บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย นิยาย บท 232

ลูกน้องส่วนใหญ่ของฌอนยังคงอยู่ในต้าหลี่ แต่เจ้านายใหญ่ของพวกเขาได้ออกจากเมืองโบราณไปนานแล้ว

ระหว่างทางใบหน้าหล่อเหลาของชายคนนั้นดูสงบนิ่ง

อย่างไรก็ตามการกำหมัดแน่นของเขานั้น มันเผยให้เห็นถึงความประหม่าของเขาเป็นครั้งคราว

เรย์สามารถมองเห็นทั้งหมดได้

เขาเอื้อมมือไปตบหลังมือของเพื่อนอย่างปลอบประโลม “นายกำลังจะได้พบกับภรรยาของนายนะไม่ใช่ประธานาธิบดี ผ่อนคลายเถอะ"

แน่นอน ว่านั่นเป็นเพียงเรื่องตลกขำ ๆ ของเรย์

รถค่อย ๆ ขับออกไปไกลขึ้นตามคำแนะนำของระบบนำทาง เพื่อนำพวกเขามุ่งหน้าไปยังเมมโมรีโฮมสเตย์ และเข้าสู่ภูมิภาคเอ๋อไห่ รถค่อย ๆ ห่างไกลออกจากความเจริญมากขึ้นเรื่อย ๆ

เรย์ขมวดคิ้ว “เราไปผิดทางหรือเปล่า?”

แน่นอน ว่าโฮมสเตย์จะสร้างรายได้ดีที่สุดในสถานที่ที่มีนักท่องเที่ยวหนาแน่น

“ไม่หรอก” ถัดจากเขา ชายคนนั้นหัวเราะเบา ๆ แต่ไม่สามารถซ่อนความรู้สึกท้อแท้ในสายตาของเขาได้ “อย่าลืม ว่าเธอหนีไปได้อย่างไรในตอนแรก”

เรย์เงียบลง…เธอหายไปได้ยังไง?

พวกเขาค้นหาจากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่ง เพียงเพื่อหาเบาะแสเล็ก ๆ น้อย ๆ เกี่ยวกับที่อยู่ของเธอตลอด จากนั้นพวกเขาก็ละทิ้งทุกอย่างเพื่อไปหาเธอที่นั่น

แต่เมื่อไปถึงที่นั่น พวกเขาก็รู้ว่าเธอหายไปนาน พวกเขาพบกับความผิดหวังจนนับไม่ถ้วน

“ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณเครื่องประดับกล่องนั้น” ฌอนเม้มริมฝีปากบางของเขา “เธอเดินทางจากทิศตะวันออกไปทางทิศใต้ และจากนั้นไปทางทิศตะวันตกโดยทั้งหมดใช้กล่องเครื่องประดับนั้น มันเพียงพอแล้วสำหรับเธอที่จะเดินทางไปยังสถานที่ต่าง ๆ หลายสิบแห่งทั่วประเทศโดยกระจายอัญมณีไปทุกหนทุกแห่ง

“เรย์นายคิดว่าจู่ ๆ เธอก็คิดแผนหลบหนีขึ้นมาด้วยความตั้งใจหรือไม่?”

แน่นอนว่า…ไม่

เรย์เข้าใจดีพอ แต่เขาบอกว่า “เธอเป็นผู้หญิงที่ฉลาดมาก บางทีมันอาจจะเป็นแผนที่คิดได้ในเวลาอันรวดเร็ว”

“คุณเชื่ออย่างนั้นจริง ๆ หรือ?” ฌอนยิ้มที่มุมปากของเขาอย่างประชดประชัน

“เธอไม่ได้กลับไปที่คฤหาสน์สจ๊วตแล้ว เธอย้ายกล่องนั้นออกจากคฤหาสน์เมื่อไหร่? เราใช้เวลาสักพักกว่าจะรู้ว่าเธอซ่อนมันไว้ที่ไหน