บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย นิยาย บท 152

"นายเป็นคนทำทั้งหมดใช่ใหม?" เสียงเย็นยะเยือกดังออกมาจากริมฝีปากบางของฌอน น้ำสียงของเขานั้นมันเยือกเย็นราวกับลมในหุบเขาน้ำแข็งอาร์กติก

ตอนนี้ไฮด์เกลียดทุกอย่างเกี่ยวกับฌอน เขาจึงเหน็บแนมคนข้างหลังฌอนด้วยการยกคางขึ้นแล้วตอบว่า "ใช่ แล้วนายจะทำไม?”

ฌอนหรี่ตาลงด้วยท่าทีสุดอันตราย ขณะที่เขามองไปที่ไฮด์และเดินตรงไปที่เขา ลักษณะที่สวยงามของเขาดูเคร่งขรึม และจากนั้นมุมริมฝีปากของเขาก็โค้งงอ เจนรู้สึกถึงแรงที่อ่อนโยนผลักเธอออกไป เมื่อถึงเวลาที่เธอตระหนักถึงสิ่งที่เกิดขึ้น และเงยหน้าขึ้นมอง หัวใจของเธอก็แทบหยุดเต้น!

“ฉันจะทำยังไงกับมันหรอ?” ฌอนเอ่ยมันออกมาด้วยน้ำเสียงนิ่ง ๆ ร่างสูงของเขาพุ่งเข้าหาไฮด์ ในขณะที่เขาชกกำปั้นของเขาไปทางด้านหลัง “ฉันจะแสดงให้นายเห็นตอนนี้ละ!”

หมัดพุ่งเข้าไปที่ใบหน้าของไฮด์ การแสดงออกของไฮด์ เปลี่ยนไปแทบจะในทันที แต่แทนที่จะหลีกเลี่ยงการโจมตีของฌอน เขาตอบกลับด้วยกำปั้นของตัวเอง ... ตุบ!

หมัดของพวกเขาปะทะกัน ด้วยแรงมหาศาลไฮด์ถูกบังคับให้ถอยหลังไปสองก้าว และเกือบที่จะสูญเสียการทรงตัว แววตาของเขาเปลี่ยนไป ดูเหมือนเขาจะค่อนข้างระวังฌอน ตอนนี้มือของเขารู้สึกชาอยู่บ้า งและนั่นทำให้ไฮด์หงุดหงิดเล็กน้อย เขาจึงกัดฟันและเยาะเย้ยฌอน

“เอาเลย ต่อยฉันให้เต็มที่เท่าที่น่ายต้องการ ฉันสัมผัสร่างกายเธอแล้ว” ด้วยดวงตาที่สวยงามของเขามองไปที่เจนซึ่งอยู่ใกล้ ๆ มีบางอย่างที่เย็นชาฉายในดวงตาของเขาเพียงเสี้ยววินาที “มันเป็นมากกว่าแค่การจูบ โอ้ไม่นะ เราไปถึงไหนต่อไหนแล้วในห้องเมื่อกี้

“มันจะสำคัญอะไร ถ้านายจะมาต่อยตีฉันสจ๊วต? ฉันสัมผัสร่างกายผู้หญิงของนายแล้ว ดังนั้นฉันคิดว่าฉันควรจะให้นายทุบตีต่อยฉันสักหน่อย”

เมื่อไฮด์พูดเรื่องไร้สาระมากขึ้น เลือดทั้งหมดก็หายไปจากใบหน้าของเจน เธอกัดฟันแน่นมือของเธอกำหมัดแน่นและสั่นอย่างควบคุมไม่ได้!

แม้แต่การหายใจของเธอ ก็ยังไม่เป็นจังหวะในตอนนี้

ใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอซีดเผือด และสะดุ้งด้วยความเจ็บปวด… ไฮด์ โซรอส ทำไมเขาถึงโกหกและยังมาตีกรอบให้เธอ!

