บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย นิยาย บท 147

หลายวันหลังจากนั้น เจนดูเหมือนจะเปลี่ยนไปเป็นคนที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง เธอกลายเป็นคนเงียบขรึม และอดทนมากขึ้น แต่ในขณะเดียวกันเธอก็ดูเหมือนจะเชื่อฟังฌอนมากขึ้นอีกด้วย...

เธอไม่ขัดขืนเลยกับสิ่งที่เขาพูด

อย่างไรก็ตาม การเชื่อฟังของเธอกำลังซ่อนหัวใจที่อยากจะหลบหนีอยู่!

เธอจัดการทุกอย่างเกี่ยวกับ สตอร์จ ทรัสต์ อย่างเร่งรีบด้วยความเร็วที่เธอพยายามทำนั้นนำไปสู่การปฏิรูปใหม่ทั้งหมด เธอทำกับตระกูลดันน์ ในสิ่งที่พวกเขาทำกับเธอหลังจากที่เธอเข้าคุกโดยใช้วิเวียนและคนอื่น ๆ เพื่อทำให้คนที่สูงกว่าไม่มีพลังขัดขืนเช่นเดียวกับปลาวาฬที่กลืนหนอน เธอปิดความขัดแย้งภายในทั้งหมดอย่างจริงจังในระยะเวลาอันสั้นที่สุดเท่าที่จะทำได้

ตอนนี้เธอมีวิเวียนและคนอื่น ๆ ที่ดูแลงานภายในของบริษัท สิ่งที่เธอต้องทำคือเชื่อใจพวกเขาอย่างเต็มที่และให้การสนับสนุนอย่างเต็มที่ด้วยเช่นกัน

งานที่แท้จริงของเจน คือการเยี่ยมเยือนพันธมิตรทางธุรกิจเก่าแก่ของ สตอร์จ ทรัสต์ แต่ละราย เพื่อหาข้อตกลงต่าง ๆ ในทางธุรกิจ

แน่นอนว่านี่ไม่ใช่เรื่องง่าย

ความยุ่งเหยิงภายในของบริษัท อาจถูกจัดการไปบ้างแล้วในตอนนี้ แต่บาดแผลนั้นยังห่างไกลจากการเยียวยาอย่างเต็มที่ อย่างไรก็ตาม ไม่ใช่ทุกคนที่จะยินดีที่เธอสามารถแก้ปัญหาเหล่านี้ได้ทั้งหมดในช่วงเวลาอันสั้น เธอกำลังไปเยี่ยมคู่ค้าเก่าของเธอด้วยความถี่ที่เพิ่มมากขึ้น

นั่นหมายความว่าทุกคนสามารถค้นพบได้อย่างง่ายดายว่าเธอกำลังจะไปที่ไหนและเมื่อไร

ก่อนที่เธอจะสามารถเกลี้ยกล่อมหุ้นส่วนเก่าของเธอได้ คลื่นอีกระลอกก็เข้ามาถล่มเธอ จู่ ๆ มีวิดีโอปรากฏในฟอรัมออนไลน์ของบริษัท โดยแสดงให้เห็นว่าเจนคุกเข่าที่เท้าของชายวัยกลางคนหัวล้านมีอ่างแช่เท้า และเธอกำลังนวดเท้าไปด้วยข้าง ๆ ของเธอนั้นมีลังขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยเงินสดที่บรรจุอยู่ข้างในนั้น

วิดีโอดังกล่าวมีความยาวไม่ถึงหนึ่งนาที แต่ทุกคนที่เห็นนั้น จะเห็นว่าผู้หญิงที่อยู่ในนั้นดูต่ำต้อยและน่าสมเพชแค่ไหน

สตอร์จ ทรัสต์ ทั้งหมดอยู่ในความโกลาหลในทันที เมื่อเจนเห็นว่าทุกสายตาที่จ้องมองเธอดูแปลก ๆ ไป

เธอขมวดคิ้ว "เกิดอะไรขึ้น?" ในที่สุดเธอก็อดไม่ได้ที่จะถามคำถามนั้นออกมา

ไม่มีใครพูดอะไรในตอนแรก เจนมองการแสดงออกที่แปลกประหลาดบนใบหน้าของพวกเขา และโดยเฉพาะอย่างยิ่งการดูถูกในดวงตาของพวกเขา ...

