บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย นิยาย บท 127

เจนเกลียดคำว่า 'ลงโทษ'

"คุณสจ๊วตมักจะลงโทษฉัน จะเป็นอย่างไรถ้าวันนี้ฉันไม่อยากฟังคุณ? คุณจะลงโทษฉันอย่างไร คุณสจ๊วต?” เขายังลงโทษเธอไม่พออีกหรือ?

‘ถ้าเขาต้องการลงโทษฉัน เขาก็ควรทำมันเลย!’ ผู้หญิงคนนั้นคิดขณะที่เธอนั่งอยู่บนที่นั่งผู้โดยสาร “ถ้าคุณต้องการลงโทษฉัน คุณสจ๊วต ก็ทำเถอะ” เธอยอมแพ้ เขาควรจะลงโทษเธอ เธอไม่สนใจอีกต่อไปแล้ว

บนเบาะคนขับ ดวงตาของชายคนนั้นส่องแสงวูบวาบ จากนั้น พวกมันก็มืดลง เขาหันหัวและพูดด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มว่า “เอาล่ะ ถ้าเธออยากรู้ ฉันก็จะบอกให้เธอรู้” หลังจากที่เขาพูดอย่างนั้นเขาก็คล้องแขนยาวรอบคอของเจนและดึงเธอเข้ามาหาเขา จากนั้นเขาก็ใช้อีกมือถูริมฝีปากของเจนอย่างโกรธเกรี้ยว เสียงที่ทุ้มของเขาดังขึ้นในรถที่เงียบสงบ

“ฉันเกลียดที่ริมฝีปากของเธอถูกคนอื่นทำให้เสีย คุณรู้ไหม?” นิ้วหัวแม่มือของเขาลูบไล้ริมฝีปากของเจนซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทันใดนั้นเขาก็ก้มลงมาประกบริมฝีปากของเจน

ใช่ เขากัดเธอ

"อ๊ากก" เจนร้องเมื่อผิวริมฝีปากของเธอแตก เธอเอื้อมมือไปผลักฌอนออกไป หลังจากกัดเธอแล้วเขาก็ดึงตัวเองออกไปและสตาร์ทรถ เขาเปลี่ยนเกียร์และเหยียบแป้นคันเร่ง เขาทำทุกอย่างได้อย่างราบรื่น

เมื่อรถขับออกไป เจนก็ปล่อยมือที่จับริมฝีปากของเธอออก เมื่อเธอลิ้มรสสิ่งที่อยู่ในปากของเธอ เธอก็รู้ว่านั่นคือเลือด

เธอเหนื่อยและหมดแรงอย่างแท้จริง ราวกับว่าพลังงานทั้งหมดของเธอถูกดูดออกจากร่างกายของเธอ เธอเอนเบาะรถ ‘ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ฉันจะปล่อยให้เขาทำทุกอย่างที่ต้องการ' เธอก็แค่ไปกับเขา ไม่มีประโยชน์ให้เธอต้องดิ้นรนต่อไป

ในรถฌอนเรียกลูกน้องและเออกคำสั่ง “ทุกคนกลับไปที่อีสต์ เอ็มเพอเรอร์เดี๋ยวนี้”

เมื่อรถหยุดลงที่ชั้นล่างของอีสต์ เอ็มเพอเรอร์ ชายคนนั้นไม่ได้พูดอะไรและอุ้มเจนในท่าเจ้าสาว เขาเดินไปยังทางเข้าของอีสต์ เอ็มเพอเรอร์

“อย่าขยับ เธอควรทำตัวให้ดีถ้าเธอไม่ต้องการให้ฉันทำแบบที่เคยทำกับเธอในรถต่อหน้าทุกคนที่นี่ อย่าทำให้ฉันโกรธ มันจะไม่ส่งผลดีต่อตัวเธอเลย”

ฌอนสังเกตเห็นเจนกำลังดิ้น และเขาก็หยุดเธอโดยไม่มีการแสดงออกทางสีหน้า

หัวใจของเจนกำลังลุกเป็นไฟ ผู้ชายคนนี้จะเพิกเฉยต่อความต้องการของเธอหรือไม่? อย่างไรก็ตาม หลังจากมองไปรอบ ๆ แล้ว เธอก็หลับตาลง เธอไม่มีสิทธิ์เลือก แต่อย่างน้อยเธอก็มีสิทธิ์ที่จะไม่เห็น