ไฮด์มองไปที่ชายตรงข้ามเขา และเห็นว่าการจ้องมองของคนข้างหลังเปลี่ยนไปอย่างเย็นชา ในทางกลับกันเขารู้สึกมีความสุขจากการแก้แค้น… ‘ถ้าฉันไม่ได้เธอ สจ๊วตก็ไม่มีทางได้! ไม่มีทาง!'

ในขณะที่เขาสัมผัสถึงความรู้สึกนั้น เขาก็มองไปที่ผู้หญิงที่อยู่ใกล้ ๆ จากปลายหางตาของดวงตาของเขา เมื่อเขาเห็นผู้หญิงคนนั้นหน้าซีดเผือด และเธอจ้องมองมาที่เขาอย่างผิดหวัง ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกเจ็บแปลบในอก เขาควบคุมหัวใจของเขา และหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา

“ทำไม คุณถึงมองฉันแบบนั้น? ฉันกำลังเล่นกับคุณอยู่ไม่เข้าใจหรอ คุณคิดว่าฉันจะจริงจังอะไร?

“คุณคิดว่าฉันซึ่งเป็นทายาทของอาณาจักรโซรอส จะตกหลุมรักรองเท้ามือสองเหมือนคุณหรือเปล่า?

“หึ-หึ คุณราคาถูก แต่ราคาถูกไม่ได้หมายความว่าดี ตอนนี้ฉันคิดถึงเรื่องนี้ทีไร ฉันรู้สึกคลื่นไส้จนแทบจะอ้วก…”

ตุบ!

มีเสียงดังอีกครั้ง ตามมาด้วยเสียงคำรามที่ร้ายกาจของฌอนซึ่งเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า “นายคิดว่านายเป็นใคร ไฮด์ โซรอส?! มองตัวเองในกระจกบ้าง นอกจากนี้ ...

“เจน ดันน์ จะไม่ยอมให้นายมาแตะต้องตัวเธอ! ลืมไปเลย นายจะไม่มีวันไปไกลกว่านี้กับเธอได้อีกต่อไป! ไม่ว่าจะเป็นร่างกายหรือหัวใจของเธอ!”

นายหวังสูงเกินไปสจ๊วต นายคิดว่าเธอเป็นนางฟ้าสาวพรหมจรรย์จริง ๆ หรือ?

“นายน่าจะรู้ดีกว่าใคร!

“นายจะพูดจะว่าอะไรได้ ถ้าฉันจะนอนกับผู้หญิงหากินกลางคืนแบบเธอ?”

ไฮด์ยิ่งโกรธ เพราะคู่แข่งในจินตนาการของเขาได้ตีตะปูเข้าที่หัวของเขา เป็นเพราะฌอนพูดถูกต้องที่บอกว่าเพล์บอยโซรอสผู้ยิ่งใหญ่ ไม่เคยไปไกลกว่าการจูบกับผู้หญิงที่เขาตามหามานาน มันเป็นเพราะนั่นคือความจริงที่เขาไม่สามารถปล่อยมันไปได้

เขาร้องโหยหวนใส่ฌอนอย่างโกรธเกรี้ยว “เธอเป็นแค่โสเภณี! โสเภณีใคร ๆ ก็ซื้อได้ด้วยเงิน! เธอเป็นแค่ผู้หญิงหากินกลางคืน!” ทำไม? เขามีเงินมากพอซื้อผู้หญิงทั้งหมดในโลกแล้ว ทำไมเขาถึงแตะต้องเธอไม่ได้?

เลือดของเจนราวกับจะไหลออกจากตัวทั้งหมด เธอเซไปข้างหลังและเกือบจะล้มลง เธอทำได้เพียงแค่เอนหลังพิงกำแพงไว้เพื่อไม่ให้ตัวเองล้มลงไปกองกับ เธอเคยรัก ไฮด์ โซรอส เหมือนที่ผู้หญิงรักผู้ชายหรือไม่? อาจจะไม่

เธอไม่เคยรักเขาขนาดนั้นมาก่อน แต่มือของเขาพาเธอฝ่าพายุ และดึงเธอผ่านคลื่นพายุต่าง ๆ ริมฝีปากของเขาสร้างถ้อยคำแสดงความรักที่อ่อนหวาน และอ่อนโยนที่สุดสำหรับเธอ…มันเป็นของปลอม! ทั้งหมดมันคือของปลอม!

