บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย นิยาย บท 222
สรุปบท บทที่ 222 คุณยังเป็นคนอยู่หรือเปล่า?: บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย
ตอน บทที่ 222 คุณยังเป็นคนอยู่หรือเปล่า? จาก บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 222 คุณยังเป็นคนอยู่หรือเปล่า? คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายRomance บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย ที่เขียนโดย ฉี แม่น้ำสายเก่า เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
“คุณหมายถึงอะไร” มาดามดันน์มองสามีด้วยความตกใจ
“เจนเป็นลูกสาวของคุณ และเธอเป็นหลานสาวของท่านผู้อาวุโสดันน์
“คุณคิดว่าตระกูลดันน์เป็นอย่างไรเมื่อนายท่านอาวุโสยังมีชีวิตอยู่งั้นหรือ? เราไม่เก่งเท่าสจ๊วต แต่คนที่ร่ำรวยและมีชื่อเสียงในแวดวงในเมืองเอส ซิตี้ไม่ถือว่าเราเป็นผู้ที่เหนือกว่าพวกเขา พวกเขาทั้งหมดพยายามที่จะใช้ประโยชน์ในด้านที่ดีของเรา!” โจเซฟกล่าวในขณะที่ระลึกถึง แม้ว่าเขาจะไม่อยากยอมรับ แต่เขาก็ไม่มีอำนาจเท่านายท่านอาวุโสดันน์
เมื่อนายท่านอาวุโสดันน์ยังมีชีวิตอยู่ ตระกูลดันน์เจริญรุ่งเรือง
มาดามดันน์ตะลึง “ฉันไม่เข้าใจ”
ทำไมสามีของเธอถึงพูดถึงนายท่านกัน?
“ความฉลาดเป็นเลิศของนายท่านอาวุโสต้องทำอะไรกับเรื่องนี้กัน?”
หัวใจของเธอยุ่งเหยิงและแม้ว่าเธอจะไม่อยากเข้าใจ แต่เธอก็เข้าใจ
โจเซฟเย้ยหยันเบา ๆ
“คุณคิดว่านายท่านอาวุโสคือใคร? เจสันเติบโตมาพร้อมกับเราในขณะที่ความอับอายนั้นเติบโตขึ้นพร้อมกับเขา เขาเลี้ยงดูเธอด้วยตัวเขาเอง!
“พวกเขาใช้เวลาร่วมกันมาก คุณคิดว่านายท่านอาวุโสไม่รู้ว่าความอัปยศอดสูนั้นเป็นหลานสาวของเขาหรือไม่งั้นหรือ?”
“ฉันไม่เข้าใจ ฉันไม่เข้าใจ ฉันไม่เข้าใจ หยุดพูด! ฉันไม่อยากได้ยิน!” ใบหน้าของมาดามดันน์ซีด เธอต้องการที่จะปิดหูของเธอ
“ถ้าความอัปยศอดสูนั้นไม่ใช่หลานสาวทางสายเลือดของนายท่านอาวุโสเหตุใดเขาจึงให้ทรัพย์สินมากมายแก่บุคคลภายนอก เหตุใดเขาจึงใช้เวลาและความพยายามอย่างมากเพื่อเลี้ยงดูคนที่ไม่ได้มีสายเลือดเดียวกับเขาล่ะ?”
ตูม!
สาดฟ้าฟาด มาดามดันน์รู้สึกเหมือนถูกฟ้าผ่า ใบหน้าของเธอเป็นสีเทาเหมือนเถ้าถ่าน
เธอไม่ต้องการฟังเรื่องนี้ เธอไม่อยากจะเชื่อเรื่องนี้ อย่างไรก็ตาม เธอไม่สามารถเลือกที่จะไม่ฟังและไม่เชื่อ
“ถ้าทั้งหมดนี้เป็นความจริงฉัน - ฉัน…” เธอจะทำอย่างไร?
มาดามดันน์พึมพำกับตัวเอง เธอจ้องมองไปที่พื้นอย่างไร้ชีวิตชีวา
เจสันตกใจมากหลังจากได้ยินเช่นนั้น เมื่อเขาเห็นสีหน้าแปลก ๆ ของมาดามดันน์เขาก็ถามว่า“แม่ โอเคไหม?”
"แม่? แม่?"
เจสันมองไปที่การแสดงออกที่แปลกประหลาดของมาดามดันน์ เมื่อเขากำลังจะสัมผัสมาดามดันน์…
ทันใดนั้น!
ผู้หญิงที่มีใบหน้าเป็นสีเทาราวกับเถ้าถ่านเงยหน้าขึ้นอย่างกะทันหัน เธอจ้องไปที่โจเซฟอย่างโหดเหี้ยม “ฉันไม่เชื่อเรื่องนี้! คุณโกหก! ฉันให้กำเนิดลูกสาว ฉันเห็นว่าลูกสาวของฉันไม่มีไฝที่ด้านล่างเท้าขวา!” เธอปฏิเสธที่จะเชื่อเรื่องนี้ ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องโกหก
“ฉันไม่เชื่อคุณ”
ถ้านี่เป็นเรื่องจริงล่ะก็…ไม่สิ! มันไม่ใช่! มันเป็นไปไม่ได้!
ไม่มีไฝที่ด้านล่างเท้าขวาของลูกสาวของเธอ
“ฉันเห็นมันด้วยสองตาของฉันเอง คุณบอกว่านายท่านอาวุโสจะไม่ผิดพลาดกับหลานสาวของตัวเอง แต่ในฐานะแม่ของเธอคุณคิดว่าฉันจะทำผิดพลาดงั้นหรือ?”
