บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย นิยาย บท 192

“แล้วนายท่านล่ะครับ?” คุณโอ้คส์รู้ขีดจำกัดของตัวเอง คนที่เขาให้คำมั่นว่าจงรักภักดีเป็นนายของบ้านหลังนี้

เจนหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมาจากกระเป๋าเงิน ในขณะที่โทรออกเธอยิ้มให้ คุณโอ้คส์และพึมพำว่า “เดี๋ยวฉันขอก่อน”

เชื่อมต่อการโทรแล้ว เธอคุยโทรศัพท์ โดยแสดงความตั้งใจที่จะเดินทางกลับไปที่บ้านของ Dดันน์ จากนั้นเธอก็แนะนำว่า “ถ้าคุณกังวลมาก ก็แค่ขอให้อโลร่ามากับฉันก็ได้”

มิสเตอร์โอ้คส์ยืนอยู่ข้าง ๆด้วยความเคารพตลอดการโทร แต่ก็คอยสังเกตการเคลื่อนไหวของเจน

หลังจากวางสายเจนก็เหยียดฝ่ามือออกเผยให้เห็นโทรศัพท์ คอลัมน์ล่าสุดของประวัติการโทรบนหน้าจอโทรศัพท์แสดงชื่อของฌอน "คุณโอ้คส์นายท่านตกลง แต่เขาต้องการให้อโลร่ามากับฉัน ฉันจะโทรหาอโลร่าเดี๋ยวนี้”

เมื่อเธอพูดอย่างนั้นเธอก็เปล่งเสียงออกมาว่า “โอ้ ไม่” ก่อนจะพูดต่อ “เมื่อเช้านี้ฉันทำเสื้อผ้าเปื้อนโดยไม่รู้ตัวเลย ฉันต้องเปลี่ยน” จากนั้นเธอก็หันกลับมาและเดินขึ้นไปชั้นบน

ในขณะที่เธอเดิน เธอกำลังมุ่งความสนใจกับคุณโอ้คส์จากมุมหางตาของเธอ

เธอไม่สามารถเข้าใจได้ว่าพ่อบ้านคนใหม่คนนี้ทำสิ่งต่าง ๆได้อย่างไรและไม่แน่ใจว่าเธอจะหลอกเขาได้หรือไม่ ตามปกติแล้วการโทรนั้นก่อนหน้านี้ไม่ได้ไปถึงฌอน

มันเป็นเพียงตัวเลขสุ่มที่มีชื่อ "ฌอน สจ๊วต" บนเบอร์นั้น นี่เป็นกลวิธีเดียวกับที่นักต้มตุ๋นใช้ในการหลอกลวงโทรศัพท์

ทุกคนเล่นหมากรุกและทุกคนต้องการใช้เธอเป็นเบี้ย

มีใครเคยถามหมากรุกว่ายินดีที่จะเป็นหมากรุกในมือของผู้เล่นหมากรุกหรือไม่?

หลังจากเดินเข้าไปในห้องนอนเธอก็จงใจเลือกเสื้อผ้าที่มีดีไซน์เรียบง่ายหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและโทรหาอโลร่า “อโลร่าถ้ามีโอกาสให้คุณช่วยล้างชื่อและคืนความบริสุทธิ์ให้ฉันคุณจะทำไหม?”

อโลร่าเพิ่งรับสายตอนที่เธอได้ยินคำถามที่ตรงไปตรงมาของ เจน

เธอตัวสั่นทันที จากนั้น ใบหน้าที่ตึงเครียดของเธอก็ผ่อนคลายลงเมื่อดวงตาของเธออ่อนลงอย่างมาก "ฉันจะทำ"

ไม่มีการแลกเปลี่ยนคำพูดมากมายนัก คำว่า “ฉันจะทำ” ก็เข้าหูเจน ชั่วขณะหนึ่งหัวใจของเธอที่เคยเย็นชาก็อุ่นขึ้นชั่วครู่

เจนกำโทรศัพท์ไว้แน่น เจนลังเล…อโลร่าไม่ได้ถามอะไรเธอเลย…ในไม่กี่วินาทีดวงตาของเธอก็มีความลังเล!

หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเธอก็ลงไปชั้นล่าง เธอสังเกตใบหน้าของคุณโอ้คส์และสังเกตว่าเขาไม่สงสัย จากนั้นในที่สุดเธอก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

เธอวางเดิมพันของเธอถูกต้อง คุณโอ้คส์คงไม่เคยคิดมาก่อนว่าคนที่มักจะขรึมอย่างเธอจะหลอกลวงเขาแบบนั้นใช่มั้ย?

ในขณะที่รู้สึกดีใจที่เธอไม่ได้ทำอะไรในอดีตที่จะกระตุ้นความสงสัยของคุณโอ้คส์เธอก็อดไม่ได้ที่จะมีกำลังใจ ในไม่ช้า! เธอจะสามารถจากเขาไปได้ในไม่ช้า!

หลังจากรอสักพักรถของอโลร่าก็มาหยุดที่หน้าทางเข้า เจนเดินมาพูดกับคุณโอ้คส์ว่า “อ๊ะ คุณโอ้คส์ ฉันลืมเอาลิปสติกบนโต๊ะทำงาน คุณสามารถช่วยไปเอามันได้หรือไม่?"

ความระแวดระวังในใจของคุณโอ้คส์สุดท้ายก็หายไปเมื่อเธอทำตัวแบบนั้นมากขึ้น

"ครับ คุณผู้หญิง"

ในเวลาไม่นานลิปสติกก็ถูกส่งให้เจน เธอขอบคุณเขาโดยไม่ลืมที่จะสั่งเขาไปพร้อม ๆ กันว่า “เตรียมซุปรังนกให้ฉันหนึ่งชาม ฉันจะกินมันสำหรับมื้อเย็นคืนนี้”

เธอกล่าวเสริมว่า “นอกจากนี้ควรทำน้ำในอ่างอาบน้ำให้อุ่นด้วย ฉันอยากกลับบ้านเพื่ออาบน้ำอุ่นในวันที่อากาศหนาว”

“ร้านซักรีดได้ส่งเสื้อผ้าคืนแล้ว แต่ฉันลืมฉีดน้ำหอมให้พวกมัน ฉันจะต้องรบกวนคุณด้วยเช่นกันคุณโอ้คส์”

ทุกคำที่เธอพูดให้ความรู้สึกราวกับว่าวันนี้เธอจะกลับมา อย่างไรก็ตามเธอคนเดียวรู้ดีว่าเธอจะไม่กลับมาอีกต่อไปเมื่อเธอจากไป