บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย นิยาย บท 119

“เอาสิ ถ้าอย่างนั้นคุณก็โทรหาเขาด้วยตัวเองเลย ที่นี่ตรงนี้ เมื่อเขาอยู่ที่นี่เขาจะได้เห็นด้วยตาตัวเอง ว่าเพื่อนที่ดีที่สุดของเขาเองก็ไม่สนใจเขาเลย” เจนพูดออกมา

เจนอยากจะหัวเราะ ผู้ชายคนนี้กล้าคิดว่าความคิดของเธอเป็นความคิดของเขาได้อย่างไร? เขากล้าคิดได้ยังไง ว่าเธอจะไม่บอกทุกอย่างกับไฮด์

อ่อ บางทีเธออาจจะกลายเป็นผู้หญิงที่ไร้ยางอายในสายตาของผู้ชายคนนี้

“คุณ…” สายตาของคาลเลนเปลี่ยนไปเป็นยิ่งรังเกียจ “คุณนี่มันน่าคลื่นไส้มาก คุณบอกว่าฉันไม่สนใจไฮด์ แต่เมื่อคุณพูดเช่นนั้นออกมา ก็หมายความว่าคุณไม่สนใจความรู้สึกของเขาเหมือนกัน การที่ไฮด์ปฏิบัติกับคุณเป็นอย่างดีมันเป็นเรื่องที่เสียเปล่า”

เจนพูดในใจว่า "ใช่ มันเสียเปล่า"

“ฉันเห็นด้วยค่ะ คุณชายคาลเลน”

คาลเลนไม่คาดคิดว่าเจนจะยอมรับสิ่งนั้นโดยไม่ลังเลเลยสักนิด

เขาโกรธมาก เขารู้สึกโกรธแทนเพื่อนของเขา ไฮด์ โซรอส

“อย่าหลงตัวเองมากนัก ผมจะบอกให้เขารู้ ว่าคุณเป็นผู้หญิงแบบไหน ผู้หญิงอย่างคุณก็เหมือนเนื้องอกร้าย ผมจะไม่ยอมให้เนื้องอกอย่างคุณอยู่ใกล้ ๆ เพื่อนรักของผม และทำร้ายเขา”

หลังจากที่เขาพูดอย่างนั้นเขาก็ปล่อยมือจากเธอ

…

เจนและคาลเลนกลับมาที่ห้องพร้อมกัน

การแสดงออกในดวงตาของ ไฮด์ โซรอส เปลี่ยนไป เมื่อคาลเลนนั่งลง เขาก็พบกับดวงตาที่ลึกล้ำของ ไฮด์ โซรอส เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมา

“นายไม่มีกลิ่นควันบุหรี่” ริมฝีปากบางของ ไฮด์ โซรอส ขยับพูด ขณะมองไปที่คาลเลน ซึ่งนั่งอยู่ตรงข้ามกับเขาอย่างเย็นชา

คาลเลนบอกว่าเขาจะออกไปสูบบุหรี่ แต่เขาไม่ได้กลิ่นเหมือนควันบุหรี่จากตัวของคาลเลนเลย เขายังกลับมาที่ห้องหลังจากเจนไม่นาน จากนั้น ไฮด์ โซรอส ก็จำได้ว่าคาลเลนออกไปจากห้องตามหลังเจนไปติด ๆ

ไฮด์ โซรอส ก้มหน้าลง

ซัคอยู่ข้าง ๆ เขายกแก้วกาแฟในมือขึ้นมาแล้วหยุดไว้ข้าง ๆ ริมฝีปากของเขา

“ฉันไปทักทายคุณหนูดันน์ เรารู้จักกันที่ อีสต์ เอ็มเพอเรอร์ เรื่องก็มีแค่นั้น ก็ถือว่าแค่ทักทายคนรู้จักไหม?”

ไฮด์ โซรอส ชายตามอง พรางพูด “ฉันรู้ว่าเธอทำงานที่ อีสต์ เอ็มเพอเรอร์ นายไม่จำเป็นต้องแปลกใจเกี่ยวกับเรื่องนี้”

คาลเลนแทบจะหัวเราะออกมา จากความหงุดหงิดของเขา เขาหยิบกล่องบุหรี่ออกมาด้วยนิ้วเรียวยาว และจุดบุหรี่ตรงหน้าเจน หลังจากนั้นเขาก็ลิ้มรสมันอย่างช้า ๆ

ไฮด์ โซรอส ยกคางของเขามากยิ่งขึ้น เขาพูดกับคาลเลนว่า “นี่นายไม่ได้สูบบุหรี่ข้างนอกหรอ?”

ซัคยังคงตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติ เขายืนขึ้น “ฉันจำได้ว่าฉันมีอย่างอื่นที่ต้องไปทำ เมื่อกี้ฉันดื่มแอลกอฮอล์ คาลเลนขับรถพาฉันกลับบ้านที”

หลังจากนั้นเขาก็ดึงคาลเลนขึ้นจากที่นั่งโดยไม่พูดอะไร “คุณหนูดันน์ ไว้เจอกันใหม่นะ”

หลังจากพวกเขาทั้งสองจากไป ไฮด์ โซรอส ก็หันกลับมามองเจนตั้งแต่หัวจรดเท้า “เขาทำอะไรกับคุณ?”

“ไม่มีอะไรค่ะ”

“แล้วเขาพูดอะไรกับคุณบ้าง?”

“เขาแค่ทักทายปกติค่ะ”

ไฮด์ โซรอส มองเธอและคิ้วของเขาก็ขมวดเข้าหากัน เห็นได้ชัดว่าเขาไม่เชื่อเธอ

เจนไม่ได้พูดอะไรเพิ่มเติม มันขึ้นอยู่กับเขา ว่าเขาอยากจะเชื่อเธอหรือไม่

“ผมมีหลายอย่างที่ต้องดูแลเมื่อเร็ว ๆ นี้ เพิ่งจะดีขึ้นเมื่อไม่นานมานี้ เจนหลังจากที่ฉันทำสิ่งเหล่านี้สำเร็จแล้ว ผมจะพาคุณไปจากอีสต์ เอ็มเพอเรอร์”

พาเธอไปจาก อีสต์ เอ็มเพอเรอร์ อย่างนั้นหรือ? ในขณะนั้นเธอรู้สึกว่า เขาจะทำในสิ่งที่เธอต้องการมันมากในขณะนี้

อย่างไรก็ตามถ้ามันง่ายสำหรับเธอที่จะออกจาก อีสต์ เอ็มเพอเรอร์ เธอก็คงจะทำได้ตั้งนานแล้ว

ฌอนไม่ยอมปล่อยเธอไปแน่ เขาจะยังคงสามารถหาเธอพบ แม้ว่าเธอจะออกจาก อีสต์ เอ็มเพอเรอร์ ก็ตาม นอกจากนี้สิ่งเดียวที่สามารถพิสูจน์ตัวตนของเธอ ซึ่งก็คือบัตรประจำตัวประชาชนของเธอก็อยู่ที่เขา แม้ว่าเธออยากจะออกไปตอนนี้ ก็ยากที่จะทำเช่นนั้นได้หากไม่มีบัตรประจำตัวของเธอ

…

หลังจากที่คาลเลนจากไปเขาก็ไม่ได้กลับบ้าน เขาขอให้ชาวโซเชียลพบเขาที่ร้านกาแฟ เขาเล่าเรื่องบางอย่างให้เธอฟัง ก่อนที่เธอจะจากไปชาวโซเชียลพยักหน้าและกล่าวว่า "ไม่ต้องกังวล ฉันจะช่วยคุณ. ฉันจะทำให้เพื่อนของคุณเห็นธรรมชาติที่แท้จริงของผู้หญิงคนนั้น อย่างไรก็ตามคุณได้สัญญากับฉันว่า…อืมแค่คืนเดียว อย่าลืม”

คาลเลนหัวเราะเบา ๆ และเอนตัวไปข้างหูของชาวโซเชียลอย่างยั่วยวน "แน่นอน คุณหนูวิลสันสวยงามขนาดนี้ ผมจะพลาดนัดกับคุณได้อย่างไร?”

คุณหนูวิลสันรู้สึกหัวหมุนกับคาลเลน หลังจากที่เขาจีบเธอด้วยน้ำเสียงทุ้มลึกและใบหน้าที่มีเสน่ห์ของเขา เธอไม่เต็มใจที่จะจากไป “ฉันจะทำคืนพรุ่งนี้ คุณต้องอยู่ที่นั่นในเวลานั้น เพื่อแนะนำในกรณีที่ฉันทำงานได้ไม่ดีพอ”

"แน่นอน คุณหนูวิลสันสวยมาก และมีฝีมือมาก ผมเชื่อในความสามารถในการทำงานของคุณ นอกจากนี้แม้ว่าคุณจะทำออกมาได้ไม่ดี ผมก็ไม่พลาดโอกาสที่จะใช้เวลากับสาวงามอย่างคุณ”

เขาประจบคุณหนูวิลสันมาก

“ถ้าอย่างนั้นฉันจะขอให้คุณหนุวิลสันโชคดี” หลังจากที่เขาพูดอย่างนั้นเขาก็หันกลับมา ในขณะที่เขาหันกลับมาก็มีแววตารังเกียจฉายออกมาจากเขา เขาไม่ต้องการที่จะอยู่ต่อไปอีก ดังนั้นเขาจึงเดินจากไปอย่างเร่งรีบ

…

ตอนกลางคืน