อูโน่และพวกได้กลับไปที่อีสต์ เอ็มเพอเรอร์ก่อนหน้าพวกเขา พวกเขารอพวกเขาอยู่ฝ่ายเดียว ในขณะเดียวกันฌอนก็อุ้มเจนเข้าไปในลิฟต์ เขามองไปที่หนึ่งในสองคนและพูดว่า "ตามฉันมา"

ชั้น 28

ฌอนอุ้มเจนออกจากลิฟต์แล้วโยนเธอลงบนเตียงใหญ่ในห้องนอน เขาพูว่า “คืนนี้เธอจะต้องอยู่ที่นี่ เพียงแค่นอนหลับ เธฮไม่จำเป็นต้องสนใจสิ่งอื่นใด” เมื่อเขาหันกลับมาและเดินจากไปเขาสั่งกับบอดี้การ์ดทั้งสองว่า “คอยดูเธอ อย่าให้เธอออกไปจากชั้นนี้”

"ครับ เจ้านาย"

ใบหน้าของเจนเปลี่ยนเป็นสีขาว “ไม่!” เธอจะออกไปข้างนอกในวันนี้ เธอไม่อยากถูกควบคุม “คุณไม่มีสิทธิ์!”

"หุบปาก" ชายคนนั้นหันกลับมา และไม่มีการแสดงออกบนใบหน้าของเขา เขามองไปที่เจน “ฉันให้เธฮสองทางเลือก อย่างแรกไปอาบน้ำและนอน อย่างที่สองฉันจะอาบให้เธฮและนอนกับเธอ”

เจนก้มหน้าลง มีความโกรธอยู่บนใบหน้าของเธอ

ฌอนยิ้มเยาะและเดินจากไป

เมื่อเขาก้าวเข้าไปในลิฟต์ ลิฟท์ก็เลื่อนงลง เมื่อประตูเปิดออกอูโน่ และ ดอส กำลังรอเขาอยู่ ทันทีที่ชายคนนั้นเดินออกจากลิฟต์เขาสั่งด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ไป! หาว่าไอ้นั่นอยู่ที่ไหน!”

…ไฮด์ โซรอสเมามาก เขารู้สึกขนลุก เขาจับหน้าอกของเขา ราวกับว่ามีบางสิ่งถูกพรากไปจากเขา

เสียงหนึ่งพูดกับเขาว่า “นายควรเชื่อใจเธอ นายไม่รู้หรือว่าเธอเป็นใคร?”

อีกเสียงหนึ่งกล่าวว่า "ครอบครัวของเธอไม่ไว้ใจเธอด้วยซ้ำ ทุกคนบอกว่าเธอมีความผิด เธอทำสิ่งที่หลอกลวงเหล่านั้นทั้งหมด! แต่นายยังอยากอุทิศตัวเองให้ผู้หญิงอย่างนั้นหรือ? นายเป็นบ้าหรอ? ไฮด์ ผู้หญิงคนนั้นไม่สมควรได้รับความรู้สึกของนาย ความภาคภูมิใจของนายอยู่ที่ไหนกัน? ความซื่อสัตย์ของนายอยู่ที่ไหน? ศักดิ์ศรีของนายอยู่ที่ไหน? โซรอสผู้เย่อหยิ่งหลงรักฆาตกรที่ชั่วร้าย ที่กักขัง และฆ่าเพื่อนที่ดีที่สุดของเธอเองหรอ? นี่มันเรื่องตลก! ฮ่าฮ่าฮ่า!

“ หุบปาก หุบปาก!” เขาพูดด้วยเสียงดังมาก เบียร์ในมือของ ไฮด์ ก็ถูกโยนทิ้งไปไม่ไกล มันแตกเป็นชิ้น ๆ

หลังจากทำลายขวดเบียร์เขาก็ได้ยินเสียงเคาะประตูอย่างรวดเร็ว

ไฮด์นอนแผ่บนโซฟาและไม่ขยับเขยื้อน เขาขึ้นเสียงและตะโกนอย่างหยาบคาย “หยุดเคาะสักที ฉันเหนื่อยจะตายแล้ว"