เอ็มเพอเรอร์ เธฮจะไม่ทำให้ฉันผิดหวังหรือ?” รอยยิ้มที่น่ากลัว แต่มีเสน่ห์ถูกดึงเบา ๆ ที่ริมฝีปากของไฮด์ โซรอสทันใดนั้นเขาก็ก้มตัวลงและมีหัวสีดำเงาอยู่ข้างหูของเจน ดันน์ ริมฝีปากบางของเขาอยู่ใกล้จนเกือบจะโดนใบหูของเจน ดันน์

เขาพูดด้วยท่าทางที่น่ากลัว แต่มีเสน่ห์ “เธฮไม่ได้บอกว่าฉันสามารถทำอะไรก็ได้ที่ฉันต้องการหรอ?”

มีร่องรอยของรอยยิ้มที่มุ่งร้ายในดวงตาของเขาขณะที่เขาพ่นลมอุ่นออกมาที่หูของเจน ดันน์โดยเจตนา

“โอ้…เธอตั้งใจหลอกฉันงั้นเหรอ?เจน ดันน์มันเป็นคนใจร้ายแค่ไหนกัน”

หูของเจนอ่อนไหวและเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้มในทันที เธอหลบเลี่ยงอย่างเร่งรีบและเอวของเธอก็ถูกเกี่ยวด้วยแขนที่เหมือนเหล็กขณะที่มันขวางทางอย่างรุนแรง ไฮด์ โซรอสโน้มศีรษะของเขาเข้ามาใกล้มากขึ้นและริมฝีปากบางของเขาก็ปัดผ่านใบหูของเธออย่างเจ้าชู้

"ไปกันเถอะ เราจะออกไปเล่น ฉันเบื่อแทบตายที่อยู่ในห้องส่วนตัวนี้ หากเธฮปฏิเสธที่จะไป นั่นหมายความว่าเธอกำลังดูหมิ่นพระเจ้าของเธอ ถ้าเธอปฏิเสธที่จะไป ... ฉันจะไปที่หอพักของเธออีกครั้งในวันพรุ่งนี้และรอเธออยู่ชั้นล่าง”

‘นี่…เป็นส่วนหนึ่งของกฎด้วยหรือเปล่า?’

การแสดงออกของเจน ดันน์เปลี่ยนไปหลายครั้ง

เธอพูดผ่านฟันที่กัดแน่น “ฉันทำงานอยู่คุณโซรอส!” เธอจงใจเน้นคำพูดของเธอเตือนเขาถึงความจริงนี้!

"ฉันรู้ ฉันรู้กฎของอีสต์ เอ็มเพอเรอร์ดีกว่าเธอ ถ้าฉันพาเธอออกไปฉันจะต้องลงทะเบียนและจ่ายเป็นรายชั่วโมงใช่ไหม ถ้ายังไม่ได้ผล ฉันจะจ่ายเพื่อขอลางาน 1 วันสำหรับเธอ เป็นไง?"

เขาหยิบกระดาษโน้ตออกมากองหนึ่งแล้วพูดว่า “นี้” เขาวางไว้ตรงหน้าเจน ดันน์และพูดต่อว่า “คุณสามารถปฏิบัติเหมือนกับว่าเธอกำลังทำงาน ทำเพื่อเงิน ฉันสัญญาว่าฉันจะพาเธอไปทานอาหารเย็น คุณฮาร์เปอร์บอกว่าถ้าฉันไม่พาแฟนตัวน้อยไปทานมื้อเย็นเขาก็จะไม่ทำอาหารให้ฉัน…เจน เจน เจน…”

“หยุดเรียกชื่อฉันซะที” เสียงเรียกของเขาทำให้เธอปั่นป่วน

“แน่นอน ทานอาหารเย็นกับฉัน แล้วยังไงต่อ”

เจน ดันน์จ้องไปที่ ไฮด์ โซรอสเมื่อเห็นว่าเขาตัดสินใจแล้วและจะไม่ปล่อยให้เรื่องลดลง ขมับของเธอก็เริ่มปวดขณะที่เธอลูบมัน “แค่อาหารมื้อเย็นใช่ไหม?”

“ใช่แค่อาหารมื้อเย็น” 'ช่ายยย…'

“ถ้าอย่างนั้น…เป็นอันว่าตกลง”