บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย นิยาย บท 191

เสียงกรอบแกรบไม่ดังเลย ชายชราไม่ใส่ใจกับมันและบังเอิญโดนเข้ากับเครื่องประดับคริสตัลบนโต๊ะ หัวใจของเขาแทบจะกระโจนออกมาในขณะที่เขาหยิบมันขึ้นมาอย่างระมัดระวัง หลังจากที่เห็นว่ามันไม่เป็นไรทำให้เขารู้สึกเหมือนยกภูเขาออกจากอก

จากนั้นเขาก็มองไปที่ประตูอย่างรู้สึกผิดก่อนจะค่อย ๆถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก

เขามั่นใจว่าจะไม่มีใครมาในเวลานี้ การเคลื่อนไหวของชายชราไม่ได้เร่งรีบหรือลุกลี้ลุกลนเลย กลับกัน เขากลับลบร่องรอยของการปรากฏตัวของเขาในห้องนี้อย่างเป็นระเบียบ

ซองเอกสารบนโต๊ะดูเหมือนกับที่อยู่ในมือของเขา

ซองจดหมายประเภทนี้หาซื้อได้ง่ายมากและไม่มีคุณสมบัติพิเศษใด ๆ เลย มันเป็นชนิดที่ดูธรรมดาที่สุด

อย่างไรก็ตาม แม้ว่าจะเป็นเช่นนั้นชายชราก็ยังคงเปิดโฟลเดอร์ในมืออย่างไม่สบายใจและดึงเอกสารที่อยู่ข้างในออกมา จากนั้นเขาก็ดึงเอกสารออกจากซองบนโต๊ะและสลับสำเนาทั้งสอง

“คุณกำลังทำอะไรในห้องทำงานของบอส?”

คำถามดังขึ้นข้างหลังชายชรา หัวใจของชายชราที่กำลังเปลี่ยนเอกสารเต้นรัว!

ทันใดนั้นเขาก็เปียกโชกไปด้วยเหงื่อเย็น

รู้สึกหวาดหวั่นเล็กน้อยที่จะหันกลับไปและมอง เขาหันศีรษะทีละนิดทีละนิดแทน ... มันคืออูโน่

“คุณไปโรงพยาบาลกับนายท่าน ไม่ใช่หรอ?”

อูโขมวดคิ้ว “คุณยังไม่ได้ตอบคำถามคุณซัมเมอร์ คุณเข้ามาห้องทำงานของบอสได้อย่างไร?” เป็นดอสที่ตามบอสไปโรงพยาบาลไม่ใช่เขา บอสส่งเขาไปทำภารกิจอื่นเมื่อสองวันก่อน

ที่ผ่านมาบอสจะนำทั้งเขาและดอสทำงานด้วยกัน อย่างไรก็ตามเมื่อเร็ว ๆ นี้บอสได้เรียกใช้ดอสเป็นอย่างมาก แม้กระทั่งตอนที่ท่านผู้อาวุโสสจ๊วตหมดสติในเหตุฉุกเฉินกะทันหันในวันนี้เจ้านายของเขายังมอบหมายให้ดอสขับรถและทิ้งเขาไว้ข้างหลังเพื่อเฝ้าคฤหาสน์ อันที่จริงอูโน่รู้สึกได้ว่าบอสรักษาระยะห่างจากเขา

รู้สึกมืดมนเขาเดินไปที่ชั้นสองและไม่เคยคิดว่าจะได้ยินเสียงที่มาจากห้องทำงาน เสียงไม่ดัง แต่ก็เพียงพอที่จะกระตุ้นความสงสัยของเขา

ใครจะอยู่ในห้องทำงานในช่วงเวลานี้? นายท่านได้ออกไปอย่างชัดเจน

แสงไฟดับลงในหัวของอูโน่ คนแรกที่เขานึกถึงคือ…ผู้หญิงคนนั้น!

นายท่านออกไปและผู้หญิงคนนั้นก็เริ่มดื้อด้าน!

มีประกายแห่งความเกลียดชังในดวงตาของอูโน่

ความรังเกียจแบบนี้มาจากก้นบึ้งของหัวใจของเขา มันไม่ง่ายเลยที่จะปลอมมันขึ้นมา

เมื่อนึกถึงผู้หญิงที่กำลังทำสิ่งต่าง ๆในห้องทำงานลับหลังของบอสของเขาอูโน่ ก็พุ่งไปอย่างเงียบ ๆ จากนั้นเขาก็ตั้งใจฟังด้วยหูข้างเดียว เขายืนอยู่ตรงทางเดินเขาได้ยินเสียงกรอบแกรบที่มาจากห้องทำงาน หัวใจของอูโน่เต้นรัวเหมือนฟ้าร้อง…ในที่สุด! ในที่สุดเขาก็จับผู้หญิงคนนี้ได้แล้ว!

