บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย นิยาย บท 192
สรุปบท บทที่ 192 การวางแผนเริ่มไว้เมื่อนานมาแล้ว: บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย
ตอน บทที่ 192 การวางแผนเริ่มไว้เมื่อนานมาแล้ว จาก บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 192 การวางแผนเริ่มไว้เมื่อนานมาแล้ว คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายRomance บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย ที่เขียนโดย ฉี แม่น้ำสายเก่า เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
“แล้วนายท่านล่ะครับ?” คุณโอ้คส์รู้ขีดจำกัดของตัวเอง คนที่เขาให้คำมั่นว่าจงรักภักดีเป็นนายของบ้านหลังนี้
เจนหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมาจากกระเป๋าเงิน ในขณะที่โทรออกเธอยิ้มให้ คุณโอ้คส์และพึมพำว่า “เดี๋ยวฉันขอก่อน”
เชื่อมต่อการโทรแล้ว เธอคุยโทรศัพท์ โดยแสดงความตั้งใจที่จะเดินทางกลับไปที่บ้านของ Dดันน์ จากนั้นเธอก็แนะนำว่า “ถ้าคุณกังวลมาก ก็แค่ขอให้อโลร่ามากับฉันก็ได้”
มิสเตอร์โอ้คส์ยืนอยู่ข้าง ๆด้วยความเคารพตลอดการโทร แต่ก็คอยสังเกตการเคลื่อนไหวของเจน
หลังจากวางสายเจนก็เหยียดฝ่ามือออกเผยให้เห็นโทรศัพท์ คอลัมน์ล่าสุดของประวัติการโทรบนหน้าจอโทรศัพท์แสดงชื่อของฌอน "คุณโอ้คส์นายท่านตกลง แต่เขาต้องการให้อโลร่ามากับฉัน ฉันจะโทรหาอโลร่าเดี๋ยวนี้”
เมื่อเธอพูดอย่างนั้นเธอก็เปล่งเสียงออกมาว่า “โอ้ ไม่” ก่อนจะพูดต่อ “เมื่อเช้านี้ฉันทำเสื้อผ้าเปื้อนโดยไม่รู้ตัวเลย ฉันต้องเปลี่ยน” จากนั้นเธอก็หันกลับมาและเดินขึ้นไปชั้นบน
ในขณะที่เธอเดิน เธอกำลังมุ่งความสนใจกับคุณโอ้คส์จากมุมหางตาของเธอ
เธอไม่สามารถเข้าใจได้ว่าพ่อบ้านคนใหม่คนนี้ทำสิ่งต่าง ๆได้อย่างไรและไม่แน่ใจว่าเธอจะหลอกเขาได้หรือไม่ ตามปกติแล้วการโทรนั้นก่อนหน้านี้ไม่ได้ไปถึงฌอน
มันเป็นเพียงตัวเลขสุ่มที่มีชื่อ "ฌอน สจ๊วต" บนเบอร์นั้น นี่เป็นกลวิธีเดียวกับที่นักต้มตุ๋นใช้ในการหลอกลวงโทรศัพท์
ทุกคนเล่นหมากรุกและทุกคนต้องการใช้เธอเป็นเบี้ย
มีใครเคยถามหมากรุกว่ายินดีที่จะเป็นหมากรุกในมือของผู้เล่นหมากรุกหรือไม่?
หลังจากเดินเข้าไปในห้องนอนเธอก็จงใจเลือกเสื้อผ้าที่มีดีไซน์เรียบง่ายหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและโทรหาอโลร่า “อโลร่าถ้ามีโอกาสให้คุณช่วยล้างชื่อและคืนความบริสุทธิ์ให้ฉันคุณจะทำไหม?”
อโลร่าเพิ่งรับสายตอนที่เธอได้ยินคำถามที่ตรงไปตรงมาของ เจน
เธอตัวสั่นทันที จากนั้น ใบหน้าที่ตึงเครียดของเธอก็ผ่อนคลายลงเมื่อดวงตาของเธออ่อนลงอย่างมาก "ฉันจะทำ"
ไม่มีการแลกเปลี่ยนคำพูดมากมายนัก คำว่า “ฉันจะทำ” ก็เข้าหูเจน ชั่วขณะหนึ่งหัวใจของเธอที่เคยเย็นชาก็อุ่นขึ้นชั่วครู่
เจนกำโทรศัพท์ไว้แน่น เจนลังเล…อโลร่าไม่ได้ถามอะไรเธอเลย…ในไม่กี่วินาทีดวงตาของเธอก็มีความลังเล!
หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเธอก็ลงไปชั้นล่าง เธอสังเกตใบหน้าของคุณโอ้คส์และสังเกตว่าเขาไม่สงสัย จากนั้นในที่สุดเธอก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
เธอวางเดิมพันของเธอถูกต้อง คุณโอ้คส์คงไม่เคยคิดมาก่อนว่าคนที่มักจะขรึมอย่างเธอจะหลอกลวงเขาแบบนั้นใช่มั้ย?
ในขณะที่รู้สึกดีใจที่เธอไม่ได้ทำอะไรในอดีตที่จะกระตุ้นความสงสัยของคุณโอ้คส์เธอก็อดไม่ได้ที่จะมีกำลังใจ ในไม่ช้า! เธอจะสามารถจากเขาไปได้ในไม่ช้า!
หลังจากรอสักพักรถของอโลร่าก็มาหยุดที่หน้าทางเข้า เจนเดินมาพูดกับคุณโอ้คส์ว่า “อ๊ะ คุณโอ้คส์ ฉันลืมเอาลิปสติกบนโต๊ะทำงาน คุณสามารถช่วยไปเอามันได้หรือไม่?"
