บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย นิยาย บท 153

ฌอนอุ้มเจนตลอดทาง ร่างกายที่สูงเพรียวของเขาสัมผัสได้ถึงความรู้สึกเหงา และความเหนื่อยล้าจากผู้หญิงคนนี้

หลังจากวางเธอลงบนที่นั่งผู้โดยสารด้านหน้า ดอสก็รีบวิ่งไปและเสนอตัวที่จะขับรถให้ ฉอนโบกโบกมือโดยไม่พูดอะไร และดอสก็หยุดลงทันทีก่อนจะก้าวออกไปในที่สุด

ร่างที่สูงเพรียวของฉอนเดินอ้อมไปด้านหน้าของรถ เขาเปิดประตูที่นั่งคนขับยกเท้าและเข้าไปในรถ

เขานั่งพิงเบาะรถอยู่ที่นั่นเป็นเวลานานมากและรถยังคงจอดนิ่ง ในที่สุดเขาก็จับพวงมาลัยสตาร์ทเครื่องยนต์และเหยียบคันเร่ง ทันใดนั้นเสียงคำรามของรถก็ดังก้องไปในอากาศ ริมฝีปากบางของฌอนอ้าและหุบลงเพื่อพูดคำสองสามคำ แต่ก็ถูกกลบด้วยเสียงคำรามของเครื่องยนต์ที่ดังกระหึ่ม อ่านจากปากของเขามันสามารถอธิบายคำว่า "เจน ดันน์" ได้อย่างคลุมเคลือ

เจนหันไปมองที่เขา พร้อมกับมองหน้าด้วยสีหน้ามึน ๆ งง ๆ "คุณพูดอะไร?" เสียงคำรามของรถยนต์นั้นมันดังเกินไป ดังนั้นเสียงทุ้มและต่ำของชายคนนั้นจึงถูกกลบไปจนเกือบหมด

มุมปากของฌอนยกขึ้นเล็กน้อย “ฉันบอกว่า ฉันจะส่งคุณไปที่ สตอร์จ ทรัสต์”

เจนนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะผงกศีรษะและมองออกไปนอกหน้าต่าง

บนเบาะคนขับนิ้วเรียวของชายคนนั้นจับพวงมาลัยแน่นขึ้น เขาคนเดียวที่รู้ว่าเขาพูดอะไรก่อนหน้านี้ จริง ๆ แล้ว "ฉันหึงหวงเจน ดันน์"

ใช่เขาหึงหวง เขาอิจฉา ไฮด์ โซรอส!

อิจฉาจนจะบ้า!

ผู้หญิงคนนี้เคยมองว่า ไฮด์ โซรอส เป็นแสงสว่างของเธอ แต่เขาเป็นคนที่เคยครอบครองสถานที่ที่สำคัญที่สุดในหัวใจของเธอ

อย่างไรก็ตามผู้หญิงคนนี้อ่อนโยนต่อ ไฮด์ โซรอส …ไม่อย่างนั้นทำไมเธอถึงต้องดึง ไฮด์ โซรอส ออกจากสถานการณ์ที่สิ้นหวังที่เขาอยู่ด้วยละ?

ในที่สุดเธอก็เดินมาหา ฌอน สจ๊วต ... อย่างไรก็ตามเขาไม่มีความสุขเลย

ไม่มีอะไรที่ทำให้เขามีความสุขได้…วันนี้ผู้หญิงคนนี้เดินมาหาเขา แต่ความรักมันไม่ได้อยู่กับเขาแล้ว

ฌอน สจ๊วต เขาได้กลายเป็นสิ่งที่น่ารังเกียจในชีวิตของผู้หญิงคนนี้ไปแล้วจริงหรือ?

เขาปฏิเสธที่จะเชื่อและยอมรับในสิ่งนี้

ถ้าเธอสามารถตกหลุมรักเขาได้ในครั้งแรก เขาก็เชื่อว่าเธอจะทำได้ในครั้งที่สอง ...