พวกเขาบอกว่าจะต้องจับโจรได้ต้องมีหลักฐานที่ชัดเจน อูโน่บอกตัวเองว่าต้องไม่ทำผลีผลามและทำให้เธอรู้ตัว เขาอยากเห็นว่าผู้หญิงคนนี้จะมีข้อแก้ตัวอะไรได้บ้างเมื่อเขาจับเธอได้คาหนังคาเขา!

เขาต้องให้บอสเห็นสีที่แท้จริงของผู้หญิงคนนี้!

ห้องทำงานมืดมากเนื่องจากไม่ได้เปิดไฟ ม่านหนาทึบบังวิวไปครึ่งหนึ่ง เมื่อมองแวบแรกเขาสามารถมองเห็นภาพด้านหลังของร่างที่มืดมิดเท่านั้น อูโน่เลือดพล่าน… ‘ในที่สุด! ในที่สุดฉันก็จับเธอได้แล้ว! '

เสี้ยววินาทีต่อมาอูโน่ก็ตัวแข็ง “คุณกำลังทำอะไรในห้องทำงานของบอส” แท้จริงแล้วคือคุณซัมเมอร์!

เขาประหลาดใจมาก!

คุณซัมเมอร์ไม่ได้ให้คำตอบ แต่กลับถามเขาแทน ความสงสัยของคุณซัมเมอร์ยังทำให้ อูโน่เกิดความสงสัย “นอกจากนี้คุณมีอะไรอยู่ในมือ?”

ใบหน้าที่ชราภาพของคุณซัมเมอร์ตึงเครียด “ไม่มีอะไร”

อูโน่รวดเร็วและว่องไวในขณะที่เขาเอื้อมมือไปหยิบเอกสารจากมือของคุณซัมเมอร์

“อูโน่! นายไม่ได้รับอนุญาตให้ดูสิ่งนี้!”

คุณซัมเมอร์ส่งเสียงคำรามอย่างบังคับ

สิ่งนี้ทำให้อูโน่ เกิดความสงสัยมากขึ้น เขาเหลือบมองไปที่เอกสารและผลักคุณซัมเมอร์ออกไปไกล ๆ เมื่อเขาพุ่งเข้าใส่เขาเพื่อพยายามฉกเอกสารกลับมา “นี่คืออะไร?”

"ไม่มีอะไร!"

“ไม่มีอะไรเหรอ? แล้วทำไมคุณถึงแอบเข้ามาในห้องทำงานของบอสล่ะ?” อูโน่ไม่เชื่อเขาเลย มีเหตุผลว่าเขาไม่ควรอ่านเอกสารเหล่านี้ แต่การกระทำของคุณซัมเมอร์สทำให้เขาเกิดความสงสัย นอกจากนี้เขายังอยากรู้ว่าอะไรที่ทำให้คุณซัมเมอร์ที่สงบนิ่งและมั่นคงทำตัวไม่เหมือนตัวเอง

ในขณะที่ผลักคุณซัมเมอร์ออกไปด้วยมือข้างหนึ่งและถือแฟ้มไว้ในอีกข้างหนึ่งเขาไม่ได้วางแผนที่จะดูพวกมันอย่างใกล้ชิดและพยายามทำให้คุณซัมเมอร์ตกใจ “ทำไมฉันถึงดูไม่ได้? เป็นสิ่งที่น่าอับอายหรือไม่? ฉันจะอ่านเองถ้าคุณไม่บอกฉัน”

ในขั้นต้นเขาเพียงแค่แสดงท่าทีเพื่อขู่ขวัญมิสเตอร์ซัมเมอร์ส เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะเห็นเส้นตัวหนาโผล่ออกมาจากมุมตาของเขา ใบหน้าของเขาเปลี่ยนไปทันทีและเคร่งขรึม

เขาไม่สนใจคุณซัมเมอร์ หยิบเอกสารขึ้นมาและสแกนอย่างรวดเร็ว

ทันใดนั้น มีแรงพุ่งเข้าหาอูโน่จากด้านข้าง “อย่าอ่าน! อย่าอ่าน !!!”

คุณซัมเมอร์ตื่นตระหนก

อูโน่เอื้อมมือออกไปและผลักเขาเบา ๆ อย่างชำนาญ มิสเตอร์ซัมเมอร์เดินโซเซไปข้างหลังและสะดุดล้มลงกับพื้น

“นี่คืออะไรคุณซัมเมอร์?! สิ่งที่เขียนในนี้เป็นความจริงหรือไม่ ???” เขาไม่อยากจะเชื่อเลย มุมตาของเขาค่อย ๆตกลงไปที่ซองเอกสารอื่นบนโต๊ะทำงาน เขาจำได้ว่าเห็นร่างสีดำสลับเอกสารตอนที่เขาอยู่ที่ประตูก่อนหน้านี้…โดยไม่ลังเลเลยอูโน่คว้าซองเอกสารที่วางอยู่บนโต๊ะเปิดขึ้นมาอย่างรีบร้อนแล้วสแกนอีกครั้งอย่างรวดเร็ว