ความระแวดระวังในใจของคุณโอ้คส์สุดท้ายก็หายไปเมื่อเธอทำตัวแบบนั้นมากขึ้น
"ครับ คุณผู้หญิง"
ในเวลาไม่นานลิปสติกก็ถูกส่งให้เจน เธอขอบคุณเขาโดยไม่ลืมที่จะสั่งเขาไปพร้อม ๆ กันว่า “เตรียมซุปรังนกให้ฉันหนึ่งชาม ฉันจะกินมันสำหรับมื้อเย็นคืนนี้”
เธอกล่าวเสริมว่า “นอกจากนี้ควรทำน้ำในอ่างอาบน้ำให้อุ่นด้วย ฉันอยากกลับบ้านเพื่ออาบน้ำอุ่นในวันที่อากาศหนาว”
“ร้านซักรีดได้ส่งเสื้อผ้าคืนแล้ว แต่ฉันลืมฉีดน้ำหอมให้พวกมัน ฉันจะต้องรบกวนคุณด้วยเช่นกันคุณโอ้คส์”
ทุกคำที่เธอพูดให้ความรู้สึกราวกับว่าวันนี้เธอจะกลับมา อย่างไรก็ตามเธอคนเดียวรู้ดีว่าเธอจะไม่กลับมาอีกต่อไปเมื่อเธอจากไป
“เราไปไม่ได้”
เจนระเบิดหัวเราะ “อโลร่าถ้าคุณเป็นฉันคุณจะยังสนใจความจริงอยู่ไหม”
เมื่อเธอพูดอย่างนั้นเธอก็ดูผ่อนคลาย เธอเพียงคนเดียวที่รับรู้ถึงความขมขื่นในปากของเธอ
อโลร่าตะลึง “ธ – เธอ – เธอต้องการที่จะหลบหนีหรอ?” เมื่ออโลร่าพูดคำสุดท้ายเธอก็แทบจะกรีดร้องด้วยเสียงสั่น
จะมีอะไรอีกล่ะ?
“ไม่ว่าดันน์จะรู้สึกสำนึกผิดในสิ่งที่พวกเขาทำไปหรือว่าพวกเขามีแรงจูงใจอื่น ๆ ฉันก็บอกให้พวกเขาเอาบัตรประจำตัวของฉันมาให้ฉันก่อน”
“ฉันไปไหนไม่ได้เพราะนายสจ๊วตยึดบัตรประจำตัวของฉันไป ฉันสมัครบัตรประจำตัวไม่ได้ แต่ คุณดันน์จะมีวิธีการของเขาอย่างแน่นอน ถ้าเขาอยากได้อะไรจากฉันเขาจะคิดวิธีเอาบัตรประจำตัวมาให้ฉัน”
อโลร่ามองไปที่ผู้หญิงข้าง ๆเธอด้วยความไม่เชื่อ ผู้หญิงคนนี้รับใช้และเงียบขรึมมาโดยตลอด เธอไม่เห็นว่าเจนจะเคยสร้างความประหลาดใจให้กับผู้คนมากมายในอดีตได้อย่างไร เจน ดันน์ที่เธอเห็นเสมอคือผู้หญิงโง่ ๆ ที่เชื่อฟังและทำสิ่งต่าง ๆด้วยความเงียบ เธอเป็นคนธรรมดา - เจนธรรมดา
เป็นเจน ดันน์คนนี้ที่เธอคิดว่าไม่เด่นและธรรมดาที่หันกลับมาทำให้ดันน์มาขอให้พวกเขาทำบัตรประจำตัวให้เธอ
“เมื่อสองวันก่อนมาดามดันน์โทรหาฉันเพื่อแจ้งว่าบัตรประจำตัวใหม่ของฉันพร้อมแล้ว” เจนหันกลับมาและพูดกับอโลร่าว่า “ตอนแรกฉันอยากจะเก็บเรื่องนี้ไว้ไม่บอกคุณอโลร่า แต่ฉันรู้ว่าคุณใจดีกับฉันอย่างแท้จริง ฉันรู้ว่าคุณจะมีปัญหาถ้าฉันหลบหนีดังนั้นคราวนี้อโลร่าเราจะได้รับบัตรประจำตัวใหม่ของฉันที่บ้านพักของดันน์ ฉันจะกันคุณออกไปและไม่ให้คุณยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้แน่นอน คุณสามารถรายงานต่อคุณสจ๊วตได้ในตอนนี้และบอกเขาว่าฉันกำลังจะหนี”
อโลร่าลังเล ในท้ายที่สุด เธอก็ถอนหายใจและกัดฟัน ... เธอจะรับมันราวกับว่าเธอกำลังช่วยตัวเองในอดีตของเธอให้เป็นไปตามความปรารถนาของเธอ!
เธอออกตัวเครื่องยนต์โดยไม่มีคำพูดและถอยเข้าสู่ถนนอีกครั้ง
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย
‘ งั้นเขาจะช่วยให้เธอฟื้นคืนความภาคภูมิใจและศักดิ์ศรีที่หายไป -’ โอ๊ย ก็มึงนั่นแหล่ะเป็นคนทำให้เจนตกอยู่ในสภาพแบบนี้...
อ่านแล้วก็อึดอัดแทน อยากให้ความจริงเปิดเผยเร็ว ๆ และเจนสามารถออกไปใช้ชีวิตดี ๆ อยู่ห่าง ๆ จากคนสารเลวพวกนี้ ไม่อยากให้ให้อภัยใครเลย...