บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย นิยาย บท 176
สรุปบท บทที่ 176 คุณไร้เดียงสาเกินไป: บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย
ตอน บทที่ 176 คุณไร้เดียงสาเกินไป จาก บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 176 คุณไร้เดียงสาเกินไป คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายRomance บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย ที่เขียนโดย ฉี แม่น้ำสายเก่า เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
เจนถูกจัดการให้ลงจากรถตามที่เธอต้องการ อย่างไรก็ตามเธอถูกหามลง
“ฉันไม่ไป! วางฉันลง! ปล่อยฉันไปเถอะ!"
ร่างกายครึ่งหนึ่งของเธออยู่เหนือไหล่ของฌอน มือของเธอจับประตูรถด้วยความพยายามอย่างน่าเวทนา ในขณะที่ขาของเธอพยายามที่จะเตะเขาและไปมากลางอากาศอย่างโกรธเกรี้ยว เธอไม่มีตาที่ด้านหลังของศีรษะ ดังนั้นเธอจึงไม่รู้ว่าเธอเตะผู้ชายคนนั้นสำเร็จหรือไม่
“เฮ้ ตอนนี้คุณไม่อยากลงจากรถแล้วหรอ?”
เจนขยับปากหลังจากกลับมามีสติสัมปชัญญะ “คุณไม่ได้อยากแต่งงานกับฉัน ก่อนที่ฉันจะถูกจองจำใช่ไหม?” เธอโต้กลับ
“นั่นมันเป็นความผิดพลาด ฉันกำลังแก้ไขมันตอนนี้” มีการสั่นไหวบนใบหน้าที่สวยงามของชายคนนี้ ใบหน้าด้านข้างของเขาดูเฉียบขาดยิ่งขึ้นภายใต้แสงไฟนั้น
“ฌอน” เธอยิ้ม “ตอนนี้ฉันกำลังแก้ไขข้อผิดพลาดของฉันด้วยเช่นกัน”
พวกเขาสองคนคุยกันอย่างร้อนแรง ดวงตาของชายคนนั้นเย็นชา และเขาก็ไม่สนใจเธอ เขาพูดราวกับว่าเขาไม่เคยได้ยินคำพูดของเธอก่อนหน้านี้ “ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป คุณจะเป็นภรรยาของ ฌอน สจ๊วต และเป็นแม่ของลูกของฉัน”
“ฌอน คุณรังเกียจฉัน!” เจนตะโกนอย่างเหี้ยมโหด
มีประกายแวววาวในดวงตาที่แคบของชายคนนั้น “คุณกำลังจะแต่งงานกับผู้ชายคนนี้ที่รังเกียจคุณในไม่ช้า”
“ฉันจะไม่เซ็นชื่อเด็ดขาด!”
“เจน คุณมันไร้เดียงสาเกินไป”
ในขณะนั้นเจนไม่เข้าใจว่าฌอนหมายถึงอะไร
จนกระทั่ง…
พวกเขานั่งอยู่หน้าไฟดวงเล็ก ๆ ในสำนักงานบริหารราชการแผ่นดิน
“ฉันจะไม่เซ็นชื่อ” เธอพูดอย่างเรียบเฉย และเหลือบมองเอกสารบนโต๊ะนั้น
พนักงานในสำนักงานแอบบ่น เมื่อพวกเขามาถึงที่นี่ แต่ในตอนนี้เขารู้สึกตึงเครียดอย่างไม่น่าเชื่อ และเขาไม่กล้าที่จะพูดอะไรออกมาสักคำ
เขาไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้า นี่ไม่ใช่การแต่งงานนี่เป็นการบังคับแต่งงาน!
เขาอยู่ในตำแหน่งนี้เป็นเวลาเจ็ดถึงแปดปี เขาทำงานอย่างหนักเพื่อรักษางานของเขาให้ออกมาดีโดยตลอด แต่เขาไม่เคยเห็นฉากที่ไม่เป็นมิตรเช่นนี้มาก่อน
สายตาของฌอนจับจ้องไปที่ใบหน้าของเจน ทันใดนั้นเขาก็เอื้อมมือไปจับมือเธอ
เจนตกใจมาก "คุณกำลังทำบ้าอะไร? คุณไม่รู้หรือว่าสิ่งนี้มันผิดกฎหมาย?”
“ฟ้องฉันสิ” เขาจับมือเธอ และเซ็นชื่อลงบนกระดาษช้าอย่าง ๆ
หลังจากนั้นไม่นานคำว่า "เจน" ก็ปรากฏบนกระดาษ
“ฌอน! คุณกำลังบังคับให้ฉันทำ มันไม่ได้เป็นไปตามความประสงค์ของฉัน!”