ผู้ชายคนนั้นเคยปฏิบัติกับเธออย่างอ่อนโยนและนุ่มนวลสุด ๆ !

แต่เพียงเพราะเขาได้ยินอดีตของเธอ ได้ยินคนอื่นบอกว่าเธอเคยเป็นผู้หญิงที่โหดร้าย และไร้หัวใจเพียงเพราะครั้งหนึ่งเธอเคยติดคุก เพราะเธอเคบคุกเข่าต่อหน้าต่อตาเขาอย่างไร้ยางอายเพื่อเงิน…นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเด็กผู้ชายที่เคยอ่อนโยนจึงเปลี่ยนไปหรอ?

เธอวางมือบนกำแพงและก้มหน้า ใบหน้าของเธอซีดเป็นแผ่น หัวใจของไฮด์ท่วมท้นไปด้วยความเจ็บปวดที่เขาไม่สามารถอธิบายได้ ความเจ็บปวดที่ไม่คุ้นเคยอธิบายไม่ถูก ... ไม่สามารถบรรยายได้!

ฌอนกำหมัดแน่น เขาไม่ต้องการให้เธอโต้ตอบกับโซรอส คนนั้น แต่ในขณะที่เขากำลังจะเดินเข้าไปหาเธอ เขาก็ชะงักกึก เธอจำเป็นต้องเติบโตด้วยตัวเอง

เจนเดินกะเผลกไปหาไฮด์ “ฉันไม่เคยเสียใจเลยที่ได้รู้จักคุณ แต่ว่า ไฮด์ โซรอส ที่ฉันรู้จักนั้นเต็มไปด้วยความอบอุ่นและอ่อนโยน เขาเคยเป็นแสงสว่างในชีวิตสีเทาและมืดของฉัน

“เขาไม่ใช่ผู้ชายที่ฉันเห็นในวันนี้ ที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังและความแค้น ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเกลียดชัง เคียดแค้น และด้วยความหึงหวง… ไฮด์ โซรอส ถ้าคุณคิดว่าฉันเป็นโสเภณีใคร ๆ ก็สามารถเล่นด้วยได้ตามต้องการ โปรดอย่ากลายเป็น สัตว์ร้ายที่น่าเกลียดเช่นนี้ ฉันเป็นโสเภณีที่ไร้ยางอายและน่ารังเกียจที่ใคร ๆ ก็สัมผัสได้

“ฉันรู้สึกขอบคุณ และฉันจะจดจำไว้แค่ช่วงเวลาที่วิเศษที่สุดของคุณ ที่คุณเคยอบอุ่นอ่อนโยน”

เจนค่อย ๆ พูดส่วนของเธอ แล้วหันไปอย่างตั้งใจแล้วเดินกลับไปหา ฌอน สจ๊วต เธอมองไปที่ฌอนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ ผู้ชายคนนี้ ... ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความเชื่อมั่นที่สิ้นหวัง ... นำมันมา มาเถอะให้เรามีส่วนร่วมในความยุ่งเหยิงที่ไม่มีที่สิ้นสุดจนกว่าจะถึงจุดสิ้นสุด ตอนจบนี้เกิดขึ้นตั้งแต่วินาทีแรกที่เธอตกหลุมรักผู้ชายคนนี้ สิ่งที่เหลืออยู่จะเป็นการเต้นรำชั่วนิรันดร์และการต่อสู้แห่งความสิ้นหวัง!

แต่เธอคิดอย่างไร้เดียงสา ว่าเธอสามารถหลบหนีได้ ... เธอคิดว่าเธอจะเป็นอิสระ เมื่อออกจากคุกนั้น แล้วคุกที่เป็นหัวใจของเธอละ?

