"พวกเราเหมือนกัน! พวกเราทั้งมีความภาคภูมิใจและหยิ่งผยอง”
“เราใช้ชีวิตทั้งชีวิตอย่างโดดเด่น ฌอน สจ๊วต! ผู้ชายที่หยิ่งผยองอย่างคุณและฉันจะยืนอยู่ได้อย่างไรหากมีผู้หญิงแบบนี้ผู้หญิงที่ถูกเกลียดชังและดูถูกโดยทุกคน ยอมรับไม่ได้แม้กระทั่งมาตรฐานของเราเอง ในฐานะผู้หญิงคนแรกที่เราเคยตกหลุมรักอย่างแท้จริงงั้นหรอ?!
“คุณรักเจน ดันน์ สจ๊วต อย่าปฏิเสธเลย คุณรู้ว่าคุณเป็นใคร? หากคุณยังไม่ตกหลุมรักเธอ ปกติคุณจะเย็นชายิ่งกว่าอาร์กติกเสียอีก คุณจะวิ่งมาหาฉันกลางดึกและต่อยฉันแบบนี้หรือ?
“ฌอน สจ๊วตคุณตกหลุมรักเธออย่างชัดเจน!
“แต่คุณรับได้ไหม สจ๊วต? คุณกล้าที่จะยอมรับว่าคุณรักเธอด้วยคำพูดของคุณเองหรือไม่?
“คุณไม่ คุณทำไม่ได้!”
ไฮด์คำรามด้วยเสียงหัวเราะอีกครั้ง พลางเย้ยหยันชายคนนั้นที่อยู่ไม่ไกลจากเขา “คุณยังทำเองไม่ได้ด้วยซ้ำ สจ๊วต แล้วคุณมีสิทธิ์อะไรที่จะให้ฉันทำมัน?
“ฉันเป็นทายาทของโซรอส เอมไพร์!
“ฉันสามารถหาผู้หญิงคนไหนก็ได้ที่ฉันต้องการด้วยการชี้นิ้วของฉัน!
“ ฉันไม่รักเธอ ฉันจะไม่ยอมรับว่าฉันตกหลุมรักเธอ!
“ฮ่าฮ่าฮ่า…”
เสียงหัวเราะของเขาดุร้าย แต่ก็เจ็บปวดอย่างสุดหัวใจ หางตาของไฮด์ชุ่มไปด้วยน้ำตา แต่เขาก็ไม่หยุดร้องโหยหวน “ฉันจะไม่มีวันตกหลุมรักผู้หญิงคนนั้น!”
ลูกกระเดือกของฌอนกระดกในลำคอ “อย่าเข้าใกล้เธออีกเลยโซรอส! หากวิธีการรักเธอคือการเอารอยยิ้มกลับมาบนใบหน้าของเธอ ...
“จากนั้น ฉันจะใช้วิธีของตัวเองในการแสดงคำที่ฉันไม่สามารถพูดมันออกมาได้!”
ใช่พวกเขาทั้งคู่เป็นผู้ชายที่หยิ่งทะนงและยืนอยู่เหนือคนอื่น ๆ … ไฮด์พูดถูกเกี่ยวกับเรื่องทั้งหมดนี้ แต่เขาเดาไม่ถูกว่าทุกอย่างจะจบลงอย่างไร
“ฮ่าฮ่าฮ่า…” ไฮด์ตอบสนองราวกับว่าเขาได้ยินเรื่องตลกบ้า ๆ “ฌอน สจ๊วตฉันหวังว่าจะได้เห็น! แทบอดใจรอไม่ไหวที่จะเห็นว่าคุณใช้วิธีของตัวเองอย่างไร…ผู้หญิงแบบนั้น! เธอเป็นของคุณทั้งหมด! ฉันไม่ต้องการเป็นส่วนหนึ่งของเธอ!”
ฌอนหันไปทางซ้าย “ฉันหวังว่าคุณจะรักษาคำพูดของคุณ อยู่ให้ห่างจากเธอตั้งแต่นี้ไป”
ไฮด์เพิกเฉยต่อเศษแก้วที่กระจายอยู่ทั่วพื้น ยกมือของเขาขึ้นแล้วกดมันเข้ากับหน้าอกของเขา เขากดมันด้วยแรงทั้งหมดซ้ำแล้วซ้ำเล่าราวกับว่ามันเป็นวิธีเดียวที่เขาจะระงับความเจ็บปวดตรงที่ตรงนั้นได้
ทั้งสองเสียงในหัวของเขากำลังโต้เถียงกันอีกครั้ง
เสียงหนึ่งบอกว่าอย่าพลาดสิ่งนี้
อีกเสียงบอกว่าคุณทำถูกแล้ว
เสียงแรกคำรามใส่เขา นายจะเสียใจในสิ่งนี้! นายจะต้องเสียใจอย่างแน่นอน ไฮด์ โซรอส!
“ไม่! ฉันจะไม่เสียใจกับสิ่งนี้!” หมัดของไฮด์ทุบลงบนพื้นอย่างไร้ความปราณีและเขาได้รับแก้วมากขึ้นในผิวของเขาสำหรับปัญหาของเขา ถึงกระนั้นแก้วก็ไม่ได้สร้างความบาดเจ็บให้เขาเลย ไม่มีที่ไหนใกล้เท่าความเจ็บปวดในหัวใจของเขาเลย!
ในตอนนี้ เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าความเจ็บปวดที่เขารู้สึกตอนนี้ไม่มีอะไรเทียบได้กับความเสียใจที่ทรมานซึ่งจะทรมานเขาไปอีกหลายปีข้างหน้า
หลายปีต่อมาไฮด์จะบอกฌอน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย
‘ งั้นเขาจะช่วยให้เธอฟื้นคืนความภาคภูมิใจและศักดิ์ศรีที่หายไป -’ โอ๊ย ก็มึงนั่นแหล่ะเป็นคนทำให้เจนตกอยู่ในสภาพแบบนี้...
อ่านแล้วก็อึดอัดแทน อยากให้ความจริงเปิดเผยเร็ว ๆ และเจนสามารถออกไปใช้ชีวิตดี ๆ อยู่ห่าง ๆ จากคนสารเลวพวกนี้ ไม่อยากให้ให้อภัยใครเลย...