ทันใดนั้นความหวาดกลัวที่คุ้นเคยก็ปะทุขึ้นภายในตัวเธอ…มันเป็นอารมณ์ที่เจนไม่สามารถควบคุมได้ ซึ่งเป็นผลข้างเคียงจากการถูกทรมานที่เธอต้องทนทุกข์มานาน

มันแทบจะเป็นสัญชาตญาณ สิ่งใดก็ตามที่กระตุ้นส่วนนั้นของเธอ มันมักจะก่อให้เกิดความกลัวที่ไม่สามารถควบคุมได้จากส่วนลึกภายในหัวใจของเธอ

เธอยกเท้าขึ้นโดยไม่รู้ตัว และหันหลังอยากที่จะวิ่งหนี

อย่างไรก็ตาม เธอทำแค่ยกเท้าขึ้น และถอยหลังไปเพียงสองก้าว...

ทันใดนั้นก็มีวัตถุบางอย่างถูกขว้างปามาที่เธอ “คุณมันไร้ยางอาย ถึงขนาดจะคุกเข่าให้ใครก็ได้! ผู้หญิงอย่างเธอจะมีสิทธิ์เป็นผู้นำของ สตอร์จ ทรัสต์ ได้ยังไง?! เอานรกออกจาก สตอร์จ ทรัสต์!” คนที่ปาวัตถุนั้นใส่เธอตะโกนออกมาต่อว่าเธอ

หลังจากนั้นมันก็เหมือนกับว่าพวกเขาเปลี่ยนไปเป็นคนละคนกับก่อนหน้านี้ และสิ่งต่าง ๆ ในบริษัทก็กระจัดกระจายในเวลาอันรวดเร็ว หลังจากเสียงตะโกนครั้งแรกดังขึ้น ก็มีเสียงที่สอง สาม และสี่…ตามมา เสียงนับไม่ถ้วนดังขึ้นเรื่อย ๆ และมีสิ่งของมากมายนับไม่ถ้วนที่ถูกขว้างปามาที่เธอ บางคนโยนลูกบอลกระดาษ ในขณะที่คนอื่น ๆ โยนอาหารเช้าของพวกเขา รวมทั้งแซนวิชไข่ตุ๋น แพนเค้ก ...

วัตถุต่าง ๆ ลอยเคว้งอยู่ในอากาศจนดูวุ่นวายไปหมด

ดอสตอบสนองอย่างรวดเร็ว เขาวิ่งเข้ามาเพื่อที่จะปกป้องเจน แต่เธอไม่สามารถหลีกเลี่ยงวัตถุเหล่านั้นได้ทั้งหมด

“เอานรกออกจาก สตอร์จ ทรัสต์!”

“คุณไม่มีสิทธิ์เป็นประธานของ สตอร์จ ทรัสต์!”

“คุณเป็นผู้หญิงที่น่ารังเกียจ! คุณจะลาก สตอร์จ ทรัสต์ ต่ำตมไปพร้อม ๆ กับตัวคุณ!”

เสียงแต่ละครั้งดังกว่าครั้งสุดท้าย ใบหน้าของเจนซีด และนั่นคือตอนที่วิเวียนและคนอื่น ๆ รีบวิ่งลงไปชั้นล่างเช่นกัน “พวกคุณ!”

"พวกคุณกำลังทำอะไรอยู่? พวกคุณหมิ่นประธานได้ยังไง!”

“หยุดเถอะ!”

วิเวียนและคนอื่น ๆ เข้าร่วมการต่อสู้ และตะโกนให้ทุกคนหยุด แต่ความพยายามของพวกเขาก็ไร้ผล

“ดูหมิ่นหรอ? ทำไมผู้หญิงที่ต่ำต้อยอย่างนั้น ถึงควรได้รับความเคารพหรอ?!”