เสียงแหบพร่าตะโกนอย่างกังวล เธอเงยหน้าขึ้นราวกับขอความช่วยเหลือ เธอมองไปที่เจ้าหน้าที่ “ฉันไม่ยินยอมในเรื่องนี้ โปรดช่วยฉันด้วยค่ะ”
เจ้าหน้าที่หันศีรษะไปที่อื่นหลบตา ก่อนที่จะพูดขึ้น “คุณผู้หญิงคะ นี่เป็นเรื่องในครอบครัวของคุณ ทำไมคุณไม่พูดเรื่องนี้หรือตกลงกันก่อนที่บ้านคะ หลังจากทำเสร็จแล้วก็…”
“ฉันไม่ใช่ภรรยาของเขา! นี่ไม่ใช่เรื่องของคนในครอบครัว! คุณก็เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นนี้เช่นกัน! คุณเห็นทุกอย่าง!” ทำไมเขาถึงไม่ช่วยเธอ
เสียงของเธอหยุดกะทันหัน เธอรู้สึกได้ว่าเขาเข้าใกล้หูของเธอ เธอรู้สึกได้ถึงลมหายใจร้อนผ่าวของเขาที่ข้าง ๆ หูของเธอ
ริมฝีปากบางของเขาขยับขณะพูด “นั่นคือเหตุผล ที่ฉันบอกว่าคุณไร้เดียงสา คุณไร้เดียงสาเหมือนเมื่อสามปีก่อนเลย”
ตูม!
ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงแล่นผ่านหัวใจของเธออย่างกะทันหัน
เธอกัดฟันแน่น ‘นั่นคือเหตุผล ที่ฉันบอกว่าคุณไร้เดียงสา คุณไร้เดียงสาเหมือนเมื่อสามปีก่อน
'ฌอน คุณชนะ!'
สิงโตผู้หยิ่งผยองจะก้มหัวขอร้องเธอได้อย่างไร?
“คุณอยากให้ฉันลืมหรอ?” เธอจะกล้าลืมได้อย่างไร? เธอจะลืมไปได้ยังไง?
คำว่า ‘ลืม’ ที่เขาเอ่ยออกมาอย่างง่ายดายนั้น เป็นเวลาครึ่งหนึ่งของชีวิตสำหรับเธอ คำง่าย ๆ ‘ลืมมันซะ’ ... ‘ฌอน คุณจะรังแกฉันแบบนี้ได้ยังไง?’
ตาของเธอกลายเป็นสีแดง มีรอยยิ้มบนริมฝีปากซีด ๆ ของเธอ ในตอนนี้เธอคงเป็นได้แค่เรื่องตลกของเขา
"คุณหญิงสจ๊วตหรอ ฉันไม่อยากได้มันหรอก! คุณกำลังมอบตำแหน่งคุณหญิงสจ๊วตให้ฉัน เพื่อที่จะทำให้ฉันลืมอดีตของตัวเองหรือเปล่า?”
เขาต้องการใช้คำง่าย ๆ ว่า ‘ลืมมัน’ เพื่อให้เธอลบอดีตอันชั่วร้ายของเธอหรือ?
รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอสดใสขึ้น เธอไม่รู้ว่าเธอควรเผชิญหน้ากับเขาอย่างไร เธอไม่รู้ว่าควรใช้ภาษาแบบไหนในการแสดงความเจ็บปวดและความโกรธในใจของเธอออกมา
เธอหัวเราะเพราะความกลัวและความเจ็บปวด
“คุณมีความสามารถที่น่าทึ่ง คุณมีทักษะ นั่นฉันยอมรับ” เธอเงยหน้าขึ้น มีน้ำตาในรอยยิ้มของเธอ “ถ้าคุณมีทักษะทำลายความทรงจำของฉัน ช่วยฉันที! ไม่งั้นฉันจะไม่สามารถทำมันได้! ฉันไม่มีวันที่จะลืมมัน!”
เธอปล่อยให้น้ำตาไหลอาบแก้มอย่างอิสระ หัวใจของใครบางคนกำลังเจ็บปวดที่ได้เห็นรอยยิ้มที่อาบไปด้วยน้ำตาของเธอ
ชายคนนั้นมองเธออย่างสงสาร อย่างไรก็ตามไม่มีการแสดงออกในสายตาของเขา เขาไม่ได้พูดอะไร เขาหันกลับไปและเปิดประตูไปที่เบาะหลังของรถ จากนั้นเขาก็ผลักเธอเข้าไปข้างในนั้น
"โอ๊ย!"
เธอกรีดร้องขณะที่เขากดตัวเองลงบนตัวของเธอ “บางทีเราควรจะมีลูก” ถ้าเธอมีลูกเธอจะปล่อยวางอดีต และใช้ชีวิตที่เหลืออยู่กับเขา
“ฌอน คุณมันบ้าไปแล้ว!” เสียงกรีดร้องของผู้หญิงดังมาจากในรถ
แคว๊ก!
เสียงชุดของเธอถูกฉีกขาดออกจากกัน
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย
‘ งั้นเขาจะช่วยให้เธอฟื้นคืนความภาคภูมิใจและศักดิ์ศรีที่หายไป -’ โอ๊ย ก็มึงนั่นแหล่ะเป็นคนทำให้เจนตกอยู่ในสภาพแบบนี้...
อ่านแล้วก็อึดอัดแทน อยากให้ความจริงเปิดเผยเร็ว ๆ และเจนสามารถออกไปใช้ชีวิตดี ๆ อยู่ห่าง ๆ จากคนสารเลวพวกนี้ ไม่อยากให้ให้อภัยใครเลย...