เจนลงจากรถ เมื่อรถได้ขับเคลื่อนมาถึงที่หมาย เธอหันกลับมาและเห็นฌอนกำลังลงจากรถด้วยเช่นกัน

“ฉันจัดการทั้งหมดได้ด้วยตัวเองค่ะ”

เธอปฏิเสธการช่วยเหลือของเขาอย่างมีชั้นเชิง

“ฉันจะไปกับคุณ”

“...”

พวกเขาเข้าสู่ สตอร์จ ทรัสต์ ด้วยความเงียบ ในขณะนี้ภายในนี้มีแต่ความเงียบงัน เจนยืดหลังของเธอให้ตรง และเดินเข้าไปในลิฟต์ในที่สุด

“วิเวียนรวบรวมผู้บริหารมา เพื่อประชุมฉุกเฉิน”

วิเวียนสะดุ้ง เมื่อเธอรับสายของเจน เธอไม่ได้คาดหวังว่าเจนจะรวบรวมความกล้า และปรับตัวเองได้อย่างรวดเร็ว ท่ามกลางความยากลำบากเช่นนั้น และยังคงกลับเข้าสู่สนามรบแห่งนี้อีกครั้ง ซึ่งก็คือ สตอร์จ ทรัสต์

หลังจากที่เธอนิ่งไปเป็นเวลาหนึ่งวินาที วิเวียนก็ตอบสนองด้วยความเร็วแสง “ได้ค่ะ คุณหนูดันน์”

ความมั่นใจกลับคืนสู่ใบหน้าของวิเวียน อันที่จริงวิดีโอดังกล่าวได้ดึงความสนใจอย่างมากจากเธอและคนอื่น ๆ อีกสองสามคน อย่างน้อยก็ได้มีการพูดที่ไม่ชัดเจนในการอธิบายเจนในวิดีโอนั้น เธอสูญเสียศักดิ์ศรีทั้งหมดไป ...

พวกเขาทั้งหมดทำงานให้กับ เจน ดันน์ แต่ไม่มีใครเคยเห็นด้านที่ต่ำต้อยของผู้หญิงคนนี้ ซึ่งครั้งหนึ่งเคยถือเป็นความงามที่ไม่มีใครเทียบได้ในเมืองนี้

โดยธรรมชาติแล้ว พวกเขาไม่สามารถยอมรับได้ในช่วงเวลาสั้น ๆ เช่นนี้

ไม่จำเป็นต้องพูดว่าพวกเขายังคงเป็นผู้ช่วยที่ไว้ใจได้ของเจน ถ้าเจนหนีไปก็เท่ากับว่าเจ้านายของพวกเขาหนีไปแล้วและทิ้งพวกเขาไป คนอย่างพวกเขาสามารถมีชีวิตอยู่ได้โดยการจงรักภักดีต่อเจ้านายของพวกเขา

กองกำลังใน สตอร์จ ทรัสต์ ยุ่งเหยิง ระหว่างผู้อาวุโสและพวกเขาเอง ฝ่ายหนึ่งถูกผูกมัดเพื่อเอาชนะอีกฝ่ายหนึ่ง…มีเส้นแบ่งที่ชัดเจนระหว่างผู้แข็งแกร่งและผู้อ่อนแอ

หลังจากเจนหนีไป พวกเขาก็ต้องแบกรับความรับผิดชอบมากมาย

พวกเขาผิดหวังมาก ที่พวกเขาบางคนเริ่มเสียใจในตอนนี้ ... การที่คนอื่นยึดมั่นในพวกเขาไม่ใช่เรื่องน่ากลัว สิ่งที่น่ากลัวก็คือเจ้านายของพวกเขายอมจำนนโดยไม่ต่อสู้และวิ่งหนีตัวเอง! พวกเขาถูกวางไว้ในตำแหน่งที่น่าอึดอัดยิ่งกว่าเดิม

วิเวียนแบกรับแรงกดดัน ในขณะที่รอคอยผู้หญิงที่เคยมีอำนาจครั้งหนึ่งเพื่อปรับตัวให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ลุกขึ้นอีกครั้งและกลับสู่สนามรบแห่งนี้ ในเวลานั้นแม้ว่าพวกเขาจะแพ้ พวกเขาก็ยินดีที่จะยอมรับความพ่ายแพ้

อย่างน้อยเจ้านายของพวกเขา ก็ไม่ใช่คนขี้ขลาดหรือคนทรยศต่อความจงรักภักดีจากพวกเขา!