คลื่นแห่งความรักและความแค้นที่ทอดยาวระหว่างเธอและ ฌอน สจ๊วต จะไม่มีใครมาขัดขวางได้!

ไฮด์ โซรอส ไม่ควรมีส่วนร่วม และเขาก็ไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง ... ตั้งแต่แรกเริ่ม เธอไม่ควรโลภสำหรับคำใบ้ของความอบอุ่นนั้น เธอน่าจะเล่าเรื่องอดีตที่น่าอับอายของเธอให้ฟังตั้งแต่แรก

"คุณชายสจ๊วตคะเราไปที่ สตอร์จ ทรัสต์ กันเถอะ”

แขนที่แข็งแกร่งโอบไหล่เธอ ทันใดนั้นมันก็เหมือนกับว่าโลกของเธอหมุนไป เจนรู้สึกเวียนหัวอยู่บ้าง เมื่อเธอฟุบลงชายคนนั้นได้อุ้มเธอขึ้นมาไว้ในอ้อมแขน เธอรู้สึกราวกับได้เป็นเจ้าสาวแล้ว เธอก้มหัวลงและไม่ดิ้นรนปล่อยให้เขาอุ้มเธอไป

ไฮด์ยืนอยู่ที่จุดนั้นด้วยมือและเท้าที่ชา เขารออยู่ที่นี่ แต่เขาไม่สามารถมองเห็นร่างของผู้หญิงคนนั้นได้อีกต่อไป ทันใดนั้นขาและเท้าของเขาก็อ่อนลง และเดินโซซัดโซเซไปชนเข้ากับผนังด้านหลัง ผนังนั้นค้ำยันเขาไว้จากข้างหลัง และมันช่วยไม่ให้เขาล้มลงกับพื้น

เธอหมายถึงอะไร?

เธอพยายามเป็นคนดีขึ้นหรือเปล่า?

เขาดูถูกเธอ ทำให้เธออับอายขายหน้า เธอแล้วทำไมเธอไม่ดุเขาตอบแทนละ? เธอควรจะโวยวายใส่เขาเอานิ้วจิ้มจมูกเขา!

ทำไมเธอไม่ด่าเขา ทำไมเธอถึงไม่ด่าเขา? ทำไมเธอไม่…เกลียดเขา?

‘ฉันไม่เคยเสียใจเลยที่ได้รู้จักคุณเลย แต่ ไฮด์ โซรอส ที่ฉันรู้จักนั้นเต็มไปด้วยความอบอุ่นและอ่อนโยน เขาเป็นแสงในชีวิตสีเทาและมืดของฉัน…. ’เธอบอกว่าเขาคือแสงสว่างของเธอ!

ฮ่า ฮ่า ฮ่า…“ฉันคือแสงสว่างของเธอ…แสงสว่างในชีวิตของเธอ…แสงสว่างของเธอ! ฮ่า ฮ่า ฮ่า…” มีบางอย่างที่อบอุ่นเอ่อล้นออกมาจากมุมตาของเขาไฮด์ขยี้ตาด้วยฝ่ามือของเขา เขาหัวเราะและสะอื้นไปพร้อม ๆ กัน “ฉันคือแสงสว่างของเธอ ฮะ…ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า...

“ใครขอให้คุณ ทำตัวเหมือนคนดีหรอ? ใครขอร้องคุณ?! คุณควรจะเป็นผู้หญิงหากินกลางคืนที่ซื่อสัตย์ต่อความดี! คุณควรจะเกลียดฉันดุด่าฉัน ... ฉันไม่เคยขอให้คุณใจดีกับฉัน! ฉันไม่เคยขอคำขอบคุณจากคุณ! ฉันไม่เคยขอให้ฉันเป็น ... แสงสว่างของคุณ! ฮ่าฮ่าฮ่า…ฮือ…”