นี่ไม่ใช่เรื่องจริง!
นี่เป็นเรื่องจริงไม่ได้เด็ดขาด!
ไม่มีทาง!
โดยปกติมาดามดันน์เป็นผู้หญิงที่มีนิสัยอ่อนหวาน เมื่อเธออยู่ต่อหน้าโจเซฟ เธอมักจะอ่อนโยน ถึงแม้เธอจะอายุมากขึ้น แต่โจเซฟก็ไม่เบื่อเธอ
อย่างไรก็ตาม ในขณะนี้ใบหน้าของมาดามดันน์บิดเบี้ยว โจเซฟตกใจมาก เขาขมวดคิ้วขณะที่สายตาเต็มไปด้วยความรำคาญ
ในตอนนั้นเธอได้มองหาลูกสาวแท้ ๆ ของเธออย่างลับ ๆไม่มีข่าวคราว…นี่คือเหตุผล…นี่คือเหตุผลว่าทำไม
ในตอนนั้น เธอยังเฝ้าดูเจนถูกส่งเข้าคุก เธอไม่แม้แต่จะเข้าข้างเธอ เธอไม่ได้ไปเยี่ยมเธอเลยแม้แต่ครั้งเดียว
เธอมองดูเจนจบลงในอีสต์ เอ็มเพอเรอร์ เธอมองดูเธอได้รับความอับอายและมีชีวิตที่ต่ำต้อย
เธอไม่เข้าไปยุ่งเพราะคิดว่าเจนไม่ใช่ลูกของเธอ เธอดีใจที่เห็นมันเกิดขึ้นกับเธอ เนื่องจากคนที่ต้องทนทุกข์ทรมานนั้นไม่ใช่ลูกของเธอ มันจะสำคัญอะไรกับเธอถ้าเจนต้องถูกทรมานถูกทำให้อับอายและถูกเยาะเย้ย?
อย่างไรก็ตาม ตอนนี้สามีของเธอกำลังบอกเธอว่าผู้หญิงคนนั้นที่ต้องทนทุกข์ทรมานมาตลอดตอนนี้เป็นลูกสาวของเธอ เธอเป็นลูกสาวแท้ ๆของเธอ!
"อา! อา! โจเซฟ!” มาดามดันน์พังทลาย ผมของเธอยุ่งเหยิงและดวงตาของเธอแดงก่ำ เธอเงยหน้าขึ้นและจ้องไปที่โจเซฟ
“โจเซฟ ดันน์! คุณทำได้อย่างไร? เธอเป็นลูกสาวแท้ ๆของคุณ!”
เธอกรีดร้องราวกับเป็นบ้า “โจเซฟ ดันน์! คุณยังเป็นมนุษย์อยู่หรือเปล่า” แม้เสือจะดุร้าย แต่มันก็ไม่ยอมกินลูกของมัน
มาดามดันน์กำลังทำเหมือนว่าเธอเป็นบ้า เธอตะครุบโจเซฟ มาดามดันน์ที่อ่นน้อมและเชื่อฟัง กำลังตะคอกใส่สามีของเธอผู้ซึ่งเธอเคยนับถือ เล็บสีแดงของเธอกำลังข่วนสามีของเธออย่างโกรธเกรี้ยว
“โจเซฟ! คุณยังเป็นมนุษย์อยู่หรือเปล่า? คุณเป็นมนุษย์หรือเปล่า? แม้แต่สัตว์ป่าก็ยังดูแลลูกของมัน! คุณมันเลวยิ่งกว่าสัตว์!”
"คุณบ้าหรือเปล่า?" มาดามดันน์ตีเขา โจเซฟปล่อยให้เธอทำทุกอย่างที่เธอต้องการ อย่างไรก็ตาม ผู้หญิงคนนี้ทำเหมือนว่าเธอเป็นบ้า เธอกำลังด่าเขาอย่างไม่ลดละ เขาโกรธและลงเอยด้วยการผลักเธอ
“ฉันไม่ใช่มนุษย์? ฉันมันเลวยิ่งกว่าสัตว์? คุณดีกว่าฉันงั้นหรือ?
“คุณสามารถนำความอัปยศนั้นไปตรวจดีเอ็นเอ แต่คุณกลัวว่าจะทำให้นายท่านอาวุโสไม่พอใจ คุณกลัวว่านายท่านอาวุโสจะไม่ชอบคุณมากขึ้นไปอีกหลังจากที่เขารู้ คุณเป็นคนเห็นแก่ตัว! คุณจำเลือดเนื้อของตัวเองไม่ได้ด้วยซ้ำ คุณกำลังโทษใคร?”
เจสันยืนอยู่ที่นั่นเหมือนรูปปั้นตลอดเวลา เขาเพิ่งได้ยินอะไร?
บ้านนี้เป็นแบบไหนกัน? เขามีครอบครัวแบบไหนกัน?
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย
‘ งั้นเขาจะช่วยให้เธอฟื้นคืนความภาคภูมิใจและศักดิ์ศรีที่หายไป -’ โอ๊ย ก็มึงนั่นแหล่ะเป็นคนทำให้เจนตกอยู่ในสภาพแบบนี้...
อ่านแล้วก็อึดอัดแทน อยากให้ความจริงเปิดเผยเร็ว ๆ และเจนสามารถออกไปใช้ชีวิตดี ๆ อยู่ห่าง ๆ จากคนสารเลวพวกนี้ ไม่อยากให้ให้อภัยใครเลย...