อย่างไรก็ตาม วิเวียนไม่เคยคาดคิดมาก่อน ว่าผู้หญิงคนนี้เจ้านายของเธอจะกลับมาที่สนามรบนี้ได้เร็วขนาดนี้

วิเวียนรู้สึกหัวใจเต้นรัวเมื่อได้เห็นเจน “เราพร้อมแล้วค่ะ ท่านประธาน!”

วิเวียนรู้สึกตื้นตันใจมาก เมื่อประตูลิฟต์เปิดออกเธอมุ่งเน้นไปที่เจนเท่านั้น และเพิกเฉยต่อฌอนซึ่งเป็นศูนย์กลางของความสนใจมาโดยตลอดก่อนหน้านี้

เจนพยักหน้า และและเดินตรงไปที่ห้องประชุม

ทันทีที่เธอผลักประตูเปิดออก สายตาของเธอก็สอดส่องไปรอบ ๆ อย่างรวดเร็ว โต๊ะประชุมไม่เต็ม โดยธรรมชาติแล้วเธอรู้ว่ามีผู้บริหารกี่คนใน สตอร์จ ทรัสต์ ดังนั้นเพียงแวบเดียวเธอสามารถบอกได้ว่ามีกี่คนที่อยู่ และใครไม่อยู่

ในขณะที่ยังคงรักษาความสงบนิ่งไว้ เธอก็เดินไปที่เบาะนั่งด้านหน้าสุด “ถึงเวลาหรือยัง วิเวียน?”

“เหลืออีกหนึ่งนาทีค่ะ”

เจนพยักหน้า

เธอนั่งหลับตา

คนอื่น ๆ ที่อยู่ในห้องประชุม มองมาที่เธอแบบงุงงงว่ามะอะไรเกิดขึ้น อีกทั้งพวกเขายังมองหน้ากันเองด้วยความไม่เข้าใจและสับสนในสายตาของกันและกัน

ทันใดนั้นเอง หญิงสาวที่นั่งอยู่ด้านหน้าของโต๊ะประชุมก็ลืมตาขึ้น และเหลือบมองวิเวียน วิเวียนรู้โดยไม่ต้องมีใครบอก ขณะที่เธอยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดู เธอพยักหน้าให้เจน "หมดเวลาค่ะ"

“ฉันขอโทษ ที่รวบรวมพวกคุณทั้งหมดสำหรับการประชุมผู้บริหารโดยการแจ้งให้ทราบในช่วงเวลาสั้น ๆ เช่นนี้” ดวงตาของเธอไม่มีความอบอุ่น ขณะที่เธอกวาดสายตามองไปยังทุกคนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะในห้องประชุม “สำหรับพวกคุณที่อยู่ในปัจจุบัน ไม่ว่าคุณจะเคยทำอะไรในอดีต ไม่ว่าคุณจะวางแผนหรือไม่ก็ตาม ฉันจะปล่อยให้สิ่งที่ผ่านมาถือว่าไม่มีอะไรเคยเกิดขึ้น” เธอหันไปพูดกับ วิเวียนว่า “ตอนนี้แจ้งฝ่ายทรัพยากรบุคคล ว่าผู้บริหารทุกคนที่ไม่อยู่ในวันนี้ และไม่ได้ยื่นขอลาล่วงหน้าจะถูกไล่ออก”

คำที่เธอใช้คือ "ไล่ออก" แทนที่จะเป็น "เชิญออก" แม้ว่าทั้งสองคำอาจดูเหมือนมีความหมายเหมือนกัน แต่ในความเป็นจริงแล้ว คำศัพท์ทั้งสองคำนั้นต่างกันมาก

