บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย นิยาย บท 203

หลังจากฌอนไปโรงพยาบาลเขาก็เห็นอโลร่า แต่ไม่เห็นเจน เมื่อเขาเห็นอโลร่าในโรงพยาบาลเธอกำลังนอนหลับจากความอ่อนเพลีย

อูโน่เคาะประตูและอโลร่าก็ตื่นขึ้นมาจากการนอนหลับของเธออย่างร่าเริง

“ทำไมคุณอยู่คนเดียว? เจนอยู่ไหน?”

อโลร่าไม่ได้รู้สึกผิดแม้แต่น้อย เมื่อเธอมองไปที่ใบหน้าที่เคร่งขรึมของฌอน “เจนบอกว่าเธอกระหายน้ำ เธอจึงไปซื้อน้ำ คุณไม่เห็นเธอหรอคะตอนที่คุณเข้ามาที่นี่?”

เธอสามารถช่วยเจนหนีออกไปได้ แต่เธอไม่สามารถบอกให้ผู้ชายคนนี้รู้เรื่องนี้ได้ อโลร่ายังคงเป็น อโลร่า เธอยอมเสี่ยงทุกอย่างเพื่อช่วยเจน เพราะความหมกมุ่นที่ซ่อนอยู่ลึก ๆ ในใจของเธอมาตลอดหลายปี

อย่างไรก็ตาม เธอไม่สามารถปล่อยให้ตัวเองตกอยู่ในอันตรายเพียงเพื่อช่วยคน ๆ เดียว

อโลร่าจะไม่มีทางยอมรับมันต่อหน้าฌอน

เธอเห็นว่าเจนตั้งใจจะออกไป แน่นอนว่าผู้หญิงโง่คนนั้นมีจิตใจที่แน่วแน่ที่จะจากไปทั้ง ๆ ที่รู้ว่ามันอาจนำไปสู่ความตายของเธอเองได้

ฌอนขยี้ตา เปลือกตาขวาของเขากระตุกตั้งแต่เริ่มจนถึงตอนนี้ เขาเริ่มตื่นตระหนกอย่างไม่มีเหตุผล

"ไป ไปตามหาเธอ!”

อูโน่และพวกพ้องเริ่มเคลื่อนไหว หลังจากที่พวกเขาได้รับคำสั่งจากฌอน พวกเขาค้นหาทุก ๆ ที่ในโรงพยาบาล แต่ก็ไม่พบเธอเลย

ใบหน้าหล่อเหลาของฌอนก้มลง เขาไม่ได้พูดอะไร เขาเดินไปที่สำนักงานคณบดี

“ภรรยาของฉันหายไป ฉันต้องการดูฟุตเทจการรักษาความปลอดภัย”

เขาไม่มัวมาเสียเวลาไปกับการพูดคุยเรื่องไร้สาระ เมื่อคณบดีได้ยินว่าภรรยาของฌอนหายตัวไปเขาก็เริ่มตกใจ เขาขอให้คนของเขาหาภาพการรักษาความปลอดภัยทันที

อโลร่ายืนอยู่ข้างหลังฌอนอย่างเงียบ ๆ เธอคงจะเป็นการโกหกถ้าเธอบอกว่าเธอไม่ประหม่าเลย อย่างไรก็ตามเธอรู้ว่าเธอไม่สามารถตื่นตระหนกได้

ดวงตาคมเข้มของเขาจ้องมองเขม็งไปบนหน้าจอ ชายคนนั้นยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น จากนั้นดวงตาของเขาก็เบิกกว้าทันทีที่เขาเห็นภาพ เขาเอ่ยขึ้นอย่างช้า ๆ ว่า “หยุด”

“ย้อนกลับไป 15 วินาทีก่อนหน้า แล้วขยายภาพเข้าไปด้วย"

ภาพนิ่งถูกแคปออกมาจากวิดีโอ จากนั้นเขาก็ขยายภาพ ยิ่งขยายก็ยิ่งพร่ามัว อย่างไรก็ตามผู้ชายที่อยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์จำผู้หญิงคนนี้จากหน้าจอได้ เธอขึ้นรถแท็กซี่ เมื่อฌอนหยิบโทรศัพท์ออกมามือของเขาก็สั่น เขาโทรกลับบ้าน และแทบสิ้นหวัง

“เจนอยู่บ้านหรือเปล่า?”

“คุณผู้หญิงหรอครับ?” พ่อบ้านโอ้คส์กล่าวทันที “คุณผู้หญิงหายไปหรอครับ? อูโน่ไม่ได้บอกว่าเธอถูกพบ…”

ปิ๊บ เขากดวางสาย

เขาไม่จำเป็นต้องถามอีกต่อไป เธอไม่ได้กลับไปที่นั่น!

โทรศัพท์ในมือของเขาร่วงลงที่พื้น อโลร่าจ้องมองไปที่ร่างสูงของชายคนนั้นอย่างว่างเปล่า ร่างของเขาสั่น และสักพักก็เกิดเสียงดังขึ้นมือของเขากระแทกกับโต๊ะคอมพิวเตอร์อย่างรุนแรง

ไม่กี่วินาทีต่อมา อโลร่ารู้สึกสงสารชายตรงหน้าเธอจับใจ

อย่างไรก็ตามฌอนคือฌอน ในวินาทีถัดมาใบหน้าของเขาเคร่งขรึม เขาหันศีรษะไป “อูโน่ตรวจดูตั๋วเครื่องบิน รถไฟความเร็วสูง และรถบัสทางไกล ดูว่าเธอซื้อตั๋วไปหรือไม่” บัตรประจำตัวของเธอยังอยู่กับเขา…ไม่…ไม่! บัตรประจำตัวของเธออยู่กับเขา เธอไม่สามารถซื้อตั๋วเครื่องบิน ตั๋วรถไฟความเร็วสูง หรือตั๋วรถโดยสารทางไกลได้ เมื่ออูโน่กำลังจะออกไปทำตามคำสั่งชายที่อยู่หน้าคอมพิวเตอร์ ในที่สุดฌอนก็หยุดเขา

"เดี๋ยว" ดวงตาของเขาเข้มขึ้น เขามองไปที่ภาพนิ่ง "ไม่จำเป็นแล้ว ไปตรวจสอบรถคันนี้และด่านเก็บเงินทางหลวงต่าง ๆ และติดตามรถคันนี้ไป”