ยิ่งบริษัท มีขนาดใหญ่มากเท่าไหร่

วิเวียนตะลึง กระนั้นเมื่อเธอเห็นสีหน้าของเจนที่ไร้ซึ่งสีหน้าและไม่ลังเล เธอก็รู้สึกถึงความเจ็บปวดในใจ “ได้ค่ะ ท่านประธานดันน์”

เธอแสดงความมีอำนาจออกมาอย่างรุนแรง ตามที่คาดไว้ผู้ที่เข้าร่วมการประชุมได้แก้ไขทัศนคติของพวกเขาที่มีต่อเธอ และไม่กล้าที่จะนอกลู่นอกทางอีกต่อไป แม้แต่คนที่วิพากษ์วิจารณ์เธฮอยู่ ก็ยังหุบปากเมื่อเห็นชายที่อยู่เบื้องหลังของเจน

“ฉันเชื่อว่าพวกคุณทุกคน คงเคยเห็นวิดีโอนี้แล้ว นี่คือการแจ้งเตือนสำหรับพวกคุณ ฉันไม่สนใจว่าคุณจะชอบฉันหรือไม่ ฉันไม่สนใจว่าคุณจะมองฉันยังไง สตอร์จ ทรัสต์ เป็นของตระกูลดันน์เช่นเดียวกับ เจน ดันน์ ดังนั้นไม่ว่าคุณจะเต็มใจหรือไม่ก็ตาม ไม่ว่าคุณจะมองฉันด้วยวิธีใดก็ตาม ฉันอยากให้พวกคุณกลืนมันกลับเข้าไป และตั้งใจทำงานของพวกคุณให้ถูกต้องเต็มที่”

ในขณะนี้ดวงตาของเจน มีแววตาที่คลุมเครือและเฉียบคม ขณะที่เธอกวาดสายตามองไปยังทุกคนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะประชุมในวันนี้

หลังที่ยืดตรงของเธอเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อมาสักพักแล้ว ถ้าเธอไม่ได้นั่งอยู่ที่เก้าอี้ ขาของเธอคงกลายเป็นเยลลี่ไปแล้ว อย่างไรก็ตาม ในขณะนี้ช่วงเวลาที่เธอไม่สามารถยอมแพ้ได้ เธอ เจน ดันน์ไม่ได้รับอนุญาตให้มีอารมณ์อ่อนไหว เธอต้องมีความรวดเร็วเด็ดเดี่ยวและอยุ่เหนือทุก ๆ สิ่ง

ดวงตาสีดำที่เรียวยาวและแคบของฌอนมองอย่างภาคภูมิใจ หัวใจของเขาเต้นแรง…เขาได้เห็นผู้หญิงแห่งปีอีกครั้ง เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะคิดถึงผู้หญิงคนนั้นมากมายขนาดนี้!

เขายังไม่เคยคิดว่าวันหนึ่ง หัวใจของเขาจะเต้นรัวเพื่อเพราะผู้หญิงคนนี้!

…

ในคืนนั้นในสำนักงานของอโลร่าที่ อีสต์ เอ็มเพอเรอร์

อโลร่าเพิ่งส่งรายงานให้ฌอนและเขาก็กำลังตรวจมัน จู่ ๆ ก้มีคนมาเคาะประตู

"เข้ามาสิ"

อูโน่ผลักประตูเข้ามา “คุณเรียกหาผมหรอครับ นายท่าน?”

“ฉันต้องการให้คุณช่วยตรวจสอบเหตุการณ์เมื่อสามปีก่อน ว่ามันมีอะไรถูกซ่อนไว้หรือไม่?”

“สามปีที่แล้ว…เรื่องที่เกี่ยวกับคุณ โรซาลีน ซัมเมอร์ หรอครับ?” อูโน่ร้องออกมาด้วยความประหลาดใจ เขาพูดด้วยความไม่อยากจะเชื่อว่า “มันมีข้อสรุปแล้วไม่ใช่หรอครับ? มีอะไรให้ตรวจสอบอีกหรอ!”